Μικρά Μαθήματα για ένα Μεγάλο Κόσμο - Επεισόδιο 37

 Σύνδεση με το προηγούμενο 

Ήδη έχουμε μπει σε πολύ βαθιά νερά, μιλώντας αν θυμάστε για την Κίνα, μιλώντας για τις μεγάλες περιπέτειες που είχε η Κίνα και είδαμε στο προηγούμενο μάθημα, τη Ρωσία να παίρνει από την Μαντζουρία ένα μεγάλο κομμάτι, αυτό εδώ, ουτώς ώστε να μπορεί να κάνει το Βλαδιβοστόκ, την Γερμανία να ενώνεται και να αναζητάει και αυτή βάσεις στην Κίνα και την Ιαπωνία, από όλα όσα είπαμε, το πιο σημαντικό, με το οποίο τελειώσαμε, είναι η ανάπτυξη της Ιαπωνία, μια χώρα η οποία για αιώνες και χιλιετίες ζούσε στο δικό της κόσμο, αλλά φοβήθηκε στον 19ο αιώνα, μετά το 1853, ότι οι δυτικοί ετοιμάζονται να την καταπιούν και αυτήν, όπως είχαν καταπιεί την Ινδία και την Κίνα και η κοινωνία αυτή, προκειμένου να μην της συμβεί αυτή η εξέλιξη, θεώρησε καλό, να υιοθετήσει τις πιο εξελιγμένες πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές, βιομηχανικές επιλογές της Δύσης, διότι η χώρα αυτή θεώρησε, ότι ο καλύτερος τρόπος για να αμυνθείς απέναντι στο καλύτερο του κόσμου, είναι εσύ να γίνεις καλύτερος από τον καλύτερο του κόσμου.... 

 

Έτσι αποφάσισαν, σας θυμίζω, να μελετήσουν ποιος έχει την καλύτερη παιδεία, ποιος έχει το καλύτερο ναυτικό, ποιος έχει την καλύτερη βιομηχανία, ποιος έχει το καλύτερο πολιτικό σύστημα κτλ., τέσσερες-πέντε χώρες ήταν όλες αυτές, δεν ήταν πολλές, είναι η Αγγλία, οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Ολλανδία, η Γερμανία, σε αυτές τις χώρες λοιπόν που ήτανε οι καλύτερες της γης, μελέτησαν τα σημεία που τους ενδιέφεραν, τα μετέφεραν στην χώρα τους, τα εφάρμοσαν με γιαπωνέζικο τρόπο και απόφαση και αποτέλεσμα αυτού, του Ιαπωνικού θαύματος, όπως λέγεται, το ιαπωνικό θαύμα, μέσα σε 30 χρόνια, η Ιαπωνία έγινε το πιο προχωρημένο κράτος ολόκληρης της Ασίας και τόσο δυνατή που ήταν σε θέση να νικήσει, όποιον εχθρό φαντάζονταν στο μυαλό της, το ενδιαφέρον είναι ότι αυτός ο μοναδικός στη γη στα παγκόσμια χρονικά εξυχρονισμός ενός κράτους συνοδεύτηκε με την απρόκλητη πεποίθηση των γιαπωνέζων, ότι όσο και αν εκσυγχρονιζόμαστε η ψυχή μας είναι γιαπωνέζική δεν θα αφήσουμε ποτέ τα έθιμα μας, δεν θα αφήσουμε ποτέ το βαθύτερο άρωμα του να είσαι Ιάπωνας, βάση την δύναμη που απέκτησε από αυτό τον εκσυγχρονισμό, η Ιαπωνία νίκησε, προκάλεσε πόλεμο με τη Κίνα το 1894, κατανίκησε την Κίνα σε αυτό τον πόλεμο το 1894-95 και 10 χρόνια μετά από αυτή την νίκη της, προκάλεσε πόλεμο με τη Ρωσία, διότι πλέον η Ρωσία είχε κατέβη εδώ και η Ιαπωνία είχε βλέψεις σε όλη αυτή την περιοχή, άρα και στην Κορέα, επομένως δεν υπήρχε περίπτωση να μην συγκρουστούν αυτές οι δύο πλευρές, ο Τσάρος σας θυμίζω, υποτίμησε την Ιαπωνία, σου λέει, κάτι μυστήριοι τύποι, ασήμαντοι εκεί πέρα, πάνε να μου δημιουργήσουν θέμα, μπλέχτηκε σε πόλεμο η Ρωσία με την Ιαπωνία το 1904 και η Ιαπωνία για 2η φορά νικάει σε ένα πόλεμο, μόλις έχει βγει από το καβούκι της, γιατί η Ιαπωνία δεν είχε στην ζωή της απασχοληθεί, ούτε την είχαν κατακτήσει, ούτε είχε κατακτήσει, μια φορά στον 16ο αιώνα έκανε μια εκδρομή στην Κορέα, φοβερή και τρομερή, αλλά εν πάση περιπτώση αυτό ήταν όλο και η Ιαπωνία δεν είχε ποτέ κατακτηθεί, ποτέ, ουδείς είχε ασχοληθεί με αυτήν, ήτανε εκεί πέρα στα νησιά της, μόνο οι Μογγόλοι του Τσεγκίς Χαν είχανε επιτεθεί, αυτοί οι Μογγόλοι δεν είχαν τελειωμό, τον Τσεγκίς Χαν έχοντας καταλάβει την Κίνα, επιχείρησαν να επιτεθούν εναντίον της Ιαπωνίας με πλοία τα οποία επέταξαν στην Κίνα, γιατί ιδέα δεν είχαν από θάλασσα οι Μογγόλοι, μόνο από άλογα ήξεραν, αλλά χρησιμοποίησαν πλοία υποτελών τους, υποταγμένα και τότε έγινε το εξής καταπληκτικό, ο στόλος που μετέφερε τους Μογγόλους το 13ο αιώνα για να καταλάβει την Ιαπωνία, καταπνίγει από έναν άνεμο, στην Ιαπωνία φυσάνε κάτι ετήσιοι άνεμοι, τα μελτέμια ας πούμε, που στα ιαπωνικά αυτός ο άνεμος ονομάζεται, καμικάζι και αυτός ο άνεμος, ο καμικάζε, έπνιξε το στόλο, λοιπόν η Ιαπωνία δεν είχε ποτέ καταληφθεί, αυτό το όνομα καμικάζε έκτοτε στην Ιαπωνία χρησιμοποιήθηκε όπως γνωρίζετε στο 2ο παγκόσμιο πόλεμο, όταν οι Ιάπωνες βρέθηκαν στα πολύ σκούρα κατά την σύγκρουση τους με τους Αμερικανούς, δημιουργήθηκε ένα σώμα νεαρών Ιαπώνων, εθελοντών αυτοκτονίας και τα νεαρά αυτά άτομα, αυτοκτονούσαν με ένα μικρό γεμάτο εκρηκτικά αεροπλανάκι, ο στόχος τους ήταν να πέσουν πάνω στα Αμερικανικά σκάφη, αεροπλανοφόρα κτλ., και για τον εαυτό τους χρησιμοποίησαν αυτόν τον όρο, καμικάζε, γιατί ήταν ο άνεμος της ελευθερίας και οι ίδιοι πέφτανε από τον αέρα για να βοηθήσουν την πατρίδα τους και έκτοτε ο όρος αυτός χρησιμοποιείται πολύ, όταν η Ιαπωνία νίκησε το 1904-5, διήρκησε 2 χρόνια αυτός ο πόλεμος την Ρωσία, μέσα σε 10 χρόνια αυτή η χώρα είχε νικήσει την μεγαλύτερη χώρα σε πληθυσμό στη γη και την μεγαλύτερη σε έκταση χώρα στη γη, όταν λοιπόν νίκησαν την Ρωσία το 1905, όλη η Ασία χάρηκε χαρά μεγάλη, διότι ήτανε πρώτη φορά που η Ασία νικούσε την Ευρώπη και ο κάθε Ασιάτης χάρηκε, διότι στην Ασία υπήρχε ένα κλίμα ηττοπάθειας, η Ευρώπη είναι παντοδύναμη όλα τα καταφέρνει, είμαστε στο έλεος της και να που ένας Ασιάτης νικάει ένα Ευρωπαίο, την Ρωσία, την πιο μεγάλη χώρα της Ευρώπης, η αλήθεια είναι βέβαια ότι η Ρωσία δεν ήτανε η πραγματικά δυνατή χώρα της Ευρώπης, η πραγματική δυνατή χώρα της Ευρώπης, αλλά και όλου του κόσμου ήταν η Αγγλία, αλλά εν πάση περιπτώση και η Ρωσία ήταν ένας μεγάλος παίχτης ο οποίος νικήθηκε, σε λίγο όλοι η Ασία δεν θα χαρεί καθόλου για την μεγάλη δύναμη της Ιαπωνίας, διότι η Ιαπωνία θα έχει μια πορεία που θα την μετατρέψει στον θύτη της Ασίας, διότι έγινε τόσο δυνατή η Ιαπωνία που το λιγότερο το οποίο φαντάστηκε για τον εαυτό της, είναι αυτό...  και αυτό θα το ζήσει η Ασία, διότι έρχεται και ο καιρός, σας θυμίζω ότι στο μεσοπόλεμο η Ιαπωνία είχε ακόμη μεγαλύτερη βελτίωση των οικονομικών της μεγεθών, είχε ήδη γίνει μια πολύ μεγάλη βιομηχανική χώρα, με καταπληκτικό ναυτικό και στρατό. Και από τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο που μεσολάβησε 1914-1918 η Ιαπωνία συνετάγει με την ΑΝΤΑΝΤ, δηλαδή με την “εγκάρδια συνεννόηση” δηλαδή με τους Άγγλους, τους Γάλλους, τους Έλληνες, τους Ρώσους και μετά τους Αμερικανούς, στο 2ο όμως παγκόσμιο πόλεμο, η Ιαπωνία στο μεσοπόλεμο αλλάζει κατεύθυνση και συντάσσεται με την πλευρά του άξονα ο οποίος είχε αρχίσει να δημιουργείται, μεταξύ Γερμανίας, Αυστρίας και σιγά-σιγά και Ιταλίας και έτσι στο 2ο παγκόσμιο πόλεμο, η Ιαπωνία θα βρεθεί απέναντι στην Αγγλία και τις ΗΠΑ και θα μπει γρήγορα στον πόλεμο η Ιαπωνία, μια και εκείνο το οποίο στόχευε και το επέτυχε, είναι με την έναρξη του πολέμου να κατακτήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερα τμήματα της Κίνας, αν είναι δυνατόν όλη την Κίνα, πράγμα το οποίο και έκανε, μέσα στο πόλεμο κατέκτησε όλη την Κίνα, η Ιαπωνία είχε κατακτήσει ήδη την Κορέα, τμήματα της Μαντζουρίας, κατέκτησε όλη την Κίνα, κατέκτησε όλη την Ινδοκίνα, εδώ νίκησαν τους Άγγλους στη Σιγκαπούρη, είναι η μεγαλύτερη ήττα της μεγαλύτερης δύναμης στο κόσμο, η ήττα τους στην Σιγκαπούρη από τους Ιάπωνες, μιλάμε για γίγαντα και κατέκτησαν και την Ινδονησία και βομβάρδιζαν την Αυστραλία από την Ινδονησία, εδώ  πέρα δηλαδή έχουμε τον γίγαντα της Ανατολής, μια χώρα που αν στο 1939-40-41 συμβαίνουν αυτά που σας λέω, ογδόντα χρόνια πριν, εβδομήντα χρόνια πριν, άκουγες το όνομα Ιαπωνία, έλεγες εντάξει, κάτι παλαβοί εκεί πέρα, κάτι ιδιόρρυθμοι, δεν έδινες σημασία και αυτή η χώρα μόνη της πήρε τον εαυτό της και τον έκανε τον γίγαντα της Ασίας, η κατάληψη όλων αυτών των εδαφών από την Ιαπωνία, συνοδεύτηκε με ανήκουστη βία από πλευράς των Ιαπώνων, οι Ιάπωνες ήτανε οι σκληρότεροι πολεμιστές του 2ου παγκοσμίου πολέμου, οι αποτελεσματικότεροι πολεμιστές του 2ου παγκοσμίου πολέμου, οι Γερμανοί φημίζονται εδώ και χιλιάδες χρόνια για την στρατιωτική τους αρετή και την στρατιωτική τους υπεροχή και αφοσίωση, μπροστά στους Ιάπωνες οι Γερμανοί είναι του νηπιαγωγείου, επομένως η ανθρωπότητα γνώρισε τον απόλυτο στρατιώτη, την απόλυτη αφοσίωση στην πατρίδα, οι Ιάπωνες είναι οι άνθρωποι στη γη που λατρεύουν την πατρίδα τους περισσότερο από τον καθένα που το να πεθάνουν για αυτήν δεν το συζητούνε δηλαδή, δεν είναι θέμα και επομένως στο 2ο παγκόσμιο πόλεμο εδώ είχαμε να κάνουμε με σκληρότατους πολεμιστές, εκεί συνέβησαν ως κατοχική δύναμη, δηλαδή, στην Κίνα, στην Ινδοκίνα, στο Βιετνάμ, στο Λάος, στην Καμπότζη, στην Βιρμανία, στην Σιγκαπούρη, στην Ινδονησία κτλ., οι Ιάπωνες ήταν μάλλον οι φρικτότεροι από όλους. 

Όλα αυτά τα κράτη που ζήσαν την ιαπωνική κατοχή, μέχρι σήμερα δεν μπορούν να φανταστούν τι φρικαλεότητες έζησαν στα χέρια των Ιαπώνων και πιο πολύ από όλους η Κορέα και η Κίνα, η Κίνα δε έζησε την κόλαση των κολάσεων στην περίοδο που ελεγχόντανε από τους Ιάπωνες. Αυτοί οι Ιάπωνες όπως είπαμε στο προηγούμενο μας μάθημα, αρχές Δεκεμβρίου του 1941 προκάλεσαν την είσοδο των ΗΠΑ στο πόλεμο, ο πόλεμος είχε ξεκινήσει το 39, για την Ιαπωνία νωρίτερα, γιατί από το 36 η Ιαπωνία είχε μπει κανονικά στην κατάληψη κινεζικών εδαφών, φθάνει το 40, φθάνει το 41, οι ΗΠΑ με τις οποίες θέλουν επειγόντως οι Ιάπωνες να συγκρουστούν για να εκκαθαρίσουν το πεδίο, εδώ είναι οι Φιλιππίνες, οι Φιλιππίνες ήταν αμερικανικό έδαφος, οπότε ήθελαν οι Ιάπωνες νε εκκαθαρίσουν το πεδίο εδώ, για να ελέγξουν τον ειρηνικό, επείγονται να συγκρουστούν με τις ΗΠΑ, οι ΗΠΑ όμως, είχε αρχίσει ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος και τηρούσαν την ίδια πολιτική που είχαν τηρήσει και στον 1ο παγκόσμιο πόλεμο, δηλαδή της μη ανάμειξης, της μη επέμβασης, οι ΗΠΑ από το 1823 και το δόγμα Μονρόε αν γνωρίζετε, δηλαδή πολύ ένα, ενάμισυ αιώνα πριν, είχαν αποφασίσει ότι δεν τους ενδιαφέρει, ούτε τους συμφέρει να εμπλέκονται σε θέματα της Ευρώπης και άλλων σημείων της γης, τους ενδιαφέρει η Ήπειρος τους και σε αυτή θα εστιαστούν, έτσι και στο 1ο παγκόσμιο πόλεμο και το γνωρίζετε ίσως, οι ΗΠΑ δεν μπήκαν στο πόλεμο, δεν μπήκαν στο 14, δεν μπήκαν στο 15, δεν μπήκαν το 16, μπήκαν το 17, στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο επίσης, δεν μπήκαν το 39, δεν μπήκαν το 40, μπήκαν το 41, στο τέλος του 41 και γιατί μπήκαν στο πόλεμο, γιατί οι Ιάπωνες βομβάρδισαν το στόλο των ΗΠΑ, το στόλο του Ειρηνικού των ΗΠΑ, στο σημείο που ναυλοχούσαν, το σημείο του στόλου του Ειρηνικού, είναι εδώ, εδώ είναι το σύμπλεγμα της Χαβάης που ανήκει στις ΗΠΑ και εδώ βρίσκεται το λιμάνι του Περλ Χάρμπορ, σε αυτό το λιμάνι, σαν να λέμε Σαλαμίνα εδώ που είναι ο στόλος μας, εκεί ναυλαχούσε λοιπόν ο αμερικανικός στόλος του Ειρηνικού και οι Ιάπωνες, Δεκέμβριο του 1941, δηλαδή το τελευταίο μήνα του 41, βομβάρδισαν απρόκλητα και χωρίς κήρυξη πολέμου και όπως σας είπα, εκείνη την ίδια νύχτα, την ίδια ημέρα, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Ρούσβελτ ήταν, μίλησε στο λαό του, σε μια ομιλία που είναι γνωστή και ξακουστή και είπε ότι δεχτήκαμε απρόκλητη ενέργεια, χάσαμε σήμερα 2500 άντρες, έχουμε τόσους τυφλούς, τόσους ανάπηρους....   και κατέληξε η ομιλία του, ότι φυσικά μπαίνουμε στον πόλεμο και έχει σημασία αυτό που σας είπα και στο προηγούμενο μάθημα για τις εξελίξεις των πραγμάτων, ότι το μόνο τέλος που μπορεί να έχει αυτός ο πόλεμος, είναι η νίκη των ΗΠΑ και η άνευ όρων υποταγή των Ιαπώνων, δεν μπορεί να υπάρξει κανένα άλλο τέλος σε αυτή στην ιστορία. Το λέω αυτό γιατί έχει σχέση αυτή η ιστορία που σας είπα, διότι άρχισε το 1941 δηλαδή 42 στην ουσία γιατί είμαστε στο Δεκέμβριο του 41 που ξεκινάει αυτή η ιστορία, το 42 λοιπόν δύο γίγαντες συγκρούονται στην ανατολική εδώ πλευρά της Ασίας, στη δυτική ανάλογα πως το πάρεις...  μέσα στον Ειρηνικό δύο γίγαντες, η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ, ο ένας γίγαντας είναι γίγαντας και σε έκταση....... ο άλλος είναι γίγαντας παρ’ όλο που είναι μικρός, βέβαια όταν κτυπούν οι Ιάπωνες τις ΗΠΑ, ήδη ελέγχουν το μεγαλύτερο τμήμα της ανατολικής Ασίας, επομένως μιλούμε για δύο θεριά, οι ΗΠΑ πολέμησαν μόνες τους εναντίον των Ιαπώνων, προσφέρθηκε η Αγγλία να βοηθήσει τις ΗΠΑ, οι ΗΠΑ είπαν, όχι εμείς θα τελειώσουμε αυτή την ιστορία, ήταν τόσο οργισμένοι που δεν θεωρούσαν ότι θα.... και το 1942 οι αυτές χώρες συγκρούονται οι Ιάπωνες αντέχουν γερά, το 1942 δεν είναι βέβαιο ποιος θα νικήσει, το 1943 οι ΗΠΑ αρχίζει να διαφαίνεται ότι κερδίζουν το πόλεμο στον Ειρηνικό, οι ΗΠΑ κινήθηκαν από τον νότο προς το βορά, δηλαδή κτύπησαν τις κτήσεις των Ιαπώνων από το νότο ώστε να τους πιέζουν προς την πατρίδα τους, οι πολύ μεγάλες μάχες δόθηκαν σε αυτή την γιγαντιαία σύγκρουση στα δεκάδες χιλιάδες νησιά του συμπλέγματος της Ινδονησίας και οι ΗΠΑ το 1943 ήδη εκκαθαρίζουν την Ινδονησία από τους Ιάπωνες και κινούνται πια εκκαθαρίζοντας τα άπειρα νησάκια που υπάρχουν ανάμεσα στην Κίνα και στην Ιαπωνία, δηλαδή το 1944 πια, η Ιαπωνία είναι σε άμυνα για την πατρίδα της, το 42-43 πολεμούσε πιστεύοντας ακόμη ότι μπορεί να αντέξει, το 1944 τα πράγματα πάνε άσχημα για την Ιαπωνία, τότε είναι που δημιουργήθηκαν τα σώματα των καμικάζι, δηλαδή αυτών των νεαρών οι οποίοι προσπάθησαν να ανατρέψουν την δυσμενή για την Ιαπωνία εξέλιξη του πολέμου, δεν το επέτυχαν και έτσι το 44 η Ιαπωνία μπαίνει σε άμυνα. Οι ΗΠΑ δίνουν τις πολύ μεγάλες μάχες με τους Ιάπωνες, όπως σας είπα σε αυτά τα συμπλέγματα που υπάρχουν βόρια από τις Φιλιππίνες, μεταξύ Φιλιππίνων, Κίνας και Ιαπωνίας, εδώ είναι ένα σύμπλεγμα νησιών που λέγεται Ρίκιο και σε καθένα από αυτά τα νησάκια που μιλάμε είναι νησάκια μεγέθους Αγκιστρίου και πιο μικρά, έτσι σε καθένα από αυτά τα μικρά νησιά, διαβάζεις τους αριθμούς των νεκρών και απορείς πως χωρούσαν σε αυτά τα νησιά, εδώ χάθηκε ο ανθός των Αμερικανικών και των Ιαπωνικών δυνάμεων, εκεί είναι η Οκινάουα, άμα ξέρετε, η μάχη της Οκινάουα κτλ., έγινε σε αυτές εδώ πέρα τις διαδρομές και βέβαια στο τέλος του 44 τα πράγματα μοιάζουν να ξεκαθαρίζουν, οι ΗΠΑ είναι σαφώς ότι έχουν πάρει την υπεροχή στον πόλεμο, έχουν ήδη αρχίσει να βομβαρδίζουν την Ιαπωνία με βομβαρδιστικά αεροπλάνα τα οποία περνούν πάνω από την Ιαπωνία και βομβαρδίζουν στόχους και οι Ιάπωνες πλέον μάχονται υπέρ βωμών και εστιών, εκεί που είχαν κατακτήσει ολόκληρη την ανατολική Ασία, συρρικνώθηκαν στα δικά τους νησιά και όπως καταλαβαίνετε μετά το 1943, αυτό να έχουμε στο μυαλό μας γιατί θα μας χρησιμεύσει και για άλλα γεγονότα που έγιναν σε αυτήν εδώ την περιοχή μετά το 1943 καθώς οι Ιάπωνες αρχίζουν να νοιώθουν την καυτή υπεροχή των Αμερικανών, αναγκάζονται, καθώς οι ΗΠΑ τους κερδίζουν εδάφη και τους πιέζουν προς το βαρά, να αποσύρουν στρατεύματα τους από την Κορέα, από την Κίνα, από την Ινδοκίνα, τα σημεία δηλαδή που είχαν καταλάβει, τώρα δεν έχει νόημα να έχεις αυτές τις περιοχές υπό τον έλεγχο σου, όταν χάνεται η πατρίδα σου, οπότε καθώς τα αμερικανικά στρατεύματα κερδίζουν νίκες, τόσο απελευθερώνεται η ανατολική Ασία, διότι οι Ιάπωνες αποσύρουν τα στρατεύματα τους για να κρατήσουν όσο μπορεί το μέτωπο που αφορά την πατρίδα τους, έτσι απελευθερώνεται η ανατολική Ασία ολόκληρη, κρατείστε το αυτό από τις ΗΠΑ, το λέω αυτό διότι θα έχουμε εξελίξεις, ο μεγάλος ελευθερωτής της ανατολικής Ασίας είναι οι ΗΠΑ, οι οποίες αφού ελευθέρωσαν στην πραγματικότητα, είτε αμέσως, είτε εμμέσως, δηλαδή επειδή αναγκάστηκαν οι Ιάπωνες να αποσύρουν τα στρατεύματα τους, την ανατολική Ασία, συγκρούονται πια σε όλο και σε πιο στενές αποστάσεις από το ιαπωνικό έδαφος με τους Ιάπωνες και βομβαρδίζουν την Ιαπωνία, στέλνοντας μήνυμα στους Ιάπωνες, παραδοθείτε να τελειώνουμε....  οι Ιάπωνες είναι πάρα πολύ φιλοπάτριδες, δεν είχαν ποτέ στη ζωή τους φανταστεί ότι μπορεί η πατρίδα τους να καταληφθεί, δεν το ήξεραν αυτό το πράγμα, όπως ήξεραν άλλοι λαοί, το ξέρουν πάρα πολύ καλά, οι Ιάπωνες είναι από τους λίγους λαούς στη γη που δεν είχαν ποτέ κατακτηθεί από κανένα τους, ήταν αδιανόητο ότι μπορεί να συμβεί τέτοιο πράγμα σε αυτή την κοινωνία, όμως θα συμβεί και θα δείτε πόσο..... θα συμβεί, και φυσικά όταν οι ΗΠΑ τους ζητούν να παραδοθούν, οι απαντήσεις είναι ποτέ, δεν υπάρχει περίπτωση να παραδοθούμε ποτέ και συνεχίζουν να πολεμούν και συνεχίζουν να πολεμούν......και οι ΗΠΑ συνεχίζουν και αυτές να πολεμούν και να κερδίζουν νίκες και να πλησιάζουν ακόμη περισσότερο προς την Ιαπωνία και να βομβαρδίζουν την Ιαπωνία πέρα-δώθε με τα βομβαρδιστικά, στο πάνω νησί, στο κάτω νησί και ξανά πάλι....... οι πιο σκληροτράχηλοι σε αυτή την διαπραγμάτευση ήταν οι αρχηγοί των τριών σωμάτων, ναυτικού, αεροπορίας και πεζικού, τρείς σκληροτράχηλοι στρατιωτικοί, εντάξει όταν είναι για την πατρίδα οι Ιάπωνες, φανταστείτε τι ήταν οι στρατηγοί τους οι οποίοι το είχαν πάρει απόφαση να πέσουν οι Ιάπωνες μέχρις ενός, δεν θα παραδοθούν ποτέ και το ίδιο έλεγε και ο Ιάπωνας, εξέφραζαν το αίσθημα στην Ιαπωνία, να πεθάνουμε όλοι να μην μείνει κανείς, αλλά να παραδοθούμε, ποτέ. Όμως όσο το πράγμα στριμωχνόντανε, γιατί οι ΗΠΑ συνέχιζαν να βομβαρδίζουνε και συνέχιζαν να βομβαρδίζουν και δεν είχε μείνει τίποτα όρθιο και στο 2ο παγκόσμιο πόλεμο αυτό το πράγμα είχε γίνει σε τεράστια έκταση σε πολλά σημεία της γης, το έπαθε η Ιαπωνία, ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας βλέποντας τις εξελίξεις και θεωρώντας ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ανατραπεί το μέτωπο και ότι αυτό το πράγμα, η εμμονή να μην παραδοθούμε θα μας καταστρέψει, τελικά δεν θα μείνει τίποτα όρθιο, είχε αρχίσει να πιστεύει ότι έπρεπε να παραδοθεί η Ιαπωνία, οι άνθρωποι των τριών όπλων ήταν κάθετοι στην μη παράδοση, σταδιακά και αυτοί βάλαν νερό στο κρασί τους, οι επί κεφαλής των τριών σωμάτων και δέχτηκαν την παράδοση, αλλά άνευ όρων, οι ΗΠΑ είπαν, δεν το ξανά συζητούμε, σας έχουμε πει περί τίνος πρόκειται, παραδοθείτε άνευ όρων, δεν έχει νόημα αυτό το οποίο γίνεται, παραδοθείτε άνευ όρων για τελειώσει αυτή η ιστορία, πρέπει να σας πω, ότι ο πόλεμος είχε τελειώσει στην Ευρώπη, η Γερμανία είχε ηττηθεί και η Ιαπωνία συνέχισε να πολεμάει, δεν ξέρει τίποτα άλλο η Ιαπωνία, πατρίδα και πάλι πατρίδα, όμως τελικά ήταν τόσο βαρύ το πράγμα που μέσα στην Ιαπωνία είχε αρχίσει να υπάρχουν ρωγμές στην άποψη του τελικά μήπως πρέπει να παραδοθούμε, οι ΗΠΑ καθώς η Ιαπωνία επανειλημμένα αρνιούνταν να παραδοθεί άνευ όρων, έριξε τις δύο βόμβες, την μια βόμβα στην Χιροσίμα και μια βόμβα στο Ναγκασάκι και  αμέσως μετά αυτές τις δύο βόμβες, ο αυτοκράτορας Χιροχίτο, ο οποίος ήταν και εκείνος ο οποίος είχε και νωρίτερα την άποψη, ότι δεν έχει νόημα το να τη συνεχίζουμε αυτή την ιστορία, μόνος του, μονομερώς πήρε την απόφαση να συναντήσει τον επί κεφαλής των στρατευμάτων των αμερικανικών δυνάμεων, τον στρατηγό Μακ Άρθρουρ, ο στρατηγός Μακ Άρθρουρ, έχει σημασία αυτό που σας λέω, έχουμε και εικόνα του Χιροχίτο ο οποίος προσέρχεται στην αμερικανική αεροπλανοφόρο για να παραδώσει στην ουσία την χώρα του άνευ όρων, όπως το ζητούσαν οι ΗΠΑ και ήταν μια πολύ σκληρή στιγμή για τους Ιάπωνες, διότι καταλαβαίνετε, το κλίμα και το πνεύμα που υπήρχε στην Ιαπωνία, αλλά με απόλυτη, στην Ιαπωνία ότι πει ο αυτοκράτορας δεν συζητιέται, αφού ο αυτοκράτορας αποφάσισε να παραδώσει τη χώρα, οι Ιάπωνες κρύψανε μέσα τους τη θλίψη και είπανε  εντάξει, τελειώσαμε, και αυτό έγινε ήρεμα, ήσυχα, καρτερικά, ιαπωνικό το τρόπο, δεν θα του άρεσε και η εικόνα, διότι ο Μακ Άρθρουρ ήτα 2 μέτρα άντρας, ένας πανύψηλος, λυγερός, λεπτός, στρατιωτικός, κομψότατος, με την στολή του αψεγάδιαστη, τα κουμπιά του να αστράφτουν και βέβαια ο νικητής του πολέμου πάνω στην αμερικανική αεροπλανοφόρο ήταν η ενσάρκωση της στρατιωτικής νίκης και ο Χιροχίτο, βραχύσωμος, η Ιαπωνία παρεδόθει άνευ όρων από πρωτοβουλία του ίδιου του αυτοκράτορα. Ήταν η πρώτη φορά που οι Ιάπωνες ακούσανε τον αυτοκράτορα  τους να μιλάει, δεν ξέρω αν το ξέρετε, στην ιστορία τους ποτέ δεν είχαν ακούσει τον αυτοκράτορα να μιλάει, ούτε τον είχαν δει στο πρόσωπο, όποτε ερχόντανε ο αυτοκράτορας σε τελετές κτλ. , όλοι έσκυβαν, δεν έπρεπε να τον κοιτάξεις διότι θα καίγονταν διότι θα καίγονταν τα μάτια σου, επειδή ήταν θεός, μπορείς να δεις το θεό ?  δεν γίνεται, ούτε μπορούσες να ακούσεις την φωνή του, γιατί ήτανε θεός, δεν είχε ακούσει κανείς την φωνή του από το μέσο λαό, υπάρχουν υπέροχες ιστορίες, ενδιαφέρουσες σε όλο το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, μια είναι αυτή του εθνικού και ραδιοφωνικού σταθμού του Τόκιο, ο οποίος και εκλείθει να πάει στο παλάτι και να καταγράψει το διάγγελμα του Χιροχίτο με το οποίο θα εξηγούσε στον Ιαπωνικό λαό, ότι υπέγραψε την άνευ όρων παράδοση της χώρας και εκ των υστέρων είχαν περάσει κάποια χρόνια και του πήραν συνέντευξη αυτού του τεχνικού του ραδιοφώνου που εκείνη την στιγμή που γίνονταν τα γεγονότα ήτανε νεαρός άντρας 30ντάρης, ξέρω εγώ, και έχουν περάσει 10-29 χρόνια από τα γεγονότα, δεν είναι πια τόσο νέος αυτός ο πρώην τεχνικός και τον ρωτάνε, πείτε μας τι έγινε εκείνη την ημέρα, ήμουνα στο σταθμό και μου εδώθει εντολή να ετοιμάσω τα πράγματα μου για να πάω να καταγράψω το διάγγελμα του αυτοκράτορα, είπα μέσα μου δεν γίνεται αυτό το πράγμα, θα καεί η μπομπίνα, αλλά αφού ήτανε αυτές οι διαταγές, πήρε τα μηχανήματα πήγε στα ανάκτορα, βρέθηκε εκεί πέρα στο χώρο του, δεν κοίταξε καθόλου τον αυτοκράτορα, σου λέει μη μείνω και τυφλός, και περίμενε να καεί η μπομπίνα η οποία δεν κάεικε παραδόξως και έτσι έγραψε το μήνυμα του αυτοκράτορα. Έτσι παραδόθηκε η Ιαπωνία το φθινόπωρο του 1945 είναι πια τελειωμένο και αυτό το μέτωπο με τους αμερικανούς να είναι οι απόλυτοι θριαμβευτές αυτής της πλευράς, δεν νικήσαν απλώς οι ΗΠΑ την Ιαπωνία, αλλά για 5 χρόνια διοίκησαν την Ιαπωνία, η κυβέρνηση ήταν ο στρατηγός Μακ Άρθρουρ, εξ ονόματος των ΗΠΑ και τοτέ είναι που αποφασίστηκε δια νόμου, ανάμεσα στα άλλα, ότι ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας δεν είναι θεός, η Ιαπωνία το 1950 δηλαδή έπαψε να έχει παρουσία αμερικανικής εξάρτησης, ξανά έγινε ανεξάρτητη χώρα και μέσα σε 10 χρόνια έγινε η δεύτερη μεγαλύτερη βιομηχανική δύναμη στο κόσμο και είναι αυτό το καταπληκτικό, για 2η φορά η ανθρωπότητα, χρησιμοποίησε τον όρο, ιαπωνικό θαύμα, όπως και παραμένει, η Ιαπωνία είναι μια τόση δα χώρα η οποία μέχρι σήμερα, είναι στις πρώτες τάξεις της παγκόσμιας οικονομίας, έχει τους πιο εργατικούς κατοίκους στη γη και το εργάζεσθαι στην Ιαπωνία είναι λατρεία, είναι απόλαυση, είναι χαρά και όπως σας είπα, στην Ιαπωνία δεν κάνουν απεργία με το δικό μας τρόπο, δεν υπάρχει περίπτωση να μην δουλέψεις μια μέρα στην ζωή σου, όταν απεργούν, εργάζονται κανονικά, απλώς βάζουν μια ταινία στο μπράτζο τους ή στο μέτωπο τους στην οποία γράφουν το αίτημα τους, πέφτουν κυβερνήσεις, οι ιαπωνικές απεργίες είναι πολύ πιο αποδοτικές από κάποια χώρα μακρινή που ξέρω εγώ που απεργούν κάθε δεύτερη μέρα και ουδείς ασχολείται με αυτό, δεν έχει καμιά σημασία πλέον η απεργία, όταν κάτι το χρησιμοποιείς πολύ, το χάνεις, αυτός είναι ανθρώπινος κανόνας, σε όλα χρειάζεται μέτρο, έτσι η Ιαπωνία μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο ξανά έγινε οικονομική υπερδύναμη όπως και παραμένει και μέχρι σήμερα, η Ιαπωνία σταθερά είναι στη πρώτη πεντάδα των πιο δυνατών οικονομιών του κόσμου. 

Γυρνάμε τώρα στην Κίνα, την αφήσαμε γιατί μας έπιασε από την μύτη η Ιαπωνία, η Κίνα όπως σας είπα στο προηγούμενο μάθημα, το 1911 δεν έχει πια αυτοκράτορα, ο Σουν Γιαγκ Τσεν αν θυμάστε, ένας σπουδαίος πολιτικός της Κίνας, θαυμαστής των δυτικών κοινωνιών ο οποίος έγινε και θαυμαστής του παραδείγματος της Ιαπωνίας, διότι θεώρησε ότι η Ιαπωνία δείχνει το σωστό δρόμο για να εξυχρονιστείς άμα θέλεις να σωθείς, αυτός είναι που πίστεψε ότι ο δρόμος της Κίνας πρέπει να είναι η δημοκρατία, άρα θεώρησε ότι μια δημοκρατία χωρίς βασιλιά, γιατί δημοκρατία μπορεί να έχει βασιλιά, αλλά στην περίπτωση της Κίνας, ο Σου Τσεν θεώρησε ότι πρέπει να τελειώσουμε με το θεσμό του αυτοκράτορα, να γίνει η Κίνα μια δυτικού τύπου κοινωνία για να έχει τις επιτυχίες που έχει η Ιαπωνία και ο Σου Γιαγκ Τσεν έκανε τα πάντα και τελικά επέτυχε να ανατραπεί ο τελευταίος αυτοκράτορας όπου ήτανε ένα μικρό παιδί, ο τελευταίος αυτοκράτορας ήτανε ένα παιδί του γυμνασίου πια όταν ανατράπηκε και η Κίνα μπήκε θα έλεγε κανείς σε πορεία δημοκρατίας, αλλά ουδεμία σχέση με την δημοκρατία στην αρχή, διότι με την κατάργηση και του τελευταίου θεσμού που υπήρχε στην Κίνα, σαπισμένος, διαλυμένη ήταν η Κίνα δε το συζητούμε, η Κίνα βρέθηκε στη δύνη της πιο μεγάλης αναρχίας, βίας και ανασφάλειας που μπορεί πια κανείς να φανταστεί, διότι κατέρρευσαν και τα τελευταία ίχνη θεσμών που υπήρχαν στην Κίνα, δεν λειτουργούσε πλέον τίποτε και στην ουσία η Κίνα έπεσε στα χέρια ομάδων εγκληματιών οι οποίοι έλεγξαν ολόκληρες επαρχίες, ληστές, σφαγείς, βιαστές κτλ., η Κίνα δηλαδή βρέθηκε σε ακόμη χειρότερη μοίρα από αυτή που είχε πιο πριν, η δεκαετία δηλαδή του 1910 για την Κίνα είναι βαθιά δεκαετία, ο Σου Γιαγκ Τσεν προσπαθεί όσο μπορεί να κρατήσει ένα πολιτικό σκηνικό που να βοηθήσει την Κίνα να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση χάους και αναρχίας στην οποία έχει πια υποπέσει με πληρότητα, συνεργάζεται με ένα πολιτικό της Κίνας που προέρχεται από τις τάξεις του στρατού και προέρχεται από μεγάλη οικογένεια της Κίνας, δηλαδή είναι γνωστός στο ευρύ κοινόν που λεγόντανε Τσαγκ Κάϊ Σεκ, ο Τσαγκ Κάϊ  Σεκ ερωτεύεται και τη κόρη του Σου Γιαν Τσεν την οποία και παντρεύεται και έτσι οι δύο άντρες γίνονται και συγγενείς μεταξύ τους, ο Σου Γιάν Τσεν είχε λατρέψει την προτεσταντική λογική και ηθική, η κόρη του ήταν προτεστάντισα στην ουσία και από Τσαγκ Κάϊ Σεκ προκειμένου να παντρευτεί την κόρη του δήλωσε και αυτός προτεστάντης, αλλά με το κινέζικο τρόπο, δηλαδή και προτεστάντης και κομφουκιανιστής και βουδιστής, στη Κίνα όταν λένε ότι είναι μια θρησκεία στην ουσία είναι 4-5 θρησκείες. 

Ο Τσαγκ Κάϊ Σεκ μαζί με την δράση και του Σου Γιάν Τσεν που είναι και οι δύο πολύ δυνατές προσωπικότητες και αξιόλογοι άνθρωποι, προς το τέλος της δεκαετίας του 1910, αρχίζουν να φέρνουν αποτελέσματα στον έλεγχο των πραγμάτων, μειώνεται το μεγάλο κακό, την ίδια ώρα που αρχίζει να δημιουργείται, στο τέλος της δεκαετίας του 1910, αρχές της δεκαετίας του 1920 ένα νέο κόμμα που δεν το ξέρει η μάνα του, σε λίγο θα το μάθει η ανθρωπότης που έχει επί κεφαλής της ένα νεαρό άντρα που τον ξέρει μόνο η μάνα του, σε λίγο θα τον μάθει η ανθρωπότης, Μάο Τσεκ Τουνγκ, εκείνη τη στιγμή είναι άγνωστος, αλλά ηγείται και ενός κόμματος που δεν ξέρεις ακριβώς τι είναι, σας θυμίζω στην δεκαετία του 1910 ο κομουνισμός είναι ακόμα πολύ φρέσκο πράγμα, το 1917 πια, λίγο πριν από τις χρονολογίες που λέμε, έχει πάρει την εξουσία στη Ρωσία, έχει γίνει η μπολσεβίκικη επανάσταση και έτσι στο τέλος της δεκαετίας του 1910, ήδη στη Κίνα το 1918-19-20 έχουν αρχίσει να υπάρχουν κομουνιστές, κομουνιστικοί πυρήνες, γιατί η Κίνα με τη Ρωσία είναι γειτονικές χώρες, έχουν εκτεταμένα σύνορα, άρα επηρεάζονται, επομένως αρχίζει να υπάρχει και αυτό το κόμμα, το κομουνιστικό κόμμα Κίνας, το κόμμα που έχει ιδρύσει ο Τσαγκ Κάϊ Σεκ ονομάζεται Κου Κο Μι Τανγκ που σε ελληνική μετάφραση είναι, πατριωτικό κόμμα Κίνας, εθνικό κόμμα Κίνας, θα λέγαμε, το οποίο είναι και το μεγάλο κόμμα της Κίνας, δηλαδή στην δεκαετία του 1920, ας πούμε που μπαίνει, το μεγάλο κόμμα της Κίνας είναι, το κόμμα του Τσαγκ Κάϊ Σεκ ο οποίος ανήκει σε μια γνωστή οικογένεια και σε μεγάλη οικογένεια και τον ξέρει όλη η Κίνα και το κόμμα του είναι πολύ πιο γνωστό και μεγάλο και πιο παν-κινεζικό από ότι είναι το κομουνιστικό το οποίο τότε πλάθεται και είναι φυσικό να μην είναι μεγάλο κόμμα, βέβαια στη Κίνα όταν λέμε ότι δεν είναι μεγάλο κόμμα, έχει αρκετά εκατομμύρια, στη Κίνα τα εκατομμύρια είναι, ότι για εμάς οι εκατοντάδες και είχανε μέλη εκατομμύρια ανθρώπους, η δύναμη του κομουνιστικού κόμματος για διάφορους λόγους, ως επί το πλείστων ήταν στις νοτιοανατολικές περιοχές της χώρας και αυτό έχει σημασία διότι το κόμμα του Τσαγκ Κάϊ Σεκ και του Μάο Τσεκ Τουνγκ παρ’ όλο που ιδεολογικά είναι τελείως αντίθετα, το κόμμα του Τσαγκ Κάϊ Σεκ πιστεύει σε μια Κίνα δημοκρατική δυτικού τύπου και φυσικά το κόμμα του Μάο Τσεκ Τουνγκ πιστεύει σε μια Κίνα στην οποία θα υπάρχει ένα κόμμα, θα είναι το κόμμα του λαού και θα εφαρμοσθούν κοινοκτημονικές πρακτικές, δηλαδή, θέλω να σας επαναλάβω, ότι εάν ο κομουνισμός δεν είναι κοινοκτημονικός δεν είναι κομουνισμός, επομένως αυτό το οποίο λέει το κόμμα αυτό, δεν ταιριάζει με αυτά που πίστευε ο Τσαγκ Κάϊ Σεκ ο οποίος πίστευε σε μια ελεύθερη επιχειρηματικότητα δυτικού τύπου και απέναντι ήταν η επιτυχημένη Ιαπωνία, οπότε το πράγμα ήτανε δείκτης. 

Τώρα στην δεκαετία του 1920, το κόμμα του Τσαγκ Κάϊ Σεκ πάει πολύ καλά και το ενδιαφέρον είναι ότι το κομουνιστικό κόμμα το οποίο δεν είναι κάτι μεγάλο, αλλά ούτε και ασήμαντο, συμφωνεί με τον Τσαγκ Κάϊ Σέκ, δηλαδή αυτά τα δύο κόμματα, ενώ αρχικά απέχουν μεταξύ τους, πιστεύουν και τα δύο, ότι δύο είναι οι μεγάλες προτεραιότητες της Κίνας, το ένα είναι ο έλεγχος των επαρχιών σε  σχέση με τις ορδές των εγκληματιών οι οποίοι έχουν πάρει την εξουσία στην ουσία, δηλαδή να επανέλθει μια ομαλότητα στη ζωή της Κίνας, να αισθάνεται ο μέσος κινέζος ένα είδος ασφάλειας και αυτό το πράγμα το πιστεύουν και οι δύο, γιατί είναι κόμματα και τα δύο που πονάνε την Κίνα και θεωρούν ότι είναι πράγματι προτεραιότητα αυτό το πράγμα στην Κίνα και το δεύτερο που συμφωνούν και οι δύο είναι, ότι ο πιο μεγάλος κίνδυνος της Κίνας είναι οι Ιάπωνες οι οποίοι ήδη είχαν καταλάβει την Κορέα, προχωρούσαν στη Μαντζουρία και θεωρούσαν και δικαίως ότι αυτό θα είναι η κόλαση της Κίνας, οι Ιάπωνες, έτσι αυτά τα δύο κόμματα παραδόξως θα έλεγε κανείς σήμερα, από την δεκαετία 1920 και μέχρι τον εμφύλιο τους πόλεμο, τον ανοιχτό εμφύλιο πόλεμο, γιατί θα υπάρξει όπως ξέρετε, ο τελικός εμφύλιος πόλεμος θα γίνει το 1946-49, δηλαδή αυτά τα δύο κόμματα για 30 περίπου χρόνια συνυπήρχαν, άλλοτε με κάποια συνεργασία, αλλά πάντα με ιδεολογική αντιπαλότητα και κατά κανόνα με σύγκρουση. Στην δεκαετία λοιπόν του 20 η κατάσταση στη Κίνα βελτιώνεται, όσο προχωράει ο καιρός περισσότερο και γύρω στο 1927 ο Τσαγκ Κάϊ Σεκ έχει ελέγξει τα πολιτικά πράγματα της Κίνας, έχει σταματήσει σε μεγάλο βαθμό, γιατί δεν είναι εύκολο, την δράση αυτών των τεράτων εκεί πέρα, των εγκληματιών των διαφόρων επαρχιών και έχει τελειοποιήσει κατά κάποιο τρόπο την Κίνα, τότε λοιπόν το 1927 ο Τσαγκ Κάϊ Σεκ σκέφτεται ότι είναι ζήτημα χρόνου να βρεθεί σε εμφύλιο πόλεμο με τους κομουνιστές οι οποίοι και εκείνοι παραλλήλως δρούσαν και είχαν αυξήσει και αυτοί τους οπαδούς τους και σκέφτηκε ότι αφού ενοποίησα την Κίνα, γιατί η Κίνα πια λειτουργεί, καλόν είναι να τελειώνω με αυτούς τους κομουνιστές, γιατί σε λίγο θα έχουμε εμφύλιο πόλεμο και η χώρα θα ξανά ρημαχτεί και με αυτή την σκέψη διατάσσει σφαγή των κομουνιστών της Κίνας, το 1927 γίνεται εκτεταμένη σφαγή κομουνιστών και από τότε είναι και το τραγούδι, και στην Καντόνα σφάζουν ακόμα, προλεταρίους ηρωικούς, δεν είναι απλώς σφαγές και οι κομουνιστές δρουν, αλλά ο Τσαγκ Κάϊ Σεκ είναι αυτός που έχει τη δύναμη και έτσι ένας αρχηγός κομουνιστών βρίσκει το θάνατο το 1927 και ένας άλλος αριθμός κομουνιστών διασώζεται, διαφεύγοντας προς το κέντρο της Κίνας, εδώ στο κέντρο της Κίνας εγκάρσιως υπάρχει μια οροσειρά, αρκετά υψηλή στην οποία διέφυγαν και διασώθηκαν κάποια εκατομμύρια κομουνιστών μεταξύ των οποίων και ο Μάο Τσε Τουνγκ, έχοντας διαφύγει στα βουνά της Κίνας, οι κομουνιστές περιμένουν την ευκαιρία να ξανά βγουν στο προσκήνιο και το 1934 ο Μάο Τσε Τουνγκ δίνει τη διαταγή για την μετακίνηση των κομουνιστών από τα βουνά ξανά προς τις πεδιάδες και ακολουθεί αυτό που είναι γνωστό παγκοσμίως, η Μεγάλη Πορεία.