Οι Βλάχοι είναι άτομα μονόγλωσσα η δίγλωσσα που μιλούν τη γλώσσα των προγόνων τους, μια λατινογενή γλώσσα που αν την ακούσετε εσείς και εγώ, εφ' όσον δεν είμαστε Βλάχοι δεν την καταλαβαίνουμε, οι Βλάχοι κατοικούν σε ορεινά σημεία και μάλιστα σε υψηλά ορεινά, ο Βλάχος είναι ταυτόσημος με το ψηλό βουνό, δεν έχει μόνο η Ελλάδα Βλάχους, Βλάχους έχει κάθε χώρα των Βαλκανίων, έχει η Αλβανία, η Φυρόμ, η Βουλγαρία, η Σερβία, η Κροατία, η χερσόνησος της Ιβηρίας στην Αδριατική και βεβαίως η Ρουμανία της οποίας επίσης η γλώσσα είναι λατινογενής συγγενής με εκείνη των Βλάχων και όπως εξελίχτηκαν τα σύνορα, τα σύνορα μας, στο δικό μας κορμό κατοικούν οι περισσότεροι Βλάχοι των Βαλκανίων, σε βυζαντινά κείμενα του 900-1000 μ.χ. αναφέρονται που και που η λέξη, Βλάχοι, Βλάχοι οδίκ, Βλάχοι των δρόμων, γιατί οι Βλάχοι της Βαλκανικής, ιδιαίτερα των δικών μας περιοχών, ήταν ξακουστοί γνώστες των βουνών και κυρατζήδες, αγωγιάτες και ήξεραν τους δρόμους της βαλκανικής όσο κανένας άλλος.
Οι Βλάχοι σαν επάγγελμα τους είχανε την κτηνοτρόφια μαζί και τη βιοτεχνία που σχετίζεται με την κτηνοτροφία, δηλαδή ύφαναν μάλλινα υφάσματα κλπ. και καθώς ζούσαν στα ψηλά βουνά ήταν και τσοπάνης, μετακινώντας τα ποίμνια τους από τα βουνά στα πεδινά και τούμπαλι ανάλογα με την εποχή, πάντα όμως είχαν σταθερή βάση, στο ορεινό τους χωριό, ένα χωριό, ήταν ομάδες και είχαν ένα χωριό, δεν ήταν σαν τους Σαρακατσαναίους που ήτανε νομάδες κτηνοτρόφοι, χωρίς χωριό, χωρίς σταθερή κατοίκηση, να πούμε εδώ, ότι οι Βλάχοι και οι Σαρακατσαναίοι δεν συμπαθιόνταν ποτέ μεταξύ τους και δεν παντρεύονταν με τίποτα αναμεταξύ τους, εκεί στα βουνά υπήρχαν ενδιαφέρουσες καταστάσεις, αυτοί λοιπόν οι κτηνοτρόφοι ανέβα-κατέβα με τα ζώα έμαθαν να χειρίζονται τους δρόμους πολύ καλά και χωρίς τζι-μπι-ες και έγιναν οι πιο μεγάλοι γνώστες των δρόμων και το βλέπεις και στα βυζαντινά κείμενα όπως είπαμε.
Τώρα υπάρχουν δύο θεωρίες, το δηλαδή από που κατάγονται οι Βλάχοι, ακούστε τις δύο θεωρίες για να βγάλουμε ένα συμπέρασμα, ξεκινάμε από το εξής, οι Ρουμάνοι μιλάνε σημερινά για λατινογενή γλώσσα, τα ρουμάνικα είναι λατινογενής γλώσσα, συγγενής με τα γαλλικά, τα ισπανικά, τα πορτογαλικά, πως την απόκτησαν οι Ρουμάνοι αυτή την λατινογενή γλώσσα? μόνοι αυτοί σε ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο? στη περιοχή της σημερινής Ρουμανίας στην αρχαιότητα κατοικούσαν Γάγκες, αυτοί είχαν μια δικιά τους γλώσσα, έρχεται όμως η ρωμαϊκή αυτοκρατορία που κατακτά όλα τα Βαλκάνια και φυσικά και αυτές τις περιοχές και η ρωμαϊκή αυτοκρατορία θεωρεί τον Δούναβη μεγάλης σημασίας όριο, σύνορο, άξιο κάθε υπεράσπισης, μια και πέρα αυτού, βορειότερα δηλαδή από το Δούναβη, κατοικούσαν άλλες φυλές εξαιρετικά επιθετικές που κάνανε την ζωή των Ρωμαίων δύσκολη και έτσι οι Ρωμαίοι κατά μήκος του Δουνάβεως στο ύψος της σημερινής Ρουμανίας, θυμίζω ότι σήμερα ο Δούναβης εκβάλει στη Μαύρη Θάλασσα, η Ρώμη έστησε επί αιώνες πολλά μεγάλα και ισχυρά στρατόπεδα και για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τους εχθρούς, αυτούς τους τρομερούς εχθρούς που ήτανε βορειότερα τα στρατόπεδα αυτά μαζί με τους Ρωμαίους στρατιώτες μίσθωναν χιλιάδες ντόπιων αντρών που τους χρησιμοποιούσαν επίσης για να ενισχύσουν την άμυνα, η συνάφεια των ντόπιων αντρών με τους Ρωμαίους μέσα στα στρατόπεδα έπαιξε ρόλο στο να εκλατινιστούν αυτοί οι ντόπιοι άντρες και σταδιακά εκλατινίστηκε όλος ο πληθυσμός της περιοχής, έτσι σήμερα οι Ρουμάνοι ομιλούνε λατινογενή γλώσσα.
Οι Βλάχοι τώρα που είναι σπαρμένοι σε όλη τη βαλκανική μιλούν και αυτοί μια γλώσσα λατινογενή που μοιάζει με τα ρουμάνικα, οι Ρουμάνοι λοιπόν διεκδικούν τους Βλάχους των Βαλκανίων, έχουν την εξής θεωρία, λένε, όλοι οι Βλάχοι της Βαλκανικής προέρχονται από τα δικά μας εδάφη στην ουσία είναι παλιοί Ρουμάνοι, πως έγινε αυτό? το 500-600 μ.χ. η δυτική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία είχε πλέον διαλυθεί και το Βυζάντιο στα ανατολικά ανθούσε, τότε άρχισαν να μπαίνουν στις περιοχές του Βυζαντίου, κινούμενες από βορά προς νότον μεγάλες ομάδες Σλάβων, κινούμενες προς την νότια Βαλκανική, αυτή τη μετακίνηση των Σλάβων την γνωρίζουμε από βυζαντινά κείμενα με ασφάλεια, τι λοιπόν οι Ρουμάνοι? αυτή η κάθοδος των Σλάβων δημιούργησαν ένταση και ανασφάλεια και καθώς οι Σλάβοι κατέβαιναν πολλοί κάτοικοι της σημερινής Ρουμανίας αναγκάστηκαν να διαφύγουν στη Ρούμελη προς τα δυτικά, ανεβαίνοντας στα βουνά για να σωθούν, αυτό τους ταιριάζει γιατί πράγματι οι ορεινοί πληθυσμοί, οι Βλάχοι κατά κανόνα είναι ορεινοί, αυτή είναι η ρουμάνικη θεωρία που ταιριάζει στις ρουμάνικες βλέψης απέναντι στους Βλάχους, η θεωρία όλων των άλλων τώρα είναι η εξής, λένε οι υπόλοιποι, γιατί μόνο στη σημερινή ρουμανική περιοχή έγινε εκρωμαϊσμός? ρωμαϊκά στρατόπεδα υπήρχαν μόνο κατά μήκος του Δούναβη? όχι βέβαια, μεγάλα ρωμαϊκά στρατόπεδα υπήρχαν κατά μήκος όλης της Εγνατίας οδού, του περίφημου ρωμαϊκού δρόμου που ξεκινούσε από τα Ιλλυρικά παράλια από την Αδριατική Θάλασσα και έφθανε στην Ανδριανούπολη και στην Κωνσταντινούπολη και οι Ρωμαίοι έκαναν και εδώ ότι είχαν κάνει στο στρατόπεδο του Δούναβη, χρησιμοποιούσαν δηλαδή και ντόπιους άντρες για την άμυνα, χιλιάδες ντόπιους άντρες για την άμυνα, οπότε φυσικό είναι να σκεφτούμε ότι και εδώ υπήρξε εκρωμαϊσμός των εντοπίων, άρα δεν είναι οι Βλάχοι των Βαλκανίων ρουμανικής καταγωγής, είναι εκρωμαϊσθέντες ντόπιοι, όπως καταλαβαίνουμε ο καθένας θέλει να διασφαλίσει με τη δικιά του θεωρία, οι μεν Ρουμάνοι ότι οι Βλάχοι των Βαλκανίων είναι Ρουμάνοι εκρωμαϊσθέντες και μετακινηθέντες στην υπόλοιποι Βαλκανική προ αιώνων, οι δε άλλοι ότι οι Βλάχοι είναι εκρωμαϊσθέντες δικοί τους, σε αυτόν το παρονομαστή λοιπόν βρισκόμαστε.
Γιατί τα πράγματα δεν είναι απλά, πάντα υπάρχουν κίνδυνοι π.χ. στο 2ο παγκόσμιο πόλεμο η Ελλάδα σας θυμίζω ότι η Ελλάδα βρίσκονταν κάτω από 3 ζώνες κατοχής, το μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού κορμού βρίσκονταν κάτω από την κατοχή των Ιταλών, η περιοχή όπου κατοικούν οι πολλοί Βλάχοι, δηλαδή η περιοχή της Θεσσαλίας, της Ηπείρου κτλ. ήταν υπό ιταλικό έλεγχο και η Ιταλία σύμμαχος της Γερμανίας φυσικά, της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στο 2ο παγκόσμιο πόλεμο, σας θυμίζω ήταν η Ρουμανία σχετικά με τη στάση της με τους Βλάχους γενικά, οι Ιταλοί λοιπόν στην Πίνδο, δημιούργησαν εν μέσω του πολέμου πριγκιπάτο των Βλάχων και επέλεξαν ένα ρουμανίζοντα όπως λέγεται Βλάχο της περιοχής δηλαδή κάποιον από αυτούς τους λίγους που ήταν φιλική προς την ρουμανική πλευρά ως πρίγκιπα αυτού του πριγκιπάτου και προσπάθησαν να το στήσουν για να κερδίσουν Βλάχους της περιοχής προς το πριγκιπάτο αυτό, αλλά προς τιμή των Βλάχων υπήρξε αντίδραση από το εσωτερικό τους, Βλάχοι στελέχη της περιοχής αντέδρασαν έντονα και η εθνική αντίσταση πήρε επάνω της το θέμα και τσακίστηκε αυτή η ιστορία, εάν δηλαδή τέλειωνε ο πόλεμος με νίκη του άξονα, τα έφερε έτσι η ζωή, ευτυχώς να λήξει με νίκη των συμμάχων, αν είχε λήξει με νίκη του άξονα, τότε θα υπήρχε ήδη στημένο ένα πριγκιπάτο, ένα κράτος στο κέντρο της Ελλάδας σε ότι αυτό σημαίνει με τις διεκδικήσεις της Ρουμανίας, η οποία στη περίπτωση νίκης του άξονα θα ήτανε στις νικήτριες χώρες και προφανώς θα συνέδεε με διαδρόμους και εδάφη τους Βλάχους αυτούς με τον εθνικό τους κορμό, αυτός ήτανε ο στόχος της, διεκδικώντας τους Βλάχους των Βαλκανίων θα ενώσει και εδάφη με τον εθνικό της κορμό, απλά πράγματα, όλα αυτά εμπεριέχουν κινδύνους γιατί έτσι ήτανε φυσικό μεταξύ των εθνικών κρατών και ειδικά στην Βαλκανική που έχει πάντα ανοιχτά θέματα, επικίνδυνα.
Όπως σας είπα, οι Βλάχοι για κάποιο διάστημα φαίνεται ότι υπήρξαν πολλοί στη Βαλκανική, ας μπούμε σε ένα βυζαντινό κείμενο του 11ου αιώνα, ονομάζονταν ο Αίμος, το βουνό Αίμος, η λέξη μπαλκάν είναι τουρκική λέξη, ονομάζει τον Αίμο μπαλκάν, χρησιμοποιούν τη τουρκική λέξη, μπαλκάν, λοιπόν ονομάζει στο βυζαντινό κείμενο του 11ου αιώνα τον Αίμο, Βλάχων παροικία που θα πρέπει να πει ότι ήταν μαζεμένοι εκεί πολλοί Βλάχοι, επίσης στη Θεσσαλία υπήρχαν πολλοί Βλάχοι και στο Γράμμο στην ευρύτερη περιοχή, μετά για κάποιο λόγο φαίνεται μετακινήθηκαν στα ψηλά ορεινά, εκεί είναι, στα ψηλά ορεινά.
Μέσα στην ιστορία, στη πρόσφατη ιστορία έχουμε κινήσεις πληθυσμών, κάποια στιγμή ήταν πολλοί, μετά δεν ήταν πολλοί, σαν να έφυγαν, σαν να συγκεντρώθηκαν αλλού, ας πούμε οι Σλάβοι, το 500 μ.χ. όταν μπήκαν στο Βυζάντιο, μπήκαν σε ομάδες, τα βυζαντινά κείμενα πολλές φορές περιγράφουν, σαν κατακλυσμό, οι οποίοι έφθασαν και στη Πελοπόννησο, στην άκρη της Πελοποννήσου και έχουμε τέτοιες φράσεις που περιγράφουν μεγάλη παρουσία των Σλάβων, όμως μετά το 800 μ.χ. στις ίδιες περιοχές που μας έλεγαν τα κείμενα ότι υπάρχουν πολλοί Σλάβοι, δεν υπάρχουν Σλάβοι ή υπάρχουν λίγοι, τι έγιναν αυτοί οι Σλάβοι? κάποιοι από αυτούς προφανώς αφομοιώθηκαν, κάποιοι από αυτούς μετακινήθηκαν γιατί βρίσκουμε Σλάβους στη ζώνη τη βορειότερη, εκεί στη ζώνη της σημερινής Ελλάδος και βόρια της ζώνης της σημερινής Ελλάδος, στη περιοχή της ευρύτερης Μακεδονίας, οι Βούλγαροι Σλάβοι, οι Γιουγκσλάβοι ήταν όλοι Σλάβοι, όπως και οι Σλαβομακεδόνες που λέγαμε, στην Ελλάδα υπάρχουν λίγοι κάτοικοι που μιλούν ακόμα αυτή τη γλώσσα των σλαβομακεδόνων στη περιοχή της Φλώρινας, Καστοριάς, είναι μια διάλεκτος που μιλιέται και στα Σκόπια, άρα τι έγινε αυτή η παρουσία των Σλάβων? οπωσδήποτε θα έχουμε μια ανάμειξη βιολογική, όλοι οι λαοί αναμειγνύονται, αλλά κυρίως έχουμε πολλά τοπωνύμια από τη σλαβική αυτή παρουσία, αυτά τα τοπωνύμια τα αλλάξαμε το 19ο αιώνα, τα αλλάξαμε γιατί υπήρχε μια ανησυχία στην Ελλάδα, θα γνωρίζεται τη θεωρία του Φαλμεράϊεν, ο οποίος θεώρησε και υποστήριξε στα βιβλία του εκεί στα μέσα του 19ου αιώνα, ήταν γνωστός και σπουδαίος βαλκανιολόγος, δεν ήταν κανένας δευτερεύων, ήταν ένας επιστήμονας που τεκμηρίωνε ότι έγραφε και έγραφε ότι οι σημερινοί Έλληνες, του σημερινού βασιλείου, δηλαδή της Ελλάδας του 1830 σε αυτούς αναφερόντανε, δηλαδή η μικρή Ελλάδα που ήτανε από τη Λαμία και κάτω, σε αυτούς αναφερόντανε και στα λίγα νησιά που ήτανε στην Ελλάδα, ότι αυτοί οι Έλληνες, μάλιστα το βιβλίο του το αφιέρωσε στο βασιλιά Όθωνα, γιατί ήτανε και οι δύο Βαυαροί και να του εξηγήσει τι είναι ο πληθυσμός της χώρας που πάει να διοικήσει και σε αυτό εξηγούσε ότι οι Έλληνες αυτής της σημερινής περιοχής δεν έχουν σχέση στην ουσία, είναι τόσο μεγάλη η ανάμειξη που έχουν υποστεί από διάφορους λαούς και κυρίως τους Σλάβους, έτσι ώστε ελάχιστο αίμα έχει μείνει από την αρχαία Ελλάδα, το ενδιαφέρον με Φαλμεράϊεν, ο οποίος θεωρεί ότι πάντα έκανε το μεγάλο, λογικό είναι γιατί η νέα Ελλάδα είχε στηθεί πάνω στη πεποίθηση ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων.
Ήταν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ταυτότητας μας και έρχεται ένας βαλκανιολόγος να εξηγήσει ότι δεν είμαστε καθόλου μάλιστα Έλληνες, είμαστε απόγονοι των Σλάβων και τελειώνει το βιβλίο εξηγώντας ότι οι Σλάβοι που πέρασαν άφησαν τεράστιο στίγμα βιολογικό στους Έλληνες, αλλά η επόμενη μεγάλη ανάμειξη των Ελλήνων είναι με τους Αλβανούς, δύο είναι η μεγάλες προσμείξεις βιολογικές των Ελλήνων, οι Σλάβοι και οι Αλβανοί. όταν αυτό το πόνημα του Φαλμεραϊεν, δεν είναι ένα, γιατί είναι ένα για τη Πελοπόννησο και ένα....τελοσπάντων έγινε γνωστό στην Ευρώπη, συζητιόνταν πολύ στους κύκλους τους επιστημονικούς, οι Έλληνες αισθάνθηκαν βαθύτατα πληγωμένοι, ταπεινωμένοι, ανήσυχοι και υπήρξε έντονη αντίδραση σε αυτό, κατά αρχήν έντονη αντίδραση συναισθηματική, αλλά δεύτερον υπήρξε και αντίδραση επιστημονική, πράγματι ο Φαλμεράϊεν χρησιμοποιούσε κείμενα βυζαντινά και πραγματικά σε βυζαντινά κείμενα του 7ου αιώνα αναφέρεται ότι, σήμερον άπασα η Πελοπόννησος σλαβική εστί, οπότε παίρνοντας τέτοιες φράσεις από βυζαντινά κείμενα ενίσχυε την άποψη του, όμως στο μεταξύ η ελληνική πλευρά του απάντησε σε αυτό, λέγοντας που είναι η σλαβική γλώσσα που έχει απομείνει, κανείς πια δεν μιλούσε σλαβικά, καθόλου, όχι το 19ο αιώνα, αλλά από το 900 και το 1000 μ.χ. και το 1100 μ.χ. και το 1200 μ.χ. η σλαβοφωνία είχε χαθεί σε αυτή σε αυτές τις περιοχές, δηλαδή από τη Μακεδονία και κάτω, εκείνο πράγματι που είχε απομείνει ήταν πράγματι τα τοπωνύμια σε ήτα, σε ωβα, Αράχωβα ας πούμε, σε ριζε που είναι σλάβικο, ζαγόριζε σλάβικο τοπωνύμιο στα σλάβικα θα πει βουνό, τέτοια τοπωνύμια είναι σλαβικής καταγωγής, η ελληνική πλευρά ανταπάντησε με το επιχείρημα, εάν είναι έτσι όπως τα λέει ο κύριος Φαλμεράϊεν πως συνέβη η ελληνική γλώσσα να είναι εκεί, δεν έχει παραμείνει ίχνος σλαβικής γλώσσας παρά μόνο τοπωνύμια και εκεί πέρα υπήρξε συμπληρωματικά το επιχείρημα, ότι προφανώς οι άνθρωποι αυτοί ήταν μετακινούμενοι γενικώς και έδωσαν την εντύπωση ότι είναι πολύ διαδεδομένοι παντού επειδή ήταν μετακινούμενοι, αλλά ακριβώς επειδή ήταν μετακινούμενοι βρέθηκαν στα βουνά άφησαν τα ριζά και ήταν μέσα στο κύκλο τους η μετακίνηση και επανήλθαν προς το βορά, επομένως δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρχουν αναμείξεις βιολογικές, δεν υπάρχει λαός που να μην έχει αναμείξεις βιολογικές, συνεπώς αυτό είναι μέσα στις φυσικότητες, αλλά στην Ευρώπη πάρα πολύ γιατί έγιναν πολλή μεγάλες αναμείξεις, αλλά το ζήτημα είναι τι απέμεινε σαν κεντρικός πυρήνας του νέου ελληνισμού και τα ατυχήματα είναι αφού η ελληνική γλώσσα είναι κυρίαρχη γλώσσα στο μεγαλύτερο κομμάτι των περιοχών που έλεγε ο Φαλμεράϊεν, άρα δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι υπήρξε μια μεγάλη κίνηση των Σλάβων προς τα κάτω, αλλά προφανώς μετακινήθηκαν κάποιοι εμπεδώθηκαν και πια δεν είναι καθόλου σημαντικό σημείο συμμετοχής στην ελληνική ζωή, το ενδιαφέρον είναι σε αυτό το σοκ που έπαθε η ελληνική κοινωνία στο 19ο αιώνα, δηλαδή στην εντατική πήγε η ελληνική κοινωνία με αυτή τη θεωρία για 10ετίες, για 10ετίες και μέχρι σήμερα στοιχειώνει την ελληνική πλευρά αυτή η θεωρία γενικά όσο χρησιμοποιείται, καταλαβαίνετε, μπλέκεται συνεχώς στα πράγματα όταν υπάρχουν αρνητικές απόψεις για την Ελλάδα και υπάρχουν πολλές.
Λοιπόν το 19ο αιώνα η ελληνική πλευρά ανταπάντησε με αυτό και εξήγησε γιατί, βέβαια η άλλη πλευρά απάντησε γιατί η ελληνική γλώσσα ήτανε ισχυρή γλώσσα, η γραπτή γλώσσα, η γλώσσα της εκκλησίας και εξ' αυτού μπορούσαν να ετοιμάζεται όμοιες γλώσσες ατόμων που δεν είναι τόσο, γιατί οι Σλάβοι εκείνοι την εποχή ήταν μετακινούμενοι κτηνοτρόφοι, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί μια τόσο ισχυρή γλώσσα που τελικά επιβλήθηκε, ενώ παρέμεινε ιδεολογική η συνεισφορά της, ας πούμε. Το ενδιαφέρον που θα ήθελα να σας πω είναι το εξής, οι Σλάβοι πράγματι παρουσιάστηκαν δυναμικά, αποχώρησαν αλλά έμειναν τα τοπωνύμια τους, όταν δημιουργήθηκε το ζήτημα με τον Φαλμεράϊεν, η ελληνική πλευρά ανάμεσα στα άλλα που έκανε, ήταν να αναθέσει την αλλαγή των τοπωνυμιών στη χώρα, δηλαδή ανατέθηκε σε λόγιους να βρούνε μάλιστα είτε νέα τοπωνύμια είτε τα αρχαία τοπωνύμια των περιοχών και να υιοθετηθούν τα αρχαία τοπωνύμια, για να φανεί η συνέχεια του πολιτισμού, γιατί αυτό ήτανε αναγκαίο εκείνη τη στιγμή, για αυτό καμιά φορά πας σε κάποιες περιοχές, σε κάποια χωριά που έχουνε πολύ πεποιημένα τοπωνύμια, π.χ. Ευήλιον, σίγα τώρα οι κάτοικοι ονόμασαν το χωριό τους πριν εκατοντάδες χρόνια Ευήλιον, οπωσδήποτε είναι παραγωγή ενός λόγιου αυτό κτλ.
Εκείνη την εποχή όταν δημιουργήθηκε το ελληνικό κράτος, το 1830, το 1840, το 1850, τα δύο πρώτα 20 χρόνια είμασταν μόνοι στο παιχνίδι του εθνισμού, δηλαδή είχαμε δημιουργήσει ένα κράτος πρώιμα, οι Βούλγαροι, οι Ρουμάνοι δεν είχανε μπει ακόμη δυναμικά στη διεκδίκηση δικού τους εθνικού κράτους, αλλά μετά το 1840 άρχισαν κινήσεις μεταξύ των Βουλγάρων για την δημιουργία βουλγαρικού εθνικού κράτους, δηλαδή πριν αποσπαστούν από την Οθωμανική αυτοκρατορία, ότι είχαμε κάνει εμείς και να δημιουργήσουν δικό τους κράτος, όπως και οι Σέρβοι, γιατί και οι Σέρβοι επίσης ήταν στην ίδια πορεία, την είχαν μάλιστα ξεκινήσει και πριν από εμάς, αυτοί τώρα στους χάρτες που συνέθεταν για τη χώρα που θα απελευθέρωναν και θα γινόντανε η Βουλγαρία, η Σερβία, περιελάμβαναν τμήματα της Μακεδονίας, τμήματα της Ηπείρου, τμήματα της Θράκης, τα οποία αυτονοήτως θεωρούσαν ως δικά τους εδάφη, επομένως υπήρχε μεγάλη αγωνία από τη πλευρά των Ελλήνων, τι θα γίνει με τις διεκδικήσεις των Σλάβων, διότι Σέρβοι και Βούλγαροι είναι Σλάβοι και για να γίνει το πράγμα πιο βαρύ, εκείνη την εποχή η Ρωσία, παλαιότερα ας πούμε ήτανε προστάτης των κινήσεων των Ελλήνων, έχει πλέον ταχθεί με μια νέα ιδέα που λέγεται πανσλαβισμός, υπερασπίζεται τους Σλοβάκους των Βαλκανίων και οι Έλληνες αισθάνονται ότι απειλούνται πάρα πολύ από αυτή τη πλευρά, επειδή λοιπόν αυτή η πλευρά ήταν υποχθόνια, γι' αυτό οι συγκοπές καρδίας έγιναν και ένα κομμάτι του Φαλμεράϊεν που αναφερόταν στους Σλάβους, άλλο ενδιαφέρον στην απάντηση των Ελλήνων, οι Έλληνες απάντησαν με δύο τρόπους, ένα συγγραφή ιστοριών που αποδείκνυαν την συνέχεια του Ελληνικού κράτους, γιατί το λέω αυτό? διότι η νέα ελληνική συνείδηση που είχε αρχίσει να αναπτύσσεται δυνατά στο 18ο αιώνα μέσω του ελληνικού διαφωτισμού κτλ. είχε στη διάρκεια αυτών των αιώνων γαλβανιστεί κατά κάποιο τρόπο με φόβους ότι είχαμε ακολουθήσει οι δυτικοί λόγιοι τους οποίους μιμούνταν οι Έλληνες λόγιοι ή τι είχε συμβεί στη δυτική πλευρά? ο διαφωτισμός είναι ένα κίνημα μεγάλο ευρωπαϊκό που ξεκινάει από την Αγγλία τον 17ο αιώνα, δηλαδή το δεύτερο μισό του 17ου αιώνα, η Αγγλία πρωτοπορεί σε αυτό, ακολουθεί η Γαλλία και η Γερμανία και διαχέεται, τι προβάλει ο διαφωτισμός? ο διαφωτισμός προβάλει την φωτεινή ιδέα της λογικής του δικαιώματος στην ατομική έκφραση, του δικαιώματος στα ατομικά αισθήματα, στα δικαιώματα στις υποχρεώσεις κτλ. και ο διαφωτισμός ο δυτικός μισεί τον μεσαίωνα του, μισεί τον μεσαίωνα του, δηλαδή όλα του τα παραδείγματα για κάθε μη αρνητικό είναι ο μεσαίωνας, στην ουσία διαγράφει το μεσαίωνα του, μισεί και λέει, ξανά γεννιόμαστε τώρα με βάση τις ιδέες τις φωτεινές που θέλουμε εμείς, μάλιστα, οι Έλληνες διανοούμενοι που είναι σε αυτά τα ρεύματα και φέρνουν την γόνιμή ιδέα διαφωτισμού και πολιτισμού στην Ελλάδα, μιμούνται τους Ευρωπαίους σε αυτή την απόφαση τους για το μεσαίωνα και ποιος είναι ο δικός μας μεσαίωνας? το Βυζάντιο και έτσι διαγράφουν τελείως το Βυζάντιο, δεν μιλούν καθόλου για το Βυζάντιο, μιλάνε για τους αρχαίους Έλληνες και γίνεται ένα άλμα και βρίσκεσαι στο 19ο αιώνα, το Βυζάντιο ήταν σε σιωπή ή άμα το ανέφεραν το ανέφεραν με πολύ αρνητικές φράσεις, δηλαδή υπήρχε μια αρνητική στάση, σε περίπτωση αρνητικής το παρασιωπούσαν, αν δεν το κατηγορούσαν το παρασιωπούσαν και έτσι έμενε μια τρέλα ένας λαός να αναφέρεται μέχρι το 500 μ.χ. μετά να μην αναφέρεται και μετά να ξανά αναφέρει για τον εαυτό του το 19ο αιώνα, πάνω σε αυτό προφανώς είχε πατήσει τον Φαλμεράϊεν έτσι σκέφτηκαν οι Έλληνες λόγιοι και τώρα ανασκουμπώνονται να ενώσουν την ελληνική ιστορία και θέτουν το Βυζάντιο μέσα στο 19ο αιώνα μπαίνει στη συνέχεια και φυσικά αυτό το έκαμαν δύο τρεις ιστορικοί μας το 19ο αιώνα, αλλά βέβαια ο σημαντικότερος είναι ο Παπαρηγόπουλος ο οποίος και συνέθεσε την ιστορία του Ελληνικού Έθνους, ξεκινώντας από την αρχαιότητα και διασχίζοντας το Βυζάντιο μέχρι εδώ και φυσικά στηριζόμενος στο γεγονός ότι η ελληνική γλώσσα είναι ξεκάθαρη συνέχεια της αρχαίας ελληνικής, ένα λοιπόν είναι η ιστορία και η επαυιοθέτηση του Βυζαντίου, σε αυτό το σημείο να σας κάνω μια αναγκαία παρένθεση που έχει ενδιαφέρον, το τουρκικό παράδειγμα, η Τουρκία έγινε εθνικό κράτος το 1923, έτσι με το τέλος του ελληνοτουρκικού πολέμου, ο Μουσταφά Κεμάλ όταν έστησε αυτό το εθνικό κράτος που δεν ήτανε ούτε 100 χρόνων κράτος, εμείς είμαστε σχεδόν 200 χρόνια, θέλω να πω, ότι οι Τούρκοι ήτανε τελευταίοι που στήσανε εθνικό κράτος, λογικό είναι γιατί είχανε αυτοκρατορία, δεν ήθελαν τα εθνικά κράτη, όταν όμως διαλύθηκε η αυτοκρατορία τους τότε αναγκαστικά κάναν το δικό τους εθνικό κράτος και το κάνουν πρόσφατα, το εθνικό κράτος των Τούρκων στηρίχτηκε στη λατρεία του Τουρανικού παρελθόντος, στη προέλευση τους από τις στέπες, εμείς είμαστε λεβέντες ήρθαμε από τις στέπες και ο Κεμάλ διέγραψε την Οθωμανική αυτοκρατορία την οποία στόλισε με όλα τα αρνητικά, μοιάζει πολύ με αυτό που κάναμε εμείς ως προς το Βυζάντιο, τους Σουλτάνους τους περιέγραφε σαν φιλήδονες, αγροίκους, χυδαίους, άρπαγες κτλ. την αυτοκρατορία σαν ένα τόπο μη πολιτισμένο κτλ. και το μόνο που ήταν σπουδαίο και τρανό ήταν οι παραδόσεις της στέπας που είναι παραδόσεις ανθρώπων με δύναμη και αξιοπρέπεια, διέγραψε πολλά στοιχεία της γλώσσας που είχανε μπει στη διάρκεια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας κτλ. πέρασαν 40-50 χρόνια και φθάσαμε στη 10ετία του 80, η Τουρκία αποφάσισε ότι οι Τούρκοι έχουν συνέχεια, δεν μπορεί να είμαστε από το 700 να κάνουμε άλμα και να ερχόμαστε εδώ και έτσι ότι κάναμε εμείς το 19ο αιώνα, το 1860-70-80, το έκαναν οι Τούρκοι το 1980, δηλαδή ξανά ανακάλυψαν το Οθωμανικό τους παρελθόν, στη δεκαετία του 80 αρχίσανε να το συζητάνε κάπως με καλά λόγια, το 90 τα καλά λόγια άρχισαν να αυξάνονται, το 2000 μάθανε, καλέ τι θαυμαστό, τι καταπληκτικό ήτανε αυτό το πράγμα και τελικά πλέον το 2010, το πουλάνε σε όλο το κόσμο, τον θαυμασμό τους για την Οθωμανική αυτοκρατορία.
Έχουνε δηλαδή οι καιροί γυρίσματα και εμείς το ζήσαμε στο 19ο αιώνα, ο Παπαρηγόπουλος μας έδωσε την ιστορία μας, αλλά το ενδιαφέρον ήταν ότι έθιγε και την νέα ελληνική ιστορία στην ουσία, δηλαδή ουδέν κακό αμιγές καλού, χάρις στον Φαλμεράϊεν γεννήθηκε η ελληνική ιστορία στο 19ο αιώνα η ιστορική επιστήμη δηλαδή και η λαογραφία, διότι ένας τρόπος για να αντιμετωπίσεις μια τέτοια θεωρία είναι να αποδείξεις ότι υπάρχει πολιτισμική συνέχεια, μια πολιτισμική συνέχεια είναι η συνέχεια της γλώσσας που είναι μεγάλο όπλο για την ελληνική πλευρά, λίγοι λαοί έχουν αναδείξει τόση μεγάλη και μακρά συνέχεια στη γλώσσα αποδεδειγμένοι με γραπτά κείμενα, αυτό ήταν το βαρύ μας πυροβολικό, αλλά ανασκουμπώθηκαν οι λαογράφοι μας όπως ο Πολίτης κτλ. οι οποίοι θέλουν να αντιμετωπίσουν τον Φαλμεράϊεν, τι κάνανε? πήγανε στα χωριά, στα βουνά, στα νησιά κτλ. και κατέγραψαν ήθη και έθιμα, αυτό κάνει η λαογραφία, σε ποια κατεύθυνση όμως? έθιμα τα οποία θα παραλλήλιζε κανείς άνετα με τα αρχαία ελληνικά και τότε γράφτηκαν πολλές μελέτες που έλεγαν, κοιτάξτε να δείτε στο τάδε χωριό, βγαίνουν οι γυναίκες μετά τη λειτουργία, πετούνε λουλούδια, χορεύουν, αυτό συνέβαινε στην αρχαιότητα προς τιμή της Εκάτης και στην ίδια περιοχή είχε παρόμοια έθιμα κτλ. δηλαδή τι θέλω να πω με αυτό, εδώ πέρα είναι λίγο παλαβό, έτσι είναι η ιστορία των ανθρώπων, διότι λίγο πριν είχαμε πολεμήσει τους Τούρκους, επί 8 χρόνια στη βάση των μουσουλμάνων με χριστιανούς ορθόδοξους, η σύγκρουση ήταν σε θρησκευτική βάση και πολεμούσαμε για το σταυρό και την ελευθερία κτλ. και τώρα λόγω της ανάγκης να υπερασπίσουμε την συνέχεια του ελληνισμού, βγαίνουμε και λέμε, καλέ τι λέτε? εμείς είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και τα παγανιστικά μας έθιμα νάτα! τα έχουμε συνέχεια δεν έχουνε λήξει, απλώς τα έχουμε μετακυλήσει στη νέα θρησκεία την οποία εισπράξαμε εκεί στο 500-600-700-800 είναι λίγο σουρεάλ, αλλά και δεν είναι ψέμα, δηλαδή πράγματι σε τοπικό επίπεδο υπάρχουν έθιμα τα οποία ενώ ήτανε παλαιά ενσωματώθηκαν σε τοπικούς Αγίους οι οποίοι έχουν κτλ. φέρνει ο καιρός πολλά, το λέω αυτό διότι σε αυτό το ζήτημα των διαφόρων ομάδων σε όλα τα Βαλκάνια, δεν είναι μόνο σε εμάς, σε όλα τα Βαλκάνια, ποιος δεν έχει επέμβει? ένα σωρό, αλλά παρέμεινε το κεντρικό, ο μεγάλος μας ιστορικός ο Παπαρηγόπουλος, ο Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος είναι ένας εξαιρετικός εθνικός ιστορικός από τους σπάνιους ιστορικούς, θέλω να πω κάθε νέο κράτος έχει και τον εθνικό του ιστορικό, καθίσανε κάτω κάποιοι ιστορικοί για κάθε κράτος τους και το περιέγραψαν όσο μπορούσαν πιο στρογγυλά, όσο μπορούσαν πιο ροζ, ξέρετε γιατί, γράφεις ιστορία, η ιστορία είναι μεγάλο όπλο, δεν είναι απλώς επιστήμη, η ιστορία για αυτό είναι όλη τη ώρα στο προσκοίνιο, διότι θα δώσει ειδήσεις, μπλέκεται στα πολιτικά ζητήματα, στα κοινωνικά σε όλα, για αυτό και οι εθνικοί ιστορικοί συνήθως δεν είναι ακριβώς τόσο αξιόπιστοι, γιατί το παίρνουν το πράγμα, το μπετόνουν για να ταιριάζει με το κλίμα που πρέπει να δημιουργηθεί, λογικό είναι, όλες οι χώρες το έχουνε ζήσει αυτό. Ο Παπαρηγόπουλος ήταν εξαιρετικής εντιμότητας εθνικός ιστορικός, δηλαδή εντυπωσιακά μεγάλος και όσο αφορά την συνέχεια του ελληνικού έθνους την οποία υποστήριξε όσο κανένας άλλος, λέει ότι εμένα δεν με ενδιαφέρει η βιολογική συνέχεια του ελληνικού έθνους, η συνέχεια του ελληνικού έθνους είναι πολιτισμική και αυτό είναι το σημαντικότερο τα υπόλοιπα είναι τελείως δευτερεύοντα, εξ' άλλου συμπληρώνει, όλοι οι λαοί έχουνε αναμείξεις και οι Έλληνες έχουνε αναμείξεις, δηλαδή δεν κάθισε να δει ψευδείς καταστάσεις και ιστορίες, το είπε ο άνθρωπος ξεκάθαρα, δίνοντας έμφαση κυρίως στη συνέχεια της γλώσσας, των εθίμων, των νοοτροπιών, ακόμη και τα αρνητικά μας, πόσα αρνητικά μας χαρακτηριστικά που επίμονα τα έχουμε πολλούς αιώνες δείχνουν την συνέχεια μας.
Λέγαμε για τους Βλάχους, οι Βλάχοι είναι μια ομάδα που υπάρχει σε όλη τη Βαλκανική, σας λέω επίσης πως ο Βούλγαρος Τσάρος, ο Τσάρος της Βουλγαρίας μετά το 1200 μ.χ. προσαγόρευε τον εαυτόν του, Ιμπερατόρ Τοτιους Βουλγκαριε ε Βλάχιε, η περιοχή του ήτανε εδώ πέρα, αυτό που σήμερα είναι περίπου η Βουλγαρία και τμήματα της Μακεδονίας και της Θράκης και τα ονόμαζε Υπεράτορ Τόμνιε Μπουλγκαριε Βλαχε, δηλαδή υπήρχαν Βλάχοι κάτοικοι εκεί, στα νεότερα χρόνια οι Βλάχοι είναι λιγότεροι από ότι φαίνεται πως ήταν τότε, ίσως συγκεντρώθηκαν προς τα ψηλά βουνά, διαχύθηκαν περισσότερο και τότε θα ήταν αυτό νοτιότερα, τέλος πάντων αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε, πάντως ο Σάνου που είναι ο θρυλικός αρχηγός των Σέρβων τον 14ο αιώνα, ονόμαζε τον εαυτό του, βασιλεύς και αυτοκράτωρ Ρωμαίων, Ελλήνων δηλαδή και Σέρβων και παντός Αλμπάν, για να σας μπερδέψω, σε ένα κείμενο βυζαντινό 14ου αιώνα αναφέρεται σε ένα πρίγκιπα ένα επώνυμο της Ηπείρου και τον ονομάζει Σερβοαρβανιτοβουλγαροβλάχο, οι Βλάχοι όπως σας είπα είχαν μεγάλη επίδοση στα γράμματα, δηλαδή οι Βλάχοι της Βαλκανικής πήγαιναν σε ελληνικά σχολεία και για αυτό είχανε οι λόγιοι τους μεγάλη εξοικείωση με την ελληνική γλώσσα και επίδοση στη λόγια ελληνική γλώσσα, κάποιοι από τους Έλληνες του διαφωτισμού, Γκούμας ας πούμε, ο Κωνσταντίνος ο Γκούμας είναι Βλάχος, ο Μησιώτας είναι Βλάχος, θέλω να πω κάποιοι από τους λόγιους μας, στο σπίτι τους μιλούσανε μια άλλη γλώσσα, αλλά τη ήξεραν να γράφουν και να χειρίζονται σωστά σε υψηλό επίπεδο ήτανε τα ελληνικά, γιατί πήγαιναν σε ελληνικά σχολεία, τα καλύτερα σχολεία της Βαλκανικής και όχι κρυφά, πενταφάνερα ήταν τα ελληνικά σχολεία και αυτό το θαύμα που λέγεται ελληνική παιδεία στη περίοδο της τουρκοκρατίας είχε παίξει τεράστιο ρόλο στη αφομοίωση προς τον ελληνισμό αλλόφωνων πληθυσμών διότι αυτοί πήγαιναν σε ελληνικά σχολεία δεν υπήρχαν άλλα, οι Βλάχοι δεν είχανε γλώσσα γραπτή, έγινε γραπτή το 1800, ώσπου να μάθουν οι Ρουμάνοι ότι υπάρχει γραπτή γλώσσα φθάσαμε στο 1900, οι Αλβανοί δεν είχαν καθόλου γραπτή γλώσσα, ήτανε μόνο προφορική γλώσσα, οι Σέρβοι είχανε γραπτή γλώσσα, ο Μιχαήλ Τοσίτσας, Βλάχος, ο Αβέρωφ ο Τοσίτσας, Στουρνάρη, όλοι αυτοί είναι Βλάχοι και είναι αυτό που σας είπα, Βλάχοι ευκατάστατοι και ικανοί, δραστήριοι, επιχειρηματικοί, έγιναν πλούσιοι οι άνθρωποι και ισχυροί και ήξεραν ελληνικά λόγια, ο Μιχάλης Τοσίτσας όταν πέθανε κληροδότησε στο Μέτσοβο ένα σημαντικό ποσό και στη διαθήκη του υπογράφει ελληνιστί γιατί αυτή ήτανε η γλώσσα του, προς διάδοση του ελληνισμού μας, σε σχολείο δηλαδή πάνε τα χρήματα, προς διάδοση του ελληνισμού και εκρίζωση της επικρατούσης τοπικής διαλέκτου της βλάχικης, ένας βλάχος δηλαδή επώνυμος αφήνει την διαθήκη για να πάψουν οι Βλάχοι να είναι Βλάχοι, Βλαχοκτόνος δηλαδή ο Τοσίτσας....
