Για να δούμε που είναι τα αρβανιτοχώρια, είναι εύκολο, όπου σκεφτεί κανείς μεγάλο κάστρο, είναι γύρω από το μεγάλο κάστρο, γιατί έτσι ήρθαν αρχικά, δηλαδή οι περισσότεροι Αρβανίτες της Πελοποννήσου είναι στο νομό Κορινθίας και στο νομό Αργολίδας, στην Αττική, η ύπαιθρος της Αττικής, όλη σχεδόν η ύπαιθρος της Αττικής με ελάχιστες εξαιρέσεις ήτανε αρβανιτοχώρια, τα περισσότερα αρβανιτοχώρια λένε μέχρι σήμερα αυτά είναι αρβανιτοχώρια, πας προς τα αρβανιτοχώρια, είναι αυτονόητο ότι εδώ υπάρχουνε αρβανιτοχώρια, εκεί υπάρχουνε αρβανιτοχώρια, όλο εκείνο το περίφημο αρβανίτικο τρίγωνο όπως λεγόντανε, δηλαδή είναι εδώ πέρα η Αττική, η ύπαιθρος της Αττικής, έχει ενδιαφέρον, αρβανιτοχώρια είναι και στην Ελευσίνα, είναι και στα Μέγαρα, αλλά όχι στην Ελευσίνα, δηλαδή στην ύπαιθρο της Ελευσίνας, τα αρβανιτοχώρια, όχι όλα, αλλά στη ύπαιθρο της Ελευσίνας έχει αρβανιτοχώρια, μέσα στην Ελευσίνα λίγα, τώρα πάμε στην Ελευσίνα, αλλά τις εποχές που συζητούμε μέσα στην Ελευσίνα λίγα, τα Μέγαρα έχουν αρβανιτοχώρια μέσα στα Μέγαρα λίγα, η Αττική αρβανιτοχώρια, στην Αθήνα λίγοι Αρβανίτες κατοικούν, στην ύπαιθρο πολλοί, οι Αρβανίτες στη Αθήνα κατοικούσαν γύρω από την Αγία Αικατερίνη, στις στήλες του Ολυμπίου Διός, η λέξη Πλάκα κατά πάσα πιθανότητα αν και υπάρχουν πολλές ερμηνείες, η λέξη πλάκα προέρχεται από την αλβανική λέξη πλιάκα που θα πει γέρος, παλιός, δηλαδή το παλιό κομμάτι της Αθήνας, μέσα στην Αθήνα ήταν λίγοι οι Αρβανίτες, στην ύπαιθρο πολλοί, τώρα στην Εύβοια έχουμε το μεγάλο κάστρο του Φιγκρεμόντε, δηλαδή της Χαλκίδας, επομένως θα έλθουν και εκεί να εγκατασταθούν Αρβανίτες, που υπάρχουν αρβανιτοχώρια στην Εύβοια? από τη Χαλκίδα και νότια, όχι από τη Χαλκίδα και βόρια και φυσικά όχι όλα, αλλά υπάρχουν αρβανιτοχώρια από τη Χαλκίδα και κάτω, αρβανιτοχώρια υπήρχαν στη βόρεια Άνδρο, πάνω από τη χώρα, η βόρεια Άνδρος ήτανε αρβανίτική περιοχή, η υπόλοιπη όχι, δηλαδή πρέπει να ξέρεις, η Τζιά είχε αρβανίτες όχι πολλούς, η Κύθνος ακόμη λιγότερους, μετά το πράγμα στα νησιά σταματάει, μιλάμε τώρα για Κυκλάδες, στο Αργοσαρωνικό δεν το συζητάμε , λοιπόν παίρνω τη σειρά των Κυκλάδων, η βόρεια Άνδρος ήτανε αρβανίτικη διότι είναι συνέχεια της νότιας Εύβοιας, η υπόλοιπη Άνδρος δεν ήταν αρβανίτικη, μετά είναι η Τζιά η οποία έχει αρβανίτικες οικογένειες και μετά η Κύθνος με λιγότερες, πρέπει να σας πω στο υπόλοιπο Αιγαίο λίγοι Αρβανίτες, στη Σάμο υπάρχουν δύο χωριά που λέγονται ότι είχαν Αρβανίτες, στη Κάσο, η Ύδρα, Σπέτσες, Πόρος, η Αίγινα λιγότερο, η Αίγινα είχε μόνο ελληνόφωνους πληθυσμούς, το Αγκίστρι, η Σαλαμίνα, ο Αργοσαρωνικός είναι κατ' εξοχήν αρβανίτική περιοχή, ήταν, θα σας διαβάσω από ένα περιοδικό, το περιοδικό Πανδώρα που ήταν από τα πρώτα σοβαρά ελληνικά περιοδικά, 1866 και έχει ένα άρθρο για την παιδεία στην Ελλάδα, είμαστε σχεδόν 40 χρόνια από τη δημιουργία του ελληνικού κράτους και γράφει η Πανδώρα, όταν περιερχόμομενος τις τα περί αυτήν την πρωτεύουσα της Ελλάδος χωρία και τι λέγομε χωρία, αυτάς τας συνοικίας των Αθηνών, ακούειν ομιλουμένη κοινώς την αλβανική, εννοεί ότι περί της επέκταση της εκπαιδεύσεως πρόνοια εγένετο ελαχίστη, δηλαδή κατηγορεί ας πούμε το σύστημα παιδείας ότι δεν έχει καταφέρει να αφομοιώσει τους δίφωνους αυτούς πληθυσμούς και ακούτε τα αλβανικά και μέσα στην Αθήνα, ο Νικόλαος Δραγούμης της γνωστής οικογένειας των Δραγούμηδων, άνθρωποι πατριώτες δηλαδή και με πάθος για την Ελλάδα, μας έχει αφήσει αναμνήσεις για μια επίσκεψη του στο Πόρο στο1827 δηλαδή μέσα στην ελληνική επανάσταση, τέλειωνε η επανάστασης στα ξέφτια της, και ο Νικόλαος Δραγούμης ανήκε σε πολύ υψηλή οικογένεια, είχε σπουδάσει στο εξωτερικό κτλ. και ήταν ντυμένος ευρωπαϊκά, την εποχή εκείνη ήταν απίθανο πράγμα, ήταν σαν να έρθεις από τον Άρη, ντυμένος ευρωπαϊκά και επισκέπτεται το Πόρο σε μια άλλη οικογένεια του Πόρου και γίνονται αυτά που μας γράφει, μόλις καθήσαντες περί το σωφράνιον με βράκες ντυμμένους, εσφραγίσθημεν ως η σπιτονοικοκυρά δια του σημείου του σταυρού, είναι έθιμο φαίνεται το σημείο του σταυρού, η γραία οικοδέσποινα αποτανθήσα προς εμέ τον κατά φράγκους ενδεδυμμένον, είπε, εσύ Φράγκο κάνεις σταυρό? τα ελληνικά της ποριώτισας είχαν πάρει φωτιά δεν ήξερε να βάλει σωστά το ρήμα, εσύ φράγκο κάνεις σταυρό? ναι απεκρίθει είμαι και εγώ χριστιανός, εσφραγίσθει εκ νέου, εκείνη δε ρανούσα, δηλαδή τρέχοντας, εν αληθή εκστάση προς την θύραν, εικούσθει κράζουσα μεγαλοφώνως στις κόρες της, Μάρω, Μπίλιω, Κοντύλω, Λέϊζω, ήταν οι κόρες της, έχετε δει φράγκικη πεντικρίνια, το βράδυ φεύγει ο Δραγούμης και μέσα σε παρένθεση, ελάτε να δείτε ένα πράγμα που κάνει το σταυρό του, πάλι από το Πόρο έχουμε ακόμη μια χαριτωμένη ιστορία, στο τέλος του 18ο αιώνα 17τόσο στο δεύτερο μισό, η κοινότητα του Πόρου αποφάσισε να κάνει ένα σχολείο για να μαθαίνουν τα παιδιά τους γράμματα, οι άνθρωποι μιλούσαν αρβανίτικα βεβαίως, βεβαίως, αλλά δεν υπήρχε ούτε γραπτή γλώσσα, δεν υπήρχε περίπτωση να υπάρχει σχολείο αλβανικό, ούτε ως ανέκδοτο, μόνο ελληνικό σχολείο μπορούσε να κτίσθει και έτσι οι άνθρωποι πλήρωσαν ένα δάσκαλο από το Πήλιο, η περιοχή του Πηλίου ήτανε ξακουστή για τα σχολεία της και από εκεί αντλούσανε δασκάλους διάφορες περιοχές, βρήκανε λοιπόν ένα πηλιωρίτη τον φέρανε στο Πόρο και τον πληρώσανε για να μάθει τα παιδιά γράμματα και αυτός βρέθηκε σε μια κόλαση ο καψερός και την περιγράφει σε γλώσσα ομηρική, ακούστε, εν Πόρω με ειμαρμένη, ως με διδάσκοντα την ελληνίδα, η τύχη το έφερε εμένα να με πάνε στο Πόρο για να διδάξω την ελληνική γλώσσα, ειδήν έργον και πράγμα ξένον και ήταν ένα παράξενο πράγμα να παρατηρεί κανείς, ότε με διδάσκονταν την ελληνίδα, να διδάσκομεν την ελληνική γλώσσα, φωνήν δε εμανθάνονταν την αλβανίδαν, μα εδώ ταυτοχρόνως μάθαινε τα αλβανικά, δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς, αλβανίζοντας όλους μέσα στη τάξη, μη έχω αλβανίσεις, δεν ήταν τρόπος να διδάξω στα παιδιά αυτά διότι η μόνη γλώσσα που ήξεραν ήταν τα αλβανικά, άρα έπρεπε και εγώ να μάθω αλβανικά για να τους διδάξω ελληνικά, είναι χαριτωμένο το αδιέξοδο του δασκάλου και παρόμοια ιστορία έχουμε και στην Ύδρα την ίδια περίοδο, ακριβώς την ίδια, ο δάσκαλος μετά από 3 μήνες έγραψε στην κοινότητα, τρέπομαι τα λεφτά που θα με πληρώσετε γιατί μπαίνω στη τάξη, εγώ μιλάω ελληνικά, τα παιδιά μιλάνε αλβανικά, δεν καταλαβαίνουμε τίποτα.
Οι Αλβανοί όταν πρωτοήρθαν σε αυτούς τους αιώνες δηλαδή, διεσπάσθησαν σε αρκετά σημεία, αλλά τελικά εστιάστηκε η παρουσία τους σε κάποια σημεία που σας είπα, στην ύπαιθρο των Μεσογείων, η περιοχή από τα Εξαμίλια ξέρετε στη Κόρινθο είναι το κάστρο της Ακροκορίνθου, καθώς κινήστε ανατολικά πηγαίνοντας προς Επίδαυρο είναι το χωριό Εξαμίλια, από τα Εξαμίλια και μετά αρχίζουν τα αρβανιτοχώρια και κάποια που δεν είναι αρβανιτοχώρια, το Κρανίδι και φυσικά η Ερμιονίδα, δίπλα είναι η Σπέτσες, θα σας πω μια ιστορία που μου είχε τύχει, όταν ήμουνα στο σχολείο εγώ ήμουν Λαρισαία και εκεί στη περιοχή μας υπήρχαν Βλάχοι στα βουνά, εγώ ήμουν και 7 χρονών παιδί, εντάξει, αλλά ως παιδί καταλάβαινα ότι μπορούσε και κανείς να μη μιλάει ελληνικά και ειδικά κάτι Βλάχοι στα βουνά, για Αλβανούς δεν είχα ακούσει γιατί η Θεσσαλία δεν έχει Αρβανίτες καθόλου, κάποτε είχε πριν πολλούς αιώνες και μετά ήρθαμε κάτω, ήρθε η οικογένεια μου στην Αθήνα και βρεθήκαμε να έχουμε ένα εξοχικό κάπου στην Κορινθία, εγώ ήμουνα μικρό παιδάκι η μάνα μου με έστελνε και για να βρω αυγά να φάμε, έπαιρνα το ποδηλατάκι μου και επήγαινα σε κάτι χωρικούς που μίλαγαν άλλη γλώσσα που δεν καταλάβαινα τι μου έλεγαν και έλεγα στη μητέρα μου, γιατί δεν καταλαβαίνω τι μου λένε, τότε κατάλαβα ότι υπάρχουνε αρβανίτες που μιλάνε άλλη γλώσσα..
Γενικά οι Αλβανοί δεν είναι ψηλοί, είναι μέτριοι στο ύψος και δεν είναι παχύς, δηλαδή ιστορικά παχύς Αλβανός είναι παράξενο πράγμα, είναι άντρες στιβαροί και ευέλικτοι και μια χαρακτηριστική τους μορφή είναι αυτή με ψηλό μέτωπο και γαμψή και λεπτή μύτη, έντονα ζυγωματικά, μακρόστενο το πρόσωπο. Μετά πήγα και στο πανεπιστήμιο και κατάλαβα ότι ήτανε Αρβανίτες και μίλαγαν και αυτοί την γλώσσα τους, άνοιξα μια βιογραφία ξανά διαβάζω για αυτούς και κατάλαβα αυτά που σας λέω, ότι κατέβηκαν Αρβανίτες σε διάφορες περιοχές και διάβασα και για τα συνήθη τους επώνυμα, την κατατομή τους, γιατί αρκετοί από αυτούς κατάγονταν από ένα τόπο και έχουν ένα χαρακτηριστικό, δηλαδή ψηλό μέτωπο, γενικά οι Αλβανοί δεν είναι ψηλοί, είναι μέτριοι στο ύψος και δεν είναι παχύς, δηλαδή ιστορικά παχύς Αλβανός είναι παράξενο πράγμα, είναι άντρες στιβαροί και ευέλικτοι. Μια χαρακτηριστική τους μορφή είναι αυτή, ψηλό μέτωπο με λεπτή και γαμψή μύτη, έντονα ζυγωματικά μακρόστενα.
Θυμάμαι κάτι που έγινε στο Ναύπλιο όπου είχα βρει δουλειά στο 4ο έτος της φοιτησής μου στο πανεπιστήμιο και εκεί γνώρισα μια φίλη που είχε μαγαζί στο Ναύπλιο. Το πρωί είχα τη δουλειά μου και το απόγευμα πήγαινα στο μαγαζί της φίλης μου, γιατί αυτή είχε ένα κατάστημα λαϊκής τέχνης και το απόγευμα πήγαινα στο κατάστημα της για να τα λέμε, φιλικές επαφές, όποτε έμπαινε κάποιος πελάτης, σταματούσαμε το μπίρι-μπίρι, η φίλη εξυπηρετούσε το πελάτη, γίνονταν η συναλλαγή και μετά ξανά συνεχίζαμε, μια μέρα που ήμουνα εκεί, ανοίγει, βγαίνει, έρχεται στη πόρτα ο αρβανίτης, μόλις το είδα, λέω, βγήκε από τα βιβλία αυτός, ένας λεπτός άντρας, έτσι στα 40 περίπου, με τη λεπτή....όλο το σύστημα είχε αυτός ο τύπος, μωρέ λέω ήμουνα και 22 χρονών, ωραία έρχεται ο άνθρωπος ψωνίζει ότι είναι να ψωνίσει, την ώρα που γινόντανε η συναλλαγή, του λέω, αν επιτρέπεται να σας ρωτήσω κάτι? μετά έγινα πιο διπλωμάτης, είστε αρβανίτης? εγώ αρβανίτης, τι λέτε, πιθανότατα έκανα λάθος, κατάγεστε από εδώ? ναι είμαι από το Ναύπλιο, ο πατέρας σας? κάπου από τη Χίο, ο παππούς? ο παππούς ήτανε από Κρανίδι και η γιαγιά? από την Ύδρα, αν μου επιτρέπετε το επώνυμο σας? λέει, Κόπουρας, κύριε τα στοιχεία που μου δώσατε δεν υπάρχει περίπτωση να μην είσαστε αρβανίτης, λοιπόν φεύγει ο κύριος, το ξεχνάω και εγώ, πάω ένα άλλο απόγευμα στη φίλη μου πάλι, έλα, έλα μου λέει, ότι ήρθε ο κύριος και μου είπε ότι ρώτησε και πράγματι ήταν αρβανίτης, αλλά είχε ξεχαστεί σε αυτή την οικογένεια ότι ήτανε αρβανίτης.
Ας πούμε ο Οδυσσέας Ανδρούτσος ήταν αρβανίτης, ο πατέρας του κτλ. τώρα ακούστε το Νικόλαο Σπηλιάδη από τα απομνημονεύματα των αγωνιστών του 21 που περιγράφει μια μάχη που ο Οδυσσέας έχει εμπλακεί και σε αυτή ηττώμεθα και πρέπει να διαφύγει, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος υποχωρεί και γράφει ο Σπηλιάδης και βλέπων μεμονωμένως, περιπέτειες τους Αλβανούς, τι εννοεί? τα στρατεύματα των Τούρκων ήταν τουρκάλβανοι, δηλαδή το τούρκο σημαίνει μουσουλμάνοι Αλβανοί, οπότε ο εχθρός απέναντι είναι τουρκαλβανοί, φεύγω μεμονωμένως, δίνει πίστη στους Αλβανούς και αμέσως ομιλών ως και εκείνοι αλβανιστι, σταματά, αντί να τρομάξει, σου λέει ηρεμίστε τώρα, κάνε ότι είμαστε ένας από αυτούς, ομιλεί ως εκείνοι και αυτοί του απαντάν αλβανιστί, συνεννοηθήκαμε και φύγαμε ελεύθεροι, ήξερε αλβανικά πολύ καλά.
Η ελληνική γλώσσα στη περίοδο της τουρκοκρατίας στα Βαλκάνια ήταν η γλώσσα των λογίων, δηλαδή όποιος ήτανε ιερωμένος και λόγιος, δε πάει να μιλούσε στο σπίτι του άλλη γλώσσα θα ήξερε και ελληνικά, η γλώσσα των ενόπλων ήταν τα αλβανικά ακόμη και αν δεν είσαι Αλβανός, ήξερες κάτι τα αλβανικά, γιατί ήτανε διαδεδομένη οι ένοπλοι να είναι Αλβανοί, ήταν κάτι σαν την εσπεράντο, αφήστε δε ότι πριν τις μάχες, στον αγώνα, γίνονταν συζητήσεις, είναι μαγικό, έχετε δει το Μπλέϊμπέρτ, το Μπλέϊμπερτ είναι όταν το είδα, η ελληνική επανάσταση, διότι οι Σκωτσέζοι φοράνε φούστες και από κάτω τίποτα, έχει σημασία αυτό που σας λέω, θα κολαστούμε σήμερα και εδώ ήτανε φουστανέλες και τους έξη μήνες το χρόνο δεν φορούσαν τίποτα, μόνο τα τσαρούχια, από κάτω, μεγαλεία, προσέξτε γιατί σας το λέω αυτό, διότι πριν τις μάχες, συνήθιζαν να συζητάνε μεταξύ τους τα στρατεύματα και οι συνομιλίες γίνονταν αλβανιστί, τα αντίπαλα, διότι από τη μια πλευρά ήτανε οι Τουρκαλβανοί και επομένως η γλώσσα που ήξεραν καλύτερα ήταν τα αλβανικά και από την άλλη πλευρά ήταν Αρβανίτες Έλληνες, που όλοι ήξεραν έστω και λίγα αλβανικά, άλλος καλύτερα, άλλος λιγότερα, οι συνομιλίες λοιπόν γίνονταν συνήθως αλβανιστί, κουτσοαλβανιστί και ξεκινούσε, είναι καταπληκτικό όταν το διαβάσεις, ξεκινούσαν οι συνομιλίες αγαπησιάρικα, διότι πολλοί γνωρίζονταν, γειά ορέ, τι γίνεσαι? τι κάνει η μάνα σου? αφού αρχίζανε αυτά, σιγά σιγά άρχιζαν κάποια βρισίδια, σταδιακά το βρισίδι γίνονταν πιο έντονο και τελικά παίρνανε τα όρη και τα βουνά......σηκώνανε τη φουστανέλα, να όρε! μάλιστα δεν ξέρω αν ξέρετε, ο Καραϊσκάκης ο οποίος ήτανε το 100 του βωμολόχου, δηλαδή ο άνθρωπος αυτός το τοπ του βωμολόχου, ο Καραϊσκάκης τρελαινόντανε για αυτές τις συνομιλίες, διότι όταν έβριζε δεν τον έπιανε κανένας, δηλαδή αυτός ήτανε ο Νουρέγιεφ της βωμολοχίας, λοιπόν δεν ξέρω αν το ξέρετε, ο Καραϊσκάκης ήτανε πολύ ωραίος πολεμιστής, προσωπικότητα και έβγαλε πέρα τον αγώνα με πολύ βαριά φυματίωση, ο άνθρωπος ήταν φυματικός και έδινε τον αγώνα με βαριά φυματίωση και κάθε τόσο τον πηγαίνανε σε μοναστήρια, συνήθως στο Προυσό, γιατί έκανε αιμοπτύσεις κτλ. ήτανε σκληρό καρύδι, όμως έχανε το μέτρο μονίμως, σε αυτές τις συνομιλίες μια φορά, τα άκουσε όλα και αφού βρίστηκε το καταχάρικιε ήτανε και σε ένα ύψωμα, σηκώνει τη φουστανέλα και λέει, να!! και το κράτησε πολύ ώρα γιατί ήθελε να το χαρεί και ένας Αλβανός.......ξέρετε ο Καραϊσκάκης σκοτώθηκε εδώ στο Φάληρο το 1927, στη μάχη του Ανάλατου, ο Δεριγνύ πριν τη μάχη θέλησε να φέρει σε επαφή το Κιουταχή με τον Καραϊσκάκη μήπως δεν χρειαστεί μάχη και γίνει κάποια συμφωνία και μας λέει στα απομνημονεύματα του ο Λάμπρος Κουτσονίκας που ήτανε αγωνιστής του 21 και μας άφησε τα απομνημονεύματα από τον αγώνα και πριν τη μάχη του Φαλήρου ο Δεριγνύ καλεί τον Καραϊσκάκη και τιν Κιουταχή και γράφει ο Κουτσονίκας, ήρχισαν συνδιάλεξη μεταξύ των, στην αλβανική αυτονόητα δηλαδή, ο Κιουταχής ήτανε τουρκαλβανός, άρα η γλώσσα που μπορούσε να χρησιμοποιήσει ο Καραϊσκάκης ήτανε τα αλβανικά, ήτανε μια γλώσσα εσπεράντο των πολεμιστών, δεν ήταν αναγκαστικό ότι είσαι Αλβανός ή Αρβανίτης επειδή τη χρησιμοποιούσες διότι και οι μη Αρβανίτες αλβανικά κάτι ήξεραν, γενικά βέβαια εκείνοι οι άντρες εκείνη την εποχή στην τουρκοκρατία επειδή ήτανε κινητικοί, οι γυναίκες ήταν στα σπίτια, δεν χρειαζόνταν να ξέρουν άλλες γλώσσες για αυτό και λένε μητρική γλώσσα, εκείνες κάνουν πιο πολύ τη γλώσσα τη πατρογονική, οι άντρες είναι κινητικοί είτε εδώ είτε στο στρατό, στο εμπόριο ή μεταφορές και έρχονται σε επαφή και με άλλους, εκείνους τους αιώνες της τουρκοκρατίας ο καθένας ήξερε αρκετές φράσεις για να βγάζει πέρα τη συνομιλία, δηλαδή αρκετές φράσεις στα τούρκικα, αρκετές φράσεις στα ελληνικά, αρκετές φράσεις στα αλβανικά, θάταν λαθεμένα, αλλά δεν πειράζει ο άλλος καταλάβαινε πόσο κάνει αυτό? που μπορώ να κοιμηθώ απόψε? φράσεις σημαντικές, τώρα θέλω να σας διαβάσω μερικά επώνυμα, γενικά στα αρβανιτοχώρια τα επώνυμα είναι δισύλλαβα, συνήθως τα αρβανίτικα επώνυμα είναι δισύλλαβα παροξύτονα, δηλαδή ο τόνος είναι στη παραλήγουσα, συνήθως, δεν σημαίνει ότι και όλα τα δισύλλαβα είναι παροξύτονα και αρβανίτικα, θα σας διαβάσω κάποια τα πιο χαρακτηριστικά γιατί είναι πολλά, Κόλιας, Τζίμης, Λέκας, Τούντας, Κόκας, Ντιρις, Τσιφόρος, Σκούρτης, Κακλαμάνης, Λεμπέσης, Μαλακάσας, Βρετός, Κορομπέσης, Μάζης, Ντούντας, Χέλμης, Λέκας, Λούκος, η Έλλη Λαμπέτη ήταν Λούκος, εγώ είμαι αρβανίτισα από τα Βίλλια, το επώνυμο της ήτανε Λούκου, Ζέρβας, ο Ναπολέων Ζέρβας ήταν αρβανίτης, Μπούρας, Γκίγκας, Ντόκος, Κόνης, Κανάς, Κούμπουρας, Κοκωσής, Μαρκεζίνης, Λυκουρέντζος, τα επώνυμα σε -εβας και -εζος είναι κατά κανόνα αρβανίτικά, όπως και τα τοπωνύμια -σαριζα, καλογρέζα, βάρκιζα κτλ. λυκουρέντζος, γκέρκης θα πει κακός, χούντας στα αλβανικά η μύτη, γκέκας, μέρκουρη, η Μελίνα Μερκούρη ανήκε σε πολύ μεγάλη οικογένεια των Μερκουραίων...., Λιάπης, Μπούρας......
Πρέπει να σας πω ότι οι Αλβανοί τον εαυτό τους δεν το λένε Αλβανό, τον λένε Σκιπετάϊ, θα πει η γη της χώρας των Αλβανών και τη πατρίδα τους τη λένε Σκιπρί, δηλαδή χώρα των αετών, για αυτό και στη σημαία τους έχουνε τον αετό, σας είπα μερικά από τα συνήθη αρβανίτικα επώνυμα στο τόπο μας, δεν είναι αναγκαστικό να είναι πάντα αρβανίτης που έχει αυτό το επώνυμο, αλλά κατά κανόνα παραπέμπει σε αρβανίτικη ρίζα, τώρα αυτοί οι αρβανίτες, οι Αλβανοί που ήλθαν το 1300-1400 μέσα στα χρόνια ενσωματώθηκαν πλήρως με την γύρω τους ζωή, κράτησαν την χριστιανική του ορθοδοξία που είναι πάρα πολύ σημαντικό, διότι αν την είχαν αλλάξει, αν είχαν αλλάξει θρήσκευμα ακολουθώντας το ρεύμα των πρώην περιοχών από όπου προήλθαν, φανταστείτε έως αδύνατον θα ήταν το 1830 να στήσουμε κράτος, γιατί αρκετές περιοχές είχανε αρβανίτες, εάν αυτοί οι Αρβανίτες ήταν εναντίον σου, αν δηλαδή ο Μιαούλης ήταν εχθρός σου και η Μπουμπουλίνα εχθρός και ο Οδυσσέας Ανδρούτσος εχθρός σου θα είχες μεγάλες δυσκολίες, θέλω να πω, ήταν μεγάλη τύχη για τη νέα Ελλάδα, προσέξτε εδώ η μικρή νέα Ελλάδα, τι θέλω να πω, οι Αρβανίτες, οι Βλάχοι ήταν πάνω από τα σύνορα της Ελλάδος, οι Σαρακατσάνοι ήταν πάνω, οι Εβραίοι επίσης, ήταν και μέσα, αλλά οι περισσότεροι ήταν πάνω από τα σύνορα του 1830, οι Έλληνες το 1830 ήταν ανθυποκλάσμα των Ελλήνων που ήτα σπαρμένη στην Οθωμανική αυτοκρατορία, ήταν πολύ λίγο το κομμάτι που απελευθερώθηκε και η Κρήτη και τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου στα οποία δεν υπάρχουν Αρβανίτες, όμως η Ελλάδα που δημιουργήθηκε, δηλαδή από το Ζητούνι και κάτω είχε σε αρκετά σημεία, αρβανιτοχώρια γιατί οι Αρβανίτες μας ήτανε προς το νότο και όχι προς το βορά, επομένως όταν δημιουργήθηκε το νέος ελληνικό κράτος, αυτό το μικρό ελληνικό κράτος, είχε χαρακτηριστικές ομάδες αρβανίτικες, ενώ όταν μπήκε μέσα η Θεσσαλία, μπήκε η Ήπειρος, η Μακεδονία, άλλαξε και η Κρήτη μπήκε, άλλαξε η αναλογία γιατί εκείνες οι περιοχές ή δεν είχαν αρβανίτες ή είχαν λίγους Αρβανίτες, Αρβανίτες επίσης έχουν και τα 36 χωριά στη περιοχή της Θήβας, στην ύπαιθρο της Θήβας, είναι καμιά 30τόσο χωριά, κάπου 6-7 στη περιοχή της Λιβαδειάς, είναι περίπου αυτή η εικόνα που έχουμε.
Κάποιοι από αυτούς είχανε αναμειχθεί γερά με Έλληνες, αλλά όμως ομάδες αρβανιτοχωριών που ήτανε πιο πυκνά, είχανε επίσης πιο πολύ μεταξύ τους και έτσι είχανε πιο έντονο το χαρακτήρα, αλλά και πάλι την ώρα της επανάστασης , ουδείς Αρβανίτης εντάξει μπορεί να υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις, αλλά μαζικά οι Αρβανίτες σαν να ήταν Έλληνες και ήταν Έλληνες πήραν μέρος στην επανάσταση του 21 μπροστά, μπροστά και βέβαια από τους πρώτους μας πολιτικούς ήτανε Αρβανίτες, ο Μιαούλης από την Ύδρα και έγιναν και πρωθυπουργοί, γιατί ήτανε γνωστό μέσα στη βουλή, το λέω αυτό γιατί η οικογένεια Κουντουριώτου, πολύ μεγάλη οικογένεια της Ύδρας, ήταν οι πλουσιότεροι Έλληνες. Τώρα που έγινε η επανάσταση η οικογένεια Κουντουριώτη ήταν πλουσιότερη από οποιανδήποτε άλλο σε αυτό το μικρό κομμάτι που γίνονταν η επανάσταση, διότι η επανάσταση έφτανε σε χώρους της Στερεάς, στη Πελοπόννησο και στα γύρω νησιά, δεν μιλάμε για την Μακεδονία, τη Θράκη και την Κωνσταντινούπολη, όταν τελείωσε η επανάσταση έγιναν πολιτικοί μέχρι και πρωθυπουργοί, στη Βουλή ήτανε γνωστοί διότι μίλαγαν ελληνικά λόγιοι, αλλά όταν θύμωναν και έπαιρναν φόρα, ξέρετε όταν θυμώνεις πολύ ή είσαι στα πολύ γλυκά σου, σου έρχεται η μητρική, λοιπόν μέσα στη Βουλή άμα θύμωναν πολύ ξαφνικά αρχίζανε τα αλβανικά, εντάξει του ήρθε το αρβανίτικο, αλλά κάνω και υπομονή, ήταν λογικό να ακούγεται και αυτή η γλώσσα γιατί ήτανε και εδώ αρβανιτοχώρια και εκεί αρβανιτοχώρια.
Στην Πελοπόννησο όπως σας είπα είναι στην Κορινθία και την Αργολίδα, λιγότεροι στην Αχαΐα, στην Ηλεία και σε άλλες περιοχές, στη Πελοπόννησο υπήρχαν και ομάδες χωριών που οι κάτοικοι ήταν μουσουλμάνοι, αλβανόφωνοι και μουσουλμάνοι, επίσης στη Λάλα στην Ηλεία, τα χωριά του Λάλα ήτανε μουσουλμανικά χωριά και μάλιστα η Λαλέζα με τον Κολοκοτρώνη ήτανε αδελφοποιητοί, είχανε αλλάξει αίμα δηλαδή, παρ' ότι ήτανε μουσουλμάνοι, επίσης στη περιοχή της Μεσσηνία από τη Καλαμάτα προς την Λακωνία ήτανε χωριά που λεγόντανε Σπαρματοχώρια, ήτανε μουσουλμανικά χωριά, αλλά αυτοί ήτανε δύο νησίδες, οι υπόλοιποι ήτανε χριστιανοί ορθόδοξοι. Προσέξτε να δείτε, εδώ έχουμε ενδιαφέρουσες εξελίξεις, δημιουργήθηκε το νέο ελληνικό κράτος, είπε αυτά που είπε ο Φαλμεράϊεν, είπε για τους Αλβανούς, είμαστε ένα πράγμα εδώ πέρα, τι λέει αυτός ο χάχας? αλλά για τους Σλάβους κάηκε το πελεκούδι, γιατί δεν είχε ούτε ο Αρβανίτης διανοηθεί ότι είναι κάτι άλλο, θα σας πω κάτι πολύ ενδιαφέρον, η Ύδρα μέχρι το 1720-30 ήτανε ένα κτηνοτροφικό νησί, μέσα σε λίγες δεκαετίες έγινε ο θρύλος της Μεσογείου, οι Υδραίοι έγιναν τα παιδιά της Μεσογείου, ναυτικοί καταπληκτικοί, στη δεκαετία του 1770, τα σπίτια τους είχαν τουλάχιστον 30 δωμάτια το καθένα, έχετε πάει στην Ύδρα, μπαίνεις στο λιμάνι και βλέπεις αυτά τα αρχοντικά που το καθ' ένα έχει 30 δωμάτια, οι καλύτεροι ναυτικοί της Μεσογείου, αυτοί ήτανε Αρβανίτες, το επώνυμο Μιαούλης ήταν παρατσούκλι, Αντρέας Βώκο; ήταν η οικογένεια του, γιατί σας το λέω, γιατί ο Βώκος, ο Σαχτούρης και άλλοι απέκτησαν πολλά πλοία εκείνη την εποχή, ήταν το θαύμα του ελληνικού ναυτικού, στη δεκαετία του 1770, δέκατος όγδοος αιώνας ήταν ο χρυσός αιώνας του ελληνικού ναυτικού στη τουρκοκρατία, στη δεκαετία του 1770 η Ύδρα είχε περισσότερα νηολογημένα πλοία από τη Μασσαλία της Γαλλίας, η Μασσαλία είναι το μεγαλύτερο λιμάνι της Γαλλίας στη Μεσόγειο που η Γαλλία ήτανε η δεύτερη παγκόσμια δύναμη μετά την Αγγλία και είχε λιγότερα νηολογημένα καράβια από την Ύδρα που δεν μπορούμε να τη δείξουμε στο χάρτη γιατί είναι μια κουκίδα, σας το λέω αυτό, γιατί έχουμε τους καταλόγους των καραβιών της Ύδρας και των Σπετσών, σχεδόν όλα τα καράβια έχουν αρχαία ελληνικά ονόματα, Αχιλέας, Πανδώρα, Περικλής, Αγαμέμνων με κάτι παράξενα ελληνικά ονόματα, είχανε τους δασκάλους και τους γραμματικούς που έλεγαν στους καπεταναίους τα ονόματα των καραβιών, Ιδομενεύς, πλοίο της Ύδρας Ιδομενεύς, δηλαδή οι άνθρωποι αυτοί, είμαστε στο 18ο αιώνα, δεν αισθάνονται μόνο Έλληνες, αλλά και απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και τους τιμούν στα καράβια τους, ήταν μια μεγάλη, σπουδαία εξέλιξη αυτή για το ελληνικό κράτος και πρέπει να σας πω ότι στη δεκαετία του 1880, αρχίζει όπως σας είπα, εθνικό κίνημα μεταξύ των Αλβανών, δηλαδή κάποιοι Αλβανοί, όχι Αρβανίτες, Αλβανοί, κάποιοι λόγιοι Αλβανοί και κάποιοι επώνυμοι Αλβανοί αρχίζουν και συναντιούνται και λένε, όλοι οι άλλοι κάνανε ανεξάρτητες χώρες και εμείς είμαστε έτσι και έτσι έγινε πρόταση προς τον Έλληνα βασιλέα τον Γεώργιο το Κομνηνό, να δημιουργηθεί ελληνοαλβανικό Βασίλειο, δηλαδή η πρώτη σκέψη αυτών των Αλβανών, των εθνικιστών ήταν να δημιουργηθεί ένα βασίλειο το οποίο θα έχει δύο περιφέρειες και ένα βασιλέα, η ελληνική πλευρά ήτανε υπέρ, ο βασιλιάς ήτανε υπέρ, τα έχουμε όλα αυτά και πράγματι υπήρχε θερμή ανταπόκριση από πλευράς Ελλάδος, ήτανε μυστική διπλωματία, δεν βγήκανε στις εφημερίδες αυτά, γινόντανε από κάτω μέχρι να στηθεί το πράγμα, αλλά άλλες ομάδες Αλβανών αντιτάχθηκαν σε αυτό και το οικοδόμησαν όπως η Ιταλία, δεν ξέρω αν ξέρετε, η χώρα που έχει βλάψει περισσότερο την Ελλάδα είναι η Ιταλία ιστορικά, αυτή η χώρα έχει βλάψει την Ελλάδα πιο πολύ από κάθε άλλη ιστορικά.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου