Μετά το Σχίσμα του 1054, ο Πάπας Ουρβανός οργάνωσε το 1096 την Α' Σταυροφορία για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων, με αποτέλεσμα την ενίσχυση της πολιτικής του δύναμης. Το Βυζάντιο, από την πλευρά του είχε - ήδη από τον 9ον αιώνα - εκχριστιανίσει τους Σλάβους της Βαλκανικής, το δε 988 μ.Χ. εκχριστιάνισε τους Ρώσους συμμαχώντας με τον αρχηγό τους, Βλαντιμίρ.
Σύνδεση με το προηγούμενο
Μιλάμε για τον χριστιανισμό αν θυμάστε, θα μας οδηγήσει σε πολλούς δρόμους γιατί ο χριστιανισμός γιγαντώθηκε μαζί με την Ευρώπη. Ενώ είναι μια θρησκεία που αναπτύχθηκε στην Ασία, όπως γνωρίζουμε, εκεί γεννήθηκε, τελικά η ήπειρος όπου άλλαξε τον κόσμο έγινε η Ευρώπη και επομένως εξήγαγε και τον χριστιανισμό, εξ’ αυτού ο χριστιανισμός μας οδηγεί σε πολλά θέματα που πρέπει να πούμε.
Σας θυμίζω όπως είπαμε στο προηγούμενο μάθημα, ότι ξεκίνησε σαν μια θρησκεία μικρή που εξελίσσονταν αργά-αργά, αλλά με το τρόπο που εξελίσσονται οι θρησκείες, οι πρώτοι χριστιανοί ήταν κυρίως κοινοκτημονική, δηλαδή ήταν ομάδες που μοίραζαν μεταξύ τους το έχει τους και πολλές από αυτές ήταν και αντι-εξουσιαστικές ομάδες, δηλαδή αμφισβητούσαν τις κεντρικές εξουσίες, σταδιακά όμως ο χριστιανισμός οργανώθηκε, απέκτησε σταθερή μορφή και ιεραρχία, όλα αυτά γίνονται το 3ο-4ο αιώνα μχ. ,και σταδιακά από μια θρησκεία ομάδων τέτοιου τύπου που σας περιέγραψα, θα γίνει επίσημη θρησκεία των Κρατών, πρώτα της Αρμενίας, μετά της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, θα συνδεθεί άμεσα με την κεντρική εξουσία, για αυτό γνωρίζουμε ότι ο χριστιανισμός είχε και έχει υπαρξιακά προβλήματα με αυτό το θέμα και εξ’ αυτού έχει πάρα πολλές αιρέσεις.
Η διάδοση του χριστιανισμού στην δυτική πλευρά, ρόλο έπαιξαν οι Γερμανοί όπως είπαμε, οι Φράγκοι δηλαδή και μετά ο ένας Γερμανός μετά τον άλλον και επίσης οι Ιρλανδοί, η Ιρλανδία είχε παράδοση στον ιεραποστολισμό και είχε εξαγάγει χριστιανισμό προς την Ήπειρο μέσω των ιρλανδών ιεραποστόλων, στην δε ανατολική πλευρά της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, το εκχριστιανισμό διαφόρων λαών πήρε στα χέρια της η
Βυζαντινή αυτοκρατορία, η οποία και εκχριστιάνισε τους Σλάβους, τον 9ο αιώνα μχ. , μέσω του Κυρίλλου και του Μεθοδίου, αν θυμάστε, οι Σλάβοι είχαν μπει στο Βυζάντιο, θυμάστε όταν μιλάγαμε για την μετακίνηση λαών, λόγω της αναστατώσεως των διαφόρων φύλων στην δυτική Ευρώπη και στην ανατολική, εκεί στο 500, στο 600 κυρίως, στο 700 μχ. ,υπήρξε μεγάλη μετακίνηση Σλάβων προς τον νότο, εγκαταστάθηκαν πολλοί από αυτούς τότε, στα σύνορα του Βυζαντίου, δηλαδή σε αυτή εδώ την
περιφέρεια, άλλα στο κέντρο της Ευρώπης και στο βορά, ήδη στα ανατολικά φύλα της Ευρώπης και αυτούς τους Σλάβους τους εκχριστιάνισε το Βυζάντιο και μάλιστα τους έδωσε και το αλφάβητο τους, το κυριλλικό αλφάβητο μέσω του Κυρίλλου που στην πραγματικότητα είναι ελληνικό αλφάβητο με στοιχεία εβραϊκά, δηλαδή έπρεπε από τος δύο αυτούς ιερωμένους για να εκχριστιανισθούν οι Σλάβοι, έτσι εκχριστιανίστηκαν οι Σλάβοι του νότου από τον Μεθόδιο και Κύριλλο, τους Βυζαντινούς και τώρα κάτι άλλο θα συμβεί πάλι από τους βυζαντινούς που θα παίξει μεγάλο ρόλο.
Εκεί στα 1054, όταν γίνεται το σχίσμα, σας θυμίζω, τα 4 Πατριαρχεία της ανατολής είναι μαζί και το ένα είναι μόνο του και ενώ τα πράγματα έμοιαζαν ότι είναι δυσανάλογα υπέρ της ανατολικής πλευράς, θυμίσαμε ότι ήδη το 1054 τα 3 από τα 4 ανατολικά ιστορικά Πατριαρχεία ήταν ήδη υπό μουσουλμανικό έλεγχο και αυτό θα φέρει εξελίξεις στα πράγματα, διότι τελικά η Ορθοδοξία θα γίνει ουραγός των 3 μεγάλων τμημάτων του χριστιανισμού, ενώ εκεί γύρω στο 1054 έμοιαζε να είναι η μεγάλη δύναμη, ένας από τους λόγους της ενίσχυσης της δυτικής πλευράς είναι και η έμπνευση που είχε ο Πάπας, το 1096, Ουρβανός λεγόντανε αυτός ο Πάπας, 1054 έγινε το σχίσμα, 1096 είναι 40 τόσα χρόνια μετά, δεν είναι τίποτα, ο Πάπας Ουρβανός στοχάζεται και σκέπτεται μια δράση του μοναχικού του Πατριαρχείου που θα μπορούσε να εμπνεύσει ευρύτερα τον χριστιανισμό και ιδιαίτερα τους Γερμανούς ηγεμόνες που υπήρχανε στην δυτική πλευρά, καθώς η δυτική πλευρά ήτανε ακόμη πολυδιασπασμένη και ένα γερμανικό βασίλειο, υπήρχαν πολλοί ηγεμόνες και φεουδάρχες κλπ. , και σκέφτηκε ότι θα μπορούσε θα μπορούσε να εμπνεύσει όλους αυτούς τους φορείς κάτω από την δικιά του αιγίδα με κάτι που να είναι μεγάλο και να αφορά την χριστιανοσύνη, έτσι σκέφτηκε την οργάνωση των σταυροφοριών, 1096 δηλαδή στον 11ο αιώνα ξεκινάει μια δράση του χριστιανισμού που θα παίξει ρόλο στα διεθνή πράγματα, ακόμη παίζει ρόλο.
Γιατί οι Σελτσούκοι-Τούρκοι είχαν καταλάβει, είχαν κτυπήσει το 1071, είμαστε στον ίδιο αιώνα, κοιτάξτε αυτός ο αιώνας πόσες εξελίξεις φέρνει, εκ των υστέρων μπορείς να το παρακολουθήσεις αυτό το πράγμα, 1054 το σχίσμα, 1071 γίνεται η μάχη του Μαντζικέρτ και οι Σελτσούκοι-Τούρκοι,
δηλαδή οι μουσουλμάνοι, Τούρκοι ερχόμενοι από τις στέπες, καταλαμβάνουν την Μικρά Ασία, αρχίζει δηλαδή στην ουσία η διάλυση της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που μέχρι τον 11 αιώνα ήταν στιβαρή και δυνατή, αρχίζει η παρακμή της δηλαδή, τον 11 αιώνα και τον ίδιο αιώνα πάλι αρχίζουν οι σταυροφορίες. Οι σταυροφορίες όλοι γνωρίζουμε ξεκίνησαν πεζοί, δηλαδή η 1η σταυροφορία ήταν ένα λαϊκό πανηγύρι μετείχαν ένα σωρό απλοί, λαϊκοί άνθρωποι, με τις οικογένειες τους, με τα γουρουνάκια τους, ξεκινούσαν από την Γερμανία, από την Γαλλία, από την Ολλανδία, από την Ιταλία, εσύ και εγώ, ο Κίτσος και ο Μήτσος και πηγαίνανε προς τους Αγίους Τόπους, αλλά μαζί με τον Κίτσο και το Μήτσο, ήταν και ηγεμόνες και βασιλείς και ιππότες και άλογα και όλες αυτές οι ποικιλίες δυνάμεων, αυτές πεζοί πέρασαν από το Βυζάντιο, από την βυζαντινή αυτοκρατορία, οι Κομνηνοί που ήταν τότε, πέρασαν γρήγορα-γρήγορα από τα βυζαντινά εδάφη για να πάνε προς τους Αγίους τόπους και το Βυζάντιο μετέσχε κατά κάποιο τρόπο σε αυτό με κάποιες δράσεις στην Μικρά Ασία, σας θυμίζω ότι οι σταυροφορίες, η πρώτη σταυροφορία είχε επιτυχία, δηλαδή κατελήφθησαν οι Άγιοι Τόποι με πολύ μεγάλη δυσκολία, οι σταυροφόροι παρέμειναν εκεί για μερικές 10ετίες, αλλά στην συνέχεια οι Άραβες και οι μουσουλμάνοι, αντεπιτέθηκαν στους σταυροφόρους, ξανά κατελήφθη από τους μουσουλμάνους τα Ιεροσόλυμα και ενώ υπήρξαν αλλεπάλληλες νέες σταυροφορίες, τελικά οι σταυροφορίες δεν είχαν επιτυχία, δηλαδή οι Άγιοι Τόποι παρέμειναν υπό τον έλεγχο των μουσουλμάνων, στα επόμενα 200-300 χρόνια δηλαδή που συνεχίστηκαν αυτές οι σταυροφορίες αλλεπάλληλες, όμως παρ’ όλο αυτός ο στόχος απέτυχε, δηλαδή να απελευθερωθούν οι Άγιοι Τόποι και να γίνουν χριστιανικοί, οι σταυροφορίες είχαν μεγάλη επιτυχία, πολιτικού τύπου μέσα στην δυτική Ευρώπη, διότι πράγματι συνένωσαν ένα πολυδιασπασμένο χώρο, όπως ήτανε η δυτική Ευρώπη, κάτω από ένα όραμα και αισθάνθηκαν μια κοινότητα οι άνθρωποι αυτοί και φυσικά αυτή η κοινή δράση ενίσχυσε την θέση του Πάπα, διότι ο ένας και μόνος εκπρόσωπος οποιαδήποτε δύναμης που ήτανε ο Πάπας, έφερε κάτω από τα δικά του μέτρα τους διάφορους ηγεμόνες της Δύσεως και εξ’ αυτού ενίσχυσε και την δική του θέση ο Πάπας. Μάλιστα σταδιακά με τις σταυροφορίες, η θέση του Πάπα θα λάβει τέτοια διάσταση, διότι καθώς στην Ευρώπη, παράλληλα με την γερμανική δύναμη, μετά το 1200, αναπτύσσεται η γαλλική δύναμη, δηλαδή η Γαλλία γίνεται σταδιακά ένα κράτος το οποίο είναι αναγνωρίσιμο και ισχυρό, θα γνωρίζεται ίσως, ότι επειδή οι Πάπες μέχρι τότε συνδέονταν πιο πολύ με την γερμανική δύναμη, λόγω του Καρλομάγνου κτλ.
Το 1300, μέσα στον 14ο αιώνα, η έδρα του Πάπα μεταφέρθηκε στην Αβινιόν της Γαλλίας προκειμένου να ελέγχεται ο Πάπας από την γαλλική πλευρά και μέσα σε 70 χρόνια, άλλαξαν 7 Πάπες, όλοι τους γαλλικής καταγωγής, θέλω να πω, εδώ έχουμε εξελίξεις, μέσα στον 14ο αιώνα, εξελίξεις βαθιά πολιτικού χαρακτήρα για το ποιος θα ελέγχει τον Πάπα, ποιος θα είναι κοντύτερα στον Πάπα, η λέξης ελέγχω από μόνη της δεν είναι πρόσφορη, γιατί ο Πάπας από μόνος του ήταν μια μεγάλη δύναμη και μπορούσε και αυτός να ελέγχει και όσους τον έλεγχαν, αλλά μέχρι να ισορροπηθεί το πράγμα και να ξανά μείνει ο Πάπας στην Ρώμη, μεταφέρθηκε η έδρα του για περίπου 70 χρόνια στην Αβινιόν της Γαλλίας, το 1378 ξανά επέστρεψε στην Ρώμη και αυτή η μεταφορά του Πάπα στην Αβινιόν πολλά θέματα μέσα στην εκκλησία, μεγάλες αναστατώσεις, διότι η περίοδος της Αβινιόν θεωρείται, περίοδος μεγάλης διαφθοράς, όπως σας είπα οι Πάπες άλλαζαν ταχύτατα, με πολύ πλούτο και πολύ μεγάλη επίδειξη έτσι πολυτελείας και έφερε τις πρώτες ρήξεις μέσα στο οικοδόμημα της παπικής εκκλησίας, είμαστε στο 1250-1370, μας χρειάζονται ακόμη 100 τόσα χρόνια για να έλθει η δυτική πλευρά το δικό της σχίσμα, δηλαδή αυτή η ιστορία με την Αβινιόν και τις μετακινήσεις, δεν είναι μόνη της, με την συχνή εναλλαγή των Παπών, τον τρόπο με τον οποίο γίνονταν Πάπες, πολλοί από αυτούς αγόραζαν την θέση τους με φανερές δωροδοκίες και αυτό είχε αδυνατίσει πάρα πολύ την θέση της καθολικής εκκλησίας, εκεί στα 1300, στα 1400, οι Πάπες πρέπει να ξανά βρουν το βηματισμό τους και ας έχουν κερδίσει πολλά από την εξέλιξη των πραγμάτων στις σταυροφορίες και με την ενδυνάμωση της δυτικής Ευρώπης.
Τώρα, η ανατολική πλευρά, το Βυζάντιο, όπως είπαμε, είχε το δικό του μερτικό στην επέκταση της χριστιανοσύνης, εκχριστιάνισε τους Σλάβους, δηλαδή αυτό που λέμε Βουλγάρους, τους νότιους Σλάβους, αλλά το 988, γυρνάμε τώρα πίσω στην ανατολική πλευρά, το 988, αυτή η μεγάλη δύναμη της Ανατολής, το Βυζάντιο, θα εκχριστιανίσει κάποιους παράξενους τύπους, εκεί στο βορά, τι είναι αυτοί? ,λέγονται Ρως, το
Βυζάντιο, το 700, το 800 μχ. , είναι δυνατό, είναι σε πολύ ισχυρό σημείο, τότε αναλαμβάνει να εκχριστιανίσει τους δικούς του Σλάβους, αυτοί που είχαν κατεβεί νοτιότερα και είχαν εγκατασταθεί στα εδάφη του και το πετυχαίνει, βορειότερα όμως και ανατολικότερα, παραμένει η πηγή των Σλάβων, αυτή εδώ πέρα η περιοχή, είναι η πηγή των Σλάβων, εκεί μέσα
στα δάση, τα άπειρα νερά και τους πάγους, υπήρχαν διάφορες σλαβικές φυλές, η περιοχή αυτή ,γενικά, δεν είναι πυκνοκατοικημένη, γιατί έχει αυτό το χαρακτήρα των πολλών δασών και το πάρα πολύ λιμνών, νερών κτλ. , αφήστε που το χειμώνα κάνει -40 στο καύσωνα δηλαδή, είναι δύσκολη περιοχή, παρ’ όλο που κατοικούσαν βέβαια σλαβικά φύλα, τα οποία ήταν παγανιστικά φύλα με πολύ βαθύ παγανισμό, λατρεία των νερών, των δασών κτλ.
Πριν από το σχίσμα του 1054, εδώ έγιναν κάποια γεγονότα που δεν θα τα αξιολογούσες και πολύ, τι συνέβαινε εκεί? Στα 850 περίπου χοντρικά, υπήρχε κινητικότητα των Βίκινγκς στην οποία έχουμε αναφερθεί, δηλαδή
Στο 800, στο 900, στο 1000, οι Βίκινγκς χορεύανε πεντοζάλι εδώ πέρα ολόγυρα και η περιοχή τους ήτανε αυτή εδώ, δηλαδή Νορβηγία, Σουηδία, Δανία, χοντρικά αυτή εδώ η περιοχή και οι θάλασσες από τις οποίες ξεχύνονται ήταν η Βαλτική θάλασσα και η βόρεια θάλασσα, εδώ στην περιοχή της Σουηδίας, υπήρχαν διάφορες ομάδες, οι Βίκινγκς δεν ήταν κάτι ενιαίο, ήταν ομάδες, ομάδες, Γερμανοί, βόρειοι Γερμανοί, δεν είναι κάτι άλλο οι Βίκινγκς, είναι η πηγή των Γερμανών εκεί πάνω, οι τρείς αυτές χώρες που σας ανέφερα και υπήρχαν φυλές μέσα στα δάση και τα ψηλά βουνά, στην Νορβηγία δηλαδή, η Σουηδία έχει, αλλά λιγότερο, εν πάση περιπτώση, άνθρωποι του νερού και του κρύου, ναυτικοί εξαιρετικοί και της λεηλασίας, μιλήσαμε για αυτούς, άγριοι τύποι, πιο άγριοι δεν γίνεται, πίνανε το κρασί μέσα σε κρανία.
Όταν πολεμούσανε, ο Χριστός και η Παναγία, δεν είχες σωσμό από δαύτους, γιατί ήταν πάρα πολύ ατρόμητοι άνθρωποι, σκληροτράχηλοι, πολεμικότατοι κτλ., και κάνανε και εξερευνήσεις όταν μιλήσαμε για αυτούς σας είπα ότι μπαίνανε μέσα από νερά, ψάχνανε τα νερά, μπαίνανε σε ποτάμια και μέσω των ποταμών χωνόντουσαν μέσα στις χώρες, σε λίμνες κτλ. , μπαίνανε βαθιά. Μια τέτοια ομάδα ενός Ρούρικ που λεγόντανε Ρως,
φύγανε από την Σουηδία, εκείνη την εποχή, με κάτι πλοία, να δούνε τι μπορεί να λεηλατήσουν, τι μπορούνε να χαρτογραφήσουνε και καθώς φύγανε από εδώ, πήγανε στα απέναντι παράλια και τα χαρτογραφούσαν, χωθήκανε μέσα στα νερά που έβγαινε ο ποταμός Νέβα κτλ., και αρχίσανε και βλέπανε νερά, νερά..., δώστου στο Βίκινγκς νερό και πάρτου την ψυχή, εδώ είναι πολύ ωραία και δάση, δάση...και αυτοί είναι άνθρωποι των δασών, πολύ ωραία, βρέθηκαν σε τόπο που ήτανε εξοικειωμένοι με αυτό το κλίμα, χωθήκανε μέσα σε αυτό που σήμερα είναι Ρωσία και είδανε ωραία πράγματα, είδανε ότι κάνει τόσο κρύο, αυτοί δεν καταλαβαίνανε από κρύο, έτσι και αλλιώς του κρύου είναι και αυτοί, εκεί όμως κάνει πιο πολύ κρύο και τα ζώα έχουνε μια γούνα να! Με το συμπάθειο που σημαίνει ωραίο εμπόριο, δηλαδή γούνες από δω, δέρματα από δω, ξυλεία από δω, το είδανε το πράγμα, θαυμάσια, σου λέει, καλή είναι η περιοχή αυτή.
Αυτοί τώρα δημιούργησαν, μπαίνοντας όπως σας είπα μέσα στα νερά, ένα βασίλειο, εδώ, το οποίο σταδιακά έγινε μεγάλο, γιατί τα νερά, νερά, τα νερά....εφθάσανε εδώ πέρα στην Ουκρανία και δημιούργησαν, δεν υπήρχαν τότε Ουκρανίες κλπ. ,ήτανε δάση σκέτα, φθάσανε σε νοτιότερα σημεία και δημιούργησαν ένα βασίλειο, το Νόβγκοροντ Κιέβου, δηλαδή τα
δύο του σημεία, ήταν η πόλη Νόβγκοροντ στο βορά και στο νότο το Κίεβο, το Νόβγκοροντ είναι μια από τις ποιο ιστορικές πόλεις της Ρωσίας, βρίσκεται ανατολικότερα από την Αγία Πετρούπολη, τότε δεν υπήρχε η Αγία Πετρούπολη ήταν βάλτοι εκεί πέρα , σκέτη βάλτοι και νερά που είναι σήμερα η Αγία Πετρούπολη, έγινε πολύ αργότερα το 1703, τώρα εμείς μιλάμε για το 800 τόσο, δηλαδή 1000 χρόνια αργότερα, μπήκανε εδώ και ετοιμάσανε αυτό εδώ το βασίλειο, το Κίεβο δημιουργήθηκε από αυτούς τους Βίκινγκς, ως πόλη, η πρωτεύουσα της Ουκρανίας, δηλαδή δημιουργήθηκε από αυτούς τους Ρως, οι οποίοι είναι Γερμανοί, το λέω αυτό γιατί η λέξη Ρως, είναι γερμανική λέξη, δεν το πούμε όμως στους Ρώσους γιατί θα στενοχωρηθούν πολύ, το ξέρουν γιατί η δυναστεία του Ρούρικ έπαιξε μεγάλο ρόλο, σας θυμίζω ότι μια πολύ γνωστή ομάδα Γερμανών είναι οι Πρώσοι, αυτό το ρως υπάρχει στις γερμανικές γλώσσες.
Αυτός ο Ρούρικ ήταν ένας άγριος τύπος, όπως όφειλε να είναι ως Βίκινγκς και έγινε αρχηγός αυτού του βασιλείου και σταδιακά δημιούργησε εκεί πέρα μια δυναστεία, η δυναστεία του Ρούρικ η οποία ήταν αναγνωρίσιμη μέχρι περίπου τους Ρομανώφ, βέβαια αυτοί οι Βίκινγκς που έφθασαν σε αυτά τα εδάφη, ήταν αραιοκατοικημένα, αλλά ήταν κατοικημένα από σλαβικές φυλές, άλλο Γερμανοί, άλλο Σλάβοι, τελείως διαφορετικές οι σλαβικές γλώσσες, τελείως διαφορετικές οι γερμανικές γλώσσες, επίσης και στην μορφή, είναι και οι δύο πολύ ψηλοί και οι βόρειοι Γερμανοί και οι Σλάβοι, γενικά στο βορά σε αυτές τις ζώνες είναι ψηλοί άνθρωποι, πολύ πιο βόρια είναι κοντοί, στο πολύ κρύο είναι κοντοί, οι Εσκιμώοι είναι κοντοί, θέλω να πω, δεν συνδυάζεται το κρύο αναγκαστικά με το πολύ ύψος, αλλά σε αυτή την ζώνη οι άνθρωποι είναι ψηλοί και σωματώδεις, το ίδιο ήταν και οι Γερμανοί ψηλοί και σωματώδεις και οι δύο ξανθοί, οι Σλάβοι ήταν ξακουστοί για τις ψηλές τους γυναίκες, οι Σλάβες γυναίκες είχανε, ήτανε 2μετρες ψηλές. Εν πάση περιπτώση, ήλθαν εδώ πέρα οι Γερμανοί με την δικιά τους γλώσσα και ο Ρούρικ και άλλη γλώσσα οι ντόπιοι, βέβαια οι ντόπιοι ΄ήταν πολύ περισσότεροι από τους Γερμανούς, από τους Ρως, τους Βίκινγκς που ήλθανε εδώ και έτσι καθώς περνούσε ο χρόνος αυτοί οι Βίκινγκς ενσωματώνονται στην πλειοψηφία που ήτανε εκεί, δηλαδή παντρεύονταν αρχόντισσες Σλάβες κτλ., πέρασαν μια, πέρασαν δύο, πέρασαν τρείς γενιές, το πράγμα άρχισε να εκ-γερμανίζει και να τείνει προς την σλαβική πλευρά, ακόμη και τα ονόματα είχαν πάψει να θυμίζουν σταδιακά γερμανικά φύλα και ακουγόντανε σλάβικα, το λέω αυτό, γιατί οι απόγονοι του Ρούρικ στο 950, 100 χρόνια μετά την εμφάνιση τους, παρέμεναν ισχυροί και είχανε πολέμους με διάφορους λαούς που φυσικά υπήρχαν ολόγυρα και τους ήτανε ενοχλητικοί. Ένας τέτοιος λαός ήτανε οι Χαζάροι, ένα τουρκικό φύλο οι Χαζάροι, είχαν δημιουργήσει μια αυτοκρατορία σε αυτή την περιοχή, όπως και ένα άλλο τουρκικό φύλο, οι Πατσενέκοι, αν τους θυμάστε από την βυζαντινή μας ιστορία, επίσης δρούσαν σε αυτή εδώ την ζώνη, μεταξύ Μαύρης θάλασσας και Κασπίας θάλασσας, εδώ ήταν περιοχές δράσης τουρκομάνων και από αυτούς οι Χαζάροι είχαν αποδειχθεί ενωρίς πολύ σημαντική δύναμη και είχαν δημιουργήσει εδώ, όπως σας είπα, μια αυτοκρατορία, την περίφημη αυτοκρατορία των Χαζάρων, αυτοί οι Χαζάροι είναι τώρα Τούρκοι, θέλω να πω, κάτω είναι Τούρκοι, παρά πάνω είναι Σλάβοι και μέσα στους Σλάβους έχουνε μπει οι Γερμανοί, πολλοί Γερμανοί εκσλαβίζονται και κτυπούν τους Χαζάρους και τους Πατσενέκους κλπ. , με τους Χαζάρους και τους Πατσενέκους έχουνε θέματα και η μεγάλη αυτοκρατορία που βρίσκεται νοτιότερα και ανατολικότερα, δηλαδή το Βυζάντιο. Είμαστε στο 900 τόσο, το Βυζάντιο είναι ακόμα μια ισχυρή αυτοκρατορία και διεκδικεί εκείνα τα εδάφη και έχει συγκρούσεις στις περιοχές της Μαύρης θάλασσας, αρχικά οι Ρως με τους Βυζαντινούς έχουν και μεταξύ τους συγκρούσεις, αλλά εκεί γύρω στο 950,960, 970, αρχίζει να κυριαρχεί μια δεύτερη σκέψη, ρε παιδί μου, μήπως συμμαχήσουμε εναντίον των Χαζάρων και εναντίον των Πατσενέκων.
Την εποχή αυτή εκεί γύρω στο 980, αυτοκράτορας του Βυζαντίου είναι ο Βασίλειος ο Β! ο Βουλγαροκτόνος, αυτός ήταν πολύ μακρόβιος αυτοκράτορας, πέθανε το 1025 και σας θυμίζω, ότι θεωρείται ότι ο θάνατος του, είναι η αρχή της παρακμής του Βυζαντίου, δηλαδή στις εποχές που συζητούμε, είμαστε στο 980 περίπου, ο Βασίλειος ο βουλγαροκτόνος είναι ακόμη στα πρώτα του βήματα, είναι ένας ζωντανός, δυναμικός αυτοκράτορας και κάνει την σκέψη, αντί να συγκρούεται με τους Ρως να κάνουν συμμαχία και έτσι αρχίζουν οι δύο πλευρές να βολιδοσκοπούν η μια την άλλη και ο Βασίλειος ο βουλγαροκτόνος επιδιώκει να έχει υψηλού επιπέδου επαφές με τους Ρως. Εκείνη την εποχή, δηλαδή κοντά στο 980 βασιλιάς των Ρως είναι Βλαντιμήρ, δηλαδή πάνε τα γερμανικά ονόματα, ο Βλαντιμήρ Σλαντοσλάβ, τόσο δηλαδή έχει αλλάξει το κλίμα, αυτός ο Βλαντιμήρ για τον οποίο θα μιλήσουμε τώρα, αργότερα έγινε Άγιος, είναι ο Άγιος Βλαδίμηρος, γιατί όπως καταλαβαίνετε, αυτός εκχριστιάνισε μαζί με το Βασίλειο τον βουλγαροκτόνο τους Ρως, γίνεται ο εκχριστιανισμός των Ρως.
Βέβαια ο Άγιος Βλαδίμηρος είχε 800 γυναίκες και εξ’ αυτού θα άγιαζε έτσι και αλλιώς και όπως θα μάθατε παντρεύτηκε και την αδελφή του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου για λόγους διπλωματικών επιταγών, ο ακάματος Βλαντιμήρ. Αυτός συνομιλεί με τον Βασίλειο, είναι και οι δύο στιβαροί ηγεμόνες, ο καθένας με το τρόπο του, ο Βουλγαροκτόνος όποτε συναντά στελέχη των Ρως καλεί στην Κωνσταντινούπολη αποστολές να έλθουν, ήξερε τι είναι αυτοί εκεί πέρα, όταν τους μιλούσε ήταν γεμάτος ευγένεια, από μέσα του έλεγε, τι βαρβαρίλα είναι, αλλά δεν έλεγε αυτό το πράγμα γιατί δεν τον συνέφερε καθόλου, τους έφερνε λοιπόν στην Κωνσταντινούπολη και επιτηδείως τους έδειχνε την πόλη, τώρα αυτοί οι Ρώσοι, εκεί πέρα μες τα δάση είχαν κάνει κάποιες πόλεις, το Νόβγκοροντ και το Κίεβο, σιγά τις πόλεις δηλαδή, οι άνθρωποι δεν είχαν σχέση με αυτά, τώρα κτιζόντουσαν αυτές οι ιστορίες, πηγαίνανε στην Κωνσταντινούπολη και έμεναν με το στόμα ανοιχτό.
Ο δε Βουλγαροκτόνος ήταν σατανικός στο δρομολόγιο, τους πήγαινε κάθε μέρα σε καταπληκτικά σημεία της πόλης, έβλεπαν αυτά τα μνημεία, καθαριότητα, την πρασινάδα, την ομορφιά, δεν ξέρω αν ξέρετε, στην βυζαντινή αυτοκρατορία στο παλάτι, όταν έμπαινες να συναντήσεις τον αυτοκράτορα, υπήρχαν διάφορες κατασκευές μηχανικές, χρυσά πουλιά που πετούσαν και κελαϊδούσαν, δηλαδή πίσω από το θρόνο έβγαιναν κάτι καταπληκτικές καταστάσεις , όποιος πήγαινε να συναντήσει τον βασιλιά του Βυζαντίου καταλάβαινε ότι εδώ συναντώ τον αυτοκράτορα της γης, παίρναν το μήνυμα τους ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια πολύ μεγάλη αυτοκρατορία και βέβαια ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος όπως και άλλα στελέχη του Βυζαντίου, μόλις συναντούσαν τους Ρως, τους εξηγούσαν ότι η δικιά μας θρησκεία είναι πάρα πολύ καλή και εξηγούσαν δηλαδή για τον χριστιανισμό. Τις τελευταίες ημέρες αυτών των επισκέψεων τους πήγαινε μεθοδευμένα στην Αγιά Σοφιά, η ώρα 10 τόσο, το πρωί, ήταν η ώρα που το φως κτυπούσε πάνω στα χρυσά των μωσαϊκών και όλη η εκκλησία νόμιζες ότι τινάζονταν προς τον αέρα, είπαμε ότι ήτανε βάρβαροι, αλλά στο όμορφο κανείς δεν ανθίσταται, οι Ρως πείστηκαν ότι αυτή η θρησκεία είναι πολύ μεγάλη και ήθελαν να κάνουν την συμμαχία τους πιο στενή, ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος τελείως τυχαία παίρνει την αδελφή του που ήταν ανύπαντρη από κοντά, σου λέει, μήπως κάνουνε συμπεθεριό, όπως και έγινε, τελικά συγγενέψανε ο Βλαντιμήρ παντρεύτηκε την αδελφή του, και εν πάση περιπτώση εκεί στο 988 αυτή η διαδικασία ολοκληρώθηκε και αυτοί οι Ρως και ο Βλαντιμήρ δέχεται τον χριστιανισμό. Είναι η σωστή θρησκεία, είναι πολύ καλή θρησκεία και εμείς θα γίνουμε χριστιανοί και αμέσως πράττει στο Βυζάντιο να σταλούν εξέχοντες ιερωμένοι και σλαβόφωνοι ιερωμένοι, το Βυζάντιο διέθετε γιατί υπήρχαν και σλαβικοί πληθυσμοί αναμεσά του, υψηλού επιπέδου για να μυήσουν τους Ρώσους στη νέα θρησκεία, το πράγμα δεν είναι απλό, δηλαδή για να μετακινηθείς από μια θρησκεία σε μια άλλη, χρειάζεται χρόνος, χρειάζεται γνώση, χρειάζεται συνεχής υπενθύμιση. Η Ρωσία ήτανε και μια χώρα, όπως είναι, μια χώρα αραιοκατοικημένη και δύσκολη χώρα, δεν μπορείς εύκολα πράγματα γιατί οι ομάδες είναι μέσα στα δάση, είναι ακόμη πιο δύσκολο αυτό, πήρε πολύ διάστημα στην πραγματικότητα στους Ρώσους για να γίνουν χριστιανοί και να καταλάβουν τι έχουν δεχθεί, αλλά αφ’ εις στιγμής έγιναν χριστιανοί, έγιναν πολύ θερμοί χριστιανοί, οι Ρώσοι είναι εξαιρετικά ευσεβής και πολύ αφοσιωμένοι στον χριστιανισμό και όποιος έχει μπει σε ρωσική εκκλησία να ακούσει λειτουργία θα καταλάβει τι θα πει σεβασμός και τι θα πει εγκράτεια, το έχουν πάρα πολύ οι Ρώσοι.
Γιατί σας το λέω αυτό, αυτά έγιναν το 988, αλλά το 990 ήταν ακόμα στην πολύ αρχή, άντε να είχαν μάθει 5 πράγματα για τον χριστιανισμό, και το 1054 γίνεται το σχίσμα, δηλαδή οι Ρώσοι έγιναν χριστιανοί και μέσα σε λίγο διάστημα, πριν ακόμη ωριμάσει στο μυαλό τους τι έχουνε ακριβώς δεχθεί, μαθαίνουνε ότι η εκκλησία σχίστηκε στα δύο. Έγινε το σχίσμα το 1054, έχουμε μια διαφορά 60 τόσων χρόνων, δεν είναι τίποτα. Λοιπόν με ποιόν θα συντάσσονταν οι Ρώσοι, με το Πάπα, δεν υπάρχει περίπτωση, γιατί με τον Πάπα δεν είχαν καμία επαφή, όλη τους η επαφή ήταν με το Βυζάντιο, το Βυζάντιο τους έστελνε συνεχώς ιερείς, αγιογράφους και αν διαβάσετε κείμενα θα δείτε με πόσο σεβασμό αντιμετωπίζοντας οι βυζαντινοί αγιογράφοι και πόσο μεταφέρθει το κλίμα το βυζαντινό εκεί πάνω. Γιατί τα λέμε όλα αυτά, διότι οι Ρως, οι απόγονοι του Ρούρικ, το 1000 περίπου εξακολουθούν να είναι ισχυροί και να έχουν κιόλας επεκτείνει το βασίλειο τους, εκχριστιανίζονται ακόμη αλλά είναι απόγονοι του Ρούρικ, η οικογένεια του Ρούρικ και η δυναστεία είναι μαζί, στον επόμενο αιώνα, δηλαδή μετά το 1100 περίπου, αυτοί οι Ρως αρχίζουν να μπαίνουν σε παρακμή, έχουν και εσωτερικές διαμάχες, πάντως κρατούν, όμως η Ρωσία στον επόμενο αιώνα το 1200, τον 13ο αιώνα, θα ζήσει την κόλαση, διότι μέσα σε αυτή την εκατονταετία, η χρυσή ορδή του Τζενγκίς Χαν θα κτυπήσει 1206 σας θυμίζω, ξεκινάει την δράση του η στρατιά του Τζενγκίς Χαν και από τις χώρες που κτυπάει με μεγαλύτερη δριμύτητα, είναι η Ρωσία, η Ρωσία στην 10ετία του 20-30 καταλαμβάνεται ολόκληρη από την χρυσή ορδή, με μεγάλη βία και τρομερές σφαγές, διότι οι Μογγόλοι καταλαμβάνουν διάφορες περιοχές και σε αυτές εφαρμόζουν τον δικό τους τρόπο εξουσίας που ήταν λίγο παράξενος, δηλαδή κατά διάφορα διαστήματα δημιουργούσαν μια έδρα, αλλά πιο πολύ κάθε καλοκαίρι, έφθαναν ξανά στις περιοχές που είχαν καταλάβει, ζητούσαν φόρο, ήταν σε θέση να κάψουν ή να πυρπολήσουν ή να σκοτώσουν περιοχές αν καταλάβουν στο μεταξύ ότι είχαν διάθεση απόσχισης, 250 χρόνια διήρκησε ο έλεγχος των Μογγόλων πάνω στην Ρωσία, ήτανε μακρύς ο χρόνος.
Τώρα εκεί γύρω, δεν είπαμε ότι γύρω στα 1230 γίνονται αυτά, η Ρωσία ποια και οι απόγονοι τους βρίσκονται κάτω από αυτές τις καταστάσεις, χωρίς το βασίλειο τους, περνάν 200 τόσα χρόνια και αρχίζουν κάποιοι Ρώσοι άρχοντες να προσπαθούν να συνενωθούν σε διάφορα σημεία, να ενώσουν δυνάμεις για να απομακρύνουν τους Μογγόλους, οι οποίοι Μογγόλοι μετά τα 200 πρώτα χρόνια της εξουσίας τους, είχαν αρχίσει να μπαίνουν σε παρακμή, άρα ήταν πιο εύκολο να τους κτυπήσεις. Εκεί λοιπόν στα 1400 τόσο, δημιουργούνται νέοι ηγεμόνες που σχετίζονται μακρινά με τον οίκο του Ρούρικ οι οποίοι και επιτίθενται στους Μογγόλους, οι Ρώσοι μετά το σχίσμα παρέμειναν δεμένη με το Βυζάντιο, άρα ανήκουν στην ανατολική Ορθοδοξία και εξαρτώνται οι Μητροπολίτες τους, οι επίσκοποι τους από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, λογικό. Έρχονται όμως τα πράγματα όπως είπαμε και η δυναστεία του Ρούρικ μετά το 1100-1200 είναι σε κάθοδο, κτυπούν και οι Μογγόλοι το 1230-1240, διαλύεται εκεί πέρα κάθε δομή προ υπάρχουσα και πότε αρχίζει να ανακάμπτει η Ρωσία, γύρω στο 1430, δηλαδή 200 χρόνια τις πήρε και άλλες δεκαετίες για να από διώξει τους Μογγόλους. Ποιοι είναι αυτοί που κτυπούν τους Μογγόλους? Είναι διάφοροι άρχοντες Ρώσοι, κάποιοι από αυτούς προέρχονται από την γενιά του Ρούρικ, οι οποίοι και αρχίζουν να έχουν νίκες εναντίον των Μογγόλων και να απωθούν την χρυσή ορδή, να τους ξανά σπρώχνουν τα ανατολικά. Από αυτούς τους Ρώσους ηγεμόνες ο πιο σημαντικός είναι ο Ιβαν Ιβάνωφ, είναι ο Ιωάννης, είναι ο τρόπος που στα σλάβικα προφέρεται η λέξη, Ιωάννης. Ο Ιβάν ο τρίτος ο Μέγας, όχι ο τρομερός, ο τρομερός είναι ο τέταρτος, γύρω στα 1450, αυτός ονομάστηκε Μέγας διότι είχε πολλές νίκες εναντίον των Μογγόλων, άρχισε να ξεκαθαρίζει το τοπίο και να δημιουργεί την νέα Ρωσία, εκεί δηλαδή γύρω στο 1450, αναδύεται ξανά η Ρωσία, ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία, ως μια ισχυρή χώρα κάτω από ένα ηγεμόνα, αυτόν τον Ιβάν το τρίτο, τον Μέγα, κοιτάξτε να δείτε, είμαστε κοντά στο 1450, σχεδόν ένα φαινόμενο μεταφυσικό, την ώρα που η Ρωσία αναδύεται, το Βυζάντιο καταλύεται, την ίδια στιγμή δηλαδή και προσέξτε, η Ρωσία που αναδύεται μετά το 1450 είναι χριστιανική και ορθόδοξη, για αυτό και οι Ρώσοι μετά το 1450 και μετά, ονομάζουν τον εαυτό τους, το νέο Βυζάντιο. Δηλαδή είχαν συναίσθηση για την μεγάλη αυτοκρατορία και τώρα παίρνουμε εμείς την σκυτάλη, αυτός λοιπόν ο Ιβάν ο τρίτος, αν και νίκησε εναντίον των Μογγόλων και καθαρίζει το τοπίο και μάλιστα παντρεύεται παλαιολογίνα, δηλαδή όχι απλώς έχει την σκυτάλη, σαν μια ύστατη κίνηση, ας πούμε ενώσεως αυτών των δύο περιοχών παίρνει στέλεχος της δυναστείας που κυβερνούσε το Βυζάντιο μέχρι το 1453.
Λοιπόν, μετά τον Ιβάν τον τρίτο που είπαμε είναι στα μέσα του 15ου αιώνα, ακολουθούν άλλοι ηγεμόνες που είναι περίπου στην κατεύθυνση του, 100 χρόνια περίπου μετά τον Ιβάν το τρίτο, δηλαδή χοντρικά μετά το 1550, ανεβαίνει στην εξουσία ο Ιβάν ο τέταρτος, ο τρομερός. Αυτός ο Ιβάν ήταν όντως τρομερός, ήταν ένας εξαιρετικά βίαιος άνθρωπος, σήμερα ένας ψυχίατρος θα έβγαζε μια γνωμάτευση για αυτόν, γιατί η βία του ήταν απερίγραπτη, μέλη της οικογενείας του, μέχρι τον γιό του, τους σκότωνε στο πρωινό, άλλα μέλη της οικογένειας τα τυράννησε, εκτός από την οικογένεια του δηλαδή στην οποία ήτανε πολύ τρυφερός! Η βία την οποία άσκησε εναντίον των διαφόρων άλλων Ρώσων αρχόντων ήταν πάρα πολύ μεγάλη, δηλαδή η τρομεροσύνητου εφαρμόστηκε σε διάφορες μεγάλες ρωσικές οικογένειες οι οποίες αμφισβητούσαν την κυριαρχία ενός φορέα και σε αυτούς εφάρμοσε ότι φρικτότερο μπορείτε να φανταστείτε, αυτό το κομμάτι της βίας του βέβαια ήταν απερίγραπτό, όμως ήταν μεγάλος πολιτικός, ο Ιβάν ο τρομερός ήτανε αρχηγός, έβλεπε μπροστά και έβλεπε το μέλλον στην Ρωσία και με τη βία που εφάρμοσε, όπως σας είπα, σε διάφορες αρχοντικές και ηγεμονικές οικογένειες, βοήθησε την ενοποίηση της Ρωσίας, την πολιτική ενοποίηση της Ρωσίας, εκτός αυτού, ο Ιβάν ο τρομερός, αποφάσισε ότι η Ρωσία πρέπει να έχει λιμάνι, γιατί δεν είχε
λιμάνι η Ρωσία και δημιούργησε το λιμάνι του Αρχαγγέλου, 6 μήνες το χρόνο είναι παγωμένο, τους άλλους 6 μήνες μπορούσε εκεί να πάει πλοίο, αλλά από τα ολότελα καλή και η Παναγιώταινα. Αυτός λοιπόν δημιούργησε το πρώτο λιμάνι της Ρωσίας και εκτός των άλλων είναι αυτός που οραματίστηκε την επέκταση της Ρωσίας πέραν των Ουραλίων, με αγώνες γιατί και ο Ιβάν ο τρομερός έδινε ακόμη εναντίον των Μογγόλων και διαφόρων φύλων της στέπας, δεν ήταν εύκολο να εκδιωχθούν για να αποσοβηθεί η δράση τους, ήταν εκείνος που πίστεψε στην επέκταση της Ρωσίας στην Ασία και ξεκίνησε την δράση, δηλαδή στρατεύματα ρωσικά περνούν τα Ουράλια και αρχίζουν τις πρώτες κατακτήσεις πέραν των Ουραλίων προς την Ασία. Τα Ουράλια σας θυμίζω, είναι εδώ, που
σηματοδοτούσε τα όρια της Ρωσίας προς τα ανατολικά και τα όρια της Ευρώπης επίσης. Ο Ιβάν ο τρομερός εκτός από αυτό, αυτά που σας είπα που δεν είναι μικρά, δηλαδή ενοποίηση της Ρωσίας, εξουδετέρωση των επί μέρους οικογενειών που θα μπορούσανε να είναι διασπαστικοί για μια ενιαία Ρωσία, δημιουργία λιμανιού, στόχευση στα ανατολικά, αποφάσισε ότι πρέπει η ρωσική εκκλησία να ανεξαρτητοποιηθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου