Το 1871, χάρις στη δράση του Otto von Bismark και του επιτυχούς για τη Γερμανία πολέμου με τη Γαλλία (1870 -1871), η Γερμανία ενοποιείται και διεκδικεί εδάφη στην Αν. Αφρική και στην Κίνα, ενώ η Ρωσία παίρνει τμήμα μεγάλο της Αν. Ματζουρίας όπου σχεδιάζει να δημιουργηθεί ο τελευταίος σταθμός τού υπό κατασκευήν Υπερσιβηρικού σιδηροδρόμου.
Σύνδεση με το προηγούμενο
Να πιάσουνε το νήμα, είμαστε στην Κίνα, αν θυμάστε και σε πολύ δύσκολες στιγμές περιόδων της ζωής της Κίνας της μεγαλύτερης χώρας στο κόσμο, τον γίγαντα αυτής της ανθρωπότητας και σας θυμίζω, ότι αυτή η χώρα έζησε στο 19ο αιώνα, μια τρομερή, μια δεινή περίοδο της ζωής της, διότι στην ουσία συνειδητοποίησε ότι υπάρχουν και άλλες μεγάλες δυνάμεις.
Η ίδια είχε ζήσει για 2000 χρόνια με την αίσθηση ότι είναι ότι σπουδαιότερο, ότι μεγαλύτερο, ότι δυνατότερο, ότι πιο πολιτισμένο υπάρχει στη γη, και οι δυνάμεις που της είχαν δώσει αυτή την καινούργια εμπειρία, την βαρύτατη εμπειρία, ήταν η μεγαλύτερη δύναμη στο κόσμο που ήταν η Αγγλία στο 19ο αιώνα, το ότι η Κίνα κατάλαβε, τι εστί βερύκοκο, διότι η Αγγλία στην περίπτωση της Κίνας, ήταν ανελέητη πραγματικά, καθώς σας θυμίζω η Κίνα αρνιούνταν από άποψη αιώνων να είναι ανοιχτή στο εμπόριο, ήταν γενικά πολύ σφικτή στα θέματα εμπορίας, για αυτό και η Αγγλία εκβίασε κατά κάποιον τρόπο την Κίνα μέσω δύο γύρων πολέμου, λέγονται πόλεμοι του οπίου, μέσω του λαθρεμπορίου αυτού του ναρκωτικού και στους δύο αυτούς πολέμους στους οποίους η Κίνα ηττήθηκε, ήταν οικτρά, μάλιστα καταλήφθηκε το Πεκίνο το ίδιο, από ενωμένη στρατιά Άγγλων και Γάλλων. Κατόπιν αυτών, οι Τσινγκ που είναι οι τελευταία δυναστεία αυτή που λέγαμε, αυτοί σας θυμίζω, είναι μαντζουριανής καταγωγής, έχει σημασία γιατί σήμερα θα μας χρειαστεί,
Μαντζουρία λέγεται αυτή εδώ η περιοχή της Ασίας που κατά μεγάλα διαστήματα στην ιστορία της ήτανε υπό τον έλεγχο της Κίνας, είτε άμεσα, είτε έμμεσα, η τελευταία όμως δυναστεία της Κίνας ήταν Τσινγκ, δηλαδή Μαντζού, από την περιοχή της Μαντζουρίας, αυτοί οι Τσινγκ είναι που έζησαν όλα αυτά τα δεινά στο 19ο αιώνα και δεν φάνηκε αυτή η δυναστεία να μπορεί να αντέξει την συγκροτημένη επίθεση του δυτικού ευρωπαϊκού κόσμου, διότι περί αυτού πρόκειται, την μεγαλύτερη, την πιο ισχυρή περιοχή στο κόσμο στο 19ο αιώνα, είναι η δυτική Ευρώπη και από όλες τις χώρες της δυτικής Ευρώπης η πιο ισχυρή είναι η Αγγλία, δεύτερον η Γαλλία και μετά πάμε σε άλλες διαβαθμίσεις, σας θυμίζω, ότι παράλληλα με αυτούς τους πολέμους του οπίου, στη Κίνα υπάρχει και μεγάλη λαϊκή αναταραχή, τόχει η Κίνα αυτό το πράγμα, με τις λαϊκές της εξεγέρσεις, έχουμε την πολύ μεγάλη εξέγερση των Τάε Πινγκ, έτσι ονομάζονται αυτοί, οι οποία και πνίγηκε τελικά στο αίμα το 1864 από την κοινή δράση βέβαια των Τσινγκ, οι οποίοι προσπαθούσαν για μεγάλο διάστημα να αποτρέψουν αυτές τις εξελίξεις και αυτή την εσωτερική εξέγερση, αλλά δυστυχώς για τη Κίνα, εκείνοι που ξεκαθαρίζουν και αυτό το τοπίο στην κινέζικη ζωή, είναι οι Άγγλοι και οι Γάλλοι, έτσι η Κίνα υφίσταται την υπέρτατη ταπείνωση να επιλύονται εσωτερικά της προβλήματα από ξένες δυνάμεις.
Εκεί νομίζω είχαμε αφήσει τα πράγματα στο προηγούμενο μας μάθημα και τώρα έχουμε να πούμε και άλλα, διότι δεν έχουμε πει, παρά ένα τμήμα των όσων έζησε η Κίνα το 19ο αιώνα, διότι στο 19ο αιώνα η Κίνα θα ζήσει και από άλλες τρεις δυνάμεις ανάλογες ταπεινώσεις, η μια είναι επίσης δυτικό-ευρωπαϊκή και λέγεται Γερμανία, μέχρι τώρα η Γερμανία, την ακούσατε να την λέμε, την έχουμε ξεχάσει, την έχουμε αφήσει κάπου στο Μεσαίωνα, μιλήσαμε για την ρωμαϊκή αυτοκρατορία του γερμανικού έθνους κτλ., τη μεγάλη επέκταση της παρουσίας των Γερμανών, αλλά τους Γερμανούς δεν θα τους βρούμε στις μεγάλες ανακαλύψεις, τις μεγάλες θαλασσινές ανακαλύψεις που έκαναν οι Ευρωπαίοι, μιλάμε για την Αγγλία, την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ολλανδία, την Γαλλία, το όνομα Γερμανία δεν το ακούμε, γιατί δεν μπήκαν οι Γερμανοί σε αυτή την ιστορία? όπως και η Ιταλία δεν μπήκε σε αυτή την ιστορία, η Ιταλία έπαιξε ρόλο μέσω των ναυτικών της, αλλά οι ιταλικές πόλεις δεν μπήκαν στη διαδικασία εξερεύνησης περιοχών του κόσμου, γιατί είχανε και μια ειδική ιστορία, η περιοχή τους ήτανε υπό αυστριακό έλεγχο κτλ. Η Γερμανία και η Ιταλία σε αυτό το σημείο, να το έχουμε στο νου μας, κατά κάποιο τρόπο δεν μπήκαν στις ανακαλύψεις, τις θαλασσινές, αυτές που άλλαξαν όλη την ιστορία του κόσμου και της Ευρώπης και ενδυνάμωσαν την Ευρώπη, διότι ανάμεσα στα άλλα, ήταν εξαιρετικά επιτυχημένες δυνάμεις σε δύο περιοχές, οι Ιταλοί ήταν πάρα πολύ επιτυχημένη ναυτική δύναμης στη Μεσόγειο, οι δε Γερμανοί εξαιρετικά επιτυχημένη δύναμη στη Βαλτική και στη βόρεια θάλασσα και λόγω αυτής της ειδικής τους επιβολής ας πούμε, της υπεροχής σε αυτές τις δύο θάλασσες, δεν ανοίχτηκαν στον υπόλοιπο κόσμο, έτσι η Γερμανία βρίσκεται στις περιοχές εδώ πέρα, της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης σε πολύ μεγαλύτερα σύνορα από αυτά που σήμερα είναι τα σύνορα της Γερμανίας, θέλω να σας πω, ένα μυστικό, τα σύνορα της σημερινής Γερμανίας είναι τα σύνορα ποιας χώρας που ηττήθηκε σε δύο παγκοσμίους πολέμους, αν δεν είχε ηττηθεί σε αυτούς τους δύο παγκοσμίους πολέμους, τα σύνορα της Γερμανίας θα ήταν πολύ μεγαλύτερα και θα περιελάμβανε τμήματα της σημερινής Πολωνίας, η δυτική Πολωνία θα ήταν Γερμανία, όπως και τμήματα της σημερινής Τσεχίας και τμήματα της σημερινής Λιθουανίας, κλείνει η παρένθεση.
Την εποχή που συζητούμε δεν υπάρχει κάτι που λέγεται Γερμανία, χρησιμοποιείται ο όρος Γερμανία, αλλά δεν υπάρχει χώρα Γερμανία, υπάρχουν περί τα 300 ανάλογα, πως τα μετράς, γερμανικά κράτη και κρατίδια, τόσα πολλά!! Άλλα κάποια είναι κράτη, άλλα είναι κρατίδια και κάποια είναι μια πόλη που είναι ξεχωριστό κράτος, αυτές οι γερμανικές περιοχές ονομάζουν τον εαυτό τους, Τζερμάνια, έχουν μια επαφή, δηλαδή κάθε τόσο οι εκπρόσωποι των κρατών αυτών, συγκεντρώνονται σε ένα σημείο και κάτι συζητούσαν, αλλά δεν ήτανε τα κράτη αυτά καθόλου , φιλικά μεταξύ τους, κάποια ήταν εχθρικά μεταξύ τους, αλλά ήταν φιλικά, άλλα είχαν συμμαχίες, άλλα δεν είχαν, δεν υπήρχε χώρα Γερμανία, ήταν κάτι σαν την αρχαία Ελλάδα, έτσι λέμε τον όρο ήταν Έλληνας, χρησιμοποιούσαν το όρο Ελλάδα, αλλά δεν υπήρχε Ελλάδα, είναι όπου είναι Έλληνες και υπήρχαν άπειρες πόλεις και περιοχές που μπορεί να κάνανε πόλεμο μεταξύ τους, αλλά έλεγαν τον εαυτό τους Ελλάδα, ε ! ένα τέτοιο πράγμα ήταν η Γερμανία. Η Γερμανία στον 19ο αιώνα ζει ότι ζει και ο υπόλοιπος κόσμος και ιδιαίτερα η Ευρώπη, ένα μεγάλο κίνημα, ο 19ος αιώνας είναι ο πιο πυκνός σε γεγονότα αιώνας στην παγκόσμια ιστορία μέχρι σήμερα, ο πιο πυκνός σε γεγονότα αιώνας στη παγκόσμια ιστορία, το τι έγινε σε αυτό τον αιώνα σε κάθε επίπεδο είναι απερίγραπτο και βέβαια είναι πάρα πολύ γόνιμος αιώνας, ιδεολογικά, είναι ο αιώνας στον οποίον στήνονται στην ουσία οι πολιτικές ρυθμίσεις τις οποίες ζούμε σήμερα, είναι παιδιά του 19ου αιώνα, όλες οι ιδεολογίες που μας απασχολούν, τις οποίες πιστεύουμε, δεν πιστεύουμε, ακούμε, παρακολουθούμε, αρματώνονται στον 19ο αιώνα, βέβαια στον 19ο αιώνα ένα μεγάλο κίνημα αυτού του αιώνα, είναι το κίνημα του εθνισμού που το λέμε λαθεμένα στα ελληνικά, εθνικισμού, διότι έτσι παραβιάζουμε κατά κάποιον τρόπο την ελληνική γλώσσα, εθνικισμός είναι η παράνοια του εθνισμού, όταν κάποιος πια πιστεύει ότι η πατρίδα του είναι μόνο αυτή, άλλη δεν είναι, όλοι οι άλλοι είναι άδικοι, εκείνος είναι δίκαιος, εκείνος είναι σοφός, οι άλλοι είναι ανόητοι, έχει μια επιθετικότητα κτλ., αυτός είναι εθνικισμός, αλλά ο εθνισμός είναι ένα πολύ μεγάλο και γονιμότατο κίνημα, τεραστίων διαστάσεων το οποίο αναφάνει στον 19ο αιώνα και τι είναι στη πράξη αυτό το μεγάλο κίνημα? είναι η προσπάθεια δεκάδων, εκατοντάδων λαών οι οποίοι ζούσανε μέσα σε αυτοκρατορίες, διότι ακόμα η ανθρωπότητα καλύπτονταν πολιτικά από την λειτουργία αυτοκρατοριών, να δημιουργήσουν δικό τους κεντρικό ανεξάρτητο κράτος, αυτό το μεγάλο κίνημα επηρέασε και την οθωμανική αυτοκρατορία και την Ελλάδα, το 1821 ή το 19ο αιώνα, οι Έλληνες μέσα σε αυτό το μεγαλειώδες κίνημα του εθνισμού, κάνουν την δικιά τους εξέγερση εναντίον των Οθωμανών και επαναστατούν και αποκτούν το δικό τους εθνικό ανεξάρτητο κράτος, το ίδιο γίνεται στην λατινική Αμερική, εκεί πια και αν γίνεται μια τεράστια εξέγερση από το κέντρο μέχρι το νότο της λατινικής Αμερικής εναντίον των Ισπανών φυσικά οι οποίοι και ελέγχουν με την μεγάλη τους αυτοκρατορία τη μισή ήπειρο, Σιμόν Μπολιβάρ είναι τα μεγάλα ονόματα της ηρωικής αυτής εποχής της κεντρικής και νότιας Αμερικής.
Και πάμε στη Γερμανία, μέσα σε αυτό το κίνημα λοιπόν του εθνισμού, στα γερμανικά κράτη έχει αναπτυχθεί ένα ισχυρό ρεύμα που ωθεί, ζητάει να ενωθούν όλα αυτά τα κράτη κάτω από ένα εθνικό κίνημα, μια εθνική ομπρέλα και να δημιουργηθεί ένα κεντρικό κράτος που να λέγεται Γερμανία και να μην είμαστε τα άπειρα κομμάτια, λένε αυτοί οι Γερμανοί πατριώτες, σε κάθε γερμανικό κράτος και κρατίδιο, υπάρχουν οπαδοί της ένωσης της Γερμανίας, αλλά και σε κάθε κράτος και κρατίδιο υπάρχουν οπαδοί της μη ένωσης, διότι πολλοί λένε, γιατί μια χαρά είμαστε, έτσι εγώ δεν έχω καμιά ανάγκη να ενωθώ με αυτόν το διπλανό ηλίθιο κρατίδιο, διότι δεν είχαν καλά αισθήματα μεταξύ τους καθόλου αναγκαστικά, αυτοί οι Γερμανοί πατριώτες είναι θερμοί, κάνουν δράσεις, προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα κλίμα, κάποια κράτη είναι πιο θετικά στο να ενωθούν, τελικά το 1834, δηλαδή στο 1ο μισό του 19ου αιώνα, τα κράτη τα γερμανικά συμφωνούν μετά από πολλά μεταξύ τους σε μια τελωνειακή ένωση και είναι μια πολύ σπουδαία στιγμή στην γερμανική ιστορία, γιατί κατάφεραν τελοσπάντων όλα αυτά τα γερμανικά κρατίδια να συμφωνήσουν να έχουν κοινή πολιτική στα σύνορα τους ως προς τα τελωνειακά θέματα κτλ., ένα πρώτο βήμα δηλαδή είναι αυτό. Καθώς προχωράει ο καιρός όμως στην υπόλοιπη Ευρώπη τα πράγματα εξελίσσονται και η Γερμανία παραμένει διασπασμένη σε άπειρα κράτη και κρατίδια, στην 10ετία του 1860 στη Γερμανία τα πράγματα θα αλλάξουν με την πολιτική ενός ισχυρού ανδρός, αυτός λέγεται Ότο ( Όθων) φον Μπίζμαρκ, αυτός ο Μπίζμαρκ ήταν ο ηγέτης ενός κράτους γερμανικού που ονομάζονταν Πρωσία, είναι βορειοανατολικό, ήταν, γερμανικό κράτος, το Βερολίνο ήταν στη Πρωσία, ενώ σήμερα τα σύνορα της Γερμανίας είναι
αυτό το κίτρινο εδώ και εδώ είναι η Πολωνία, η Πρωσία ξεκινούσε από αυτό που είναι σήμερα βορειοανατολική Γερμανία και εκτείνονταν στα παράλια της σημερινής Πολωνίας και έφτανε μέχρι ανατολικά, το Κράτος της Πρωσίας ήταν από τα γερμανικά κράτη ξακουστό για την στρατιωτική του επίδοση, οι Γερμανοί ιστορικά από την αρχαιότητα θεωρούνταν καταπληκτικοί στρατιώτες, θεωρούνται σκληροτράχηλοι πολεμιστές και από τους Ρωμαίους και μέχρι σήμερα, όταν θέλεις να πεις ότι ένας στρατιώτης είναι σκληροτράχηλος πολεμιστής, λες, Γερμανός πολεμιστής, όμως όλοι οι υπόλοιποι Γερμανοί, όταν μιλούσαν για τους Πρώσους, μιλούσαν με θαυμασμό για αυτούς, για δύο λόγους, ένα για τον καταπληκτικό στρατό που είχε στήσει η Πρωσία και σε αυτό έπαιξε ρόλο και ο Ότο φον Μπίζμαρκ, ο σκληροτράχηλος πολιτικός και δεύτερον διότι οι Πρώσοι φημίζονταν για την πειθαρχία τους παγκοσμίως, γιατί όταν θέλεις να πεις ότι κάποιον είναι πειθαρχημένος, λες, ότι είναι Γερμανός στην πειθαρχία, ε! Φανταστείτε όλοι οι υπόλοιποι Γερμανοί, όταν θέλανε να πούνε ότι κάποιος είναι πειθαρχημένος, έλεγαν, πρώσος, δηλαδή εδώ μιλάμε για το 100 του πειθαρχομέτρου, αυτή λοιπόν η Πρωσία ήταν ένα θαύμα πειθαρχίας και σιδερένιας δομής του στρατού της και ο Μπίζμαρκ πίστευε πάρα πολύ στην ένωση των Γερμανών, είναι θερμός σε αυτή την ιστορία και πιστεύει ότι η Γερμανία έχει καθυστερήσει πάρα πολύ να ενωθεί, έτσι προσπαθεί να εκβιάσει τα πράγματα για να ενωθεί η Γερμανία και κάνει κάποιες κινήσεις σε σχέση με την Αυστρία, είναι εκείνη την εποχή το μεγαλύτερο και σπουδαιότερο γερμανικό κράτος είναι η Αυστρία η οποία έχει ολόκληρη δικιά της αυτοκρατορία και ελέγχει το κέντρο της Ευρώπης, για αυτό ο Μπίζμαρκ έχει το νου του στην Αυστρία και πιστεύει ότι θα πρέπει να ενωθεί μαζί με τους υπόλοιπους Γερμανούς και κάνει διάφορες κινήσεις, κτυπάει Σλεφιχολστάϊν, είναι μια περιοχή βόρια της Γερμανίας προς την Δανία, κτυπάει δηλαδή την Δανία, κατακτά το Σλεφιχολστάϊν, τελικά έρχεται σε σύγκρουση με την Αυστρία και η Αυστρία μένει έξω από
την ένωση της Γερμανίας, έτσι τελικά η Αυστρία σήμερα ένα μοναχικό γερμανικό κράτος και δεν ανήκει στη μεγάλη Γερμανία, σχετίζεται με αυτές τις εξελίξεις του 1660 και την πολιτική του Μπίζμαρκ πάνω σε αυτό το ζήτημα. Καθώς ο Μπίζμαρκ αναδεικνύεται στον ισχυρό άντρα του γερμανικού κόσμου, αδημονεί να τελειώνει αυτή η ιστορία με την ένωση των Γερμανιών, συναντά εκπροσώπους των διαφόρων γερμανικών κρατών, με το καλό, με το στανιό, με το επιθετικό, με το διπλωματικό, προσπαθεί να τους πείσει στην ένωση, αλλά βλέπει ότι το πράγμα δεν λειτουργεί, οπότε ως πρακτικός άνθρωπος σκέφτεται απλά, βρε παιδί μου, τι μας ενώνει? σκέφτηκε, τι μισούμε όλοι οι Γερμανοί εξίσου, ποια είναι η χώρα που μισούμε όλοι μαζί ? και δίνει γρήγορα την απάντηση, η Γαλλία, Γαλλία και Γερμανία είναι δύο χώρες που μέσα στους αιώνες έχουν συγκρουστεί με πολύ αίμα μεταξύ τους, διότι κάποιες περιοχές της μιας θεωρείται από την άλλη δικιά της περιοχή, δύο είναι οι πιο σοβαρές τέτοιες
διαφιλονικούμενες περιοχές, είναι η Αλσατία και η Λωραίννη, σήμερα αυτές οι δύο περιοχές ανήκουν στη Γαλλία, ακριβώς γιατί η Γερμανία ηττήθηκε σε δύο παγκοσμίους πολέμους, αλλιώς η Αλσατία και η Λωραίννη θα ήταν γερμανικές περιοχές, εκτός από αυτό, υπάρχουν και άλλες περιοχές στο Ρουρ και στο Σαρτ, δηλαδή στα σύνορα μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας που διαμφισβητούνται και επίσης κάθε τόσο χύνονταν άπειρο αίμα, οπότε ο Μπίζμαρκ σκέφτεται απλά, αφού μισούμε την Γαλλία, θα κάνουμε ένα πόλεμο όλοι μαζί εναντίον της Γαλλίας, έτσι θα ενωθούμε και μετά θα ενωθούμε και εθνικά, καλά το σκέφτηκε, καλά το οργάνωσε και καλά το εφάρμοσε και έτσι, δεν ήταν δύσκολο να βρεθεί μια αφορμή για πόλεμο, Γάλλοι και Γερμανοί πετούσαν το σκούφο τους για πόλεμο, οπότε με μια μικρή ιστορία στα σύνορα, ο γερμανικός στρατός ενώνεται, ο Μπίζμαρκ βγάζει πύρινους λόγους, τους εχθρούς μας που έχουνε τους αδελφούς μας υπό τον έλεγχο τους κτλ., και δημιουργείται ένας γερμανικός στρατός από όλα τα γερμανικά κράτη και κρατίδια ο οποίος εισβάλει στη Γαλλία το 1870.
Η Γαλλία μένει άναυδη, δεν το είχε ξανά δει αυτό το πράγμα, να μπαίνει ένας παν-γερμανικός στρατός στα σύνορα της? Χριστός και Παναγιά, μπαίνουν τα γερμανικά στρατεύματα στην Γαλλία και κάνουν περίπατο, φτάνουν έξω από το Παρίσι, οι Γάλλοι τρελαίνονται, είναι έτοιμοι να πάρουν το Παρίσι, τρέχει ο βασιλιάς της Γαλλίας έξω από το Παρίσι να συναντήσει τον αρχηγό της γερμανικής στρατιάς, να συνθηκολογήσει και η Γαλλία ταπεινωμένη, συνθηκολογεί το 1871, έχει καταληφθεί κατά το ήμισυ από την Γερμανία και τι συνθηκολογεί, δηλαδή δέχεται να της παραχωρήσει την Αλσατία, την Λωραίννη και τις περιοχές των συνόρων, αρκεί να φύγουν πίσω τα γερμανικά στρατεύματα, ο Μπίζμαρκ είχε κάνει αυτή την εισβολή στη Γαλλία, όχι για να καταλάβει την Γαλλία αναγκαστικά, αλλά για να ενώσει τους Γερμανούς και φυσικά να πάρει την Αλσατία και την Λωραίννη που τις θεωρούσε γερμανικές περιοχές, είναι μια ιστορία, τι θα έπρεπε η Αλσατία και η Λωραίννη, αν θα έπρεπε να είναι γερμανικά η γαλλικά, απλώς θα σας πω, κάποτε είχα αποκτήσει μια φίλη, Γαλλίδα, ηλικιωμένη γυναίκα, η οποία μου είπε ότι είναι από την Αλσατία, δεν ήξερα ότι είναι από εκεί και της λέω, για πες μου, τι ακριβώς γλώσσα μιλάς, λέει και τις δύο, θεωρεί τον εαυτό της Γαλλίδα γιατί πια η Αλσατία είναι γαλλική, ακούω ότι ομιλείτε και τις δύο γλώσσες, μου λέει ένα παράδειγμα και το εξής μου αποτυπώθηκε.......,έτσι ο Μπίζμαρκ πήρε αυτό που ήθελε, αφήνει τη Γαλλία και φεύγει....και τώρα είναι νικητής εναντίον των Γάλλων, έχει ενώσει τους Γερμανούς και τέλος τελείωσε αυτό το θέμα, η Γερμανία ενώνεται, ενώνεται και δημιουργείται το κράτος που λέγεται Γερμανία το 1871 δηλαδή, δημιουργείται το εθνικό κράτος που λέγεται Γερμανία, βέβαια στη Γαλλία πίσω τα πράγματα είναι βαριά, διότι μπαίνει σε βαθιά πολιτική κρίση λόγω της δεινής ήττας, είναι αυτό που λένε η Γάλλοι η τρίτη δημοκρατία, είναι ο κύκλος της βασιλείας και είναι ο τελευταίος γύρος της βασιλείας, μετά εκδιώκεται πια η βασιλεία και μπαίνει στη δημοκρατία, συνήθως νομίζουμε ότι μετά την γαλλική επανάσταση η Γαλλία δεν είχε βασιλιά, φυσικά και είχε βασιλιάδες και αυτοκράτορα είχε, όχι βασιλιά, τον Ναπολέοντα και μετά είχε βασιλιάδες, αυτό έληξε πότε? αρχίζει δηλαδή πια η περίοδος της δημοκρατίας, γιατί ήτανε μεγάλη ήττα της βασιλείας αυτό που συνέβη, εκτός των άλλων μέσα στο Παρίσι θα συμβεί στα πλαίσια αυτής της δεινής ήττας, μια εξέγερση που θα μείνει στην ιστορία, λέγεται η κομμούνα του Παρισιού, στα ελληνικά. Η κομμούνα του Παρισιού είναι η πρώτη κομουνιστική εξέγερση στο κόσμο, άτομα δηλαδή μέσα στο Παρίσι που σχετίζονται με κύκλους κομουνιστικούς, πρέπει να σας πω, ότι το1871 το κομουνισμό τον ήξεραν 10 άνθρωποι, ήτανε πολύ καινούργιο πράγμα, ο Μαρξ και ο Έγκελς ακόμη γράφουν τα βιβλία τους ή τα έχουν γράψει, το 40, το 50, το 60 είναι τα σημαντικότερα έργα που έχουν γραφεί, είναι μικρός ο κύκλος των ανθρώπων που γνωρίζουν αυτή την ιδεολογία, αλλά μέσα στο Παρίσι υπάρχει πυρήνας ο οποίος έχει δημιουργήσει βάση και με αφορμή την μεγάλη αυτή ήττα κάνει μια εξέγερση και καταλαμβάνει το Παρίσι για ένα διάστημα, μετά φυσικά τα εθνικά στρατεύματα συντρίβουν αυτή την εξέγερση, εκτελούνται 30000 περίπου άνθρωποι, κομουνάν όπως λέγονταν, δηλαδή μετέχοντας στη κομμούνα και αυτή η εξέγερση τελείωσε το 1871, αλλά έχει σημασία ιστορική, διότι προαναγγέλλει πράγματα που θα συμβούν στον 20ο αιώνα, διότι στον 20ο αιώνα ο κομουνισμός θα μπει πολύ δυναμικά στο πεδίο και στην ουσία θα κάνει το κύκλο του μέσα στον 20ο αιώνα.
Γυρνάμε στη Γερμανία και μη νομίζετε ότι έχω ξεχάσει την Κίνα. Έτσι ενώνονται οι Γερμανοί το 1871 και φυσικά το άτομο που διοικεί πια που είναι ο καγκελάριος που λειτουργεί πια σαν συνδετικός ιστός, είναι ο Φον Μπίζμαρκ ο οποίος μόλις πετυχαίνει αυτό το ευνοϊκό αποτέλεσμα, ανοίγει το χάρτη, αυτός ο χάρτης παίζει μεγάλο ρόλο στην ανθρώπινη ιστορία. Να πω δύο-τρία πράγματα, το 1871 που ενώνεται η Γερμανία, δημιουργείται μια υπέρ-δύναμη που κανείς μέχρι τότε στην Ευρώπη δεν υπολόγιζε, η Γερμανία το 1871 είναι σε θέση να κτυπήσει παγκόσμια τη θέση της Αγγλίας, είναι η μόνη δύναμη που μοιάζει να είναι τόσο δυνατή, διότι κάποια της κράτη είναι εξαιρετικά υψηλά στην βιομηχανία, οι Γερμανοί έχουν παράδοση στη χημική βιομηχανία, είναι οι καλύτεροι στο κόσμο, έχουνε παράδοση στην μεταλλουργία, έχουνε καταπληκτικά ορυκτά, έχουνε παράδοση στο ατσάλι, στην χαλυβουργεία, στο χάλυβα. Υπάρχουν μεγάλες εταιρίες ανάμεσα τους η σπουδαιότερη είναι η Κρουπ η οποία είναι σε παγκόσμιο επίπεδο γίγαντας στο 19ο αιώνα, έχει υφαντουργία, έχει εξαιρετική γεωργία και βέβαια στον ίδιο αιώνα είναι η Γερμανία που εφευρίσκει την μηχανή εσωτερικής καύσεως, το αυτοκίνητο είναι γερμανική εφεύρεση, η μηχανή εσωτερικής καύσεως είναι εφεύρεση του κυρίου Μπενζ (μερτζέντες-μπενζ) σας λέει κάτι αυτό? Στα οχήματα, στη βιομηχανία, στα χημικά οι Γερμανοί παίρνουν τη σκυτάλη και σε λίγο αφήνουν πίσω τους υπόλοιπους, ενωμένη η Γερμανία μοιάζει να μετατρέπεται σε νέα δύναμη του κόσμου, θα αρχίσουν ιστορίες. Η παγκόσμια ισορροπία όποια και αν ήτανε αυτή που στην ουσία ήταν η υπέρ-δύναμη Αγγλία, η Αγγλία θα δει τώρα μέσα στο υπογάστριο της, μια χώρα να είναι σε θέση ανοιχτά να της αμφισβητήσει την παγκόσμια της δύναμη, διότι σε οικονομικά μεγέθη η Γερμανία ήταν εξαιρετικά ισχυρή στο να κτυπήσει παγκόσμια υπέρ-δύναμη, σε εκείνο μόνο που η Γερμανία μειονεκτούσε σαφώς, είναι ότι δεν είχε καμιά σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο, η Αγγλία ήταν υπέρ-δύναμη διότι εκτός των άλλων, έλεγχε στο χάρτη την υφήλιο, είχε αποικίες εδώ, βάσεις εκεί, η Γερμανία ήταν στο τόπο της, για αυτό άνοιξε το χάρτη ο Μπίζμαρκ και κοιτάει το χάρτη και λέει, εμείς οι Γερμανοί είμαστε οι πιο σπουδαίοι στη γη, κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί με εμάς, στην εργατικότητα, στη αποδοτικότητα, στη φαντασία, στην εφευρετικότητα, στην πειθαρχία και είμαστε πίσω στο κόσμο, γιατί είμαστε πίσω στο κόσμο? διότι τόσους αιώνες είμασταν χωρισμένοι σε 100 και 200 και 300 κρατίδια, ενώ οι άλλοι χορεύανε καρσιλαμά στην υπόλοιπη ανθρωπότητα, τι κάνουμε λοιπόν, ανοίγει το χάρτη και λέει, τώρα, τώρα, τώρα, τι υπόλοιπο υπάρχει, μάλιστα, κοιτάει το χάρτη ψύχραιμος ο Μπίζμαρκ, και λέει που υπάρχουν υπόλοιπα? υπάρχουν υπόλοιπα στην ανατολική Αφρική, τι άλλο ξέρει ο Μπίζμαρκ, η οθωμανική αυτοκρατορία είναι σε παρακμή, είναι φανερό ότι καταρρέει, άρα κάνει τη σκέψη, ευκαιρία είναι μπούμε σε αυτή την αυτοκρατορία, να έχουμε σχέσεις μαζί της, οικονομικές, πολιτικές, διπλωματικές, στρατιωτικές, τεχνικές για να διεισδύσουμε μέσω της οθωμανικής αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια και στη μέση Ανατολή και βέβαια είναι και η Κίνα, στη Κίνα όλοι τρώνε, δεν θα φάμε και εμείς? Καταλάβατε απλό θέμα, οπότε βλέποντας τα πράγματα, στέλνει ο Μπίζμαρκ αγήματα, ο στόλος ο γερμανικός είναι ξακουστός, γιατί επίσης έχουν τα υλικά και τις ατσάλινες κατασκευές, οι Τσινγκ πλέον, οι καψεροί, έχουνε εκπαιδευτεί, στις πρώτες 10ετίες βλέπανε τους δυτικούς και αδιαφορούσανε για αυτούς και τους κοιτάζανε σαν μυρμήγκια, τώρα μόλις δούνε δυτικά αγήματα σου λέει, πάει χαθήκαμε, οπότε παρουσιάζονται οι γερμανικές ομάδες εκεί και ζητούνε να έχουνε πρόσβαση σε περιοχές της βόρειας ανατολικής Κίνας και η Κίνα
ναι....ναι...τι θέλετε? Πάρτε το. Έτσι οι Γερμανοί αποκτούν περιοχές εννοείται στη βόρεια ανατολική Κίνα, νάτοι και αυτοί εδώ.
Δεν είναι όμως μόνο αυτοί, είναι και οι Ρώσοι, οι Ρώσοι εδώ μιλάμε για το άλλο θηρίο, το υπέρ-θηρίο που μάλιστα της Κίνας της έλαχε να έχει σύνορα εκτεταμένα με αυτή τη χώρα, ποιος να το περίμενε, ποιος να το φανταζόντανε, διότι η Ρωσία θα το θυμάστε όταν μιλήσαμε για αυτήν, ήταν πάντα από τα Ουράλια και δυτικά, αλλά μετά τον Ιβαν το τρομερό και κυρίως μετά τους Ρομανώφ το 1613, οι δυναστεία αυτή έκανε ένα άθλο στρατιωτικό και κατέλαβε το μεγαλύτερο τμήμα της Ασίας το οποίο και ενσωμάτωσε στη Ρωσία και είχε φτάσει ήδη από το 1640-1650 εδώ, στον ειρηνικό ωκεανό και συνέχιζε να επεκτείνετε, να επεκτείνετε και έτσι η Κίνα βρέθηκε από τον 17ο αιώνα να έχει σύνορα με τη Ρωσία, οι Τσάροι της Ρωσίας το 19ο αιώνα δεν έχουν κανένα παράπονο, καλά είναι τα σύνορα δεν λέω, αλλά πάντα ρε παιδί μου, θέλεις και κάτι περισσότερο, έτσι δεν είναι, 100 ζευγάρια παπούτσια έχεις, θέλεις 101 δεν γίνεται, λοιπόν αυτοί οι Τσάροι τον 19ο αιώνα έχουν στο νου τους να κάνουν μια γραμμή, μια γραμμή σιδηροδρομική, οι Άγγλοι έχουν ανακαλύψει στον 19ο αιώνα το σιδηρόδρομο, αγγλική εφεύρεση, εκείνοι πρώτοι την εφάρμοσαν στην Αγγλία, μετά έδωσαν γραμμές σε πολλά μέρη του κόσμου και ήταν φανερό ότι αυτό το μέσο ήταν εξαιρετικό και οι Τσάροι στο 19ο αιώνα είχανε ένα καημό, ότι έχουν μια τεράστια χώρα που στην ουσία δεν επικοινωνεί μεταξύ τους, δηλαδή είναι τόσο τεράστια που δεν έχει επαφή, η μια πλευρά με την άλλη, είναι σαν να είναι σε άλλους πλανήτες, κάπως έπρεπε να συνδεθεί αυτή η τεράστια έκταση και παίρνουν την απόφαση να δημιουργηθεί μια γραμμή, μια σιδηροδρομική γραμμή που να ενώνει τη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη, η Αγία Πετρούπολη βρίσκεται εδώ πέρα, στη βαλτική θάλασσα, η Μόσχα είναι κάπου εδώ, να ενώνεται με τον ειρηνικό. Αυτό ήτανε ένα τολμηρό και φιλόδοξο σχέδιο των Τσάρων, σημαίνει ότι θα δημιουργούνταν η μεγαλύτερη σιδηροδρομική γραμμή που είχε φανταστεί άνθρωπος και σχεδιάσει κάποιος στη γη, αλλά για τους Τσάρους δεν ήταν αυτό ανασταλτικό, γιατί στη Ρωσία είναι συνηθισμένοι με τα μεγάλα και είπε θα το κάνουμε αυτό το πράγμα, έχουν αρχίσει μελέτες για το πως θα είναι ο σχεδιασμός αυτής της γραμμής και έχουν επιλεγεί σημεία στη στέπα, βέβαια από την οποία θα περνούσε και φυσικά η απόληξη θα ήταν ο ειρηνικός, αλλά επειδή η Κίνα είναι στην κατάσταση που είναι, όταν οι Τσάροι βρίσκονται σε αυτούς τους στοχασμούς, πάει ο νους τους στο καλύτερο, βρε παιδί μου αφού είναι έτσι όπως είναι, δεν της
παίρνουμε ένα κομμάτι στην ανατολική Μαντζουρία να κάνουμε το τέλος της γραμμής όσο το δυνατόν πιο νότια, γιατί έχει σημασία, η Ρωσία έχει ένα καημό, νομίζω το έχουμε ξανά πει, ότι δεν μπορεί να έχει λιμάνι της προκοπής, επειδή είναι πολλές περιοχές της παγωμένες, έτσι είχε πολύ ανάγκη από ένα λιμάνι στον ειρηνικό, όσο πιο νότια γινόντανε αυτό το λιμάνι, τόσο πιο καλά για να είναι πιο ζεστά τα νερά και φυσικά πιο καίρια τοποθετημένα προς την πλευρά της Κορέας, προς την περιοχή της Κίνας, προς την περιοχή της Ιαπωνίας και έχει ο θεός, μπορεί να τα πάρουμε και αυτά! Λοιπόν αφού είδαν τα πράγματα έτσι, πιέζουν την Κίνα και με επιθέσεις που έκαναν, η Κίνα αναγκάζεται να παραχωρήσει στη Ρωσία, ένα κομμάτι της Μαντζουρίας, η Κίνα που διοικείται από δυναστεία μαντζουριανή, φανταστείτε το πλήγμα της ίδιας της δυναστείας που είναι οι γιοί της ας πούμε και έτσι θα σχεδιαστεί το τέλος το τέλος του υπέρ-σιβηρικού σε αυτή εδώ την γωνία του κόσμου που λέγεται Βλαδιβοστόκ,
το Βλαδιβοστόκ δημιουργήθηκε από τους Ρώσους, δεν υπήρχε, ήτανε ένα ψαροχώρι εκεί πέρα και επέλεξαν αυτό το σημείο και δημιούργησαν το τελικό σταθμό της θρυλικότερης γραμμής του κόσμου που είναι ο υπέρ-σιβηρικός σιδηρόδρομος, ο υπέρ-σιβηρικός σιδηρόδρομος θα κατασκευαστεί στην δεκαετία του 1890, αλλά ο σχεδιασμός είχε ξεκινήσει από την δεκαετία του 60 για να πραγματοποιηθεί το 90 και να τελειώσει, ήταν σχετικά ταχεία η κατασκευή αυτού του τεράστιου έργου, ήταν ένας άθλος των Τσάρων αυτό το εξαιρετικό έργο και έτσι να που καταλήγει αυτή η διαδρομή, στο Βλαδιβοστόκ.
Η Κίνα βλέπει να αποσπώνται τμήματα προς τα ανατολικά και τους Ρώσους
να φθάνουν πάνω από την Κορέα, κοιτάξτε να δείτε που είναι το Βλαδιβοστόκ, εδώ και εδώ είναι η χερσόνησος της Κορέας, με την κίνηση τους αυτή οι Ρώσοι στην ουσία τι λένε στη Κίνα, ότι αμφισβητούμε την κυριαρχία σου στην Κορέα που η Κίνα είχε την Κορέα στη τσέπης της, ιστορικά δηλαδή η Κίνα θεωρούσε την Κορέα περιβόλι της και την Ινδοκίνα περιβόλι της, είτε με άμεσο, είτε με έμμεσο τρόπο, έλεγχε αυτές τις περιοχές, οπότε τώρα η Ρωσία παρουσιάζεται ως μεγάλος παίχτης στην περιοχή και θα δούμε βέβαια, τι θα πάθει εξ’ αυτού.
Αλλά για όσους μιλήσαμε μέχρι τώρα, η Κίνα σε λίγο θα θεωρήσει ότι δεν είναι τίποτα, μπροστά στον εχθρό που τώρα θα αναφέρουμε και που είναι η Ιαπωνία, αυτό και αν είναι παράξενο, διότι οι κινέζοι για τους Ιάπωνες είχαν για χιλιάδες χρόνια, ότι κάτι παράξενοι τύποι μένουνε εκεί στα νησιά τους, δεν τους πολύ ξέρεις παρά μόνο για κακό, γιατί οι Ιάπωνες είναι καταπληκτικοί ναυτικοί και ήταν πάντοτε και πολύ σκληροτράχηλοι πειρατές οι οποίοι κάνανε επιθέσεις στην Κορέα και την Κίνα και οι κινέζοι ένοιωθαν καυτή την ανάσα των Ιαπώνων πειρατών τους οποίους και μισούσαν και εξ’ αυτού είχαν βαριά αισθήματα για τους Ιάπωνες τους οποίους γενικά θεωρούσαν δευτεράντζες, ειδικούς τύπους, ανόητους, αποκεκομμένους στην ευχή του θεού, η αλήθεια είναι ότι η Ιαπωνία είναι μια χώρα νησιωτική της οποίας τα νότια νησιά είναι πολύ κοντά στο νότιο άκρον της Κορέας και όντως οι Ιάπωνες έχουν ζήσει για μεγάλο διάστημα, αποκεκομμένοι στα νησιά τους, δεν είχαν επαφές με τον υπόλοιπο κόσμο, ούτε τους ενδιέφερε αυτό το πράγμα, είχαν μια αυταρέσκεια και μια αυτάρκεια και ζούσαν ανάμεσα τους, χώρα εξαιρετικά πυκνό κατοικημένη η Ιαπωνία μέχρι σήμερα, είναι μικρή χώρα για τον μεγάλο πληθυσμό που έχει και το είχε πάντα η Ιαπωνία και αυτό της ήτανε ένας καημός, δηλαδή ότι δεν έχει ζωτικό χώρο και τώρα θα δούμε αν θα το αποκτήσει αυτό το ζωτικό χώρο. Οι Ιάπωνες πράγματι για τους κινέζους δεν είχαν σημασία, διότι ο πολιτισμός τους, τι πολιτισμό έχουν αυτοί εκεί πέρα, αυτοί ότι πολιτισμό έχουν από εμάς τον πήραν, τι θρησκείες έχουν? μάλιστα, βουδισμό έχουν? από εμάς τον πήραν, κομφουκιανισμό έχουν? Από εμάς τον πήραν, ταοϊσμό έχουν? Από εμάς τον πήραν, ζεν έχουν? από εμάς τον πήραν, πως γράφουν την γραφή τους? με το κινέζικο τρόπο γράφουνε, θέλω να πω, ότι η αίσθηση τους ήτανε ότι είναι απλώς μια μεταφορά πραγμάτων που παίρνουνε από εμάς, τους περιφρονούσαν, δεν τους υπολόγιζαν, θα αλλάξουν όμως τώρα τα πράγματα και τώρα θα έλθει η ώρα που θα τους υπολογίσουν πάρα πολύ, αλλά ακόμα δεν το έχουν καταλάβει, διότι θεωρούν τους Ιάπωνες τους ανόητους, ανύπαρκτους γείτονες, ακόμη και το όνομα σας ρε παιδί μου, γιαπόν, κινέζικο είναι, κινέζικα θα πει, η χώρα του ανατέλλοντος ηλίου, τι μιλάμε τώρα!!
Η Ιαπωνία πράγματι για πολύ μεγάλο διάστημα είχε αυτή την πλευρά και όταν βγήκε από το καβούκι της που θα βγει τώρα όπως καταλαβαίνετε, θα βγει τώρα και θα αφήσουν το κόσμο άναυδο με τις επιδόσεις τους οι Ιάπωνες, τις στρατιωτικές τους επιδόσεις, μέχρι τότε ο κόσμος την ίδια εικόνα είχαν για την Ιαπωνία, η Ιαπωνία είναι μια χώρα, μιλήσαμε για αυτήν, η βασική της θρησκεία είναι το σίντο, δηλαδή ο συντοϊσμός, δηλαδή η λατρεία της φύσης, είναι παγανιστες, η επίσημη θρησκεία τους είναι ο παγανισμός, η θρησκεία της φύσης, από εκεί και πέρα είναι και βουδιστές και κομφουκιανιστές και ότι άλλο και έχουνε αυτοκράτορα, η Ιαπωνία λατρεύει τον αυτοκράτορα της, λατρεύει με λάμδα κεφαλαίο μέχρι σήμερα, είναι το πιο αγαπητό πλάσμα στην Ιαπωνία, προσέξτε να δείτε οι Ιάπωνες λατρεύουν δύο πράγματα, την Ιαπωνία, ίσως είναι ο λαός που λατρεύει την χώρα του περισσότερο από κάθε άλλον στη γη, επί της ουσίας όμως, για τον Ιάπωνα η Ιαπωνία είναι θεά, δεν είναι απλώς πατρίδα, είναι κόρη του ήλιου, η Ιαπωνία είναι κόρη του ήλιου και ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας είναι γιός του ήλιου, επομένως η Ιαπωνία και ο αυτοκράτορας είναι αδέλφια, εδώ έχουμε συγγένεια πρώτου βαθμού και οι αυτοκράτορες της Ιαπωνίας ήταν θεοί μέχρι πρόσφατα, μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, το 1945 η Ιαπωνία συντρίφτηκε στρατιωτικά από τις ΗΠΑ και εξ’ αυτού διοικήθηκε για 5 χρόνια, από το 45 μέχρι το 50, τη διοίκηση της Ιαπωνίας ανέλαβε η ΗΠΑ και μάλιστα ο στρατηγός Μακ Άρθρουρ που ήταν και ο αρχηγός των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων που κατήγαγαν αυτή την νίκη στον ειρηνικό, γιατί σας το λέω αυτό, γιατί στην πενταετία αυτής της αμερικανικής διοίκησης της Ιαπωνίας, ο στρατηγός Μακ Άρθρουρ, η αμερικανική κυβέρνηση στην Ιαπωνία εξέδωσε νόμο δια του οποίου ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας δεν είναι θεός, απλό πράγμα, με ένα νόμο έληξε αυτό το ζήτημα και έτσι έπαψε να είναι θεός ο αυτοκράτορας της Ιαπωνίας, τότε ήτανε ο Χιροχίτο αυτοκράτορας, αυτός γεννήθηκε θεός αλλά πέθανε άνθρωπος ! Ο δε νυν αυτοκράτορας ο Ακιχίτο, ο γιός του, γεννήθηκε άνθρωπος και θα πεθάνει προφανώς άνθρωπος..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου