Βιργιλίου - "Αινειάδα" συνοπτική απόδοση του έπους, Βιβλία X, XI και XII - Μέρος Πέμπτο

ΑΙΝΕΙΑΔΑ

 

 

Συνοπτική περιγραφή του έπους

Πρόσωπα του Έπους

Ήρα , θεά με εχθρική συμπεριφορά προς τους Τρώες
Αινείας, Δαρδανός ήρωας, γιός του Άγχιση και της Αφροδίτης
Αφροδίτη, θεά, μητέρα του Αινεία
Ασκάνιος, γιός του Αινεία
Διδώ, βασίλισσα της Καρχηδόνας
Αχάτης, σύντροφος του Αινεία
Πυγμαλίωνας, αδελφός της Διδούς
Συχαία, σύζυγος του Πυγμαλίωνα
Έρωτας, γιός της Αφροδίτης
Λαοκόωντας, ιερέας του Ποσειδώνα
Ζήνωνας, κατάσκοπός Έλληνας, αιχμάλωτος των Τρώων
Έκτορας, γιός του βασιλιά της Τροίας Πριάμου
Πύρρος, γιός του Αχιλλέα
Πολίτης, γιός του Πριάμου
Άγχισης, πατέρας του Αινεία
Χρύσα, σύζυγος του Αινεία
Πολύδωρος, γιός του Πριάμου
Έλενος, μάντης
Άννα, αδελφή της Διδούς
Ιάρβας, βασιλιάς επίδοξος μνηστήρας της Διδούς
Δηφόβη, σιβύλλα ( μάντισσα) της Κύμης
Λατίνος, βασιλιάς του Λατίου
Αμάτα, σύζυγος του Λατίνου
Λαβίνια, κόρη του Λατίνου και της Αμάτα
Τούρνος, ηγέτης της φυλής των Ρουτύλων
Αληκτώ, ερινύα
Εύανδρος, βασιλιάς του Παλλάντιου
Παλλάντας, γιός του Ευάνδρου
Μεζέντιος, βασιλιάς των Ετρούσκων
Νίσσος και Ευρύαλος, Τρώες πολεμιστές
Δραύκης, απεσταλμένος των Λατίνων
Γιουτούρνα, αδελφή του Τούρνου
Λαύσος, γιός του Μεζέντιου
Τάρχωνας, αρχηγός των Ετρούσκων.

 

 

ΒΙΒΛΙΟ  X

Συμβούλιο Θεών. Κατάλογος Tuscan. Ο Τούρνος σκοτώνει τον Παλλάντα. Η Ήρα σώζει τον Τούρνο από τον εξοργισμένο Αινεία. Ο Αινείας σκοτώνει τον Μεζέντιο.

Ο Δίας, καλώντας τος θεούς, τους καθοδηγεί σχετικά με την πολιτική που θα πρέπει να ακολουθήσουν στην αντιμετώπιση των ανθρώπων, στον ανθρωποκτόνο πόλεμο. Απορρίπτοντας, τόσο την Αφροδίτη όσο και την Ήρα, οι οποίες τάσσονται υπέρ των Τρώων και των Λατίνων, αντιστοίχως, δηλώνει ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμμιά περαιτέρω θειϊκή παρέμβαση. Η έκβαση του πολέμου θα πρέπει να αφεθεί στην τύχη.

Εν τω μεταξύ, η μάχη έξω από το στρατόπεδο των Τρώων, γινόνταν όλο ένα και περισσότερο άγρια και υπήρχαν αρκετά θύματα και από τις δύο τις πλευρές. Με ένα στόλο τριάντα πλοίων, γεμάτα με ετρουσκάνους πολεμιστές και τις δυνάμεις του Ευάνδρου, ο Αινείας ξεκινά το ταξίδι από την Ακύλλα, μέχρι εκεί όπου η μάχη δίνεται. Κατά την διάρκεια της νύχτας, προτού ο στόλος φθάσει κοντά στις πολεμικές αψιμαχίες, οι θαλασσινές νύμφες, οι οποίες ήσαν προηγούμενα τα πλοία του Αινεία, πλησίασαν τον στόλο. Ο καπετάνιος τους, ο Συμοδοκέας, λέει στον Αινεία για την πολιορκία των στρατευμάτων του, που πραγματοποιείται τώρα.

Όταν οι Τρώες είδαν ότι ο Αινείας πλησιάζει με το μεγαλόπρεπο στράτευμα του, αναθαρρεύουν. Ο Τούρνος και οι άλλοι αρχηγοί των εχθρών, παρόλα αυτά, δεν πανικοβάλονται, αλλά εξαπολύουν μια επίθεση στον Αινεία και στις δυνάμεις του, σχεδόν αμέσως, μόλις έφθασαν στη στεριά. Μια μεγάλη σφαγή ακολούθησε και ο Αινείας, παρ’ ολίγο, να σκοτωθεί. Ο Παλλάντας, αποδεικνύοντας το θάρρος του, ανασυντάσσει τους άνδρες του, όταν το πνεύμα τους είναι πεσμένο. Τους οδηγεί σε επίθεση στις δυνάμεις του Λαύσου, γιού του Μεζέντιου, τον οποίο υποχρεώνει σε μια μάχη μεταξύ ίσων : και οι δυο τους είναι νέοι, γενναίοι και όμορφοι. Επίσης, και των δυο τους το πεπρωμένο είναι να πεθάνουν. Ο Παλλάντας, από το χέρι του Τούρνου, ο οποίος τον λόγχισε και παίρνει την πλούσια διακοσμημένη ζώνη του, σαν τρόπαιο και κατόπιν ο Λαύσος, τον οποίο ο Αινείας θα σφάξει. Διαβλέποντας αυτούς τους θανάτους, ο Ηρακλής θλίβεται, αλλά ο Δίας τον παρηγορεί, δηλώνοντας ότι όλοι οι άνθρωποι θα πρέπει να πεθάνουν, αλλά πεθαίνοντας, θα μπορούσαν να κερδίσουν την φήμη που προέρχεται από την εκτέλεση αξιοθαυμάστων πράξεων.

Εξοργισμένος από την είδηση του θανάτου του Παλλάντα, ο Αινείας κατακρεουργεί και σκοτώνει στο δρόμο του, μέσα από τις τάξεις του εχθρού, αναζητώντας τον Τούρνο. Ο Δίας, αναστέλοντας την εντολή του εναντίον της παρέμβασης, αφήνει την Ήρα να σώσει τον Τούρνο, δημιουργώντας μια σκιά του Αινεία σαν αντιπερισπασμό. Ο Τούρνος λανθασμένα νομίζει τον ψεύτικο Αινεία για πραγματικό άνθρωπο και τον ακολουθεί πάνω στο πλοίο, το οποίο η Ήρα αμέσως, το απομακρύνει μακριά μέσα στη θάλασσα, εμποδίζοντας τον Ρουτούλιο πρίγκηπα να ριψοκινδυνεύσει την ζωή του, σε μάχη εναντίον των Τρώων αντιπάλων του.

Όπως ο Τούρνος, λυσσομανά με απογοήτευση πάνω στο πλοίο, ο Αινείας, μετά μια  μάταιη αναζήτηση για αυτόν, στρέφει τον οργή του στο πρώην βασιλιά των Ετρούσκων, τον Μεζέντιο, τον οποίον πληγώνει στην βουβωνική χώρα. Ανίκανος να συνεχίσει τον αγώνα, ο Μεζέντιος αποσύρεται για ασφάλεια, ενώ ο Λαύσος τον αντικαθιστά στον αγώνα. Ο Αινείας τον προειδοποιεί να μην τον πολεμήσει, αλλά όταν ο Λαύσος χλευάζει την συμβουλή του,  ο Αινείας γρήγορα τον σκοτώνει, για να μην παρασυρθεί από την λύπηση για το θάνατο του Λαύσου και την ανιδιοτελή αγάπη του νεαρού για τον πατέρα του.

Ο Μεζέντιος, ο οποίος παρέλαβε το σώμα του Λαύσιου από τους συντρόφους του γιού του, έχει καταληφθεί από θλίψη και τύψη.  Αν και είναι σοβαρά τραυματισμένος, και γνωρίζει ότι πιθανότατα θα πεθάνει, ιππεύει το άλογο του και ξεκινάει να πολεμήσει τον Αινεία. Είναι αποφασισμένος να εκδικηθεί τον θάνατο του Λαύσιου, ο οποίος έκανε την δική του ζωή, χωρίς νόημα και να εξιλεωθεί για τις κακές του πράξεις. Ο Μεζέντιος παλεύει γεναία, αλλά ο Αινείας, τελικά, τον σκοτώνει, αφού έπεσε το άλογο του, το οποίο τον καθήλωσε στο έδαφος. Προτού λάβει το θανατηφόρο κτύπημα, ο Μεζέντιος παρακαλεί τον Αινεία να φροντίσει, ώστε το σώμα του να ταφεί στο ίδιο μνήμα με του γιού του.

 

 

ΒΙΒΛΙΟ  XI

Ταφή του Παλλάντα. Άρνηση του Διομήδη. Συμβούλιο : Δράνκης προσβάλει τον Τούρνο. Οι Τρώες επιτίθενται. Θάνατος της Καμίλλας.

Την αυγή της επόμενης μέρας, ο Αινείας, αειδιασμένος από την σφαγή, κρεμάει την πανοπλία του Μεζέντιου σε ένα μεγάλο κορμό βελανιδιάς, ως ανάμνηση για τον πεσόντα βασιλιά και ως ένα σημάδι της νίκης, και στη συνέχεια, λέει στους άνδρες του ότι έχει έρθει η ώρα να πορευτούν προς τους Λατίνους. Αλλά πρώτα, είπε, οι νεκροί θα πρέπει τελετουργικά να καούν και να θαφτούν και ο Παλλάντας θα πρέπει να επιστραφεί στο Παλλάντιο. Ο Αινείας θρηνεί για τον σκοτωμένο νεανία και λυπάται τον πατέρα του Εύανδρο, ο οποίος αγνοεί το θάνατο του γιού του. Το σώμα του Παλλάντα τοποθετείται σε μια νεκροφόρα και συνοδεύεται από μια σωματοφυλακή χιλίων ανδρών, μαζί με λάφυρα του πολέμου, θυσιαστήριοι αιχμάλωτοι και το άλογο του Παλλάντα, χωρίς ιππέα. Αυτή η πομπή ακολουθείται από μια σειρά πενθούντων.

Τώρα απεσταλμένοι έρχονται από το Λαύρεντον (Laurentun) αναζητώντας μια ανακωχή και ζητώντας από τον Αινεία να επιτρέψει την επιστροφή των νεκρών Λατίνων για ταφή. Ο Αινείας ικανοποιεί αυτό το αίτημα, λέγοντας ότι θέλει ειρήνη και ότι επιθυμεί να εμπλέξει τον Τούρνο σε μια προσωπική μάχη, ως ένας τρόπος για την επίλυση της σύγκρουσης. Ο Λατίνος απεσταλμένος Δράνκης ο οποίος είναι ένας άσπονδος εχθρός του Τούρνου, επαινεί τον Αινεία και εκφράζει την ελπίδα ότι ο Αινείας και οι Λατίνοι θα γίνουν σύμμαχοι. Κατά την διάρκεια της εκεχειρίας, που διαρκεί δώδεκα μέρες, οι Τρώες και οι Λατίνοι, ζούν μαζί ειρηνικά και τιμούν αντίστοιχα τους νεκρούς τους.

Στο Παλλάντιο, ο Εύανδρος και ο λαός του παραλαμβάνουν το σώμα του Παλλάντιου. Ο βασιλιάς θρηνεί γιατί ο ίδιος δεν έχει πεθάνει, αντί του γιού του, αλλά δηλώνει ότι δεν κατηγορεί τους Τρώες για το θάνατο του γιού του και ότι παρηγορείται με την σκέψη ότι ήταν μια καλή αφορμή – για να βοηθήσει τους Τρώες να εγκατασταθούν στο Λάτιο. Ο Εύανδρος στέλνει πίσω τους άνδρες της συνοδείας με ένα μήνυμα για τον Αινεία : Ο αρχηγός των Τρώων του οφείλει το θάνατο του Τούρνου.

Στο πεδίο της μάχης, ο Αινείας και ο Τάρχωνας, ο αρχηγός των Ετρούσκων, επιβλέπουν τις νεκρικές ιεροτελεστίες για τους νεκρούς τους που περιλαμβάνουν θυσίες ζώων, το κάψιμο των σωμάτων των νεκρών στρατιωτών, και την ταφή της τέφρας. Οι Λατίνοι έκαναν ακριβώς τα ίδια και οι φωτιές έκαιγαν για 3 μέρες. Εν τω μεταξύ, υπάρχει μεγάλο πένθος στο Λαυρέντιο και μεγάλη αντίθεση προς τον πόλεμο και την πρόθεση του Τούρνου να παντρευτεί την Λαβίνια. Ο Δράνκης επιμένει ότι ο Τούρνος θα πρέπει να αγωνιστεί μόνος, εναντίον του Αινεία, προκειμένου να διευθετηθεί το θέμα, αφού ο Τούρνος είναι ένας από εκείνους που αντιτίθεται περισσότερο, στην εγκατάσταση των Τρώων στην Ιταλία. Ωστόσο, η βασίλισσα Αμάτα υπερασπίζεται τον Τούρνο ενάντια σε μια τέτοια κριτική.

Αυξάνεται η απελπισία των Λατίνων, καθώς απεσταλμένοι τώρα φθάνουν από την πόλη της νότιας Ιταλίας Άρπη, με ένα μήνυμα από τον βασιλιά της, Διομήδη, προς τον οποίον οι Λατίνοι έκαναν έκκληση για βοήθεια, αναγγέλοντας ότι έχει αρνηθεί το αίτημα τους. Τίποτα, αλλά μόνο κακό, δηλώνει ο Διομήδης, έχει συμβεί σε αυτούς που πολέμησαν εναντίον των Τρώων, κατά τον Τρωϊκό πόλεμο. Απαριθμεί τις ατυχίες που τον έχουν πλήξει : οι σύντροφοι του μεταμορφώθηκαν σε πουλιά, έχασε την γυναίκα του, και εξορίστηκε από το Άργος στο σημερινό βασίλειο του, ως τιμωρία επειδή τραυμάτισε την Αφροδίτη. Επιπλέον, έχοντας εμπλακεί σε προσωπικό αγώνα εναντίον του Αινεία, είναι κατά πολύ εξοικειωμένος με την σωματική ανδρεία των Τρώων.

Αποθαρρυμένοι, οι Λατίνοι δηλώνουν ότι ο πόλεμος εναντίον των Τρώων είναι ανώφελος και ότι θα πρέπει να είναι καλοδεχούμενοι στο Λάτιο και να τους δοθεί γη ή θα πρέπει να επιλέξουν να πάνε κάπου αλλού, δίνοντας τους πλοία. Προτείνει να στείλει απεσταλμένους με δώρα.Ο Δράνκης εγκρίνει και, κινούμενος από την ζήλεια του για τον Τούρνο, λέει ότι η Λαβίνια θα πρέπει να παντρευτεί τον Αινεία. Επαναλαμβάνοντας προηγούμενες του προτάσεις, λέει ότι εαν ο Τούρνος  αρνηθεί αυτό τον διακανονισμό, θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον Αινεία σε κατά μόνας αγώνα. Σε απάντηση, ο ακατάβλητος Τούρνος δηλώνει ότι η νίκη επί των Τρώων εξακολουθεί ακόμη να είναι δυνατή. Αν και ο Διομήδης αρνήθηκε να πολεμίσουν, υπήρχαν άλλοι που θα ήθελαν να βοηθήσουν, όπως η περίφημη  γυναίκα Βόλσια πολεμίστρια, Καμίλλα. Εαν δεν υπήρχαν πρόσθετες δυνάμεις να έλθουν σε βοήθεια των Λατίνων, ο Τούρνος λέει, τότε θα πολεμίσει μόνος του εναντίον του Αινεία για να διευθετήσει το ζήτημα.

Στο μέσον αυτής της φιλονικίας, ένας απεσταλμένος έφθασε με τα νέα ότι οι Τρώες και οι Ετρούσκοι προελάυνουν προς το Λαύρεντον. Ο Τούρνος αντιδρά καλώντας τις δυνάμεις του στα όπλα. Η Αμάτα, η Λαβίνια και ένα πλήθος γυναικών φεύγουν να προσευχηθούν στην Αθηνά.

Ο Τούρνος και η Καμίλλα μαζί προετοιμάζουν την υπεράσπιση του Λαυρέντου: Ο Τούρνος οδηγεί τις δυνάμεις του σε ένα δάσος, όπου προτίθεται να στήσει ενέδρα στο κύριο σώμα του στρατού του Αινεία, ενώ η Καμίλλα και οι έφιπποι άνδρες και γυναίκες της θα προσβάλουν το ιππικό του Αινεία. Παρά την μεγάλη γεναιότητα, η Καμίλλα σκοτώνεται και οι δυνάμεις της φεύγουν για το Λαυρέντιο. Όταν ο Τούρνος λαμβάνει τα νέα της ήττας της Καμίλλας, εγκαταλείπει την ενέδρα του και σπεύδει με το στρατό του στην πόλη, μόνο για να αντιμετωπίσει τις δυνάμεις του Αινεία οι οποίες είχαν ήδη φθάσει στις πύλες . Η νύχτα πέφτει προτού μια μάχη λάβει χώρα, και τα δυο στρατεύματα στρατοπεδεύουν έξω από το Λαυρέντιο.

 

 

ΒΙΒΛΙΟ  VII

Καθορίζεται προσωπικός αγώνας, αλλά προδοσία προκαλεί μια γενικευμένη σύρραξη. Οι Τρώες επιτίθενται στη πόλη. Σε προσωπικό αγώνα ο Αινείας σκοτώνει τον Τούρνο.

Με τον ενωμένο στρατό των δυνάμεων των Τρώων και των Ετρούσκων στις πύλες του Λαυρέντιου, ο Τούρνος είχε πλήρη επίγνωση, ότι οι Λατίνοι είναι σε σοβαρό κίνδυνο, έτσι ανανέωσε την πρόταση του που έκανε προηγούμενα στην ακρόπολη ενώπιον των Λατίνων και του Δραύκη : Θα πολεμήσει τον Αινεία, μόνος του και ο νικητής θα πάρει την Λαβίνια για γυναίκα του.

Και ο Λατίνος και η Αμάτα προσπάθησαν να αποτρέψουν τον Τούρνο από την απόφαση αυτή, την οποία χαρακτήρισαν ως παράτολμη, αλλά ο Τούρνος πεισματικά επιμένει στην απόφαση του και στέλνει τον κήρυκα του να ενημερώσει τον Αινεία, ότι ο ίδιος και ο Αινείας, θα αγωνιστούν την αυγή της επόμενης μέρας. Εκείνη την νύχτα, ο Τούρνος επιθεώρησε το άλογο και την αρματωσιά του, εξάπτοντας το ενδιαφέρον του για την μάχη, ενώ ο Αινείας, εξ’ίσου ανήσυχος, αρματώνεται την πανοπλία που ο Ήφαιστος είχε φτιάξει για αυτόν, μετά από παράκληση της μητέρας του.

Την αυγή, οι δυο στρατοί συναντήθηκαν σε μια πεδιάδα, κοντά στη πόλη. Η Ήρα, ωστόσο, ανήσυχη για τον Τούρνο, φωνάζει την αδελφή του Τούρνου, την νύφη του ποταμού Γιουτούρνα και την προστάζει να πάει σε βοήθεια του αδελφού της, είτε σωζοντας τον από τον θάνατο, είτε να καταργήσει την ανακωχή. Στην πεδιάδα, πραγματοποιούνται ιερές τελετές και ο Αινείας ορκίζεται στους θεούς, ότι εαν ο Τούρνος κερδίσει τον αγώνα, οι Τρώες θα αποσυρθούν στο Παλλάδιο και κανένας απόγονος δεν θα επιτεθεί ποτέ στο μέλλον στους Λατίνους. Υπόσχεται επίσης, εαν θα νικούσε, ότι δεν θα διεκδικήσει τίποτα για τον εαυτό του : Οι Λατίνοι και οι Τρώεςθα ζήσουν μαζί,  ισότιμα και αρμονικά, θα παντρευτεί την Λαβίνια, και ο πατέρας της Λατίνος, θα διατηρήσει την δυναμή του. Ο Λατίνος, σεμνά συμφωνεί με τους όρους αυτούς και δηλώνει, ότι από την ώρα αυτή και μετά, θα υπάρξει ειρήνη.

Οι Ρουτούλοι, ωστόσο, είναι δυσαρεστημένοι. Η Γιουτούρνα, μετακινούμενη μεταξύ τους μεταμφιεσμένη, ως ένας από τους ευγενείς, εκμεταλεύεται την νευρική διάθεση των Ρουτούλων :  Επειδή ξεπερνούν τους αντιπάλους τους σε αριθμό δυο προς ένα, διακηρύτει ότι θα έπρεπε να τρέπονται που άφησαν ένα άνδρα να πολεμήσει για όλους αυτούς.  Θυμωμένοι, οι Ρουτούλοι είναι έτοιμοι να ακυρώσουν την ανακωχή. Την στιγμή αυτή, ένα σμήνος υδροβίων πτηνών βουτάει και απειλούν ένα αετό που έχει αρπάξει ένα κύκνο, όταν ο αετός αφήνει τον κύκνο, οι Ρουτούλοι λαμβάνουν αυτή την πράξη, ως ένα προμήνυμα που δηλώνει ότι αυτοί, επίσης, θα είναι νικητές, έαν αντισταθούν στον Αινεία. Ενθαρρύνονται επίσης από ένα μάντη, ένα έμπειρο ιερέα που διαβάζει τους οιωνούς των πουλιών ο οποίος εκσφενδονίζει το βέλος του εναντίον των Τρώων και έτσι ξεκινάει μια επανάληψη των εχθροπραξιών.

Ο Αινείας, που μάταια προσπαθει να αποκαταστήσει την πληγείσα ειρήνη, τραυματίζεται από ένα τόξο και αναγκάζεατι να εγκαταλείψει το πεδίο. Η απόσυρση του ανεβάζει το αγωνιστικό πνεύμα του Τούρνου σε σημείο που ο Τούρνος τρελαίνεται για αίμα και σκοτώνει όσους μπορεί περισσότερους αντιπάλους μπορεί να φθάσει. Εν τω μεταξύ, η Αφροδίτη γιατρευεί τον Αινεία με ένα μαγικό βότανο : Το βέλος του εχθρού βγαίνει από την πληγή του,και η δύναμη του μαγικά αποκαθίσταται.

Επιστρέφοντας στο πεδίο, ο Αινείας ανασυντάσει τον στρατό του και πηγαίνει σε αναζήτηση του Τούρνου. Η Γιουτούρνα, εν τω μεταξύ, η οποία έξυπνα έχει πάρει τον έλεγχο του άρματος του αδελφού της, συγκαλυπτοντας τον εαυτό της ως οδηγό του, οδηγεί τον Τούρνο σε όλο το πεδίο, κρατώντας τον ασφαλή από μια επίθεση του Αινεία, ο οποίος πηγαίνει άγρια με απογοήτευση και, όπως ο Τούρνος, σκοτώνει χωρίς σταματημό. Η Αφροδίτη, τώρα, κατευθύνει την προσοχή του γιού της, στο γεγονός ότι η ακρόπολη του Λαυρέντου έχει μείνει ανυπεράσπιστη από τους Λατίνους, οπότε ο Αινείας διατάσει τους άνδρες του να επιτεθούν αμέσως, προκαλώντας φρίκη στους Λατίνους κατοίκους της ακρόπολης. Φοβούμενος ότι όλα έχουν  χαθεί και ότι ο Τούρνος είναι νεκρός, η Αμάτα απελπισμένη κρεμιέται .

Στο πεδίο της μάχης, ο Τούρνος ακούει κραυγές που έρχονται από την πολιορκημένη ακρόπολη και λέει, στην Γιουτούρνα, ότι έχει τελικά αναγνωρίσει την αμφίεση της, ως ηνίοχος του. Στο σημείο αυτο, ένας πολεμιστής έρχόμενος με βιάση από το Λαύρεντον ενημερώνει τον Τούρνο για το ότι έχει συμβεί στην πόλη και αναγγέλει το θάνατο της βασίλισσας. Επισημαίνει χλευαστικά πως ο Τούρνος, ο γενναίος πολεμιστής, περιφέρεται άσκοπα σε ένα άδειο λιβάδι – ένα γεγονός το οποίο αφυπνίζει πλήρως τον Τούρνο, γεμίζοντας τον με τύψεις. Ο Τούρνος λέει στην Γιουτούρνα, ότι τώρα θα πολεμίσει μόνος του τον Αινεία, καθώς είχε υποσχεθεί νωρίτερα.

Ο Τούρνος και ο Αινείας συναντιόνται έξω από το Λαύρεντον και η πολυαναμενόμενη μάχη λαμβάνει χώρα. Γεμάτοι αυτοπεποίθηση, ο Ρούτουλος κτυπάει με το σπαθί του τον Τρώα, το οποίο δεν είναι το δικό του ισχυρό όπλο αλλά ένα που ανήκει στον αρχικό οδηγό του άρματος και το πήρε κατά λάθος. Το σπαθί καταστρέφεται αμέσως μόλις έρχεται σε επαφή με την αρματωσιά του Αινεία. Φωνάζοντας στους άνδρες του να του φέρουν το σωστό σπαθί, ο Τούρνος αποσύρεται καθώς ο Αινείας τον καταδιώκει. Ο Τρώας πρίγκηπας εκσφενδονίζει το δόρυ του προς τον Ρουτούλο πρίγκηπα, αλλά το δόρυ λοξοδρομεί και καρφώνεται στο κορμό μιας ιερής ελιάς σε απάντηση της προσευχής του Τούρνου στο θεό, Φαύνο. Η Γιουτούρνα φέρνει στον αδελφό της το σωστό σπαθί, αλλά η Αφροδίτη παρεμβαίνει και δίνει την δυνατότητα στον Αινεία να απεγκλωβίσει το δόρυ του.

 Η μονομαχία συνεχίζεται, παρακολουθούμενη από τον Δία και την Ήρα, μέσα από ένα χρυσό  σύννεφο. Ο Δίας λέει στην Ήρα ότι ο Αινείας είναι έτοιμος να κερδίσει και ότι αυτή δεν μπορεί να κάνει τίποτε περισσότερο από να τον επιβραδύνει. Η Ήρα υποσχέθηκε να σταματήσει την αντίθεση της προς τους Τρώες, αλλά ζήτησε από τον σύζυγο της να επιτρέψει οι Λατίνοι να διατηρήσουν τόσο την γλώσσα τους, όσο και το όνομα τους.Ο Δίας παραχωρεί αυτά τα αιτήματα και λέει στην Ήρα ότι από την συμμαχία αυτή των Λατίνων και των Τρώων θα προκύψει μια αδάμαστη φυλή – η τελική προφητεία του έπους η οποία ταιριάζει με αυτή που έκανε ο Δίας στην Ήρα στο βιβλίο Ι.

Ο Δίας στέλνει τώρα στη γη μια ερυνήα, μεταμφιεσμένη σε μια κουκουβάγια, η οποία ορμάει στον Τούρνο και τον γεμίζει με τρόμο. Η Γιουτούρνα αποσύρεται απογοητευμένη, εκτιμώντας την αδυναμία της για να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο οιωνό. Ο Αινείας προώθησε το δόρυ του προς τον Τούρνο καθώς ο Ρούτουλος, κάνοντας τελικά, μια ύστατη προσπάθεια, εκτοξεύει ένα πελώριο βράχο προς τον Αινεία. Ο βράχος δεν βρίσκει το στόχο του, και ο Τούρνος, παραλυμμένος από το φόβο, κτυπιέται από το δόρυ του Αινεία, το οποίο τον βρίσκει στο μηρό. Ανίσχυρος, ο Τούρνος λέει ότι είναι προορισμένος να πεθάνει, αλλά παρακαλεί τον Αινεία να φροντίσει το σώμα του να επιστρέψει στον πατέρα του. Συγκινημένος από αυτή την παράκκληση, ο Αινείας σκέπτεται να χαρίσει την ζωή στον Τούρνο, αλλά τότε βλέπει ότι ο θνήσκων πολεμιστής φοράει την πόρπη του Παλλάντα, ως τρόπαιο. Αυτο ,θυμίζει ότι ο Τούρνος σκότωσε τον πιο αγαπημένο φίλο του Αινεία, φουσκώνει τον Τρώα ήρωα με θυμό, και καρφώνει ανελέητα το ξίφος του στο στήθος του Τούρνου, σκοτώνοντας τον.