13. Gilles Binchois (1400-1460)
Ο Gilles de Binche επονομαζόμενος επίσης Binchois ή Gilles de Bins ήταν Γαλλο-Φλαμανδός συνθέτης, ένας από τα πρώτα μέλη της Βουργουνδικής Σχολής και ένας από τους τρείς διάσημους συνθέτες των αρχών του 15ου αιώνα.
Παρ'όλο που ταξινομείται μετά τους συγχρόνους του συνθέτες Guillaume Dufay και John Dunstable εν τούτοις η επιρροή του στις μεταγενέστερες εποχές πολύ μεγαλύτερη από αυτούς.
Ο Binchois ήταν πιθανόν από την Mons, γιός του Jean και Johanna de Binche που κατάγονταν από τη πόλη Binche. Ο πατέρας του ήταν σύμβουλος του Δούκα Guillaume IV και παράλληλα υπηρετούσε στην εκκλησία της Mons.
Δεν είναι γνωστό τίποτα για τον Gilles μέχρι το 1419, όταν έγινε οργανίστας στην εκκλησία του Ste. Waudru στην Mons. Το 1423 πήγε να ζήσει στην Lille. Γύρω στα χρόνια έγινε στρατιώτης στην υπηρεσία των Βουργουνδιανών ή ίσως στον Άγγλο κόμη του Suffolk. Στα τέλη του 1420 εντάχθηκε στο αυλικό παρεκκλήσιο της Βουργουνδίας και η σύνθεση του Nove cantum melodie του 1431 τον αναφέρει ως τραγουδιστή.
Ο Binchois αναφέρεται συχνά ως ο μελωδικότερος συνθέτης του 15ου αιώνα. Τα τραγούδια του τραγουδιούνται και αποστηθίζονται εύκολα. Οι μελωδίες του αναπαράγονται μετά το θάνατο του και συχνά χρησιμοποιούνται στις συνθέσεις λειτουργιών από μετέπειτα συνθέτες.
Το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής του, ακόμη και η θρησκευτική του μουσική, είναι απλή και καθαρή στο περίγραμμα της, μερικές φορές σχεδόν ασκητική. Τα περισσότερα από τα κοσμικά του τραγούδια είναι rondeaux. Ο Binchois σπάνια έγραψε στη στροφική μορφή (strophic form), αλλά διαμόρφωνε τις μελωδίες του ανεξάρτητα από το σχήμα της ρίμας κάθε στροφής.
Ο Binchois έγραψε μουσική για την αυλή, κοσμικά τραγούδια αγάπης και chivarly (ιπποτική) μουσική που επιζητούσαν οι Δούκες της Βουργουνδίας και που την λάτρευαν.
Gilles Binchois : Magnificat secundi toni - 8 min.
Gilles Binchois : Se La Bella - 3 min.
Gilles Binchois : Vostre tres doulx regart - 4 min.
Gilles Binchois : Adieu Non Amoreuse Joye - 3 min.
Gilles Binchois : Ave Marie Stella - 4 min.
Gilles Binchois : Te Deum Laudamus - 7 min.
14. Antoine Busnoys ( 1430-1492)
Ο Antoine Busnoys ήταν ένας Γάλλος συνθέτης και ποιητής της πρώιμης αναγεννησιακής Βουργουνδικής σχολής. Ενώ αναφέρεται ως κατά εξοχή συνθέτης θρησκευτικής μουσικής όπως μοτέτων, ήταν ο περισσότερο ανανεωτικός συνθέτης κοσμικών τραγουδιών του 15ου αιώνα. Ήταν ηγετική φυσιογνωμία της Βουργουνδικής Σχολής μετά το θάνατο του Guillaume Dufay.
Παρ' όλο που δεν υπάρχουν ασφαλή στοιχεία για τα πρώτα χρόνια του, προέρχονταν πιθανόν από τα περίχωρα του Bethune στο Pas-de-Calais.
Συνδέεται πιθανόν με την αριστοκρατική οικογένεια των Busnes, ιδιαίτερα με το Philippe de Busnes που πιθανόν υπήρξε συγγενής του.
Σίγουρα απόκτησε μια σπουδαία μουσική μόρφωση, μάλλον σε μια εκκλησιαστική σχολή χορωδίας κάπου στην κεντρική ή βόρια Γαλλία. Η αριστοκρατική του προέλευση εξηγεί την γρήγορη σύνδεση του με την Γαλλική βασιλική αυλή.
Το 1461 ήταν επίσκοπος (chaplain) στην Tours. Μετακινήθηκε από τον καθεδρικό στην εκκλησία του Αγ. Μαρτίνου που βρίσκεται επίσης στην Tours.
Arg;otera to 1465 o Busnois μετακινήθηκε στο όπου έγινε αρχιμουσικός της παιδικής χορωδίας, αλλά παράλληλα κατόρθωσε να προσελκύσει πολλούς ταλαντούχους τραγουδιστές από την ευρύτερη περιοχή. Είχε εκτίμηση ως συνθέτης, δάσκαλος και παιδαγωγός. Το 1466 μετακινήθηκε ξαφνικά στην Βουργουνδία.
Το 1467 βρέθηκε στην αυλή της Βουργουνδίας και συνέθετε έργα για αυτήν και ιδιαίτερα για το δούκα Κάρολο, γνωστός ως Charles the Bold.
Εκτός από τα καθήκοντα του ως τραγουδιστής και συνθέτης, ακολουθούσε τον Κάρολο σε πολλές εκστρατείες του.
Ο Busnois παρέμεινε στην υπηρεσία της βουργουνδικής αυλής μέχρι το έτος 1482, αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία για το ενδιάμεσο διάστημα μέχρι το θάνατο του το 1492. Ήταν γνωστός ως συνθέτης και τα έργα του κυκλοφορούσαν ευρέως.
Η φήμη του εκείνο το καιρό ήταν τεράστια και ήταν ο πιο γνωστός μουσικός σε όλη την Ευρώπη στη χρονική περίοδο του Guillaume Dufay (1400-1474) και Johannes Ockeghem (1410-1497).
Ο Busnois έγραψε θρησκευτική και κοσμική μουσική. Από την θρησκευτική μουσική του διασώθηκαν 2 cantus firmus λειτουργίες και 8 μοτέτα. Στη μορφή της η μουσική του βρίσκεται στο μέσον μεταξύ της απλότητας και της ομοφωνικής τεχνικής των Dufay και Binchois, και της "διάχυτης μίμησης" ( pervading imitation) των Josquin και Gombert.
Σημείωση :
Η pervative imitation ήταν μια τεχνική υψηλής επινοητικότητας στις πρώιμες συνθέσεις, ιδίως του Dufay, η μουσική ξετυλίγονταν
σε μακρόσυρτα τμήματα ελεύθερης πολυφωνίας, που αγκιστρώνονταν σε ένα επίμονο και καλά ενσωματωμένο, μη αναγνωρήσιμο cantus firmus.
Στη μουσική το cantus firmus ( fixed songs) είναι μια προϋπάρχουσα μελωδία που σχηματίζει την βάση μιας πολυφωνικής σύνθεσης. Οι πρώτες πολυφωνικές συνθέσεις σχεδόν πάντοτε περιείχαν ένα cantus firmus π.χ. ένα Gregorian chant.
Αναφέρεται ο Busnois ως ο συνθέτης του έργου L'homme arme που χρησιμοποιήθηκε ως πρότυπο σε συνθέσεις λειτουργιών (cantus firmus).
Ο Busnois μπορεί να είναι ο συνθέτης ενός κύκλου 6 λειτουργιών στην ίδια τονικότητα που βρέθηκε στην Νάπολη.
Ο Busnois έγραψε επίσης chansons, γαλλικά κοσμικά τραγούδια πάνω στην οποία κυρίως βασίστηκε η φήμη του. Τα περισσότερα είναι rondeaux. Πολλές από αυτές τις συνθέσεις έγιναν δημοφιλή τραγούδια και μερικά ίσως βασίστηκαν σε λαϊκά τραγούδια που έχουν χαθεί. Τα λόγια πιθανόν τα έγραψε ο ίδιος. Μερικά χρησίμευσαν σαν πρότυπα για πολλούς συνθέτες, ιδίως μετά το θανατό του π.χ. το Fortuna desperata ή Terrible dame.
Τα περισσότερα τραγούδια του Busnois γράφτηκαν με γαλλικό κείμενο, αλλά υπάρχουν 2 με ιταλικό και ένα με φλαμανδικό κείμενο.
Antoine Busnois : Missa l'homme Arme, I. Kyrie - 3 min.
Busnois : Anima mea liquefacta est - 4 min.
Busnois : Rondeau - 3 min.
Busnois : Fortuna desperata - 4 min.
Busnois : Noel - 2 min.
15. Alexander Agricola ( 1446-1506 )
Ο Alexander Agricola ήταν ένας γαλλο-φλαμανδός συνθέτης της αναγέννησης. Εξέχων μέλος της Grande chapelle του Αμβούργου, ήταν ένας ανανεωτής συνθέτης στα χρόνια γύρω στα 1500 και η μουσική του ήταν διαδεδομένη σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Όπως συμβαίνει για τους περισσότερους συνθέτες του καιρού του, λίγα είναι γνωστά για τα πρώτα χρόνια της ζωής του.
Γεννήθηκε στο Ghent. Το μεγαλύτρο μέρος της ζωής του το πέρασε στην Ιταλία, την Γαλλία και τις Κάτω-Χώρες. Ήταν τραγουδιστής για το δούκα του Μιλάνου από το 1471 έως το 1474, όταν η χορωδία (choir) του παρεκκλησίου του Μιλάνου θεωρούνταν το σπουδαιότερο συγκρότημα της Ευρώπης. Διάφοροι συνθέτες-τραγουδιστές βρισκόντουσαν εκείνοι την εποχή στο Μιλάνο, όπως οι Loyset Compere, Johannes Martini, Gaspar van Weerbecke.
Το 1474 ο δούκας Σφόρτσα συνέστησε τον συνθέτη στον Λορέντζο των Μεδίκων και ο Agricola πήγε στη Φλωρεντία.
Το 1476 βρίσκεται στο Cambrai στις Κάτω Χώρες ως τραγουδιστής. Το 1476 έως 1491 εργάσθηκε στο Γαλλικό βασιλικό παρεκκλήσιο όπου απόκτησε και την φήμη σαν συνθέτης. Στα 1500 υπηρέτησε τον Φίλιππο τον ωραίο που ήταν δούκας της Βουργουνδίας και βασιλιάς της Καστίλλης. Ακολουθούσε το δούκα στα ταξίδια του. Βρέθηκε στην Ισπανία το 1506 όπου πέθανε από επιδημία χολέρας.
Η τεχνική του Agricola μοιάζει με αυτή του Johannes Ockeghem ιδίως στις αρχές της καριέρας του, ενώ αργότερα προς το τέλος της ζωής του έγραφε με την τεχνική pervasive imitation του Josquin des Prez.
Ο Agricola έγραψε λειτουργίες, μοτέτα, μοτέτα-τραγούδια, κοσμικά τραγούδια και ενόργανη μουσική. Το μεγαλύτερο μέρος της ενόργανης μουσικής του βασίζεται στην κοσμική μουσική του Gilles Binchois ή του Ockeghem. Πολλά από αυτά έγιναν πολύ δημοφιλή στα τέλη του 15ου αιώνα.
Πέρα από τις μεταμορφώσεις που διακρίνουν το εν γένει μουσικό του ύφος, ο Agricola έγραψε μουσική σε ένα ιδιαίτερο, ξεχωριστό ύφος, ξεκινώντας από το μυστηριώδες ύφος του Ockeghem.
Η μουσική του είναι χαρακτηριστικά "αθλητική" ( με την έννοια του ανταγωνισμού) σε όλα τα φωνητικά μέρη, με τα χαμηλώτερα μέρη με μια ιδιαίτερη ανάπτυξη που χρειάζονται πάρα πολύ απαιτητικούς τραγουδιστές, γεγονός που δεν αντιπροσωπεύει την κανονική απλή αρμονική λειτουργική σχέση του μπάσου-τενόρου που χρησιμοποιούσαν οι περισσότεροι μουσικοί του καιρού του.
Alexander Agricola : Ave domina sancta Maria - 3 min.
Παρ'όλο που ταξινομείται μετά τους συγχρόνους του συνθέτες Guillaume Dufay και John Dunstable εν τούτοις η επιρροή του στις μεταγενέστερες εποχές πολύ μεγαλύτερη από αυτούς.
Ο Binchois ήταν πιθανόν από την Mons, γιός του Jean και Johanna de Binche που κατάγονταν από τη πόλη Binche. Ο πατέρας του ήταν σύμβουλος του Δούκα Guillaume IV και παράλληλα υπηρετούσε στην εκκλησία της Mons.
Δεν είναι γνωστό τίποτα για τον Gilles μέχρι το 1419, όταν έγινε οργανίστας στην εκκλησία του Ste. Waudru στην Mons. Το 1423 πήγε να ζήσει στην Lille. Γύρω στα χρόνια έγινε στρατιώτης στην υπηρεσία των Βουργουνδιανών ή ίσως στον Άγγλο κόμη του Suffolk. Στα τέλη του 1420 εντάχθηκε στο αυλικό παρεκκλήσιο της Βουργουνδίας και η σύνθεση του Nove cantum melodie του 1431 τον αναφέρει ως τραγουδιστή.
Ο Binchois αναφέρεται συχνά ως ο μελωδικότερος συνθέτης του 15ου αιώνα. Τα τραγούδια του τραγουδιούνται και αποστηθίζονται εύκολα. Οι μελωδίες του αναπαράγονται μετά το θάνατο του και συχνά χρησιμοποιούνται στις συνθέσεις λειτουργιών από μετέπειτα συνθέτες.
Το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής του, ακόμη και η θρησκευτική του μουσική, είναι απλή και καθαρή στο περίγραμμα της, μερικές φορές σχεδόν ασκητική. Τα περισσότερα από τα κοσμικά του τραγούδια είναι rondeaux. Ο Binchois σπάνια έγραψε στη στροφική μορφή (strophic form), αλλά διαμόρφωνε τις μελωδίες του ανεξάρτητα από το σχήμα της ρίμας κάθε στροφής.
Ο Binchois έγραψε μουσική για την αυλή, κοσμικά τραγούδια αγάπης και chivarly (ιπποτική) μουσική που επιζητούσαν οι Δούκες της Βουργουνδίας και που την λάτρευαν.
14. Antoine Busnoys ( 1430-1492)
Ο Antoine Busnoys ήταν ένας Γάλλος συνθέτης και ποιητής της πρώιμης αναγεννησιακής Βουργουνδικής σχολής. Ενώ αναφέρεται ως κατά εξοχή συνθέτης θρησκευτικής μουσικής όπως μοτέτων, ήταν ο περισσότερο ανανεωτικός συνθέτης κοσμικών τραγουδιών του 15ου αιώνα. Ήταν ηγετική φυσιογνωμία της Βουργουνδικής Σχολής μετά το θάνατο του Guillaume Dufay.
Παρ' όλο που δεν υπάρχουν ασφαλή στοιχεία για τα πρώτα χρόνια του, προέρχονταν πιθανόν από τα περίχωρα του Bethune στο Pas-de-Calais.
Συνδέεται πιθανόν με την αριστοκρατική οικογένεια των Busnes, ιδιαίτερα με το Philippe de Busnes που πιθανόν υπήρξε συγγενής του.
Σίγουρα απόκτησε μια σπουδαία μουσική μόρφωση, μάλλον σε μια εκκλησιαστική σχολή χορωδίας κάπου στην κεντρική ή βόρια Γαλλία. Η αριστοκρατική του προέλευση εξηγεί την γρήγορη σύνδεση του με την Γαλλική βασιλική αυλή.
Το 1461 ήταν επίσκοπος (chaplain) στην Tours. Μετακινήθηκε από τον καθεδρικό στην εκκλησία του Αγ. Μαρτίνου που βρίσκεται επίσης στην Tours.
Arg;otera to 1465 o Busnois μετακινήθηκε στο όπου έγινε αρχιμουσικός της παιδικής χορωδίας, αλλά παράλληλα κατόρθωσε να προσελκύσει πολλούς ταλαντούχους τραγουδιστές από την ευρύτερη περιοχή. Είχε εκτίμηση ως συνθέτης, δάσκαλος και παιδαγωγός. Το 1466 μετακινήθηκε ξαφνικά στην Βουργουνδία.
Το 1467 βρέθηκε στην αυλή της Βουργουνδίας και συνέθετε έργα για αυτήν και ιδιαίτερα για το δούκα Κάρολο, γνωστός ως Charles the Bold.
Εκτός από τα καθήκοντα του ως τραγουδιστής και συνθέτης, ακολουθούσε τον Κάρολο σε πολλές εκστρατείες του.
Ο Busnois παρέμεινε στην υπηρεσία της βουργουνδικής αυλής μέχρι το έτος 1482, αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία για το ενδιάμεσο διάστημα μέχρι το θάνατο του το 1492. Ήταν γνωστός ως συνθέτης και τα έργα του κυκλοφορούσαν ευρέως.
Η φήμη του εκείνο το καιρό ήταν τεράστια και ήταν ο πιο γνωστός μουσικός σε όλη την Ευρώπη στη χρονική περίοδο του Guillaume Dufay (1400-1474) και Johannes Ockeghem (1410-1497).
Ο Busnois έγραψε θρησκευτική και κοσμική μουσική. Από την θρησκευτική μουσική του διασώθηκαν 2 cantus firmus λειτουργίες και 8 μοτέτα. Στη μορφή της η μουσική του βρίσκεται στο μέσον μεταξύ της απλότητας και της ομοφωνικής τεχνικής των Dufay και Binchois, και της "διάχυτης μίμησης" ( pervading imitation) των Josquin και Gombert.
Σημείωση :
Η pervative imitation ήταν μια τεχνική υψηλής επινοητικότητας στις πρώιμες συνθέσεις, ιδίως του Dufay, η μουσική ξετυλίγονταν
σε μακρόσυρτα τμήματα ελεύθερης πολυφωνίας, που αγκιστρώνονταν σε ένα επίμονο και καλά ενσωματωμένο, μη αναγνωρήσιμο cantus firmus.
Στη μουσική το cantus firmus ( fixed songs) είναι μια προϋπάρχουσα μελωδία που σχηματίζει την βάση μιας πολυφωνικής σύνθεσης. Οι πρώτες πολυφωνικές συνθέσεις σχεδόν πάντοτε περιείχαν ένα cantus firmus π.χ. ένα Gregorian chant.
Αναφέρεται ο Busnois ως ο συνθέτης του έργου L'homme arme που χρησιμοποιήθηκε ως πρότυπο σε συνθέσεις λειτουργιών (cantus firmus).
Ο Busnois μπορεί να είναι ο συνθέτης ενός κύκλου 6 λειτουργιών στην ίδια τονικότητα που βρέθηκε στην Νάπολη.
Ο Busnois έγραψε επίσης chansons, γαλλικά κοσμικά τραγούδια πάνω στην οποία κυρίως βασίστηκε η φήμη του. Τα περισσότερα είναι rondeaux. Πολλές από αυτές τις συνθέσεις έγιναν δημοφιλή τραγούδια και μερικά ίσως βασίστηκαν σε λαϊκά τραγούδια που έχουν χαθεί. Τα λόγια πιθανόν τα έγραψε ο ίδιος. Μερικά χρησίμευσαν σαν πρότυπα για πολλούς συνθέτες, ιδίως μετά το θανατό του π.χ. το Fortuna desperata ή Terrible dame.
Τα περισσότερα τραγούδια του Busnois γράφτηκαν με γαλλικό κείμενο, αλλά υπάρχουν 2 με ιταλικό και ένα με φλαμανδικό κείμενο.
15. Alexander Agricola ( 1446-1506 )
Ο Alexander Agricola ήταν ένας γαλλο-φλαμανδός συνθέτης της αναγέννησης. Εξέχων μέλος της Grande chapelle του Αμβούργου, ήταν ένας ανανεωτής συνθέτης στα χρόνια γύρω στα 1500 και η μουσική του ήταν διαδεδομένη σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Όπως συμβαίνει για τους περισσότερους συνθέτες του καιρού του, λίγα είναι γνωστά για τα πρώτα χρόνια της ζωής του.
Γεννήθηκε στο Ghent. Το μεγαλύτρο μέρος της ζωής του το πέρασε στην Ιταλία, την Γαλλία και τις Κάτω-Χώρες. Ήταν τραγουδιστής για το δούκα του Μιλάνου από το 1471 έως το 1474, όταν η χορωδία (choir) του παρεκκλησίου του Μιλάνου θεωρούνταν το σπουδαιότερο συγκρότημα της Ευρώπης. Διάφοροι συνθέτες-τραγουδιστές βρισκόντουσαν εκείνοι την εποχή στο Μιλάνο, όπως οι Loyset Compere, Johannes Martini, Gaspar van Weerbecke.
Το 1474 ο δούκας Σφόρτσα συνέστησε τον συνθέτη στον Λορέντζο των Μεδίκων και ο Agricola πήγε στη Φλωρεντία.
Το 1476 βρίσκεται στο Cambrai στις Κάτω Χώρες ως τραγουδιστής. Το 1476 έως 1491 εργάσθηκε στο Γαλλικό βασιλικό παρεκκλήσιο όπου απόκτησε και την φήμη σαν συνθέτης. Στα 1500 υπηρέτησε τον Φίλιππο τον ωραίο που ήταν δούκας της Βουργουνδίας και βασιλιάς της Καστίλλης. Ακολουθούσε το δούκα στα ταξίδια του. Βρέθηκε στην Ισπανία το 1506 όπου πέθανε από επιδημία χολέρας.
Η τεχνική του Agricola μοιάζει με αυτή του Johannes Ockeghem ιδίως στις αρχές της καριέρας του, ενώ αργότερα προς το τέλος της ζωής του έγραφε με την τεχνική pervasive imitation του Josquin des Prez.
Ο Agricola έγραψε λειτουργίες, μοτέτα, μοτέτα-τραγούδια, κοσμικά τραγούδια και ενόργανη μουσική. Το μεγαλύτερο μέρος της ενόργανης μουσικής του βασίζεται στην κοσμική μουσική του Gilles Binchois ή του Ockeghem. Πολλά από αυτά έγιναν πολύ δημοφιλή στα τέλη του 15ου αιώνα.
Πέρα από τις μεταμορφώσεις που διακρίνουν το εν γένει μουσικό του ύφος, ο Agricola έγραψε μουσική σε ένα ιδιαίτερο, ξεχωριστό ύφος, ξεκινώντας από το μυστηριώδες ύφος του Ockeghem.
Η μουσική του είναι χαρακτηριστικά "αθλητική" ( με την έννοια του ανταγωνισμού) σε όλα τα φωνητικά μέρη, με τα χαμηλώτερα μέρη με μια ιδιαίτερη ανάπτυξη που χρειάζονται πάρα πολύ απαιτητικούς τραγουδιστές, γεγονός που δεν αντιπροσωπεύει την κανονική απλή αρμονική λειτουργική σχέση του μπάσου-τενόρου που χρησιμοποιούσαν οι περισσότεροι μουσικοί του καιρού του.
Alexander Agricola : Amor che sospirar - 3 min.
16. Guillaume Dufay ( 1400-1474 )
Ο Guillaume Dufay ήταν ένας Γάλλοφλαμανδος συνθέτης της πρώιμης αναγέννησης. Ως κεντρικό πρόσωπο της βουργουνδικής σχολής, ήταν ο πιο διάσημος συνθέτης που καθόρισε την μουσική εξέλιξη στην Ευρώπη στα μέσα του 15ου αιώνα.
Πιθανόν γεννήθηκε στην Beersel, στα περίχωρα των Βρυξελλών.
Διάφορες ενδείξεις τον φέρνουν να έχει γονείς ένα άγνωστο κληρικό και μια γυναίκα με το όνομα, Marie Du Fayst.
Γρήγορα η Marie μετακόμισε μαζί με το γιο της στο Cambrai, σε ένα συγγενή της που ήταν εφημέριος στο τοπικό καθεδρικό ναό.
Οι αρχές του καθεδρικού πρόσεξαν γρήγορα την μουσική ιδιοφυΐα του Dufay και του έδωσαν μια πλήρη μόρφωση στη μουσική.
Η εξέλιξη του ήταν εντυπωσιακή και το 1414 σε ηλικία 16 ετών, ανέλαβε κάντορας στην εκκλησία του St. Gery που γειτονεύει με το Cambrai.
Το 1420 πήγε στην Ιταλία, στο Ρίμινι στην οικογένεια Malatesta, όπου πιθανόν έγραψε μερικά έργα.
Το 1424 επέστρεψε στο Cambrai, αλλά το 1426 πήγε στην Μπολώνια της Ιταλίας στην υπηρεσία του εκπροσώπου του Πάπα Louis Aleman.
Το 1428 βρίσκεται στην Ρώμη ως μέλος της χορωδίας στην υπηρεσία του Πάπα, πρώτα Martin V και μετά Eugene IV.
Το 1435 βρίσκεται στην Φλωρεντία όπου συνθέτει και το εορταστικό μοτέτο Nuper rosarum flores, ένα από τα γνωστότερα έργα του.
Το 1439 ξαναγύρισε στο Cambrai και βρέθηκε στην υπηρεσία του καθεδρικού ναού, όπου και αναμόρφωσε την λειτουργική συλλογή του καθεδρικού.
Στα επόμενα χρόνια μετακινήθηκε μεταξύ Ιταλίας και Cambrai και έγραψε αναρίθμητες συνθέσεις, μεταξύ των οποίων μια από τις τέσσερις Lamentationes την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453, καθώς και την περίφημη λειτουργία του Se la face ay pale.
Τα τελευταία χρόνια του τα έζησε στο Cambrai και ήλθε σε επαφή με ονομαστούς μουσικούς του καιρού του όπως οι Busnois, Ockeghem, Tinctoris, Compere που είχαν ως αποτέλεσμα την καθοριστική εξέλιξη του πολυφωνικού ρυθμού στις επόμενες γενεές.
Πιθανόν στη περίοδο αυτή έγραψε την λειτουργία του η οποία βασίστηκε στο L'homme arme.
Μετά μια ασθένεια μερικών εβδομάδων ο Dufay πέθανε το Νοέμβριο του 1474.
Ο Dufay επηρέασε περισσότερο από όλους τους συνθέτες του 15ου αιώνα. Όλοι οι μετέπειτα συνθέτες επηρεάστηκαν από αρκετά στοιχεία του δικού του ρυθμού. Το εντυπωσιακό είναι ότι, τα έργα του γίνανε ευρέως γνωστά, προτού ακόμα υπάρξει η δυνατότητα να τυπώνεται η μουσική.
Ο Dufay έγραψε σε όλα τα είδη μουσικής των ημερών του, όπως masses, motets, Magnificats, hymns, απλά τραγούδια, antiphon κλπ.
Καμμια από την διασωθείσα μουσική του δεν είναι ενόργανη, το σύνολο της θρησκευτικής του μουσικής είναι φωνητικό. Μερικές φορές χρησιμοποιούσε όργανα για να ενισχύσει τις φωνές.
Ο Dufay έγραψε 7 πλήρεις λειτουργίες, 28 δοκίμια λειτουργιών, 15 σχεδιάσματα τραγουδιών (chant), 3 Magnificats, 15 antiphon, 27 Hymns, 22 motets και 87 τραγούδια.
17. Juan Cornago ( 1400-1475 )
Ο Cornago ήταν ένας Ισπανός συνθέτης. Πολύ λίγα είναι γνωστά για την ζωή του. Έχουν διασωθεί 15 συνθέσεις του.
