Μικρά Μαθήματα για ένα Μεγάλο Κόσμο - Επεισόδιο 33

 Η Κίνα ηττάται από τους Άγγλους και τους Γάλλους σε δύο γύρους  "Πολέμων του Οπίου" (1860). Οι νικητές παίρνουν τον έλεγχο πολλών λιμανιών της Κίνας, ενώ η Γαλλία κάνει αποικία της την Ινδοκίνα το 1887. Στα μέσα του 19ου αι., λαϊκές εξεγέρσεις διαλύουν την Κίνα, με μεγαλύτερη εκείνη των Τάε Πινγκ που καταπνίγεται το 1864 με 25 εκατομμύρια τουλάχιστον νεκρούς!! 

Σύνδεση με το προηγούμενο 

Θα μάθουμε τώρα την ιστορία της Κίνας από ένα σημείο που μας ενδιαφέρει, μέσα στα φαινόμενα που  έφερε ο κομφουκιανισμός είναι οι λαϊκές εξεγέρσεις, διότι ο Κομφούκιος έλεγε ότι πρέπει να σεβόμαστε την εξουσία και να βοηθούμε την εξουσία, χωρίς διοίκηση δεν γίνεται τίποτα, πρέπει να βάζουμε πλάτη στους έντιμους και στους καλούς και στους αφοσιωμένους διοικητές, γιατί αλλιώς χάνεται όλη η κοινωνία, αλλά ταυτοχρόνως έλεγε, οφείλεις να έχεις ανοιχτά τα μάτια σου και αν κατά την γνώμη σου το πράγμα σαπίζει και προκαλεί καταστροφή στην κοινωνία, τότε εσύ βγαίνεις στους δρόμους και τελειώνει αυτή η ιστορία και η ζωή σου δεν έχει καμία αξία... 

 

Λοιπόν το 1368, νομίζω σας το είπα κιόλας αυτό, όταν λέγαμε παραδείγματα από αυτά τα εντυπωσιακά φαινόμενα του κομφουκιανισμού, ο Τσουνγκ τον θυμάστε, ένα άτομο εμφανισιακά, τι να πει κανείς, εντυπωσιακής ιδιαιτερότητας, ήταν αυτός ο αρχηγός που εξεδίωξε τους Μογγόλους και τοποθέτησε στην κορφή της Κίνας αυτή την ξακουστή δυναστεία, την δυναστεία των Μινγκ που την ξέρουμε όλοι, λόγω των αντικειμένων Μινγκ τα οποία ακόμη πωλούνται και εκποιούνται από διάφορους οίκους. Τότε είναι που και οι Ευρωπαίοι ήλθανε προς τη Κίνα, αυτή η δυναστεία των Μινγκ διοίκησε την Κίνα μέχρι το 1644, κάτι έχει μεταφυσικό αυτό τα 300 χρόνια, στην διάρκεια της δυναστείας αυτής στη Κίνα έγιναν πολλά έργα, οι κινέζοι αυτοκράτορες ήταν ξακουστοί στα μεγάλα τεχνικά έργα που έκαναν, οι Μινγκ δεν ξεφύγανε από τον κανόνα, σας θυμίζω, τι κάνει ο καλός αυτοκράτορας και η σωστή δυναστεία, πρώτα-πρώτα ελέγχει το σινικό τείχος να δει άμα είναι σε καλή κατάσταση, το επισκευάζει, το ψηλώνει, το μακραίνει, είναι απαραίτητο αυτό, μετά φυτεύει μερικά δισεκατομμύρια δέντρα, δημιουργεί κανάλια, η Κίνα είχε επιλέξει το δρόμο τον υδάτινων μεταφορών αντί των στεριανών, των χερσαίων και είναι ξακουστή για τα τεράστια συστήματα καναλιών, επί Μινγκ δημιουργήθηκε το μεγάλο κανάλι όπως λέγεται το οποίο είχε μήκος 1500 χιλιόμετρα και ένωνε τον κίτρινο ποταμό με τον γιάντσε, δηλαδή φέρνοντας ένα κανάλι στην ουσία ενώνεις πολλά μεγαλύτερα τμήματα γιατί οι ποταμοί έχουνε πλωτά σημεία και έτσι υπάρχουν κανάλια 2000 χιλιομέτρων κτλ., και δεν είναι απλώς κανάλια, αλλά είναι τόσο πλατιά πάντα ώστε να διασταυρώνονται δύο πλοία και βέβαια ο σωστός αυτοκράτορας συνεχώς εκβαθύνει τα κανάλια γιατί τείνουν να στομώσουν, δηλαδή τεχνικά έργα τεράστιας κλίμακας, εκτός από το μεγάλο κανάλι που σας είπα, φυσικά έγινε και το σινικό τείχος με τη μορφή που έχει σήμερα, δηλαδή οι Μινγκ δημιούργησαν αυτό το τεράστιο έργο που πια είναι 6500 χιλιόμετρα και δεν είναι τείχος, αλλά είναι κάστρο, το λέμε σινικό τείχος, ενώ δεν είναι τείχος είναι κάστρο 6500 χλμ., ήταν τείχος, οι Μινγκ το έκαναν κάστρο, είναι κάτι το απίστευτο. Και γιατί το κάνανε οι Μινγκ αυτό το τεράστιο έργο?  ήταν τεράστιο και το κάνανε ακόμη πιο τεράστιο, διότι οι ίδιοι είχαν χρειαστεί να πολεμήσουν εναντίον των Μογγόλων, φτύσανε αίμα για να διώξουν τους Μογγόλους και είπαν να πάρει η οργή του θεού, δεν θα ξανά έρθουν και θα το κάνουμε τόσο μεγάλο που να μην ξανά έλθουν και σας το είπα και άλλη στιγμή, το τραγικό είναι ότι δεν χρειάστηκε, γιατί οι Μογγόλοι έπαψαν να είναι επιθετικοί για χίλιους μύριους λόγους και γιατί η Ρωσία, θα το δείξουμε σε λίγο μετά, έχει υπό τον έλεγχο της όλες αυτές τις περιοχές από όπου εξήγειτο βία, η Ρωσία πια μόνη της, έγινε το απέραντο σινικό τείχος για την υπόλοιπη ανθρωπότητα, η δυναστεία των Ρομανώφ, μετά το 1613 όπως είπαμε προηγούμενα. Τώρα στην εποχή των Μινγκ και αυτό έχει σημασία, έρχονται οι Ευρωπαίοι, σας θυμίζω πότε ανέβηκαν οι Μινγκ, είναι το 1368, οι Πορτογάλοι ξεκινούν τις διαδρομές  το 1420-1430, το 1510 δημιουργούν την Κόα, αν θυμάστε στις δυτικές Ινδίες, συνεχίζουν προκομένοι ναυτικοί , δημιουργούν πορεία, παντού, δεν είναι απλώς ότι χαρτογραφούν τις ακτές στήνουνε εμπορικές βάσεις καθώς κινούνται....κινούνται.....κινούνται, και το 1557 έχουν κάνει όλη αυτή τη χαρτογράφηση, έχουν στήσει εμπορία, έχουν περάσει τα στενά της Μάλαγκα, έχουν περάσει τα παράλια του Βιετνάμ και φτάνουνε στη Κίνα, εκεί στη Κίνα, όπως κάνανε και με την Ινδία, ζητούν ένα σημείο για να το δημιουργήσουν εμπορείο, τους άρεσε μια περιοχή που της είδανε έτσι καλά διαμορφωμένη, στη νότια Κίνα που ονομάζεται Μακάο, είναι πολύ κοντά στο σημερινό Κονγκ-Κόνγκ στην πραγματικότητα, έφθασαν εκεί οι Πορτογάλοι και ζήτησαν άδεια από τον αυτοκράτορα της Κίνας, από τις αρχές δηλαδή, να δημιουργήσουν εμπορείο, με αυτή τη βάση, πράγματι το 1557 δημιουργούν βάση στο Μακάο και μετά οι Πορτογάλοι θα συνεχίσουν την ίδια διαδρομή, γύρω-γύρω στη Κίνα, θα περάσουν τη Κορέα και θα φτάσουν στην Ιαπωνία και θα δημιουργήσουν εμπορική επίσης βάση στην Ιαπωνία, στο σημείο που ονομάζονταν Ναγκασάκι. Δηλαδή μέσα στον 16ο αιώνα, οι Πορτογάλοι έχουν φτάσει μέχρι και την Ιαπωνία και έχουν κάνει το ναυτικό και εμπορικό τους άθλο, φτάνοντας στη Κίνα ήξεραν ότι φτάνουν σε ένα θησαυρό, γιατί η Κίνα ιστορικά  είχε ντυθεί με τον καταπληκτικό τόπο, από τη Κίνα έφευγαν προϊόντα που έρχονταν προς τα δυτικά μέσω στεριανών δρόμων με καραβάνια τα οποία ξεκινούσαν από σημεία εδώ της δυτικής Κίνας, διέσχιζαν περιοχές που σήμερα είναι, το Καζανκτάν και το Ουπενκιστάν, τέτοιες περιοχές, είναι πάνω στο δρόμο του μεταξιού και στην συνέχεια, κινούνταν δυτικότερα, έφταναν στην Κωνσταντινούπολη ή άλλοι χαμηλότεροι δρόμοι τους έφερναν στην Αίγυπτο ή στις ακτές της Συρίας και προϊόντα της Κίνας γνώριζαν και οι αρχαίοι Έλληνες, βέβαια έμοιαζαν τελείως εξωτικά, ήτανε ελάχιστα και δεν ξέρω αν σας το έχω πει, μοιάζει ιστορικό ανέκδοτο, άλλα δείχνει πως έρχονται τα πράγματα, τα κινέζικα προϊόντα για χιλιάδες χρόνια ήταν μόνο για πάμπλουτούς, άκουγες κινέζικό προϊόν και ήξερες ότι εσύ δεν είσαι, δεν υπάρχει περίπτωση να το αγοράσεις, πορσελάνες, μεταξωτά, αριστουργήματα ας πούμε που ήταν μόνο για πάμπλουτους και ήλθε έτσι το πράγμα που τώρα έχει αντιστραφεί, αλλά δεν ξέρετε, ετοιμαστείτε σε λίγο να ξανά αντιστραφεί. Άρα ήξεραν οι Πορτογάλοι που ήλθαν, δεν είναι ότι δεν ήξεραν, αλλά βέβαια φτάνοντας εκεί πια, θα κάνουν καλύτερη χαρτογράφηση των προϊόντων και προσπάθησαν να καταλάβουν σε τι χώρα ήρθανε, γιατί δεν την ξέρανε τη Κίνα στο εσωτερικό της και εκεί πήραν ένα μήνυμα που πήραν όλοι οι Ευρωπαίοι, εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε, δηλαδή δεν είναι Ινδία, η Κίνα δεν είναι Ινδία, τι θα πει αυτό, δεν είναι πολύ-διασπασμένη, αυτή είναι μια χώρα με κεντρική αρχή, αυτοκράτορα, γραφειοκρατία διοίκησης που οι υπάλληλοι άμα δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, απολύονται, που αξιολογούνται κάθε χρόνο, που αν δεν είναι στο πόστο τους, τους έφαγε η μαύρη μαρμάγκα που υπάρχουν κανόνες, υπάρχουν νόμοι, αμάν! Μπελάς, η Ινδία ήταν πολύ πιο βολική χώρα, διότι αν δεν σου έκανε την χάρη ο ένας ηγεμόνας πήγαινες στον άλλο, ήτανε τόσοι πολλοί που δεν υπήρχε περίπτωση να μην έβρισκες κάποιον που θα είναι πιο χαλαρός για να σου έκανε τη χάρη, εδώ δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση, οι κινέζοι πρώτα-πρώτα, οι Ινδοί ήταν ανοιχτοί στο εμπόριο, έτσι και αλλιώς, οι κινέζοι είχαν αίσθηση αυτάρκειας, οι αυτοκράτορες, θεωρούσαν το εμόριο όχι τόσο απαραίτητο πράγμα, γιατί στο εσωτερικό τους καλύπτονταν με τα δικά τους προϊόντα, μάλιστα τα δικά τους προϊόντα τα εξήγαγαν και είχαν εισόδημα και γενικά με τους εμπόρους, τους κοιτούσανε πολύ καχύποπτα και αφ’ υψηλού και τι ακριβώς θέλετε εδώ πέρα?  και αμέσως πήραν μήνυμα οι Ευρωπαίοι, ότι μεν μπορείς στη Κίνα  να έχεις κάποια οικονομική δράση, αλλά περασμένη με αυστηρούς κανόνες που δεν μπορούσες να τους ξεπεράσεις που οι υπάλληλοι, κατ’ αρχήν είναι αδέκαστοι και δεν μπορείς να τους εκμαυλίσεις και γενικά το μήνυμα ήταν δυσάρεστο για τα οικονομικά τους ενδιαφέροντα, πάντως ως το βαθμό που επέτρεπε το σύστημα, αυτοί κάνανε εμπόριο, αλλά πίεζαν όσο μπορούσαν τα πράγματα, καθώς περνούσε ο χρόνος, ώστε να αυξηθούν οι δυνατότητες εμπορίου, δεν μπορούμε αυτό να το εξάγουμε, δεν μπορούμε αυτό να το εισάγουμε, γιατί δεν μπορούμε?  κάνανε κινήσεις προς αυτό το τομέα. Οι κινέζοι αυτοκράτορες δεν χαμπάριζαν τίποτα. Αυτοί οι Ευρωπαίοι έφτασαν εδώ στον 16ο αιώνα, πρώτοι οι Πορτογάλοι και μετά Άγγλοι, Γάλλοι, Ολλανδοί αυτοί είναι οι σπουδαιότεροι, στο 17ο αιώνα αρχίζουν όπως είπαμε και οι άλλοι να έρχονται, να ψάχνουνε και αυτοί, σπάσανε και αυτοί τα μούτρα τους, κατάλαβαν ότι δεν μπορούνε πολλά-πολλά να κάνουν στη Κίνα, μέσα στον 17ο αιώνα η δυτική Ευρώπη είναι ακόμα στην άνοδο της, δεν είναι ακόμα τόσο ισχυρή, οπότε η πίεση που ασκεί στις κυβερνήσεις της Κίνας δεν μπορεί να είναι και πολύ σκληρές, στο μεταξύ στον 17ο αιώνα που οι Ευρωπαίοι δεν είναι ακόμα και πολύ δυναμική στο πράγμα, στη Κίνα θα συμβεί μια μεγάλη αλλαγή, διότι η δυναστεία των Μινγκ έχει αρχίσει να παρακμάζει με τα φαινόμενα τα γνωστά, δηλαδή διαφθορά υπεισέρχεται, η λειτουργία είναι δυσλειτουργική, να μην υπάρχει σωστή οργάνωση των πραγμάτων, οπότε οι λαϊκές εξεγέρσεις, στην Κίνα είπαμε είναι ενδημικές, να εντείνονται και εκεί στο 1644, η δυναστεία των Μινγκ παραπαίει, μεγάλη λαϊκή εξέγερση κινείται προς το Πεκίνο για να κόψει το κεφάλι του βασιλιά, κατά τα γνωστά και συμβαίνει κάτι το καταπληκτικό, την ώρα που αυτοί οι κινέζοι, η λαϊκή εξέγερση εισβάλει στο Πεκίνο, μια στρατιά που προέρχεται από την Μαντζουρία, είναι μια μεγάλη περιοχή βόριο-ανατολικά της Κίνας, δεν είναι χώρα η Μαντζουρία είναι επαρχία, διότι στο χάρτη, έτσι όπως ήλθε η ιστορία της Μαντζουρίας, ανήκει κατά κύριο λόγο στην Κίνα και δευτερευόντως στη Ρωσία. Οι Μαντζού που κατοικούν την Μαντζουρία, η Μαντζουρία κατοικείτε από άλλο λαό, όχι κινεζικό λαό, που ονομάζονται Μαντζού και αυτοί οι Μαντζού είναι ένα κράμα Τούρκων και Μογγόλων που  είχανε δικιά τους γλώσσα και ήτανε πολύ πολεμικοί, μεγάλο τμήμα της Μαντζουρίας είναι και στέπα, οπότε ήτανε εξασκημένοι σε αυτή την ιστορία, αυτοί οι Μαντζού ήτανε μια περιοχή υπό τον έλεγχο της Κίνας, αλλά όχι ενσωματωμένη στην Κίνα και βρήκανε ευκαιρία, επειδή στην Κίνα υπάρχει, εμφύλιος πόλεμος, λαϊκή εξέγερση στην ουσία, καθώς η χώρα βρίσκεται σε εμφύλιο πόλεμο, να κινηθούνε προς το νότο και αντί να μπουν μέσα στα απαγορευμένα ανάκτορα οι κινέζοι επαναστάτες, μπήκαν οι Μαντζού, κόψαν το κεφάλι του αυτοκράτορα και έτσι πήραν την εξουσία. Η τελευταία δυναστεία της Κίνας, οι Τσινγκ, εύκολο είναι κανείς να το θυμάται, γιατί η πρώτη δυναστεία της Κίνας είναι οι Τσιν και αυτοί είναι οι Τσινγκ, αυτοί είναι Μαντζού, αυτό της έτυχε της Κίνας, να είναι Μαντζού, μάλιστα αυτοί ήτανε στα πρώτα τους χρόνια πολύ υπερόπτες απέναντι στους κινέζους, έβγαλαν νόμο με τον οποίο απαγορεύονταν σε κινέζο να μπει στην Μαντζουρία, δηλαδή έδειχναν να λειτουργούν με μια μαντζουριανή ταυτότητα, αλλά δεν πέρασε πολύς καιρός που έγιναν πιο κινέζοι από τους κινέζους, θυμόντανε ότι ήταν Μαντζού, αλλά έγιναν πάρα πολύ φανατικοί στην υπεράσπιση της Κίνας, η τελευταία περίοδος της Κίνας είναι των Μαντζού, των Τσινγκ, δηλαδή είναι η τελευταία δυναστεία, αυτοί διοίκησαν τη Κίνα από το 1644 έως το 1911, το 1911 έλειψαν, τέλειωσαν οι αυτοκράτορες, τελείως και είναι Μαντζού αυτοί οι τελευταίοι αυτοκράτορες, είδατε και πάλι άλλα 300 χρόνια, κάτι συμβαίνει με τα 300 χρόνια στην Κίνα, αυτοί οι Μαντζού δεν ήταν κακοί διοικητές, μάλιστα αναμεσά τους στην δυναστεία των Τσινγκ ανήκει ο καλύτερος αυτοκράτορας που υπήρχε ποτέ στην Κίνα στον 18ο αιώνα και λεγόντανε Κανγκ Σινγκ, αυτός είναι θρυλικής ικανότητας αυτοκράτορας, δηλαδή λίγο μετά την άνοδο των Τσινγκ ανέβηκε αυτός ο Κανγκ Σινγκ, ο οποίος περιγράφεται από όλες τις πηγές σαν το απαύγασμα του ηγεμόνα, δηλαδή η σοφία του, το μέτρο του, το αίσθημα δικαιοσύνης που περιγράφουνε για αυτόν τον άνθρωπο ο οποίος ήτανε αυτοκράτορας 60 χρόνια, δηλαδή το πεθαμό δεν είχε, αλλά αφού ήταν τόσο καλός αυτοκράτορας, δόξα το θεό και διοίκησε την Κίνα, ως φαίνεται υποδειγματικά και ήταν και πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα, φαίνεται πάρα πολύ φιλομαθής, ενδιαφερόντανε και να έλθει σε επαφή με τους δυτικούς, ήθελε να συζητάει μαζί τους, να καταλάβει πως είναι ο κόσμος τους και η θρησκεία τους κτλ., του άρεσε ο προτεσταντισμός, λογικό είναι γιατί οι κινέζοι μέσω του κομφουκιανισμού, του άρεσε ο προτεσταντισμός, έμαθε και κλαβεσέν. 

Όλα αυτά τώρα γίνονται μέσα στο 17ο αιώνα, ανέβηκαν οι Μαντζού, στο 18ο αιώνα προχωρούν οι Τσινγκ πολύ καλά, τότε στον 18ο αιώνα είναι και η διοίκηση του Κανγκ Σινγκ, αλλά οι Τσινγκ στη διάρκεια του 17ου και 18ου αιώνα κάνουν πολλούς πολέμους, η Κίνα ξέρετε δεν έκανε πολέμους, ο κομφουκιανισμός δεν πιστεύει στους επιθετικούς πολέμους, μόνο αμυντικούς και βέβαια είχε στρατιώτες πάντα, πρέπει να σας πω το εξής ενδιαφέρον, οι στρατιώτες της Κίνας έπρεπε να τρέφονται μόνοι τους για αυτό καλλιεργούσαν τα χωράφια τους, για να μην είναι έξοδο στο δημόσιο ταμείο, Κομφούκιος, ενδιαφέροντα πράγματα και γενικά στον κομφουκιανισμό όπως θυμάστε ο στρατιώτης δεν θαυμάζεται γιατί γενναίος είσαι όταν σταματάς την διαφθορά, το να πάρεις ένα όπλο και να πολεμάς, αυτό δεν είναι σπουδαίο για τον Κομφούκιο. Αντίθετα όμως οι Μαντζού είχανε νοοτροπία επιθετική και κτύπησαν λαούς ολόγυρα και πάνω στο Θιβέτ, επεξέτειναν τα σύνορα της Κίνας, αλλά κατηγορούνται για αυτό, γιατί σε λίγο θα έλθει η ταχύτατη παρακμή της Κίνας, θα δούμε τώρα ο 19ος αιώνας, είναι ο αιώνας της κόλασης για την Κίνα, όπου ο αετός της γης πέφτει κατακόρυφα με το ράμφος έτοιμο να σπάσει στο έδαφος. Στον 18ο αιώνα δεν έχουν καταλάβει οι κινέζοι ότι δεν πάνε τόσο καλά, όσο νομίζανε, γιατί οι κινέζοι μονίμως έχουνε πολύ μεγάλη άποψη για τον εαυτό τους, θεωρούν την αυτοκρατορία τους την τελειότερη, την μεγαλύτερη, την δυνατότερη, την πλουσιότερη, την δικαιότερη, την ικανότερη και για κάποιο λόγο αρκετές φορές είχαν δίκαιο, απλά αρκετές φορές δεν είχανε, γιατί τέτοιοι πολιτισμοί έχουν τα πάνω και τα κάτω τους, αλλά δεν είχαν καταλάβει ότι εκεί στη δύση μετά το 1500, η δυτική Ευρώπη ήταν σε μια πορεία η οποία επρόκειτο να δημιουργήσει τον ισχυρότερο πολιτισμό της γης, από όλες τις πλευρές, οι δυτικοί, η δυτική Ευρώπη επρόκειτο να γίνει η ατμομηχανή του κόσμου σε όλα τα επίπεδα και αυτό το είχε ξεκινήσει τον 15ο αιώνα, στον 16ο αιώνα πιο πολύ, στον 17ο αιώνα πιο πολύ, στον 18ο πιο πολύ και στο 19ο τέλειωσε πια, όλη η γη ήταν πια κάτω από τον έλεγχο αυτής της δυτικής Ευρώπης, ποια είναι αυτή η δυτική Ευρώπη, δεν είναι όλη, είναι η Αγγλία με το Α κεφαλαίο, η Γαλλία, η Ολλανδία θα λέγαμε, αυτοί οι τρείς και η Ρωσία η οποία έχει την επέκταση της με άλλο τρόπο, η Ρωσία δεν μετέχει σε αυτό, απλώς ήταν πάρα πολύ μεγάλη στρατιωτική δύναμη. Η Πορτογαλία και η Ισπανία επίσης, οι οποίοι έπαιξαν και αυτοί το μεγάλο ρόλο στην επέκταση σε αυτή την περιοχή.  

Προσέξτε να δείτε τώρα, στον 17ο αιώνα ανεβαίνουν οι Τσινγκ, στο 18ο έχουμε τον Κανγκ Σινγκ, αλλά ταυτοχρόνως υπάρχει και επέκταση σε άλλες περιοχές και βέβαια στον 18ο αιώνα, Άγγλοι και Γάλλοι έχουν ήδη δυναμώσει, είναι σε φάση ενδυνάμωσης και πιέζουν την Κίνα για να ανοιχτεί περισσότερο στο εμπόριο, πιέζουν τους αυτοκράτορες, είναι θρυλική η απάντηση ενός Τσινγκ, θα σας το διαβάσω σε επόμενο μάθημα, που του εστάλη επίσημο έγγραφο από την αγγλική κυβέρνηση να ανοίξει το εμπόριο στους δυτικούς και η απάντηση είναι του τύπου, η χώρα μου δεν έχει καμιά ανάγκη εμπορίου με τους βαρβάρους, το θεωρούσε αυτονόητη, θεωρούσαν όλο τον υπόλοιπο κόσμο, βαρβάρους, παράγει όλα όσα της χρειάζονται και ως εκ τούτου δεν υπάρχει λόγος περαιτέρω εμπορίου. Κάνε Κράτει, σε λίγο θα δεις, αυτοκράτορα της Κίνας, τι θα σου συμβεί! Διότι στο 18ο αιώνα η Κίνα μοιάζει καταπληκτική, οι Ευρωπαίοι που έρχονται μένουν με το στόμα ανοιχτό ακόμα από την Κίνα από πολλές πλευρές, όμως η Κίνα είχε μείνει μια δύναμη μεσαιωνική στην ουσία, δηλαδή δεν είχε αλλάξει θεσμούς, δεν είχε προχωρήσει στα σημεία που είχε προχωρήσει η δυτική Ευρώπη, ήταν μεγάλη με το παλιό το τρόπο και εξ’ αυτού ήταν δυσκίνητη σε πολλά, σε πολλά δεν είχε προχωρήσει, τεχνολογικά όσο προχωρούσε η δυτική Ευρώπη η οποία σε αυτό τον αιώνα μπήκε στην βιομηχανική επανάσταση, δηλαδή άλλαξε το κόσμο στο 1770 η Αγγλία και ο αυτοκράτορας Τσινγκ δεν έχει καταλάβει ότι εδώ έχει γίνει κοσμογονική αλλαγή, θα ακούει ενδεχομένως ότι κάτι που λέγονται Άγγλοι, δεν βαριέσαι, βέβαια αν πρόσεχε καλύτερα, οι Άγγλοι ήτανε στο κατώφλι του, διότι η Κίνα και η Ινδία έχουν σύνορα και οι Άγγλοι προχωρούσαν, καταπατούσαν την Ινδία και σε λίγο θα την κάνουν δικιά τους, άρα Αγγλία και Κίνα θα έχουν σύνορα, καλό θα ήταν να είχε πληροφορηθεί και κάτι ο γίγαντας που λέγεται Αγγλία, βέβαια αν είχε πληροφορηθεί, θα κοίταγε το χάρτη και θα έλεγε, αυτοί εκεί, εμένα, τρελλαθήκαμε, τρελλαθήκαμε.. Διότι η Αγγλία μετά την οριστικοποίηση του ελέγχου της Ινδίας, δεν σταματά στην Ινδία, προχωράει στην Βιρμανία, αλλάζει συνέχεια ονόματα, σήμερα λέγεται Μιανμάρ και κινείται προς την Ινδοκίνα και αρχίζει να ελέγχει, δεν ελέγχει, χαρτογραφεί κάποια σημεία της νότιας Κίνας και βέβαια κάθε τόσο έρχονταν τα πλοία των εμπόρων της στο νότο της Κίνας, είναι το υπογάστριο της Κίνας διότι έρχονται τα πλοία στη νότια Κίνα και οι Άγγλοι είναι πάρα πολύ άξιοι έμποροι, πάρα πολύ δραστήριοι έμποροι, τώρα αισθάνονται εξαιρετικά δυνατοί και ασφαλής και αρχίζουν να πιέζουν συστηματικά στο 19ο αιώνα, στο 1800, στο 1810 πιέζουν πια φορτικά την Κίνα, ανοίξτε μας το εμπόριο, διότι η Αγγλία όπως και όλοι η δυτική Ευρώπη πιστεύει σε αυτό που λέγεται ελεύθερη οικονομία, ελεύθερο εμπόριο, αφήστε ανοιχτό το εμπόριο, γιατί είσαστε τόσο σκληροτράχηλοι σε αυτό το θέμα, αλλά οι κινέζοι αυτοκράτορες δεν κάνουν ρούπι σε αυτό το θέμα, δεν μετακινούνται, μια, δύο, τρεις, τέσσερις πέντε, έξη, παίρνουν και τέτοιες απαντήσεις του τύπου, εμείς  δεν δε συναλλαζόμαστε με βαρβάρους, οπότε η Αγγλία έχει μια άλλη ιδέα που θα αποδειχθεί παραγωγική για την Αγγλία. Στην Κίνα απαγορεύεται η είσοδος μιας ναρκωτικής ουσίας που λέγεται όπιο, οι κινέζοι αυτοκράτορες ήταν αποφασισμένοι σε αυτή την απαγόρευση εισαγωγής του οπίου, αλλά προσέξτε το όπιο παρήγετο στις περιφέρειες της Κίνας, δηλαδή, είναι ένα φυτικό προϊόν, παράγεται το  όπιο από ένα είδος παπαρούνας που φύεται στα βόρια της Ινδίας, σε περιοχές της Ινδίας, σε περιοχές της Ινδοκίνας, σε πολύ εύφορα παραγωγικά πεδία και βέβαια το όπιο ήταν κατ’ αρχήν περιζήτητο φάρμακο, όχι ως φάρμακο, αλλά σαν καταπραϋντικό τρομερών πόνων, γινόντανε εμπόριο οπίου στην Ευρώπη, δηλαδή εξαγόντανε όπιο από αυτές τις περιοχές για λόγους φαρμακευτικούς, άκουγε ο Ευρωπαίος, όπιο και είχε μια καλή αίσθηση, τότε οι εγχειρήσεις γινόντανε χωρίς αναισθητικό, οπότε το όπιο ήταν περιζήτητο. Εξ’ αυτού οι Άγγλοι έμποροι εμπορεύονταν το όπιο, αλλά είχαν καταλάβει ότι στη Κίνα υπήρχε μια κακή επιθετική στάση απέναντι στο όπιο, διότι κάτω από την Κίνα είναι η Ινδοκίνα η οποία και σε αυτή την περιοχή της Ινδοκίνας το όπιο ήταν πολύ αγαπητό σαν ναρκωτικό. 

Υπήρχαν οπιοποτεία πως έχουμε εμείς τα καφενεία και εκεί μαζευόντανε οι άνθρωποι, αυτό είναι ναρκωτικό και οι κινέζοι αυτοκράτορες ανησυχώντας ότι τα ναρκωτικά μπορεί να καταστρέψουν την νοοτροπία και την σύνθεση του κινέζικου πληθυσμού, ήταν πάρα πολύ αυστηροί στην εισαγωγή οπίου το οποίο επέτρεπαν μόνο όσες ποσότητες θεωρούνταν απαραίτητες για τα φαρμακευτικά, οι Άγγλοι από την πλευρά τους είχαν τη δυνατότητα μεταφοράς μεγάλων ποσοτήτων, τόνων οπίου και άρχισαν να κάνουν λαθρεμπόριο οπίου στη Κίνα, δηλαδή να φέρνουν ως και εσκεμμένα πλοία φορτωμένα με όπιο σε διάφορους όρμους, όχι στα λιμάνια όπου υπήρχε έλεγχος και σε συνεργασία με λαθρέμπορους και εισαγόντανε μέσα στη Κίνα. Οι κινέζικες αρχές κατάλαβαν μετά από κάποιο διάστημα ότι το όπιο κυκλοφορεί και δεν είναι σαφές από που έρχεται, ο αυτοκράτορας ζήτησε να ψάξουν και να καταλάβετε από που προέρχεται αυτό το όπιο και τι κάνουν, εκεί στο 1837-38, κινέζικες αρχές συλλαμβάνουν ένα μικρό αριθμό αγγλικών πλοίων φορτωμένων με όπιο τα οποία είχαν έλθει λαθραία για να εξαγάγουν το προϊόν, κανείς δεν ξέρει και αν έγινε αυτό επίτηδες από πλευράς αγγλικής, διότι αμέσως οι κινέζοι με το τρόπο που διοικούνταν, συλλαμβάνουν τα πλοία, ρίχνουν στη βαθύτερη φυλακή το καπετάνιο και τα πληρώματα, κατάσχουν το εμπόρευμα, οπότε η Αγγλία αρχίζει οξύτατες διπλωματικές διαμαρτυρίες, ότι φέρεστε έτσι στους υπηκόους μας, τους εμπόρους μας κτλ., ο κινέζος αυτοκράτορας λέει δεν μας παρατάτε και η Αγγλία η οποία ήταν ήδη η μεγαλύτερη δύναμη στο κόσμο και μπορούσε να κινεί και την κοινή γνώμη, άρχισε να τροφοδοτεί το κόσμο με ειδήσεις εναντίον της Κίνας και του τρόπου που διοικείται και της αυτοκρατορίας και πως είναι άδικη και πως φέρετε στους εμπόρους και όξυνε την κατάσταση, έτσι ώστε το 1839 γίνεται πόλεμος μεταξύ Αγγλίας και Κίνας. Ο κινέζος αυτοκράτορας δεν κατάλαβε σε τι ιστορία έχει μπει, διότι είχε πρώτα-πρώτα περιφρόνηση για αυτούς τους τύπους εκεί πέρα, είχε αυταρέσκεια η Κίνα είναι η σπουδαία Κίνα, έτσι νόμιζε, όμως η Αγγλία δεν είναι στην Αγγλία, είναι δίπλα του στην Ινδία και έχει όπλα που δεν τα έχει φανταστεί ο κινέζος αυτοκράτορας και έχει τρόπο πολέμου που δεν τον έχει φανταστεί ο κινέζος αυτοκράτορας και έχει τακτική πολέμου που δεν την έχει φανταστεί ο κινέζος αυτοκράτορας και το 1839 γίνεται ο πρώτος πόλεμος του οπίου, όπως λέγεται και αυτός ο πόλεμος διαρκεί μέχρι το 1842, δηλαδή γεμάτα 3 χρόνια στα τέσσερα, οι Άγγλοι φέρνουν τα καταπληκτικά τους πλοία με κανόνια, αρχίζουν και βομβαρδίζουν, μπαίνουν μέσα στα ποτάμια και βομβαρδίζουν πόλεις, βομβαρδίζουν λιμάνια, ο κινέζος αυτοκράτορας αλαλιάζετε, δεν το είχε φανταστεί αυτό το πράγμα και το 1842 αναγκάζεται να ζητήσει λήξη του πολέμου, η Κίνα ηττημένη το 1842 αναγκάζεται να παραχωρήσει στην Αγγλία, τότε το Χονγκ-Κονγκ έγινε αγγλικό μετά τον 1ο πόλεμο του οπίου, όπως και περίπου άλλα 100 λιμάνια στην περιφέρεια και στο εσωτερικό της Κίνας που απέκτησαν οι Άγγλοι να έχουν πρόσβαση, αλλά πάλι με το κινέζο αυτοκράτορα να μην κάνει υποχώρηση στο να αφήσει ελεύθερο το εμπόριο. Τελειώνει ο πρώτος πόλεμος του οπίου το 1842 και πάλι οι αυτοκράτορες βάζουν τα πόδια τους κάτω και λένε, όχι δεν σας παραχωρούμε πέρα από αυτό....,οι οποίοι αυτοκράτορες έκαναν μια ανασκόπηση αυτής της σύγκρουσης του 1839 και είδαν την ήττα τους βέβαια, αλλά είπαν, μπα! Δεν μπορεί αυτοί να είναι τόσο ισχυροί! Ηττηθήκαμε γιατί κάναμε λάθος εδώ, γιατί κάναμε λάθος εκεί, δεν προβλέψαμε αυτό, άρα βγάλανε το συμπέρασμα ότι ήταν δικιά τους η αδυναμία και όχι των αλλουνών η δύναμη που ηττήθηκαν στο 42 και έτσι ο αυτοκράτορας συνέχισε να είναι αγέρωχος στις πιέσεις των Άγγλων για περαιτέρω παραχωρήσεις, έτσι πίεση, την πίεση......., και πάλι συνέχισε η Αγγλία να φέρνει λαθραίο όπιο και να προκαλεί τη Κίνα, γιατί έπιασε καλά την πρώτη φορά, ξανά πέφτει ο αυτοκράτορας της Κίνας στην ίδια παγίδα και το 1856, δηλαδή 14 χρόνια μετά το τέλος του πρώτου πολέμου, ξανά αρχίζει πόλεμος μεταξύ Αγγλίας-Κίνας, αυτός λέγεται ο 2ος πόλεμος του οπίου, ήτανε δύο πόλεμοι μέσα στον 19ο αιώνα, το ενδιαφέρον είναι ότι στο 2ο γύρο, το 1856 τελειώνει το 58, δεν είναι η Αγγλία μόνη της, αλλά η Γαλλία η οποία είχε φάει τα μούτρα της σε κάθε συναγωνισμό της με την Αγγλία, είχε ηττηθεί στη βόρια Αμερική, είχε ηττηθεί στην Ινδία, σου λέει, χέρι που δεν μπορείς να φιλήσεις, να το δαγκώσεις, φίλησε το και στο μεταξύ η Γαλλία είχε χαρτογραφήσει κάποια περιοχή που ακόμα η Αγγλία δεν την είχε ελέγξει και ήτανε η Ινδοκίνα, η περιοχή του Λάος, του Βιετνάμ, της Καμπότζη και της άρεσε πάρα πολύ αυτή η περιοχή και πήγαν οι Γάλλοι στους Άγγλους και τους λένε, εσείς έχετε πόλεμο με τη Κίνα, θέλετε να τον κάνουμε μαζί αυτό τον πόλεμο?  η Αγγλία είχε μια αγωνία γιατί, πράγματι η Κίνα είναι μια μεγάλη χώρα, σου λέει, θες να έχω και καμιά ήττα, άσε να συνδυαστώ με τους Γάλλους και έτσι στο 2ο πόλεμο του οπίου, είναι Αγγλία και Γαλλία μαζί, σύμμαχοι τώρα, ενώ σκοτωνόντουσαν στην Ινδία, ενάντια στον αυτοκράτορα της Κίνας και ξεκινάει αυτός ο πόλεμος, ο οποίος όπως καταλαβαίνετε έληξε με ήττα της Κίνας, βαρύτατη ήττα της Κίνας, το 1858. Τώρα πια οι Μαντζού πήραν το μήνυμα ότι αυτοί εδώ οι τύποι, δεν αντιμετωπίζονται, τέλος, με την ουρά στα σκέλια προσπαθούν να διασώσουν ότι μπορούν να διασώσουν, οι Άγγλοι και οι Γάλλοι βέβαια τους πιέζουν καθέτως για το ελεύθερο εμπόριο και τελικά ο αυτοκράτορας συναινεί στο να τους παραχωρήσει όλα αυτά για τα οποία είχαν τόσα πολλά ζητήματα, όμως ο αυτοκράτορας αφού συναινεί και περνάει η ώρα, πήραν και οι Γάλλοι σημεία στην Κίνα και λίγο αργότερα θα πάρουν την Ινδοκίνα που ήτανε υπό τον υψηλό έλεγχο της Κίνας, δηλαδή η Κίνα ετοιμάζεται να χάσει τα αυγά και τα πασχάλια, γιατί η Ινδοκίνα στην ουσία μέσα στους αιώνες είναι παράρτημα της Κίνας, άλλοι λαοί, άλλοι πολιτισμοί, αλλά η Κίνα είχε την αίσθηση ότι ελέγχει αυτή την περιοχή, θα χάσει την Ινδοκίνα. Προσέξτε να δείτε, ο αυτοκράτορας της Κίνας αφού συγκανατέναυσε να παραχωρήσει αυτά που ζήτησαν οι δύο ευρωπαϊκές δυνάμεις, όταν το πράγμα καταλάγιασε, άρχισε να κάνει το χαζό και να μη προχωράει στην νομοθετική ρύθμιση των πραγμάτων, διότι έπρεπε να στείλει έγγραφα και διαταγές στις τελωνειακές αρχές ότι πλέον είναι ανοιχτό το εμπόριο, αλλιώς τι θα πει αυτό το πράγμα, ο αυτοκράτορας δεν το κάνει αυτό το πράγμα, προσπαθεί να κερδίσει χρόνο και οι Άγγλοι και οι Γάλλοι, περνάει ένας χρόνος, δεν έχει κάνει τίποτα, περνάει δεύτερος χρόνος δεν έχει κάνει τίποτα, αρχίζει και του στέλνει τελεσίγραφα και τελικά επειδή εκείνος όλο κωλυσιεργεί, του στέλνουν ένα τελεσίγραφο, ότι ή θα τελειώσει αυτή η ιστορία ή θα δείτε τι πρόκειται να πάθετε, εκείνος ο αυτοκράτορας σφυρίζει όσο μπορεί ανέμελα και Άγγλοι και Γάλλοι μπαίνουν στο Πεκίνο, εισβάλουν στο Πεκίνο, καταλαμβάνουν την πρωτεύουσα το 1860, λοιπόν Άγγλοι και Γάλλοι μπαίνουν στο Πεκίνο, καταλαμβάνουν όλη την πρωτεύουσα της Κίνας σπάζουν την πόρτα της απαγορευμένης πόλης, ξέρετε μέσα στη Κίνα είναι μια πόλη που λέγεται απαγορευμένη πόλη, είναι περιτειχισμένη και εκεί μέσα ζει ο αυτοκράτορας, σπάζουν την πόρτα, μπαίνουν μέσα και κοιτάξτε να δείτε τι ενδιαφέρον έχει, μόλις είχε εφευρεθεί η φωτογραφία, ήταν γαλλική εφεύρεση από τους Νταγκιέρ και φαίνεται από τις πρώτες φωτογραφικές μηχανές υπήρχαν στο γαλλικό στράτευμα, εκεί της Κίνας και μια από τις πρώτες φωτογραφίες του κόσμου που έχουμε, είναι η είσοδος των στρατευμάτων την ώρα που έχουνε σπάσει τη πόρτα και μπαίνουν μέσα στα απαγορευμένα ανάκτορα, έχουμε αυτή τη σπάνια φωτογραφία που γίνεται ακόμη σπανιότερη, διότι κατά πάσα πιθανότητα είναι και η στιγμή που πεθαίνει ο αυτοκράτορας της Κίνας, διότι την ώρα που ο αυτοκράτορας της Κίνας από το παράθυρο του τα γαλλικά στρατεύματα να μπαίνουν στο σπίτι του στην ουσία, παθαίνει συγκοπή και πεθαίνει, εκείνη την ώρα. Έτσι το 1860 Άγγλοι και Γάλλοι κρατούν για ένα διάστημα το Πεκίνο, δεν είχαν πρόθεση να καταλάβουν το Πεκίνο, αλλά να αναγκάσουν τους αυτοκράτορες να παραχωρήσουν αυτά που έπρεπε να παραχωρήσουν και τελικά παραχωρούνται, τέλειωσε το παραμύθι. Και η Κίνα, τότε οι Άγγλοι ελέγχουν και άλλα σημεία και οι Γάλλοι και άλλα σημεία ελέγχουν και στην ουσία παίρνουν και την Ινδοκίνα λίγο μετά.  

Προσέξτε να δείτε τώρα, ενός κακού μύρια έπονται, διότι αυτή η ταπείνωση της Κίνας μέσα στον 1ο και τον 2ο πόλεμο του οπίου, φέρνει μέσα στη Κίνα μεγάλες αναταραχές, οι κινέζοι είναι εθισμένοι στις λαϊκές αναταραχές για του  ψύλλου πήδημα, όχι για γεγονότα τέτοιας κολοσσιαίας σημασίας, αρχίζουν διαδηλώσεις και μεγάλες εξεγέρσεις, μια από αυτές καταλήγει να γίνει μια τεράστια λαϊκή εξέγερση που έχει μείνει γνωστή, ως η εξέγερση των Τάε Πινγκ , αυτή είναι βιαιότατη, είναι έξαλη απέναντι στην κυβέρνηση τους, κατηγορούν τους αυτοκράτορες, έτσι και αλλιώς γενικά οι εξεγέρσεις στη Κίνα είναι αντικυβερνητικές, οπότε κατηγορούν τους αυτοκράτορες ότι είναι ξεπουλημένοι, δεν ήταν ξεπουλημένοι, απλώς ήτανε κατώτεροι των γεγονότων, ποιος ξέρει, ή τόσο μπορούσες να καταλάβεις σε αυτή την περίπτωση, γίνονται βιαιότητες μεγάλες σε όλη τη χώρα και συγκρούσεις, οι αυτοκράτορες της Κίνας δεν φτάνει που έχουν να πολεμήσουν με τους Άγγλους και τους Γάλλους, έχουνε να πολεμούν και με τους δικούς τους, γιατί πρόκειται για εμφύλιο πόλεμο, αυτοί δε οι Τάε Πινγκ επειδή είναι και άντι-δυτικοί, όπου βρούνε δυτικό, είτε είναι περαστικός, είτε είναι απόστολος, είτε είναι έμπορος τον σφάζουν με το πιο αριστοτεχνικό τρόπο, οπότε αυτό δίνει την δυνατότητα στην Αγγλία να παρεμβαίνει και λέει, συμμαζέψτε τους εγκληματίες σας γιατί, οι Πινγκ έκαναν ότι μπορούσαν, αλλά ήταν εμφύλιος πόλεμος, είναι πια και ο στρατός τους σε διάλυση, μετά από αυτές τις ήττες, ο στρατός δεν είναι πια σε θέση να πολεμήσει, η οικονομία από τους πολέμους που κρατήσανε τόσο διάστημα έχει συντριβεί, η διαφθορά έχει αρχίσει να καλπάζει μέσα στη χώρα και η άλλοτε ξακουστή κινέζικη διοικητική μηχανή να έχει γίνει φύλλα και φτερά, τώρα πλέον, Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, όποιος ήθελε μπορούσε να βρει διεφθαρμένους υπαλλήλους οι οποίοι ήταν πλέον σε θέση να τους επιτρέπουν να κάνουν ότι θέλουνε, ενώ πριν υπήρχαν οι έντιμοι υπάλληλοι που τα σταματούσαν αυτά τα πράγματα. 

Επομένως το 1864 λήγει αυτή η ιστορία με τους Τάε Πινγκ η οποία κόστισε συνολικά τα 10τόσα δράσης αυτής της μεγάλης ομάδας, γιατί πρόκειται για εκατομμύρια άνθρωποι, περί τα 25 εκατομμύρια νεκρών, τόσο καλά!  βέβαια τα εκατομμύρια στην Κίνα είναι ότι χιλιάδες αλλού, αλλά δεν παύει να είναι 25 εκατομμύρια άνθρωποι, μια κόλαση, η Κίνα ζει την κόλαση της, μετά το 1830 η χώρα αυτή βρίσκεται σε κάθετη πτώση, όσο πιο ψηλά, τόσο πιο βαθιά, το ξέρουμε αυτό. Η Κίνα ήταν πολύ ψηλά, είχε και την άποψη ότι ήταν ψηλά και τώρα νοιώθει τι θα πει να γίνεσαι σκουπίδι στα χέρια άλλων ανθρώπων που τους είχες θεωρήσει εσύ ως δεύτερους και για να μην τελειώσουν τα κακά του κόσμου, η Κίνα μπήκε σε σειρά καταστροφής βεβαίως όπως καταλαβαίνετε, η φτώχια, η πείνα σκοτώνει εκατομμύρια ανθρώπων, διότι όλα δυσλειτουργούν, καταστρέφονται, οι συγκοινωνίες πλέον δεν είναι, άλλες είναι στα χέρια των Γάλλων, άλλες στων Άγγλων κτλ., είναι τόσο μεγάλη η πείνα που ένα μεγάλο κομμάτι του γυναικείου πληθυσμού εκπορνεύεται, πηγαίνει στα λιμάνια για να μπορεί...μια άλλη Κίνα που 100 χρόνια πριν ήταν, η ξακουστή Κίνα, το να κατρακυλήσει ένας πολιτισμός, είναι ευκολότατο, είναι τραγικό να το βλέπει αυτό κανείς στην ανθρώπινη ιστορία και η Κίνα το έζησε αυτό το πράγμα και προσέξτε να δείτε, δεν είναι μόνο, αυτά που είπαμε, τα ναρκωτικά, έχει πνιγεί η Κίνα στα ναρκωτικά, στο όπιο, αυτό που τόσους αιώνες γέμιζε  οπιοποτεία, ο πληθυσμός περιφέρετε στις πόλεις, διαλυμένος και για να μην σταματήσει το κακό εκεί, εκατομμύρια κινέζοι μέσα σε αυτή την κατάσταση παίρνουν τον ομματιών τους να φύγουν από την Κίνα, να φύγω, να φύγω, να φύγω από αυτή τη κόλαση, που θα πάνε? Κοντά τους είναι η Ινδοκίνα και κυρίως η Ινδονησία, μέχρις σήμερα σε αυτές τις περιοχές, Ινδοκίνα και Ινδονησία, υπάρχουν μεγάλες μειονότητες κινέζων και αν παρακολουθείτε την πολιτική τους ζωή είναι αρκετά περίπλοκη γιατί είναι ένα ποσοστό των κατοίκων είναι κινέζικης καταγωγής από αυτές τις τεράστιες μεταναστεύσεις του 19ου αιώνα, οι πιο πολύ όμως  κινέζοι πάνε στη γη του ονείρου, την πιο ποθητή χώρα στην ιστορία της ανθρωπότητας που είναι οι ΗΠΑ, διότι όταν συμβαίνουν αυτά τα γεγονότα, είμαστε στο 1860, οι ΗΠΑ είναι πια μεγάλες, παντοδύναμες, μια οικονομία που εκτινάσσεται και όλη η ανθρωπότης, ο κάθε πεινασμένος, ο κάθε κυνηγημένος, ο κάθε φρεσκοχωρισμένος, όποιος έχει πόνο, καημό και αναστεναγμό, φτώχεια, δυστυχία, πολιτική σύγκρουση κτλ., το μόνο που σκέφτεται είναι πως θα πάει στη χώρα του ονείρου, δεν θα το σκεφτόντανε οι κινέζοι αυτή την εποχή?  μπαίνουν στα πλοία σαν τα μυρμήγκια και πηγαίνουν στις ΗΠΑ, άλλοι βγαίνουν και νοτιότερα σημεία της Αμερικής, αλλά κυρίως στις ΗΠΑ. 

Είναι τόσο πολλοί, τόσο εργατικοί και τόσο φθηνοί που είναι ότι πρέπει για τις ΗΠΑ, διότι εκείνη την εποχή οι ΗΠΑ κτίζουν το μεγαλύτερο δίκτυο σιδηροδρόμου που υπάρχει στο κόσμο και η πρώτη μεγάλη γραμμή που δημιουργούν είναι αυτή που λέγεται transamerica και συνδέει την ανατολική ακτή με την δυτική ακτή, ένα καταπληκτικό τεχνικό έργο που κάνει αυτή η χώρα η οποία λίγο μετά πρόκειται να γίνει η σπουδαιότερη χώρα στο κόσμο και για να κατασκευάσει αυτή τη γραμμή,  χρησιμοποιεί κινέζικα χέρια, βέβαια μόνο οι εργάτες ήτανε κινέζοι, οι μηχανικοί ήταν βέβαια, αγγλοσάξωνες. Έτσι γεμίζουν τα χωριά και οι πόλεις και οι κωμοπόλεις, γεμίζουν υπερβάλλω, αλλά οι ΗΠΑ αποκτούν πολλούς κινέζους κατοίκους, όπως έχουν και μέχρι τώρα και οι πόλεις αποκτούν china tawn και γίνεται ένα τμήμα της ζωής των ΗΠΑ, έτσι στο 19ο αιώνα, άρχισαν οι πληγές του Φαραώ να κτυπούν αυτή την μεγαλειώδη χώρα και ακόμη δεν σας έχω πει σχεδόν τίποτα.