O Christian Habicht καθηγητής στο Institute for Advanced Study του Princeton στο βιβλίο του " Ελληνιστική Αθήνα " ( εκδόσεις Οδυσσέας) σελ. 190-199 αναφέρεται στο Χρεμωνίδειο Πόλεμο και παρέχει χρήσιμες και σημαντικές πληροφορίες για την περίοδο αυτή.
" Οι Αθηναίοι τέσσερα έτη μετά την προσπάθεια τους να συνάψουν δεσμούς με το Πύρρο, τον εχθρό του Μακεδόνα Βασιλιά, προσχώρησαν στο πλευρό ισχυρότερων συμμάχων στο πόλεμο εναντίον του βασιλιά Αντιγόνου ο οποίος ήδη από την αρχαιότητα είναι γνωστός ως ΧΡΕΜΩΝΙΔΕΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ. Πήρε το όνομα αυτό επειδή ο Αθηναίος Χρεμωνίδης υπέβαλε αίτηση ( που σώζεται ως σήμερα) για την σύναψη συμμαχίας με την Σπάρτη, η οποία οδήγησε αμέσως στην έναρξη των εχθροπραξιών.
Ενώ είναι σαφές ότι ο Αντίγονος ήταν εκείνος που δέχτηκε την επίθεση, δεν είναι σαφές ποια ήταν η κύρια δύναμη που παρακίνησε τους συμμάχους στον πόλεμο.
Πιθανές είναι μόνο οι τρεις ισχυρές δυνάμεις :
Η Αίγυπτος υπό το βασιλιά Πτολεμαίο Β! τον Φιλάδελφο.
Η Σπάρτη υπό τον βασιλιά Αρέα Α!, ο οποίος μέχρι και το 272 είχε πολεμήσει από κοινού με τον Αντίγονο εναντίον του Πύρρου και τέλος
Η Αθήνα.
Στο ψήφισμα του Χρεμωνίδη γίνεται σαφές ότι τόσο η Σπάρτη, όσο και η Αθήνα πριν συμμαχήσουν, είχαν ήδη συνάψει συμμαχίες με τον Πτολεμαίο, γεγονός που θα μπορούσε να παρουσιάσει αυτόν ως μόνο αυτουργό.
Ταυτόχρονα, τονίζεται όμως με ιδιαίτερο τρόπο ότι ο βασιλιάς στην προσπάθειά του να απελευθερώσει τα Ελληνικά Κράτη ( από την Μακεδονία ) ενεργούσε σύμφωνα με τις επιθυμίες της αδελφής και συζύγου του Αρσινόης Β!
Όσον αφορά τα κίνητρα του βασιλικού ζεύγους θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι από την Αίγυπτο παρακολουθούσαν με ανησυχία την ενδυνάμωση της Μακεδονίας, μετά την ήτα του Πύρρου και προπαντός τον εντατικό εξοπλισμό του στόλου.
Στην Δημητριάδα, στην Χαλκίδα, τον Πειραιά και την Κόρινθο, ο Αντίγονος είχε ισχυρές βάσεις και εξαιρετικά λιμάνια. Σε πολυάριθμες πόλεις της Πελοποννήσου κυβερνούσαν τύραννοι υποστηριζόμενοι από τον Αντίγονο.
Η Αθήνα τέλος επεδίωκε εδώ και είκοσι χρόνια να επανακτήσει την απόλυτη κυριότητα στην επικράτεια της , κατά κύριο λόγο στον Πειραιά, αλλά και σε μερικά οχυρά της χώρας.
Συνεπώς, φαίνεται πως οι στόχοι των συμμάχων διαφοροποιούνταν σε βασικά σημεία.
Μόνο με την σημαντική αποδυνάμωση της Μακεδονίας ήταν δυνατόν να επιτευχθούν και αυτός ήταν ο κοινός παρανομαστής που συνέδεσε και συσπείρωσε τους εταίρους.
Η πολιορκία της Ερέτριας από τον Αντίγονο ίσως να υπήρξε , όπως υπόθεσε σε σχετική εργασία ( Knoepfler, BCH 117, 11993, 339-41), η αφορμή για την συμμαχία ανάμεσα σε Αθήνα και τη Σπάρτη.
Η αίτηση του Χρεμωνίδη, η ήδη υπάρχουσα συμμαχία με το Πτολεμαίο να συνοδευτεί από μια νέα συμμαχία με τη Σπάρτη, έγινε αποδεκτή από τον Δήμο το καλοκαίρι του 268 π.χ.
Στο τέλος επισυνάπτεται το κείμενο με το σύμφωνο της συμμαχίας. Ως στόχος της ένωσης δηλώνεται η πρόθεση να επιτευχθεί από κοινού με το βασιλιά Πτολεμαίο, η Ελευθερία όλων των Ελλήνων.
Ο Μακεδόνας βασιλιάς στιγματίζεται με αυτό το τρόπο ως ΝΕΟΣ ΞΕΡΞΗΣ !!!
Οι εχθροπραξίες άρχισαν ήδη επί αρχοντίας Πειθιδήμου, όπως μας πληροφόρησε ένα ψήφισμα του αττικού Δήμου του Ραμνούντος υπέρ του στρατηγού Επιχάρους που δημοσιεύτηκε το 1967 ( Petrakos AD 22, 1967, 38-52).
Ταυτόχρονα συμπλήρωσε τις πενιχρότατες σημειώσεις μεταγενεστέρων συγγραφέων σχετικά με την πορεία του πολέμου με σημαντικές και επίκαιρες πληροφορίες.
Έτσι πληροφορείται κανείς εκεί ότι τον Μακεδόνα βασιλιά υποστήριζαν πειρατές, ιδίως όμως ότι ο στρατηγός του Πτολεμαίου Πάτροκλος αποβιβάστηκε με στρατεύματα στην Αττική και ότι προφανώς επεδίωκε να προσφέρει στους Αθηναίους αποτελεσματικότερη βοήθεια από ότι υπέθετε κανείς με βάση τις λογοτεχνικές πληροφορίες.
Αυτό ακριβώς προέκυψε όμως σχεδόν ταυτόχρονα από την αρχαιολογική έρευνα στη χερσόνησο της Κορώνης στα ανατολικά της Αττικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου