Ο Οικισμός Κορώνης άρχισε να δημιουργείται από το 1960 Σήμερα περιλαμβάνει περί τα 60 σπίτια. Τους κατοίκους εκπροσωπεί ο Εξωραιστικός και Πολιτιστικός Σύλλογος με διεύθυνση : Τ.Θ.7011 Πόρτο Ράφτη, 190 03.
Η ιστοσελίδα αυτή διαχειρίζεται από τον κάτοικο Κορώνης Κατσούρα Γιώργο, συνταξιούχο καθηγητή ΤΕΙ και κοινωνικά ενεργό πολίτη.
Ο Άλφρεντ Σνίτκε ήταν ένας Σοβιετικός και Γερμανός συνθέτης. Η πρώϊμη μουσική του έχει την επίδραση του Ντιμίτρι Σοστακόβιτς. Ανέπτυξε μια πολυστυλιστική τεχνική όπως στην επική συμφωνία Νο. 1 και το πρώτο κοντσέρτο γκρόσο (1977). Αργότερα γίνεται γνωστός με τα έργα - 3η, 4η και 5η συμφωνία, το μπαλέτο Πέερ Γκυντ (1985-87) και τα κοντσέρτα για βιόλα και τσέλο (1ο).
Ο Μπέντζαμιν Μπρίτεν, Βαρώνος Μπρίτεν, Μέλος του Τάγματος της Αξίας, Σύντροφος της Τιμής ήταν Άγγλος συνθέτης, διευθυντής ορχήστρας και πιανίστας. Η φήμη του ως συνθέτης καθιερώθηκε με τα χορωδιακά του έργα, που περιλαμβάνουν τον "Ύμνο στην Αγία Καικιλία" και το "Rejoice in the Lamb", καθώς και με το Πολεμικό ρέκβιεμ και την όπερα "Peter Grimes". Άφησε ένα μεγάλο συνθετικό έργο που καλύπτει τα περισσότερα είδη (ορχηστρικά, χορωδιακά, τραγούδια, μουσική για τον κινηματογράφο κλπ), ενώ έγραψε και μουσική για παιδιά. Σε ένδειξη τιμής, ο Εσθονός συνθέτης Άρβο Περτ του αφιέρωσε μετά θάνατον το περίφημο Cantus in memoriam Benjamin Britten.
Ο Ρόμπερτ Σίμπσον ήταν ένας Άγγλος συνθέτης και παραγωγός ραδιοφώνου BBC. Είναι γνωστός για τα ορχηστρικά και μουσικής δωματίου έργα (11 συμφωνίες και 15 κουαρτέτα εγχόρδων)
.
Ο Λέοναρντ Μπερνστάιν ήταν ένας Αμερικανός συνθέτης, διευθυντής ορχήστρας, συγγραφέας και πιανίστας. Η φήμη του προέκυψε από την θητεία του ως διευθυντής ορχήστρας της Φιλαρμονικής της Νέας Υόρκης και από τα μουσικά έργα του, όπως West Side Story, Peter Pan, Candide, Wonderful Town, On the Town, On the Waterfront, his Mass.
Ο Γκιέργι Σάντορ Λίγκετι (György Sándor Ligeti, ήταν Ούγγρος συνθέτης του 20ού αιώνα, με σπουδαίο χορωδιακό, οργανικό και οπερατικό έργο. Είναι ευρύτερα γνωστός από το κομμάτι για τσέμπαλο Continuum (Συνεχές) καθώς και τα μουσικά του αποσπάσματα που χρησιμοποιήθηκαν στις κινηματογραφικές ταινίες Μάτια ερμητικά κλειστά, και 2001:Οδύσσεια του διαστήματος του Στάνλει Κιούμπρικ.
Περισσότερα βιογραφικά στοιχεία μπορείτε να αναζητήσετε στην ακόλουθη ιστοσελίδα.
Ο Γιοακίν Ροντρίγκο ήταν ένας Ισπανός συνθέτης και δεξιοτέχνης πιανίστας. Η μουσική του Ροντρίγκο περιλαμβάνεται μεταξύ των δημοφιλέστερων του 20ου αιώνα.
Ο Ολιβιέ Μεσιάν ήταν Γάλλος συνθέτης, οργανίστας και ορνιθολόγος. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες του 20ού αιώνα, που επηρέασε πλήθος συνθετών της νεότερης γενιάς. Υπήρξε μία από τις ηγετικές μορφές του μουσικού κινήματος «Νέα Γαλλία». Η μουσική του χαρακτηρίζεται από πολυρρυθμία (το ενδιαφέρον του για τον ρυθμό στην Αρχαία Ελλάδα και την Αρχαία Ινδία ήταν μεγάλο), ενώ από αρμονική και μελωδική άποψη βασίζεται σε τρόπους. Πολλά έργα του αντικατοπτρίζουν την πίστη στο Θεό, καθώς ο ίδιος υπήρξε βαθιά θρησκευόμενος ως προς τον Ρωμαιοκαθολικισμό, ενώ φέρεται να δέχθηκε έντονη επιρροή των Κλωντ Ντεμπυσσύ και Ιγκόρ Στραβίνσκι.
O Άρβο Περτ είναι Εσθονός συνθέτης και ένας από τους σημαντικότερους εν ζωή συνθέτες θρησκευτικής μουσικής. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, έχει εργαστεί σε μινιμαλιστικό στυλ, με βάση μια δικής του δημιουργίας συνθετική τεχνική, που ονομάζει tintinnabuli (από το λατινικό tintinnabulum: καμπάνα). Η μουσική του εμπεριέχει επιρροές από το Γρηγοριανό μέλος και την προκλασική μουσική.
Ο Σάμουελ Μπάρμπερ ήταν ένας Αμερικανός συνθέτης με επιδόσεις σε ορχηστρικά έργα, σε όπερα, σε χορωδιακά και έργα για πιάνο. Είναι ένας από τους γνωστότερους συνθέτες του 20ου αιώνα.
Το έργο του Adagio for Strings (1936) κέρδισε μια μόνιμη θέση στα προγράμματα των συναυλιών. Επίσης είναι γνωστά τα έργα του opera Vanessa (1956–57) ,το Concerto for piano and orchestra (1962), και το Knoxville:Summer of 1915 (1947) για σοπράνο και ορχήστρα.
Η Ιωάννα Μπρουζντόβιτς είναι μια Πολωνή συνθέτης. Σαν συνθέτης αφιερώθηκε στην όπερα, συμφωνική και μουσική δωματίου, έργα για παιδιά και μουσική για φιλμς και τηλεόραση.
137. Yannis Xenakis (1922-2001)
Ο Ιάννης Ξενάκης ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες και αρχιτέκτονες του 20ού αιώνα, διεθνώς γνωστός ως Iannis Xenakis. Οι πρωτοποριακές συνθετικές μέθοδοι που ανέπτυξε συσχέτιζαν τη μουσική και την αρχιτεκτονική με τα μαθηματικά και τη φυσική, μέσω της χρήσης μοντέλων από τη θεωρία των συνόλων, τη θεωρία των πιθανοτήτων, τη θερμοδυναμική, τη Χρυσή Τομή, την ακολουθία Φιμπονάτσι κ.ά. Παράλληλα, οι φιλοσοφικές του ιδέες για τη μουσική έθεσαν καίρια το αίτημα για ενότητα φιλοσοφίας, επιστήμης και τέχνης, συμβάλλοντας στο γενικότερο προβληματισμό για την κρίση της σύγχρονης ευρωπαϊκής μουσικής των δεκαετιών του 1950 και 1960.Οι ιδέες του υπήρξαν προσκείμενες με τα Κομμουνιστικά ιδεώδη.
Ο Ξενάκης χρησιμοποίησε ως βάση για τις περισσότερες συνθέσεις του µαθηµατικά µοντέλα, με αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί «νεοπυθαγόρειος». Στο γενικότερο πλαίσιο της κρίσης της σύγχρονης δυτικοευρωπαϊκής μουσικής μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, επεδίωξε να ξεφύγει από το αδιέξοδο στο οποίο θεωρούσε ότι είχε οδηγήσει η σειραϊκή και μετασειραϊκή μουσική. Σε αντίθεση όμως με άλλους Ευρωπαίους και Αμερικανούς συνθέτες που απέρριψαν ολοκληρωτικά την μουσική πρωτοπορία και στράφηκαν σε έναν μουσικό μεταμοντερνισμό, επιστρέφοντας εν μέρει ή ολοκληρωτικά στην τονικότητα, αναμιγνύοντας παλιά και νέα ύφη, «σοβαρή» και «δημοφιλή» μουσική κ.ά, ο Ξενάκης παρέμεινε ουσιαστικά πρωτοπόρος, πιστός στους στόχους που έθεσε από την αρχή.
Όμως, ακόμα και οι συνθέτες που συνέχισαν να γράφουν πρωτοποριακή μουσική μετά το 1960 (με κύριο πόλο τον Πιερ Μπουλέζ στη Γαλλία) τον απομόνωσαν αρχικά, στερώντας του ακόμα και κρατικές επιχορηγήσεις.
Ο Ξενάκης απέκτησε φανατικούς θαυμαστές αλλά και επικριτές, με επιχειρήματα τον φορμαλισμό και την στασιμότητα της μουσικής του μετά το 1970, αλλά και την υπερβολική δεξιοτεχνία που απαιτούσε από τους εκτελεστές. Iannis Xenakis - Metastasis
138. Henryk Gorecki (1933-2010)
Ο Χένρικ Μικολάϊ Γκορέσγκι ήταν ένας Πολωνός συνθέτης της σύγχρονής κλασικής μουσικής. Στα γνωστότερα έργα του περιλαμβάνονται η 2η συμφωνία , η 3η συμφωνία ( συμφωνία των θλιμμένων τραγουδιών), τα θρησκευτικά έργα - Beatus Vir, Miserere, Kleines Requiem fur eine Polka, και το Requiem Good Night
Ο Ντμίτρι Ντμίτριεβιτς Σοστακόβιτς ήταν Ρώσος συνθέτης της Σοβιετικής περιόδου. Η ζωή του σημαδεύτηκε από μια σύνθετη και αντιφατική σχέση με το σοβιετικό καθεστώς, το οποίο δυο φορές αποκήρυξε τη μουσική του, το 1936 και το 1948, και κατά καιρούς απαγόρευε έργα του. Ταυτόχρονα, υπήρξε ο δημοφιλέστερος Σοβιετικός συνθέτης της γενιάς του και παρέλαβε πολυάριθμες τιμητικές διακρίσεις και κρατικά βραβεία, ενώ επίσης θήτευσε στο «Ανώτατο Σοβιέτ».
Ύστερα από μια αρχική περίοδο στο πνεύμα της «πρωτοπορίας», ο Σοστακόβιτς έγραψε σε ένα προσωπικό ιδίωμα, στο οποίο φαίνεται μεταξύ άλλων και η έντονη επιρροή του Μάλερ.
Συνδυάζει στοιχεία ρομαντισμού (δηλαδή στοιχεία πάθους και τραγικότητας) με ατονική γραφή και με περιστασιακή χρήση στοιχείων της σειραϊκής μουσικής -αν και γενικά εντάσσεται στην παράδοση της τονικής μουσικής.
Συχνά η μουσική του περιέχει οξείες αντιθέσεις και έντονο το στοιχείο του γκροτέσκου, της ειρωνείας και του σαρκασμού.
Θεωρείται ότι τα μεγαλύτερα έργα του είναι οι 15 συμφωνίες του και τα 15 κουαρτέτα εγχόρδων. Το έργο του επίσης περιλαμβάνει όπερες, 6 κοντσέρτα (για πιάνο, βιολί και βιολοντσέλο) και πολλή κινηματογραφική μουσική.
140. Gavin Bryars (1945-
Ο Ρίκαρντ Γκάβιν Μπράϊαρς είναι ένας Άγγλος συνθέτης. Τα μουσικά του έργα καλύπτουν πολλά είδη μουσικής ( jazz, free improvisation, historicism, experimental music, avant-garde και neoclassism ).
141. John Tavener (1944-
Ο σερ Τζων Κένεθ Τάβενερ,ήταν Βρετανός συνθέτης, γνωστός για τα μινιμαλιστικά του έργα θρησκευτικής μουσικής, όπως τα The Whale και Funeral Ikos.
Δεν πρέπει να συγχέεται με τον συνθέτη του 16ου αιώνα Τζον Τάβερνερ, παρότι ο ίδιος ισχυριζόταν ότι είναι απευθείας απόγονός του.
Ο Τάβενερ ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του θριαμβευτικά: το 1968, σε ηλικία 24 ετών, περιγράφηκε από τον Guardian ως «η μουσική ανακάλυψη της χρονιάς», ενώ οι Times έγραψαν ότι ήταν «μεταξύ των καλύτερων δημιουργικών ταλέντων της γενιάς του».
Το έτος 2000 του απονεμήθηκε ο τίτλος του ιππότη (σερ) «για τις υπηρεσίες του στη μουσική», ενώ είχε κερδίσει και το σημαντικό βρετανικό Βραβείο Άιβορ Νοβέλο.
Ο Ααρόν Κόπλαντ ήταν ένας Αμερικανός συνθέτης, δάσκαλος μουσικής, συγγραφέας και διευθυντής ορχήστρας.
Οι ανοικτές, αργά μεταβαλλόμενες αρμονίες στο περισσότερο μέρος της μουσικής του, είναι χαρακτηριστικό σε ότι ο περισσότερος κόσμος θεωρεί ότι πρέπει να είναι ο ήχος της αμερικάνικης μουσικής, υποβάλοντας την αίσθηση της απέραντης αμερικάνικης υπαίθρου και το πνεύμα των πρωτοπόρων. Έργα αυτού του είδους ( 1930-1940 ) είναι Appalachian Spring, Billy the Kid, Rodeo, Fanfare for the common Man και η 3η συμφωνία του., Έγραψε επίσης μουσική δωματίου, χορωδιακά έργα, όπερα και μουσική κινηματογράφου.
132. Ottorino Respighi (1879-1936) Ο Οτορίνο Ρεσπίγκι ήταν ένας Ιταλός βιολίστας, συνθέτης και μουσικολόγος , περισσότερος γνωστός για τις συνθέσεις του οι " Πηγές της Ρώμης" (1916), τα " Πεύκα της Ρώμης"( 1924) και οι " Ρωμαϊκές γιορτές" (1928). Το μουσικολογικό του ενδιαφέρον για την μουσική του 16ου, 17ου και 18ου αιώνα τον οδήγησαν να συνθέτει έργα βασισμένα σε συνθέσεις της περιόδου αυτής. Έγραψε αρκετές όπερες με πιο γνωστή την " La fiamma" ( η φλόγα).
Ο Ραφ Βόγκαν Γούλιαμς ήταν ένας Άγγλος συνθέτης. Το έργο του περιλαμβάνει όπερες μπαλέτο, μουσική δωματίου, χορωδιακή και θρησκευτική μουσική και έργα για ορχήστρα ( 9 συμφωνίες). Έγραψε πολλά έργα για ερασιτέχνες και σπουδαστές μουσικής. Τα γνωστότερα του έργα είναι - "Fantasia on a theme by Thomas Tallis " (1910), " The Lark Ascending" (1914) και το μπαλέτο του "Job : A Masque for Dancing" (1930).
Ο Έντγουαρντ Γούλιαμ Έλγκαρ ήταν ένας Άγγλος συνθέτης που αρκετές συνθέσεις του περιλαμβάνονται στο διεθνές ρεπερτόριο. Μεταξύ των γνωστότερων έργων του είναι το " Enigma variations ", " Pomp and Circumstances Marches ", τα κοντσέρτα για βιολί και βιόλα, 2 συμφωνίες του και το χορωδιακό " The Dream of Gerontius".
Ο Φρέντερικ Τεοντόρ Άλμπερτ Ντίλιους ήταν ένας Άγγλος συνθέτης. Γεννήθηκε στην βόρειο Αγγλία από εύπορη οικογένεια επιχειρηματιών. Μεταξύ των έργων του γνωστότερα είναι " A Mass of life ", η όπερα " A Village Romeo and Juliet ". Ο λυρισμός του Ντίλιους ιδίως στις πρώτες του συνθέσεις, αντανακλούν την μουσική που άκουσε στην Αμερική και την επιρροή των συνθετών Γκρηγκ και Βάγκνερ.
136. Scriabin (1872-1915)
Ο Αλεξάντερ Νικολάγιεβιτς Σκριάμπιν ήταν ένας Ρώσσος συνθέτης και πιανίστας. Αρχικά τον επηρέασαν τα έργα του Σοπέν, ενώ αργότερα υιοθέτησε την ατονική μουσική ξέχωρα από τον Σένμπεργκ. Από τα έργα του, γνωστότερες είναι οι 10 δημοσιευμένες σονάτες για πιάνο.
Ο Αλέξανδρος Μποροντίν ( Alexander Borodin) ήταν Ρώσσος ρομαντικός συνθέτης, γεωργιανής προέλευσης, ήταν επίσης γιατρός και χημικός. Ο Μποροντίν είναι περισσότερος γνωστός για τις συμφωνίες του, τα 2 κουαρτέτα εγχόρδων, το συμφωνικό ποίημα "Στις στέπες της κεντρικής Ασίας" και την όπερα του " Πρίγκηπας Ιγκόρ". Ήταν υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών. Τις 2 πρώτες συμφωνίες του τις παρουσίασε στο κοινό, ενώ την 3η την άφησε ημιτελή λόγω θανάτου του και την ολοκλήρωσε ο Γκλαζούνοφ. Το ίδιο συναιβει και με την όπερα του " Πρίγκηπας Ιγκόρ" την οποία ολοκλήρωσαν οι Ρίμσκυ-Κόρζακοφ και ο Αλέξανδρος Γκλαζούνοφ. Το γνωστότερο απόσπασμα της όπερας είναι οι Πολοβτσιάνικοι χοροί ( οι Πολοβτσιάνοι ήταν μια νομαδική φυλή , τουρκικής προέλευσης, οι οποία συνήθως έκανε επιθέσεις στις περιοχές της νότιας Ρωσίας ) που παίζονται αυτοτελώς σε πολλές συναυλίες. Το 1880 συνέθεσε το συμφωνικό του ποίημα " Στις στέπες της κεντρικής Ασίας".
Ο Πάουλ Χίντεμιτ ήτα ένας Γερμανός συνθέτης, βιρτουόζος του βιολιού και της βιόλας, δάσκαλος και διευθυντής ορχήστρας. Οι σημαντικότερες συνθέσεις του είναι ο κύκλος τραγουδιών του "Das Marienleben"(1923) και η όπερα Mathis der Mahler (1938) που βασίζεται πάνω στη ζωή του ζωγράφου Matthias Grünewald. Το πιο δημοφιλές όμως έργο του είναι οι " Συμφωνικές μεταμορφώσεις σε ένα θέμα του Καρλ Μαρία φον Βέμπερ"
Ο Χίντεμιτ συγκαταλέγεται μεταξύ των πιο ονομαστών Γερμανών συνθετών του καιρού του.
Ο Χίντεμιτ έγραψε και "χρηστική μουσική" - συνθέσεις που αποσκοπούσαν να έχουν κοινωνική ή και πολιτική επιρροή και μερικές φορές να εκτελούνται από ερασιτέχνες. την ίδέα την επνεύτηκε από τον Μπέρτολτ Βρέχτ. Παράδειγμα αυτού του είδους είναι το έργο Trauermusik ( πένθιμη μουσική) που το συνέθεσε το 1936.
Ο Φρανσίς Ζαν Μαρσέλ Πουλένκ (Francis Poulenc ) ήταν Γάλλος συνθέτης, γνωστός για τη συμμετοχή του στην Ομάδα των Έξι. Έγραψε μουσική για πιάνο, χορωδιακά, μπαλέτα, όπερες και ήταν ένας από τους πρώτους συνθέτες που ευθύνονται για την αναβίωση του τσεμπάλου.
Ο Πουλένκ γεννήθηκε στο Παρίσι,. Η μητέρα του Jenny Royer, ερασιτέχνιδα πιανίστα, του έδωσε τα πρώτα μαθήματα μουσικής και το ταλέντο του για τη σύνθεση δεν άργησε να φανεί. Κατ' απαίτηση του πατέρα του δεν σπούδασε μουσική. Ωστόσο, το 1914 γνωρίζει τον Ricardo Viñes, καταλανό καθηγητή, ο οποίος τον μυεί στη μουσική της εποχής του.
Xάρη στον παιδικό του φίλο Raymonde Linossier ανακαλύπτει τους λογοτεχνικούς και καλλιτεχνικούς κύκλους του Παρισιού. Γνωρίζεται με τον Λουί Αραγκόν, τον Αντρέ Μπρετόν, τον Πωλ Ελυάρ και τον Γκιγιώμ Απολλιναίρ, από τους οποίους επηρεάζεται βαθιά και το 1917 γράφει το πρώτο του έργο, τη "Μαύρη Ραψωδία", για βαρύτονο και οργανικό σύνολο.
Με τη λήξη του πολέμου γνωρίζεται με τον Μανουέλ ντε Φάλια και με τη βοήθεια του Στραβίνσκι εκδίδει τα πρώτα του έργα.
Γράφει κύκλους τραγουδιών σε ποίηση του Απολλιναίρ και του Κοκτώ, οι οποίοι παρουσιάζονται με επιτυχία σε αίθουσες του Παρισιού.
Το 1920 σχηματίζεται η Ομάδα των Έξι, στην οποία γίνεται μέλος· την ομάδα απαρτίζουν και οι Ωρίκ, Χόνεγκερ, Ντάριους Μιγιώ και ο Ταϊγεφέρ και θεωρείται ότι πρεβεύουν ένα είδος αντίδρασης απέναντι στη μουσική του Ρίχαρντ Βάγκνερ και τον Ιμπρεσιονισμό.
Ο Πουλένκ σε όλη τη διάρκεια της ζωής του βιώνει μια εσωτερική πάλη, προσπαθώντας να συμβιβάσει την έλξη του για το ίδιο φύλο και τις επιταγές της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, της οποίας είναι πιστός από μικρή ηλικία. Η αντιδιαστολή ανάμεσα στα δύο είναι κάτι που διαφαίνεται στην εξέλιξη του έργου του, καθώς σταδιακά η μουσική του προσλαμβάνει ένα πιο αυστηρό και θλιμένο ύφος.
Το 1936 σκοτώνεται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα ο φίλος και συνάδελφος Pierre-Octave Ferroud, γεγονός που τον συντρίβει· το σοκ είναι τόσο μεγάλο που αλλάζει όλο του το είναι και λειτουργεί ως ένα είδος θρησκευτικής αποκάλυψης, και έκτοτε αφιερώνεται αποκλειστικά σχεδόν στη σύνθεση θρησκευτικής μουσικής. Το 1963 πεθαίνει από καρδιακή ανακοπή στο σπίτι του στο Παρίσι.
Ο Φρανσίς Πουλένκ ήταν ίσως ο δημοφιλέστερος από τους συγχρόνους και νεότερούς του συνθέτες. Με τα έργα του εξελίχθηκε και έφθασε στο κορύφωμά της μία κατ' εξοχήν γαλλική μορφή, η "μελωδία".
Ο Μπέλα Μπάρτοκ (Béla Viktor János Bartok ) ήταν Ούγγρος συνθέτης και πιανίστας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες του 20ού αιώνα και, μαζί με τον Φραντς Λιστ, ο μεγαλύτερος Ούγγρος συνθέτης.
Ο Μπάρτοκ γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1881 στο Nagyszentmiklós, μια μικρή κωμόπολη που ανήκε τότε στην Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία (σήμερα η πόλη ονομάζεται Sînnicolau Mare και ανήκει στη Ρουμανία)
Κατά την περίοδο 1899 - 1903 ο Μπάρτοκ σπουδάζει πιάνο στη Βασιλική Μουσική Ακαδημία της Βουδαπέστης με καθηγητή τον Ίστβαν Τόμαν (István Thomán), μαθητή του Λιστ.
Το 1903 ο Μπάρτοκ συνέθεσε το πρώτο μεγάλο του έργο, το συμφωνικό ποίημα "Κόσουτ" (Kossuth), για να τιμήσει τον ήρωα της Ουγγρικής Επανάστασης του 1848 Λάγιος Κόσουτ (Lajos Kossuth). Στη ρομαντική περίοδο του συνθέτη εντάσσεται, επίσης, και το κουϊντέττο για πιάνο που συνέθεσε εκείνη την εποχή.
Το 1906 ο Μπάρτοκ αναλαμβάνει καθήκοντα καθηγητή πιάνου στη Βασιλική Ακαδημία της Βουδαπέστης, θέση στην οποία θα παραμείνει ως το 1934. Η θέση αυτή, εκτός από οικονομική αυτοτέλεια, του παρέχει αρκετό ελεύθερο χρόνο για να ασχοληθεί με τη συλλογή λαϊκών τραγουδιών.
Τα περισσότερα από τα τραγούδια αυτά εκδόθηκαν υπό τον τίτλο "Hungarian Folk Music" (Ουγγρική λαϊκή μουσική), έργο που παραμένει σημείο αναφοράς στο θέμα αυτό.
Το 1911 ο Μπάρτοκ παρουσιάζει την όπερα "Το κάστρο του Κυανοπώγωνα" (Bluebeard's castle) στην οποία είναι εμφανής πλέον η επίδραση του έργου του Ντεμπυσύ "Pelléas et Mélisande" (Πηλέας και Μελισσάνθη).
Το 1926 σηματοδοτεί την περίοδο της συνθετικής του ωριμότητας, καθώς συνθέτει μερικά από τα αριστουργήματά του, χάρη στα οποία έγινε διεθνώς γνωστός: Σονάτα για πιάνο (1926), Κονσέρτο για πιάνο αρ. 1 (1926) (σε αυτό εμφανίζονται ακόμη στοιχεία εξπρεσιονισμού), Cantata profana (1930), Κονσέρτο για πιάνο αρ. 2 (1931), Mikrokosmos (1931-39), Κουαρτέτο εγχόρδων αρ. 5 (1934) κλπ.
Απεβίωσε στις 26 Σεπτεμβρίου 1945 σε ηλικία 64 ετών.
Ο Σεργκέι Βασίλιεβιτς Ραχμάνινοφ ήταν Ρώσος συνθέτης, πιανίστας και διευθυντής ορχήστρας. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους πιανίστες του 20ου αιώνα, εξ΄αιτίας των εξαιρετικών τεχνικών δυνατοτήτων του. Υπάρχουν πολλές ηχογραφήσεις με τον ίδιο να εκτελείέργα δικά του αλλά και άλλα σημαντικά έργα του πιανιστικού ρεπερτορίου. Η ποιότητα των συνθέσεων του συχνά αμφισβητήθηκε, παρ΄όλο που η δημοτικότητα του ήταν πολύ μεγάλη. Στα έργα του συμπεριλαμβάνονται μεταξύ άλλων, 4 κοντσέρτα για πιάνο, 3 συμφωνίες, 2 σονάτες για πιάνο και 3 όπερες. Το ύφος των περισσότερων συνθέσεων του είναι το ύφος του ύστερου ρομαντισμού, συγγενικό με τη μουσική του Τσαϊκόφσκι, αλλά διακρίνονται και επιδράσεις από το Σοπέν και τον Λιστ.
Εγκαταστάθηκε στην Αμερική το 1918 και έγινε ένας από τους δημοφιλέστερους και πιο καλοπληρωμένους βιρτουόζους της εποχής τους.
Ο Μοντέστ Μουσόργκσκι ήταν Ρώσος συνθέτης, μέλος της περίφημης Ομάδας των Πέντε. Υπήρξε ένας από τους καινοτόμους της εθνικής μουσικής της Ρωσίας κατά τη Ρομαντική περίοδο, για την οποία αγωνίστηκε σκληρά, αψηφώντας -αρκετές φορές με εμφατικό τρόπο- τους καθιερωμένους κομφορμισμούς της εποχής του, σχετικά με την έντεχνη Δυτική μουσική.
Τα -σχετικά λιγοστά- έργα του είναι εμπνευσμένα από την ιστορία και τις παραδόσεις της πατρίδας του, γεμάτα δύναμη, εσωτερική νοσταλγία και τρυφερότητα και, αντικατοπτρίζουν την «ψυχή» του μέσου Ρώσου της εποχής.
Τα γνωστότερα έργα του είναι η όπερα Μπορίς Γκοντουνόφ, το έργο για πιάνο Εικόνες από μια Έκθεση και το αριστουργηματικό συμφωνικό ποίημα Νύχτα Στο Φαλακρό Βουνό.
Για πολλά χρόνια, τα έργα του Μουσόργκσκι ήσαν γνωστά από τις μεταγραφές τους από άλλους συνθέτες. Σήμερα καταβάλλεται προσπάθεια να αποδοθεί ο χαρακτήρας τους μέσα από τις πρώτες, «απείραχτες» παρτιτούρες, στην αυθεντική τους μορφή.
Opus 46 0:00 No. 1 in C major: Presto (Furiant) 3:38 No. 2 in E minor: Allegretto scherzando (Dumka) 8:21 No. 3 in A-flat major: Poco allegro (Polka) 12:31 No. 4 in F major: Tempo di Minuetto (Sousedská) 20:19 No. 5 in A major: Allegro vivace (Skočná) 23:31 No. 6 in D major: Allegretto scherzando (Sousedská) 28:05 No. 7 in C minor: Allegro assai (Skočná) 31:19 No. 8 in G minor: Presto (Furiant)
Opus 72 34:58 No. 1 (9) in B major: Molto vivace (Odzemek) 38:33 No. 2 (10) in E minor: Allegretto grazioso (Starodávný) 43:42 No. 3 (11) in F major: Allegro (Skočná) 46:51 No. 4 (12) in D-flat major: Allegretto grazioso (Dumka) 51:48 No. 5 (13) in B-flat minor: Poco adagio (Špacírka) 54:08 No. 6 (14) in B-flat major: Moderato, quasi Minuetto (Starodávný -"Ancient"-) 57:43 No. 7 (15) in C major: Allegro vivace (Kolo) 1:00:51 No. 8 (16) in A-flat major: Grazioso e lento, ma non troppo, quasi tempo di Valse (Sousedská)
131. Gabriel Faure (1845-1924)
Ο Γκαμπριέλ Υρμπαίν Φωρέ (γαλλ. Gabriel Urbain Fauré, 12 Μαΐου 1845 – 4 Νοεμβρίου 1924) ήταν Γάλλος συνθέτης, οργανίστας, πιανίστας και δάσκαλος μουσικής της ύστερης Ρομαντικής εποχής. Το έργο του, που περιλαμβάνει την περίφημη Παβάνα και το Ρέκβιεμ, επηρέασε σημαντικά πολλούς συνθέτες του 20ού αιώνα.
1. Introït et Kyrie (D minor) 0:00 2. Offertoire (B minor) 6:24 3. Sanctus (E-flat major) 14:36 4. Pie Jesu (B-flat major) 18:07 5. Agnus Dei et Lux Aeterna (F major) 21:48 6. Libera Me (D minor) 27:55 7. In Paradisum (D major) 32:16
1. Αχιλλέας και Πολυξένη, όπερα του Lully / Collasse
Ο Αχιλλέας και η Πολυξένη είναι μια λυρική τραγωδία που περιέχει ένα πρόλογο και πέντε πράξεις και βασίζεται στην Αινειάδα του Βιργιλίου σε λιμπρέτο του Γάλλου Jean Galbert de Campistron. Την εισαγωγή και την πρώτη πράξη συνέθεσε ο Jean-Baptiste Lully, ο οποίος πέθανε από ένα ατύχημα την στιγμή που διεύθυνε ένα έργο του και δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει τη λυρική τραγωδία. Τον πρόλογο και τις υπόλοιπες πράξεις ολοκλήρωσε ο μαθητής του Pascal Collasse.
Η Πολυξένη είναι η νεότερη από τις κόρες του Πρίαμου και της Εκάβης. Δεν αναφέρεται στην Ιλιάδα αλλά μόνο στα μεταγενέστερα έπη και σε σχέση πάντα με τον Αχιλλέα.
Λεγόταν ότι συναντήθηκαν στην πηγή, όπου ο αδελφός της Τρωίλος πήγε να ποτίσει τα άλογά του και η κόρη να πάρει νερό. Εκεί ο Αχιλλέας καταδίωξε και σκότωσε τον νέο και ερωτεύτηκε το κορίτσι, το οποίο όμως κατάφερε να ξεφύγει.
Άλλη εκδοχή, της ελληνιστικής περιόδου, θέλει την Πολυξένη να συνοδεύει τον πατέρα της Πρίαμο, μαζί με την Ανδρομάχη, στη σκηνή του Αχιλλέα, για να ζητήσουν το πτώμα του Έκτορα και να το θάψουν με τις πρέπουσες τιμές. Αδιάφορος ο Αχιλλέας στις παρακλήσεις της χήρας και του πατέρα, γοητευμένος όμως από τη νέα που προσφέρθηκε να γίνει σκλάβα πλάι του, δέχτηκε να παραδώσει το νεκρό και ά-τιμο σώμα. Μάλιστα, μυθολογείται κάποιες φορές ότι ο Αχιλλέας ήταν έτοιμος να προβεί σε συμφωνία με τον Πρίαμο, να προδώσει το αχαϊκό στρατόπεδο και να επιστρέψει στην πατρίδα του ή να πολεμήσει μαζί τους εναντίον των Ελλήνων, προκειμένου να πάρει την Πολυξένη για γυναίκα του.
Η συμφωνία θα επικυρωνόταν στον ναό του Θυμβραίου Απόλλωνα, όμως ο Πάρης (ή ο Δηίφοβος), κρυμμένος πίσω από το άγαλμα του θεού, σκότωσε τον γαμπροστολισμένο και άοπλο Αχιλλέα με βέλος ή με μαχαίρι.
2. Ο Ακταίος, ποιμενικό - μουσική τραγωδία με 6 σκηνές που συνέθεσε ο Γάλλος Marc-Antoine Charpentier.
Ο Ακταίος βασίζεται σε ένα Ελληνικό μύθο. Γράφτηκε για να παιχθεί στο παλάτι-κατοικία της δουκίσης Μαρίας της Λοραίνης. Ο δημιουργός του λιμπρέτου είναι άγνωστος, αλλά η ιδέα βασίζεται σε μια ιστορία από τις "Μεταμορφώσεις" του Οβιδίου *.
Στην ιστορία αυτή ο κυνηγός Ακταίος τυχαία συνάντησε την θεά Άρτεμη να λούζεται μαζί με τις ακόλουθες της. Προσπάθησε να κρυφτεί, αλλά τον ανακάλυψαν και θυμωμένη η Άρτεμης τον μεταμορφώνει σε ελάφι και τον αναγκάζει να απομακρυνθεί από τα μέρη της.
Ο Ακταίος (Ακτεύς), κατά τον Παυσανία ήταν ο πρώτος βασιλιάς της Αθήνας. Ήταν ο γιος του Ερυσίχθωνα, πατέρας της Άγραυλου και πεθερός του Κέκροπα, του διαδόχου του στη βασιλεία της πόλης.
Η παράδοση αναφέρει ότι έδωσε το όνομά του στην περιοχή της Αττικής, πριν ονομαστεί Κεκροπία από τον Κέκροπα. Ο Ακταίος είχε τρεις κόρες τις: Άγραυλο, Έρση και Πάνδροσος, αλλά δεν είχε κανένα γιο. Εν συνεχεία ο Κέκροπας παντρεύτηκε την Άγραυλο και τον διαδέχτηκε στον θρόνο.
Το αρχικό όνομα της Αθήνας ήταν Ακτή ή Ακτική και το είχε πάρει από τον πρώτο βασιλιά της, Ακταίο.
Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο, ο Κέκροπας ήταν ο πρώτος βασιλιάς της Αττικής και οι τρεις αυτές κόρες ήταν δικές του.
* Οι Μεταμορφώσεις είναι ποιητικό έργο του Οβιδίου που γράφτηκε μετά το 1 μ.X. σε δεκαπέντε βιβλία και 12.000 εξάμετρους στίχους (όλα τα υπόλοιπα σωζόμενα ποιήματά του είναι σε ελεγειακό μέτρο).
Το έργο σώθηκε χάρη σε αντίγραφά του, που ο ποιητής είχε εμπιστευθεί σε φίλους του γιατί όταν οι Μεταμορφώσεις ήταν έτοιμες για δημοσίευση, ο Οβίδιος έριξε το έργο του στις φλόγες και το έκαψε, καθώς ήταν συγκλονισμένος από την απρόοπτη απόφαση του Αυγούστου να τον εξορίσει στους αφιλόξενους Τόμους (σημερινή Κωνστάντζα της Ρουμανίας στην οποία βρίσκεται και άγαλμα του ποιητή, σ΄ ένα από τα ακραία βορειοανατολικά σύνορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όπου οι ημιεξελληνισμένοι κάτοικοι απειλούνταν από τις επιδρομές των βάρβαρων λαών.
Ο Οβίδιος διαλέγει και αφηγείται, συνδυασμένους μεταξύ τους, όλους εκείνους τους μύθους της ελληνικής κυρίως και ρωμαϊκής αρχαιότητας που περιέχουν κάποιο στοιχείο μεταμόρφωσης, δηλαδή μια υπερφυσική μεταβολή της μορφής κάποιου προσώπου ή πράγματος σε κάποια άλλη.
( Η ΟΠΕΡΑ 1 - Γέννηση και Ιστορία - Τα πριν από την όπερα - Φλωρεντία και Βενετία - η πρώτη όπερα - Ο Κλαύδιος Μοντεβέρντι )
15. Μουσικής Παιδεία 15 / Μάϊος 2012
( Η ΟΠΕΡΑ 2 - Μια παράξενη ιστορία - Η όπερα στη Γαλλία - Η Γαλλική όπερα - Ο Ιωάννης Λούλλι )
16. Μουσικής Παιδεία 16 / Μάϊος 2012
( Ο 18ος αιώνας και ο Ραμώ, η όπερα στην Αγγλία )
17. Μουσικής Παιδεία 17 / Μάϊος 2012
( Ιστορία της όπερας, Χρίστοφ Βιλλιμπάλντ Γκλούκ, οι πρώτες όπερες του Γκλούκ, η μεγάλη μεταρρύθμιση, η σημασία της μεταρρύθμισης του Γκλούκ )
18. Μουσικής Παιδεία 18 / Ιούνιος 2012
(Η κωμική όπερα στη Γαλλία και Ιταλία, η "Όπερα-μπούφφα", η αγγλική "Όπερα του Ζητιάνου", η "Όπερα-Μπούφφα", Παϊζιέλλο και Τσιμαρόζα, η αγγλική κωμική όπερα )
19. Μουσικής Παιδεία 19 / Ιούλιος 2012
( Οι όπερες του Μότσαρτ, οι παιδικές δημιουργίες - Τα έργα της ωριμότητας - Ο Μότσαρτ και η ποίηση - Δημιουργός της Γερμανικής όπερας, οι παιδικές όπερες, οι όπερες της ώριμης ηλικίας )
20. Μουσικής Παιδεία 20 / Αύγουστος 2012
( Ο Μότσαρτ απέναντι στη ποίηση,
Μότσαρτ και Γκλούκ, Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΟΠΕΡΑ, ο «Φιντέλιο» του Μπετόβεν,
οι όπερες του Βέμπερ «Φράισουτς» - «Ευρυάνθη» - «Όμπερον», ο «Φιντέλιο» του Μπετόβεν )
21. Μουσικής Παιδεία 21 /Σεπτέμβριος 2012 ( Ο Καρλ Μαρία φον Βέμπερ, Ο «Φράϊσουτς», η «Ευρυάνθη», ο «Όμπερον», Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΟΠΕΡΑ, ο Ριχάρδος Βάγκνερ, Συνθέτης, αρχιμουσικός, ποιητής, η μεγάλη μεταρρύθμιση, μια πολυτάραχη ζωή )
( ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΣΥΝΘΕΤΕΣΟ, Τζιακκίνο Ροσσίνι, Μπελλίνι και Ντονιτσέττι, Γκιουζέππε Βέρντι : Ο μουσικός και ο άνθρωπος )
24. Μουσικής Παιδεία 24 / Νοέμβριος 2012 ( Το «Θαύμα Βέρντι» Η προσωπικότητα του Βέρντι, ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΒΕΡΙΣΤΕΣ, η «βεριστική όπερα", Μασκάνι και Λεονκαβάλλο Πουτσίνι-Τζιορντάνο-Μπόϊτο, ο βερίστας Σαμαράς, ο Τζιάκομο Πουτσίνι , οι άλλοι βεριστές και ο Σαμάρας ) 25. Μουσικής Παιδεία 25 / Νοέμβριος 2012 ( ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ ΜΠΑΧ, το Α και το Ω της Μουσικής, η ζωή και το έργο του, η καταγωγή του Μπάχ, η ζωή του Μπάχ, τα κύρια χαρακτηριστικά του έργου του, μια ματιά στα έργα του Μπάχ, η «Μουσική προσφορά» και η «Τέχνη της Φούγκας» )
