Οι Εβραίοι, μετά από τη συντριβή τους από τους Ρωμαίους στα μέσα του 2ου αι. μ.Χ., διασπείρονται σε μικρότερες ή μεγαλύτερες κοινότητες, με τις συναγωγές και τους ραββίνους τους. Διατηρούν το θρήσκευμά τους αλλά σταδιακά χάνουν τη γλώσσα τους. Σημαντική ομάδα παρουσιάζεται εκείνη των σεφαρδιτών (ισπανόφωνων) Εβραίων, όπως και εκείνη των γερμανόφωνων Εβραίων (Ασκεναζίμ).
Σύνδεση με το προηγούμενο
Αν θυμάστε μιλάμε για τον Εβραϊσμό, μιλάμε για τις θρησκείες, στο προηγούμενο μας μάθημα αναφερθήκαμε στον Κομφουκιανισμό, στον Ζωροαστρισμό και μπήκαμε στο Εβραϊσμό που είναι η θρησκεία ενός μικρού αριθμού ατόμων, οι Εβραίοι ήτα πάντα πολύ λίγοι, αλλά η θρησκεία τους έχει γεννήσει τις δύο άλλες μεγαλύτερες θρησκείες του κόσμου, δηλαδή τον χριστιανισμό και το Ισλάμ και επομένως στην πράξη, ο κάθε χριστιανός είναι και εβραίος και φυσικά το ίδιο συμβαίνει και με τον κάθε μουσουλμάνο.
Λέγαμε λοιπόν για αυτήν την θρησκεία που διαμορφώθηκε γύρω στο 1200-1100 πχ. ,από τον Μωυσή, η οποία έχει δύο, τρείς μεγάλες συντεταγμένες του προφήτη και του Μεσσία και με την έννοια του ψευδομεσσία, η ζωή των Εβραίων είναι αναγκαστικά συνδεδεμένη και με αυτή την έννοια, γιατί κάθε τόσο κάποιος εβραίος, είτε με καλή διάθεση, είτε με αγαθή πρόθεση, είτε με πονηρία, ξέρετε όλα τα έχει ο μπαχτσές, βγαίνει και αναγγέλλει ότι είναι ο Μεσσίας και ότι τον είδε ο θεός και του έδωσε οδηγίες και του είπε ότι είναι ο Μεσσίας, οι εβραίοι έχουν ζήσει αρκετές τέτοιες ιστορίες μέχρι στιγμής με ψευδομεσσιές, μάλιστα η χαρακτηριστικότερη περίπτωση ψευδομεσσία αναπτύχθηκε, εδώ στην περιοχή μας, στον 17ο αιώνα, είναι ο πιο θρυλικός ψευδομεσσίας από όλους, αυτός ονομάζονταν Σαμπετάϊ Σεβί και ήτανε Ραββίνος στην περιοχή της Σμύρνης επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας, η Σμύρνη είχε εβραϊκή κοινότητα, εβραϊκες κοινότητες είχαν και άλλες πόλεις του Βυζαντίου και μετά της οθωμανικής αυτοκρατορίας, όχι πολύ μεγάλες, αλλά κάποιες αρκετά ανεπτυγμένες και αυτός ο Σαμπετάϊ Σεβί ήταν ένα πολύ θρησκευόμενο άτομο και θεώρησε ότι είδε στον ύπνο του, ότι τον επισκέφθηκε ο θεός και του μίλησε και του είπε ότι το 1666 θα έλθει η μεσσιανική περίοδος, ο ίδιος θα είναι Μεσσίας, άρα οι Εβραίοι θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους, το Ισραήλ δηλαδή και η ανθρωπότητα θα μπει στην μεσσιανική περίοδο, δηλαδή σε αυτήν την ευτυχισμένη περίοδο που δεν υπάρχουν συγκρούσεις κτλ. Αυτός ο Σαμπετάϊ Σεβί ήταν εξαιρετικά προικισμένος ρήτορας και είχε μεγάλο κύρος ως δάσκαλος, Ραβί όπως ξέρετε θα πει δάσκαλος, για αυτό και τον Ιησού οι μαθητές του το έλεγαν δάσκαλο, δηλαδή Ραβί. Λοιπόν ο Σεβί ήταν σπουδαίος δάσκαλος και άρχισε να διδάσκει και να εξηγεί ότι ο θεός που είδα......και πήγαινε από συναγωγή σε συναγωγή και τα δίδασκε αυτά, στην Σμύρνη απέκτησε οπαδούς, επισκέφτηκε όλες τις πόλεις της οθωμανικής αυτοκρατορίας που υπήρχαν Εβραίοι και τους δίδαξε και όχι μόνο, βγήκε και εκτός οθωμανικής αυτοκρατορίας και δίδασκε, χιλιάδες άνθρωποι πίστεψαν σε αυτόν, πίστεψαν στο μήνυμα του, άρχισε πολλοί να πουλούν τα πράγματα τους και τα σπίτια τους και τα υπάρχοντα τους, διότι καθώς πλησίαζε το 1666 ήταν βέβαιοι ότι θα μπουν σε ένα πλοίο και θα πάνε στην χαμένη τους πατρίδα, δηλαδή στο Ισραήλ, στην Παλαιστίνη.
Τώρα είχαν υπολογίσει χωρίς το ξενοδόχο και ο ξενοδόχος εδώ είναι ο Σουλτάνος, διότι όλοι αυτή η περιοχή της Παλαιστίνης ήταν σουλτανικά εδάφη και ο μόνος ο οποίος αποφάσισε ποιος θα πάει και ποιος θα έλθει, ήταν ο Σουλτάνος, άκουσε βέβαια ο Σουλτάνος ότι κάποιος Ραβίνος τρέχει, ότι το 1666 οι Εβραίοι θα πάνε στην Παλαιστίνη κτλ., αλλά είπε άσε να δούμε πολλές βλακείες ακούγονται στον κόσμο, ας το να δούμε που θα πάει, το εξέλαβε ήρεμα το πράγμα, αλλά καθώς πλησίαζε το 1666, οι Εβραίοι ήταν σε κινητικότητα στην οθωμανική αυτοκρατορία, οι περισσότεροι από τους πιστεύσαντες είχαν πουλήσει ήδη τα υπάρχοντα τους για να είναι έτοιμοι να μετακινηθούν στην χαμένη πατρίδα, οπότε όταν έφθασε αυτή η χρονολογία, ο Σουλτάνος παρατήρησε ότι το πράγμα δεν έχει κοπάσει και ότι υπάρχει κοινωνικότητα και μια δράση που δεν πάει άλλο και κάλεσε τον Σαμπετάϊ Σεβί στην Κωνσταντινούπολη. Του ήλθε μια πανταχούσα και του λέει ελάτε κύριε να συζητήσουμε τα θέματα που αφορούν κτλ., και ο Σεβί πήγε στην Κωνσταντινούπολη και εκείνο το καταπληκτικό που συνέβει, συνομίλησε στην Κωνσταντινούπολη ο Σεβί και κατέληξε ότι η σωστή θρησκεία είναι το Ισλάμ. Τι να πει κανείς? Μετά ο Σεβί διακήρυξε ότι μια είναι η σωστή θρησκεία και είναι το Ισλάμ. Οι άνθρωποι που τον είχαν πιστέψει έμειναν κόκαλο, είχαν αλλάξει την ζωή τους, είχαν πουλήσει τα πράγματα τους και περιμένανε νε πάνε στην Παλαιστίνη και ξαφνικά βγαίνει ο εμπνευστής αυτής της ιστορίας και μιλάει για το Ισλάμ και όχι μόνο αυτό, αλλά συμπληρώνει ο Σεβί ότι αυτό είναι το θέλημα του θεού και έτσι πρέπει να γίνει, δηλαδή οι Εβραίοι να γίνουν μουσουλμάνοι, με αποτέλεσμα, επειδή ήταν ένας άνθρωπος χαρισματικός, τον είχαν πιστέψει πολλοί, σε αυτόν αρκετοί οπαδοί του, τον ακολούθησαν στην αλλαγή θρησκεύματος και έτσι στην οθωμανική αυτοκρατορία δημιουργήθηκε άλλη υποομάδα μουσουλμάνων που ίσως την ξέρετε από διάφορες ιστορίες στα σπίτια μας που λέγονται Ντολμέδες, από κει προέρχεται και το Ντονέρ που τρώμε, η τουρκική λέξη, σημαίνει στρίβω, δηλαδή στριφογυρίζω. Δηλαδή οι Ντολμέδες είναι αυτοί που άλλαξαν θρήσκευμα, γύρισαν από Εβραίους σε μουσουλμάνους.
Τώρα εδώ έχουμε μερικά ενδιαφέροντα σημεία, πολλοί από αυτούς που τον πίστεψαν, απογοητεύτηκαν βαθύτατα μέχρι που αυτοκτονούσαν, διότι βρέθηκαν σε αδιέξοδο, δηλαδή αισθάνθηκαν πληγωμένοι, προδομένοι, δεν μπορείτε να το φανταστείτε αυτό το πράγμα, οργίστηκαν πάρα πολύ, μπες στην θέση τους, αλλά άλλοι και όχι λίγοι γινήκανε ντολμέδες που οι ντολμέδες μέχρι σήμερα είναι ορατοί στην οθωμανική κοινωνία, διότι δημιούργησαν μια υποομάδα του Ισλάμ που ήταν μεν μουσουλμάνοι, αλλά τηρούσαν, πρώτα-πρώτα παντρεύονταν μεταξύ τους, δηλαδή οι ντολμέδες παντρεμένες μεταξύ τους και όχι με μουσουλμάνους ενώ ήταν μουσουλμάνοι και τηρούσαν και κάποια έθιμα εβραϊκά στην καθημερινότητα τους, άρα ήταν μισοεβραίοι για τους μουσουλμάνους και είναι μέχρι σήμερα στην Τουρκία, μισομουσουλμάνοι, μισοεβραίοι και δεν τους θεωρούν ακριβώς μουσουλμάνους. Θα θυμάστε ίσως πριν καμιά 20-25 χρόνια, υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας ήταν ένας κύριος Τζεμ, ο οποίος μάλιστα είχε έλθει επανειλημμένα στην Ελλάδα, γιατί ήταν και φωτογράφος ερασιτέχνης και είχε παρουσιάσει κάτι εκθέσεις φωτογραφίας από το έργο του και αυτός πέθανε σχετικά νέος. Σας το λέω αυτό, γιατί γραφόντανε τότε στις εφημερίδες, που και που για την πολιτική ζωή της Τουρκίας, δεν θυμάμαι σε ποιο κόμμα ανήκε ο κύριος αυτός, ασφαλώς στο κυβερνών κόμμα τότε, αλλά αναδημοσιευόντανε άρθρα εναντίον του στην Τουρκία, λέγοντας του, ότι παίρνει την τάδε απόφαση, την τάδε απόφαση γιατί είναι εβραίος, ενώ δεν ήταν εβραίος, ήταν ντολμές, αλλά όμως του το φυλάγανε πολιτικά και τον κτυπάγανε ως εβραίο, ακόμη υπάρχει αυτή η ιστορία και φυσικά θα γνωρίζεται ίσως τους ντολμέδες, γιατί οι περισσότεροι από αυτούς ήταν στην μεγαλύτερη κοινότητα των εβραίων της οθωμανικής αυτοκρατορίας στην Θεσσαλονίκη. Η Θεσσαλονίκη πραγματικά απέκτησε ένα μεγάλο αριθμό ντολμέδων και αυτοί οι ντολμέδες έπαιζαν ρόλο στην πόλη, ως μουσουλμάνοι, ξαφνικά μετά το 1666-1670 , ενώ στην Θεσσαλονίκη οι καλοί και άξιοι έμποροι και βιοτέχνες ήταν μέχρι τότε Εβραίοι, το 1670-1675 αλλάζει το σκηνικό και βλέπεις σπουδαίους εμπόρους και βιοτέχνες να είναι μουσουλμάνοι, αυτοί προφανώς οι μουσουλμάνοι είναι εξ’ εβραίων μουσουλμάνοι, οι οποίοι μετακινήθηκαν προς τα εκεί. Επίσης το κίνημα των νεοτούρκων στον 20ο αιώνα που ξεκινάει και από την Θεσσαλονίκη, δηλαδή είναι μια πόλη που σε αυτήν αναπτύχτηκε αυτό το κίνημα, συνδέεται με τους ντολμέδες, δηλαδή οι ντολμέδες, δηλαδή οι ντολμέδες έδωσαν το στίγμα της σύγχρονης Τουρκίας και επειδή και ο Κεμάλ γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη πολλοί από τους στενούς του συνεργάτες ήτανε ντολμέδες. Αυτή η αλλαγή θρησκεύματος έπαιξε ρόλο στην ιστορία, σε διάφορες πλευρές των πραγμάτων. Αυτή η ιστορία των ψευδοπροφητών που σας είπα. Αλλά κάποια στιγμή θα έλθει ο σωστός Μεσσίας και το πράγμα θα κλείσει για τους Εβραίους.
Τώρα οι Εβραίοι είπαμε στο προηγούμενο μας μάθημα, ότι συγκρούονταν βαρύτατα με τους Ρωμαίους, το είπαμε αυτό, ο εβραϊκός κόσμος έζησε πολύ δύσκολες εποχές στις σχέσεις τους με τους Ρωμαίους, όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν αυτές τις περιοχές, όλοι η ανατολική Μεσόγειος ενετάχθει στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία και φυσικά και η περιοχή που ήταν το Ισραήλ, αλλά οι Εβραίοι θεωρήθηκαν ο πιο απείθαρχος λαός της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, διότι αρνούνταν να προσκυνήσουν είδωλα και αυτοκράτορες λόγω του ότι ήταν τόσο απόλυτα μονοθεϊστές, τα πράγματα εξετράπησαν και ομάδες δημιουργήθηκαν επιθέσεις και άμυνας εναντίον των Ρωμαίων, αυτή η βία των Ρωμαίων και η σύγκρουση τους με τους Εβραίους απηχείτε και στην ιστορία του χριστιανισμού. Όταν γεννήθηκε ο Ιησούς όπως θυμάστε, η μητέρα του προσπαθούσε σύμφωνα με την ιστορία του χριστιανισμού να τον σώσει από τους Ρωμαίους οι οποίοι είχανε αποφασίσει να σκοτώσουν τα παιδιά των Εβραίων, άρα στην ίδια ιστορία του Ιησού διηγείται αυτή η σύγκρουση Ρωμαίων και Εβραίων, αυτή σας θυμίζω έφθασε στο αποκορύφωμα της, επί Τίτου αυτοκράτορα, οπότε και καταστράφηκε και ο ναός και η ολοκληρωτική καταστροφή έγινε το 130 μχ., στην 10ετια του 130, οπότε και έγινε και η μεγάλη εξέγερση του Μπαν Χουρ Χέρμα, έτσι λέγονταν ο Εβραίος που ηγήθηκε της μεγάλης επανάστασης των Εβραίων εναντίον των Ρωμαίων που ήταν και η μοιραία τους επανάσταση, διότι μετά από αυτό, οι Ρωμαίοι συνέτριψαν ολότελα τους Εβραίους, με τεράστια βία κατέστρεψαν ολότελα τον ναό με αποτέλεσμα να έχουμε και σημερινές ιστορίες.
Τι θέλω να σας πω, σε αυτό που θα λέγαμε τώρα, με αυτό που σας έχω πει, οι Εβραίοι περιμένανε ακόμα τον Μεσσία, κατά πάσα πιθανότητα ο Μεσσίας όταν έλθει θα έχει δύο πιθανά επώνυμα, το ένα θα είναι Λεβί και το άλλο Κοέν, προσέξτε να δείτε, οι Εβραίοι είχαν ένα ναό, όταν βρίσκονταν στη χώρα τους είχαν ένα ναό, δεν υπήρχε άλλος ναός, μόνο ο ναός στα Ιεροσόλυμα, ο ναός του Σολομώντος, ένας θεός, ένας ναός και μέσα σε αυτόν το ναό, τον ναό του Σολομώντος, τελούνται οι ιερές τελετουργίες οι οποίες έκτοτε δεν τελούνται, δηλαδή αφ’ ότου χάθηκε ο ναός, δεν τελούνται οι τελετουργίες, οι συναγωγές που δημιουργήθηκαν μετά την διασπορά τους είναι τόποι κοινής προσευχής, δεν είναι ναοί.
Διότι οι Εβραίοι περιμένουν πότε θα κτιστεί ξανά ο κατεστραμμένος ναός, γιατί ένας είναι ο ναός, εδώ έχουμε περιπλοκές θα σας εξηγήσω. Πρώτα-πρώτα ο ναός που καταστράφηκε ο ναός του Σολομώντος, είχε καταστραφεί ορισμένες φορές και από τους Βαβυλωνίους και μετά ξανά καταστράφηκε τελοσπάντων, τον 2ο αιώνα μχ. ,καταστράφηκε τελείως. Όσο λειτουργούσε ο ναός, δύο μεγάλες οικογένειες τελούσαν τα μυστήρια μέσα, οι Λεβί και οι Κοέν που αυτό το Λεβί και το Κοέν θα γνωρίζεται είναι τα πιο χαρακτηριστικά επώνυμα, όταν ακούσεις ότι κάποιος κύριος λέγεται Λεβί ή κάποια κυρία Κοέν δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για Εβραίο. Είναι χαρακτηριστικά επώνυμα, μάλιστα εμφανίζονται και με παραφθορά πχ. ,ο Κάρολος Κουν που ήταν Εβραίος, Κοέν ήταν απλώς το Κουν είναι παραφθορά του Κοέν, ο Τροσ Καν αυτός ο γυναικάς, ο παρά λίγον πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, είναι Εβραίος και το Καν είναι Κοέν στην ουσία, ο αρχηγός της εξέγερσης των φοιτητών του Μάϊου 1968, ο Ντανιέλ Κον Μπετίτ, ο Εμάνουελ Καντ ο φιλόσοφος, Εβραίος φυσικά, όπως και το Λεβί υπάρχουν σχετικές παραφθορές, πολλές φορές στην Αγγλική απόδοση είναι Λουίς, Λιβάϊς. Δεν ξέρω αν γνωρίζεται η εφεύρεση του μπλου τζην είναι εβραϊκή, του κυρίου Λιβάϊς, το 19ο αιώνα στις ενωμένες πολιτείες, ένας μικρέμπορος εβραίος που ακολουθούσε τους χρυσωρύχους στις περιοχές που έσκαβαν, παρατήρησε ότι τα ρούχα τους φθείρονταν πολύ γρήγορα και σε αυτές τις περιοχές χρησιμοποιούνταν ένα σκληρό ύφασμα για διάφορες άλλες χρήσεις και σκέφτηκε να το μεταποιήσει σε παντελόνι και έγινε το περίφημο μπλου τζήν που το φοράει ποια όλος ο κόσμος, δηλαδή το αυθεντικό μπλου τζην είναι το λιβάϊς.
Λέμε για τις παραφθορές του Λεβί, ο μεγαλύτερος ανθρωπολόγος του 20ου αιώνα που πέρασε, ο Κλομπέ Λεβί Στρος εβραίος φυσικά, γιατί το λέω αυτό, ξεκινήσαμε με τον Μεσσία και φθάσαμε στα μπλου τζην, αλλά τι να κάνουμε.
Σύμφωνα με την εβραϊκή σύλληψη, κατά πάσα πιθανότητα ο Μεσσίας όταν έλθει σχετίζεται με τις ιερές αυτές οικογένειες που ιερουργούσαν στον ναό, άρα όσοι το πιστεύουν θα είναι Κοέν ή ένας Λεβί, τώρα αν αργήσει να έλθει πολύ ο Μεσσίας, προς το παρόν η σύλληψη του Μεσσία είναι άντρας και Εβραίος, αλλά όπως είναι η γυναίκα αρχίζει να γίνεται ισχυρό φύλο, μπορεί ο Μεσσίας να είναι και μια κυρία, ξέρω εγώ?
Αυτή η ιστορία με τον ναό, επίσης χρειάζεται να μιλήσουμε για αυτή, διότι παίζει ρόλο και στις ειδήσεις μας σήμερα, δηλαδή το Παλαιστινιακό είναι συνέχεια στις οθόνες μας, κάθε βράδυ, μπορεί να υπερβάλλω, αλλά πάρα πολύ συχνά έχουμε νέα από εκείνη την περιοχή στην οποία γίνονται εντάσεις ασταμάτητες από το 1948 που δημιουργήθηκε το κράτος του Ισραήλ.
Θα μιλήσουμε κατ’ αρχήν για τον ναό, ο ναός καταστράφηκε ολότελα, οι Εβραίοι διώχτηκαν από την περιοχή αυτή, προσέξτε οι Ρωμαίοι δεν τους εξεδίωξαν, δηλαδή δεν τους είπαν ότι δεν μπορεί να κατοικείται ποια σε αυτόν το τόπο ή δεν μπορείτε να επιστρέψετε, αλλά ήταν τόσο μεγάλη η βία που ασκήθηκε που οι συντριπτική πλειοψηφία των Εβραίων έφυγε και ποια σε εκείνο τον τόπο έμειναν ελάχιστοι Εβραίοι, άλλοι κάτοικοι ήρθαν και κατοίκησαν εκεί και έτσι τα τελευταία 1900 χρόνια στην περιοχή αυτή κατοικούν άλλα άτομα που βρίσκονταν στην περιφέρεια του κράτους του Ισραήλ του τότε.
Τώρα ο ναός έχει καταστραφεί, άλλοι ήλθαν και κατοίκησαν εκεί και λίγοι Εβραίοι κατοικούν στο Ισραήλ, οι Εβραίοι είναι στην διασπορά τους και αρχίζει η περιφερειακή διασπορά που θεωρείται και η πιο αρχέτυπη περίπτωση μελέτης της διασποράς στην ανθρώπινη ιστορία, όχι γιατί οι Εβραίοι ήταν τόσοι πολλοί, όχι από πλευράς αριθμού, αλλά για το ότι ήταν η απόλυτη διασπορά, δηλαδή δεν είχαν ποια έδρα, χάσανε την έδρα τους και διασπάστηκαν τελείως, γιατί και οι Έλληνες είμαστε διασπορικός λαός, είμαστε σε όλη την γη σπαρμένοι, όμως πάντοτε είχαμε την βάση μας, παραμείναμε εδώ και λειτουργούσαμε με μια αναφορά και ας είμαστε εδώ και εκεί. ΟΙ Εβραίοι όμως είχαν την απόλυτη διασπορά στην ανθρώπινη ιστορία.
Τώρα ξεκινώντας την διασπορά τους, εκείνο που ήλπιζαν ήταν η αποκατάσταση του ναού για 2000 χρόνια που ζούσανε στην ξενιτιά, στην διασπορά, κάθε συνάντηση Εβραίων ήταν μια ευχή, του χρόνου στα Ιεροσόλυμα, πως λέμε εμείς “για σου” , αυτοί έλεγαν “του χρόνου στα Ιεροσόλυμα” , δηλαδή αυτό το καημό είχαν μέσα στην ζωή τους και βέβαια να επιστρέψουν στην περιοχή τους και να ξανακτίσουν το ναό, ναι, αλλά τώρα εδώ έχουμε την εξής περιπλοκή. Ο τόπος από τον οποίον έφυγαν δεν είναι ποια δικός τους, είναι άλλων ανθρώπων και πάνω στο σημείο που ήταν ο ναός δεν είναι παρά χώμα, ο ναός του Σολομώντος είχε κτιστεί σε έναν λόφο των Ιεροσολύμων, τα Ιεροσόλυμα είναι λοφώδης πόλη, αμφιθεατρική, πάρα πολύ ενδιαφέρουσα πόλη.
Η πόλη είναι αμφιθεατρική και έχει και λόφους μέσα σε αυτούς, σε έναν από αυτούς τους λόφους είχε κτιστεί ο ναός του Σολομώντος, ποιόν λόφο?, τον λόφο στον οποίον είχε γίνει η θυσία του Αβραάμ σύμφωνα με τους θρύλους της ιστορίας, έτσι ο ναός του Σολομώντος έγινε σε ένα ιερό σημείο, το σημείο αυτό καλύπτονταν από το κτίσμα, αλλά μετά την καταστροφή του κτίσματος, ξαναέμεινε ο λόφος με μόνη την ανάμνηση ότι εδώ είναι ένα σημαντικό σημείο που κάποτε είχε γίνει μια θυσία, η θυσία του Αβραάμ, τι έμεινε από τον ναό του Σολομώντος? , η υποστήριξη του λόφου, ο λόφος δηλαδή αυτός ολόγυρα προκειμένου να κτιστεί ένα τόσο μεγάλο κτίσμα, είχε κτιστεί πετρόκτιστο, με πολύ ισχυρή δόμηση, αυτή η δόμηση έχει μείνει, ο ναός καταστράφηκε, αλλά η δόμηση έχει μείνει και αυτό είναι το τείχος των δακρύων που βλέπουμε στην τηλεόραση και είναι μπροστά Εβραίοι και προσεύχονται και βάζουν στις τρυπούλες κάποια χαρτάκια κτλ., είναι το τείχος των δακρύων και είναι το τείχος των δακρύων διότι κλαις για τον ναό που έχει χαθεί από πάνω.
Θα έλεγε κανείς γιατί οι Εβραίοι αφού γύρισαν στην χώρα τους δεν κτίζουν το ναό? , θα σας εξηγήσω, διότι αν τον κτίσουν θα γίνει όχι ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, θα καταστραφεί η ανθρωπότητα, για τον εξής λόγο, ξαναγυρνάμε πίσω ο ναός έχει καταστραφεί και οι Εβραίοι έχουν συντριβεί και μένει εκεί πέρα ένας λόφος, ορφανός. Στο μεταξύ φθάνουμε στο 622, στον 7ο αιώνα μχ., η καταστροφή του ναού γίνεται στον 2ο αιώνα μχ., το 130, το 140 μχ. , 500 χρόνια αργότερα, ήδη έχει δημιουργηθεί μια νέα θρησκεία που λέγεται Ισλάμ και αυτή η θρησκεία αναπτύσσεται κοντά στα Ιεροσόλυμα, τα Ιεροσόλυμα είναι εδώ, εδώ είναι η Μεσόγειος, η ανατολική Μεσόγειος, εδώ είναι τα Ιεροσόλυμα, εδώ είναι η αραβική χερσόνησος και εδώ είναι η Μεδίνα και η Μέκκα, οι ιερές Πόλεις του Ισλάμ, σε αυτές τις πόλεις παρουσιάζεται ένας προφήτης ο Μωάμεθ, ο οποίος διδάσκει αυτά που διδάσκει, αυτή η θρησκεία η νέα θρησκεία του Ισλάμ, έχει σαν χρονολογία έναρξης το δικό μας 622 μχ., είναι η μετακίνηση του Μωάμεθ στην Μεδίνα, ο Μωάμεθ πεθαίνει το 632 μχ., 10 χρόνια μετά την Μεδίνα και οι πιστοί του, έχουν αυξηθεί στο διάστημα της ζωής του, αλλά και οι διάδοχοι του είναι πολύ προκομμένοι, συνεχίζουν την διάδοση αυτής της θρησκείας, η οποία έχει μεγάλη αποδοχή στην περιοχή και έτσι χιλιάδες ατόμων είναι έτοιμοι να διαδώσουν το Ισλάμ, όχι μόνο με λόγια, αλλά να πολεμήσουν και για το Ισλάμ. Και το Ισλάμ έφιππο επιτίθεται στις περιοχές που είναι κοντά στην Μέκκα και στην Μεδίνα και τις κατακτά, τις ενσωματώνει στην διοίκηση του. Τα αραβικά στρατεύματα κτυπούν τις περιοχές που είναι κοντά τους και που είναι τμήματα της βυζαντινής αυτοκρατορίας, η βυζαντινή αυτοκρατορία είχε αυτές τις περιοχές μέχρι τον 7ο αιώνα μχ. Τα αραβικά στρατεύματα είναι επιτυχημένα, κατανικούν τους βυζαντινούς από αυτή εδώ την ζώνη, αυτό που είναι σήμερα Ιορδανία, Συρία, Ισραήλ, Λίβανος κτλ. Τους κατανικούν στην Αίγυπτο και έκτοτε η βυζαντινή αυτοκρατορία από τον 7ο αιώνα έχει χάσει αυτά τα εδάφη και δεν τα ξαναπαίρνει ποια ξανά ποτέ, βέβαια οι Άραβες στον 7ο-8ο αιώνα μχ., θα επιχειρήσουν να κατακτήσουν την Κωνσταντινούπολη, αυτό δε θα το πετύχουν, αλλά θα καταλάβουν αυτές
τις περιοχές τις ανατολικής Μεσογείου μέχρι την σημερινή Συρία, το κατάφεραν και ποια είναι εδώ, αραβική παρουσία.
Όσο ζούσε ο Μωάμεθ, ο προφήτης, αυτός όπως σας είπα είχε λατρεία με την Παλαιά Διαθήκη και αυτή είχε μεταφερθεί και στο Ισλάμ και ενόσον λειτουργούσε εκεί πέρα στην Μέκκα και την Μεδίνα, ο προφήτης θέλησε οπωσδήποτε να επισκεφθεί τα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τον λόφο στον οποίο έγινε η θυσία του Αβραάμ, πήρε γκαμήλες, πήρε άλογα, δεν είναι και τόσο μακρινή η απόσταση, δεν είναι και δίπλα, δεν είναι και τόσο μακριά η μια περιοχή από την άλλη, δηλαδή η Μέκκα και Μεδίνα από τα Ιεροσόλυμα και πήγε στα Ιεροσόλυμα.
Μόλις πήγε στα Ιεροσόλυμα, ανέβηκε στον λόφο και έκανε μια θερμότατη προσευχή προς τον Αλλάχ και ο Αλλάχ έκανε ένα μεγάλο θαύμα, έστειλε ένα μεγάλο σύννεφο που πήρε τον Μωάμεθ, το σήκωσε και του έκανε την τιμή να φέρει τον Μωάμεθ πάνω στον Θεό και συνομίλησε ο Μωάμεθ με το θεό και μετά ένα άλλο σύννεφο τον ξανά έφερε πίσω, δηλαδή το Ισλάμ έχει ανάληψη αλλά μετά επιστροφής, επέστρεψε πίσω ο προφήτης και μετά πήγε στον τόπο του. Εδώ δηλαδή σε αυτόν το λόφο έγινε ένα μεγάλο θαύμα για το Ισλάμ, πέθανε ο προφήτης, καταλήφθηκαν αυτές οι περιοχές από αραβικές στρατιές, το Ισλάμ καλπάζει και μεταφορικά και πραγματικά και καταλαμβάνει ευρύτατες περιοχές, όλοι την βόρεια Αφρική, περνάει στην Ιβηρική χερσόνησο, 632 πέθανε ο προφήτης, 711 οι αραβικές στρατιές έχουν ήδη διασχίσει το Γιλβατάρ ( αραβική λέξη), το πέρασμα μεταξύ Ισπανίας και Αφρικής, δηλαδή το μικρό τμήμα που ενώνει τον Ατλαντικό με την Μεσόγειο, πέρασαν λοιπόν στην Ιβηρική χερσόνησο και την κατέλαβαν, μετά το 711
Δηλαδή κάντε μια αφαίρεση, από το 632 μέχρι το 711 είναι περίπου 80 χρόνια, μέσα σε 80 χρόνια το Ισλάμ, έχει καταλάβει όλοι αυτή την περιοχή, θα μιλήσουμε για αυτό, και έχει καταλάβει και αυτό που είναι σήμερα Ισπανία και Πορτογαλία, μιλάμε για μια θεαματική επέκταση αυτής της θρησκείας.
Τώρα βέβαια, το Ισλάμ ήταν τόσο δυναμικό, τόσο δυνατό και επεκτεινόμενο, ελέγχει ποια και τα Ιεροσόλυμα και βέβαια έχει στα χέρια του το σημείο στο οποίο έγινε αυτό το μεγάλο θαύμα, επομένως το Ισλάμ με την κατάληψη των Ιεροσολύμων, αποφασίζει να δημιουργήσει εδώ ένα μεγάλο ναό, ένα τζαμί και το τζαμί αυτό το κτίζει πάνω στο λόφο όπου έγινε η θυσία του Αβραάμ και το μεγάλο θαύμα της ανάληψης του Μωάμεθ, αυτό το τέμενος το οποίο έχει κτισθεί πάνω στο λόφο των Ιεροσολύμων, ονομάζεται το τέμενος των Αλ Αχτσάν η τέμενος του Αλλάχ και είναι ένα διπλό τέμενος. Μετά από το τέμενος της Μέκκας ή της Μεδίνας, είναι το Αλ Αχτσάν των Ιεροσολύμων, επομένως οι Εβραίοι
που το 1948 απέκτησαν το Ισραήλ και μετά πολέμους κατέκτησαν και τα Ιεροσόλυμα, επιδιώκοντας βέβαια να ξανακτίσουν τον ναό τους, αλλά για να κτίσουν το ναό τους πρέπει να γκρεμιστεί το Αλ Αχτσάν που δεν υπάρχει περίπτωση, και βέβαια και μόνο αυτή η πλευρά δημιουργεί σπινθήρες συγκρούσεων, σας θυμίζω ότι η τελευταία Ιντιφάντα, Ιντιφάντα λέγεται η δράση των Παλαιστινίων εναντίον των Εβραίων, ξεκίνησε πριν 6-7 χρόνια, γιατί ο πρωθυπουργός του Ισραήλ θέλησε να επισκεφθεί τον ναό του Αλ Αχτσάν και άρχισαν τα γεγονότα. Θα μου πει κανείς, δεν μπορεί ο πρωθυπουργός να επισκεφθεί κάποιο μνημείο της χώρας του, δηλαδή το Αλ Αχτσάν ανήκει σε άλλο κράτος? Είναι σαν να λέμε ότι θα γίνει το τζαμί εδώ στην Αθήνα και δεν θα μπορεί η ελληνική διοίκηση να έχει πρόσβαση σε αυτό, καταλαβαίνετε, εδώ είναι θέματα περίπλοκα.
Σχετίζεται με αυτή την πίκρα των Εβραίων γιατί δεν μπορεί να έχουν το ναό τους και φυσικά των Αράβων που δεν το συζητάνε διότι εδώ είναι ο ναός μας, είναι μια από τις περιπλοκές.
Οι Εβραίοι βρέθηκαν σε διασπορά, η διασπορά τους για τους πρώτους αιώνες ήταν στα όρια της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, διότι η ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν πολύ μεγάλη αυτοκρατορία, ωραία, έφυγες από τα Ιεροσόλυμα που θα πας? Οι περισσότεροι Εβραίοι φεύγοντας από την γη τους και έφυγαν, αυτό που είναι σήμερα, Ιορδανία, Συρία, δηλαδή περιοχές γύρω από το Ισραήλ, κοντινές περιοχές, στην Αίγυπτο, στην μικρά Ασία, στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στην βόρια Αφρική, αυτές οι περιοχές που σας λέω ήταν ρωμαϊκή αυτοκρατορία, η ρωμαϊκή αυτοκρατορία τους διέλυσε στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία διασπάστηκαν,
όμως δεν είχαν πρόβλημα στην διασπορά τους, διότι οι Ρωμαίοι στις μικρές αυτές σπαρμένες κοινότητες δεν δίναν σημασία, ανησύχησαν οι Ρωμαίοι και συγκρούστηκαν με τους Εβραίους όταν ήταν συγκεντρωμένοι στην πατρίδα τους και συγκροτούσαν στρατιές και ήταν επικίνδυνοι, αν τώρα είναι 100 Εβραίοι εδώ και 200 Εβραίοι εκεί, η ρωμαϊκή αυτοκρατορία έπαψε να τους δίνει σημασία, δεν ασχολήθηκε μαζί τους, έτσι οι Εβραίοι πορεύτηκαν σε μικρές κοινότητες σπαρμένοι, κατ’ αρχήν στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία, δηλαδή δυτική και ανατολική Ευρώπη και σταδιακά είναι διεσπαρμένοι σε όλον το κόσμο, τα κράτη όλης της γης είναι 190τόσα και οι Εβραίοι είναι σχεδόν σε όλα, δηλαδή υπάρχει εβραϊκή κοινότητα σε κάθε χώρα της γης, μικρότερη ή μεγαλύτερη. Και οι Έλληνες είμαστε και στην ίδια κατεύθυνση, δηλαδή μπορεί να μην είμαστε στις 190τόσες, αλλά στις 180τόσες είμαστε και έχουμε κοινότητες σε όλο σχεδόν το κόσμο.
Τώρα σε αυτή τους την διασπορά οι Εβραίοι έζησαν διάφορες καταστάσεις, έπρεπε να αναπροσαρμόσουν την ζωή τους σε αυτές τις μικρές κοινότητες ποια στις οποίες ζούσαν, να βρουν κάτι εναλλακτικό για το ναό τους που ήταν χαμένος ολότελα, δημιούργησαν τις συναγωγές, να βρουν κάτι εναλλακτικό για τους χαμένους ιερείς που ποια δεν μπορούσαν να έχουν και ακούμπησαν στους ραβίνους, δηλαδή στους θεολόγους που ξέρουν καλά το Ρα, Ρα λέγεται η Παλαιά Διαθήκη στην εβραϊκή και στο Ισλάμ και σε διάφορες άλλες συλλογές σοφών των ιερών τους προσώπων. Άλλο το οποίο τους συνέβη, είναι ότι με τους αιώνες , έτσι όπως είχαν διασπαρεί στην δυτική Ευρώπη, στην ανατολική Ευρώπη, στο Βυζάντιο, μέσα στους αιώνες έχασαν την γλώσσα τους, δηλαδή η εβραϊκή γλώσσα που ήταν η γλώσσα τους μετετράπη σε νεκρή γλώσσα, οι Εβραίοι δηλαδή που βρέθηκαν που κατοικούσαν στην ανατολική Μεσόγειο, σε αυτό που είναι μικρά Ασία, σε αυτό που είναι Ελλάδα, σε αυτό που είναι Βαλκάνια, σε αυτό που είναι Συρία, Ιορδανία, Αίγυπτος εξελληνίστηκαν στην γλώσσα, διότι σε αυτές τις περιοχές η πιο σημαντική και χρησιμοποιούμενη γλώσσα ήταν τα ελληνικά, από την αρχαία εποχή και στην ελληνιστική περίοδο κτλ. , καθώς εξελληνίστηκαν στην γλώσσα, ονομάστηκαν Ρωμανώδεις Εβραίοι από το Ρωμαίος, δηλαδή Εβραίοι στο θρήσκευμα, αλλά ελληνικής γλώσσας. Τώρα, άλλοι που διασπάστηκαν στη Ρώμη, στην Ιταλία αφομοιώθηκαν προς τα ιταλικά, άλλοι και πολλοί από αυτούς διασπάρθηκαν στην ιβηρική χερσόνησο, δηλαδή στην Ισπανία και την Πορτογαλία, εκεί υιοθέτησαν την ισπανική γλώσσα, με τους αιώνες, όχι εύκολα, αλλά μετά από πολλούς αιώνες αφομοιώθηκαν με το ισπανόφωνο περιβάλλον, αυτοί οι ισπανόφωνοι Εβραίοι ονομάζονται σεφαραδίτες Εβραίοι, από την λέξη σεφαράτ που σημαίνει Ισπανία και για ένα παράξενο λόγο μας αφορά, η ιστορία των σεφαριτών Εβραίων. Οι Εβραίοι της κεντρικής Ευρώπης, της βόρειας Ευρώπης, της ανατολικής Ευρώπης υιοθέτησαν την κυρίαρχη γλώσσα αυτών των περιοχών που ήταν τα γερμανικά και ονομάζονται ασκεναζί Εβραίοι, από την λέξη ασκινάζ που θα πει Γερμανία. Η Ρόζα Εσκενάζυ που ήταν τραγουδίστρια των ρεμπέτικων τραγουδιών ήταν Εβραία και όταν ανέβαινε στο πάλκο να τραγουδήσει, φωνάζανε από κάτω “ γειά σου Οβριά”, το ήξεραν ότι ήταν Εβραία. Ο Βλαντιμήρ Εσκενάζυ, ένας από τους μεγαλύτερους πιανίστες του κόσμου στον 20 αιώνα είναι ασκεναζύ Εβραίος, ρώσσος. Οι Εβραίοι της Ρωσίας ήταν ως επί το πλείστων ασκεναζύ Εβραίοι, δηλαδή γερμανόφωνοι. Και γενικά οι πιο γνωστοί Εβραίοι στην παγκόσμια ιστορία είναι Ασκεναζύ Εβραίοι. Εβραίοι ασκεναζύ είναι ο Φραντς Κάφκα, ο Μαρξ, Αϊζεστάϊν, ο Σιγκμουντ Φρόϋντ, ο Σπινόζα, ο Λέον Τρότσκυ, ο Στίλμπεργκ, ο Γκέργκ Ντάκλας, η Αντζολίνα Τζολί, η Μπάρμπαρα Στρέϊζεν, Αρθρούρος Ρουμπιστάϊν, ο Μπομπ Ντύλαν, ο Σαρκοζύ.
Σας έλεγα ότι αυτοί οι Σεφαραδίτες έχουν σχέση και με την δικιά μας ιστορία και θα πω τι έγινε. Σεφαραδίτες Εβραίοι ήλθαν να εγκατασταθούν εδώ στην ανατολική Μεσόγειο. Τι συνέβη? Το 711 όπως σας είπα, εισέβαλαν οι Άραβες στην Ιβηρική χερσόνησο και την κατέλαβαν με γοργό ρυθμό σε τέτοιο σημείο που στο 730, δηλαδή μέσα σε 20 χρόνια, αυτοί είχαν περάσει τα Πυρηναία και κτύπησαν την Γαλλία και θα την είχαν καταλάβει, αν οι Γερμανοί που διοικούσαν την Γαλλία τότε, δηλαδή οι Φράγκοι δεν τους νικούσαν στην μάχη του Πουατιέ το 732 μχ. Δηλαδή μπήκαν οι Άραβες πολύ προκομένα στην Ευρώπη, αλλά αναγκάστηκαν τελικά να αρκεστούν στην Ιβηρική χερσόνησο. Σε αυτή την Ιβηρική χερσόνησο η πλευρά της Πορτογαλίας θα απαλλαγεί από τους Άραβες σχετικά ενωρίς, η Ισπανία όμως θα μείνει κάτω από τον έλεγχο των Αράβων, οι οποίοι όμως μετά το 1200 περίπου, δηλαδή τα 500 χρόνια ήταν καλώς εγκατεστημένοι, αλλά μετά αρχίζουν οι Ισπανοί την Ρεκόκιστα όπως λέγεται, δηλαδή την ανακατάληψη, αρχίζει μια μακρά περίοδος που διήρκησε πάνω από 200 χρόνια, με τους Ισπανούς να επιτίθενται στους Άραβες για να τους εκδιώξουν από την χώρα τους και ήταν αρκετά επιτυχημένη γιατί γύρω στο 1400 ήδη, οι Άραβες είχαν χάσει βόρεια εδάφη και είχαν αρχίσει να περιορίζονται προς το κέντρο της Ισπανίας. Το τελικό κτύπημα εναντίον των Αράβων δόθηκε το 1492, αυτό το 1492 είναι μια χρονολογία που θα πρέπει να την θυμόμαστε, γιατί έγιναν πολλά πράγματα σε αυτήν την χρονολογία, ένα η Ισπανία κατανικά και τις τελευταίες άμυνες των Αράβων και κατακτάτε η Γρανάδα, το τελευταίο οχυρό των Αράβων στην Ιβηρική χερσόνησο, Ιούνιο του 1492 πέφτει και η Γρανάδα, δηλαδή η Ανδαλουσία, η λέξη Ανδαλουσία είναι αραβική, ανταλούς, πολλά στην Ισπανία είναι αραβικής προελεύσεως γιατί οι Άραβες ήταν εκεί 800 χρόνια, πρέπει να σας πω ότι οι Άραβες θρηνούν την Ισπανία ως χαμένη πατρίδα και αν είχατε ακούσει το πρώτο διάγγελμα του Μπιν Λάντεν, αν θυμάστε από το Μπιν Λάντεν ήταν ένα διάγγελμα στις τηλεοράσεις, μετά δεν παρουσιάστηκε ποτέ, έβγαλε πολλά διαγγέλματα, αλλά το πρώτο διάγγελμα, μετά τους δίδυμους πύργους, το είδαμε όλο και ήτανε μέσα σε μια σπηλιά και είπε ότι είπε και στο τέλος της ομιλίας του, είπε δεν θα ξανά αφήσουμε να γίνει Ισπανία, δηλαδή εμείς οι μουσουλμάνοι δεν θα επιτρέψουμε ξανά ποτέ να χάσουμε πατρίδες.
Τώρα γυρνάμε στο 1492, εκδιώκονται οι Άραβες και ενοποιείται ποια η Ισπανία, η Ισπανία γίνεται μία χώρα, η σύγχρονη Ισπανία δηλαδή ξεκινάει η ιστορία της από το 1492 ως ενιαία χώρα και αυτό το επίτευγμα δύο βασιλείς της περιοχής της Ισπανίας, ο Φερδινάνδος και η Ισαβέλλα, ό ένας της Καστίλης και ο άλλος της Αραγωνίας οι οποίοι μάλιστα είχαν και παντρευτεί μεταξύ τους και έτσι κτύπησαν τους Άραβες επιτυχημένα.
Την ίδια χρονιά το 1492, ο Χριστόφορος Κολόμβος, ένας Γενοβέζος παλαβός ναυτικός, παρουσιάστηκε στην Ισαβέλλα και της εξηγεί ότι έχει την εντύπωση, ότι άμα κινηθεί δυτικά θα φθάσει στις Ινδίες και έτσι η
Ισπανία θα έχει τον έλεγχο των Ινδιών και όχι η Πορτογαλία η οποία είχε φθάσει στις Ινδίες από δυτικά προς τα ανατολικά, γιατί η Πορτογαλία είχε ξεκινήσει από εδώ κινούμενη ανατολικά, έκανε το γύρο της Αφρικής και έτσι έφθασε στις Ινδίες.
Ο Κολόμβος λέει θα ξεκινήσω και θα κινηθώ δυτικά και θα βρω τις Ινδίες, γιατί πιστεύω ότι η γη είναι στρογγυλή και θα φθάσω και έφθασε στις Ινδίες. Δεν ξέρω αν ξέρετε, πέθανε βέβαιος ότι έφθασε στις Ινδίες. Στήριξε τις ιδέες σου, σύντομα θα καταρρεύσουν που λέει και το υπέροχο ρητό. Έτσι λοιπόν το 1492 αυτός ο παλαβός γενοβέζος πείθει την βασίλισσα Ισαβέλλα να του προμηθεύσει 3 καραβέλες και τους ανάλογους ναυτικούς και τρόφιμα κλπ. , άφησε την Ισαβέλλα και έφυγε. Η Ισαβέλλα σκέφτηκε α) Δεν είναι σπουδαίο 3 καραβέλες, β) άμα χαθούν στο πέλαγος, δεν έπαθα και τίποτα, δεν πρόκειται να χάσω και τόσα πολλά, γ) αν βρουν το δρόμο για τις Ινδίες, έπαιξα και κέρδισα. Έπαιξε και κέρδισε, όχι γιατί έφθασε στις Ινδίες, αλλά σε ολόκληρη ήπειρο έφθασε !!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου